Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB4.4511.184.2017.2.JK3
z 19 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 5 lutego 2017 r. (data wpływu 24 lutego 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 kwietnia 2017 r. (data wpływu 27 kwietnia 2017 r.) na wezwanie Nr 1462-IPPB4.4511.184.2017.1.JK3, Nr 1462-IPPP1.4512.160.2017.1.MP z dnia 12 kwietnia 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 12 kwietnia 2017 r. Nr 1462-IPPB4.4511.184.2017.1.JK3, Nr 1462-IPPP1.4512.160.2017.1.MP (data nadania 12 kwietnia 2017 r., data doręczenia 22 kwietnia 2017 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku.

Pismem z dnia 26 kwietnia 2017 r. (data nadania 26 kwietnia 2017 r., data wpływu 27 kwietnia 2017 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu złożonym przez przedstawiono następujący stan faktyczny.

Działki Nr 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, zostały przez Pana K. G. nabyte w roku 2007. W tym czasie Wnioskodawca był kawalerem. Powierzchnia tych działek wynosi 0,79355 jednostek. Działki te zostały nabyte za cenę 0,9615 jednostek.

Działki Nr 12, 13, 14, 15 oboje Wnioskodawcy (działając jako małżonkowie) nabyli na prawach własności ustawowej w roku 2015. Powierzchnia tych działek wynosi 0,20644 jednostek. Działki Nr 12, 13, 14, 15 zostały nabyte za cenę 0,0385 jednostek.

Pani A. G. przystąpiła do długu tego samego dnia, którego została zawarta umowa, w ramach której dokonano spłaty zobowiązania wobec banku.

Kredyt został zaciągnięty przez Pana K. G. w dniu 13 listopada 2007 r. Oboje Wnioskodawcy nie prowadzą i nie prowadzili działalności gospodarczej.

Zbycie nieruchomości ani ich wcześniejsze nabycie nie odbywało się w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez któregokolwiek z Wnioskodawców. Z tego powodu od nieruchomości nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych.

Również z tego samego powodu zbycie nieruchomości nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zobowiązanie (tj. jego bardzo duża część) z tytułu zaciągniętego kredytu zostało przez Wnioskodawców spłacone dnia 28 października 2016 r. poprzez przekazanie na rzecz kredytodawcy nieruchomości wymienionych powyżej.

Przekazanie nieruchomości przez Wnioskodawców na rzecz banku (kredytodawcy) odbyło się w drodze czynności prawnej przewidzianej w art. 453 k.c. (datio in solutum), który stanowi, że „ Jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.”

Wartość rynkowa nieruchomości przekazanych bankowi nie była wyższa od wartości zobowiązania (kredytu wraz z odsetkami) uregulowanymi w ten sposób. Do spłaty pozostała stosunkowa mała kwota.

Ww. nieruchomości nie stanowiły przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części w rozumieniu art. 551 k.c. oraz art. 112 § 1 Ordynacji podatkowej i nie stanowiły gospodarstwa rolnego i nie prowadzono na nich działalności rolniczej.

Dnia 13 listopada 2007 r. K. G. oraz E. i Z. małżonkowie (rodzice) G. zawarli ze spółką umowę kredytu hipotecznego indeksowanego w CHF.

Na działkach od Nr 1 do Nr 11 została ustanowiona hipoteka kaucyjna na zabezpieczenie kredytu, odsetek oraz kosztów banku.

W dniu 28 października 2016 r. A. G. przystąpiła do długu i tym samym zobowiązała się spłacić wraz z K. G. oraz E. i Z. małżonkami G. solidarnie zobowiązanie ww. osób wobec banku. Przedstawiciel banku wraził zgodę na powyższe przystąpienie do długu.

Kwota zobowiązania wobec banku uregulowana w powyższy sposób wyniosła 1,755769 jednostek (po przeliczeniu na złote polskie wg kursu CHF z dnia 28 października 2016 r.). Umowa przenosząca ww. nieruchomości na rzecz banku nie określała jaka część zobowiązania została spłacona przez jaką nieruchomość. Innymi słowy wszystkie nieruchomości (łącznie) stanowiły formę spłaty zobowiązania w wysokości 1,755769 jednostek.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że działka nabyta przez Pana K. G. w 2007 roku kiedy był on jeszcze kawalerem, nie została włączona do majątku wspólnego małżonków, nie została rozszerzana wspólnota majątkowa małżeńska. Później, na prośbę przejmującego nieruchomość banku działka ta, została podzielona na działki 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11 i wynikające z tego podziału działki również nie zostały włączone do majątku wspólnego małżonków i nadal stanowiły własność K. G.

Działka nabyta przez K. G. w 2007 r. oraz działka nabyta przez A. i K. G. w 2015 roku, miały służyć do przyszłych własnych celów mieszkaniowych, których ze względu na rosnącą spiralę zadłużenia w CHF nie udało się zrealizować. Planowane było wybudowanie domu jednorodzinnego. Na prośbę banku przed przejęciem ww. nieruchomości zostały podzielone na działki 1-11 (powstałe z działki nabytej w 2007) i działki 12-15 (powstałe z nieruchomości nabytej w 2015 roku).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy z tytułu przeniesienia na bank własności ww. nieruchomości Wnioskodawcy uzyskali przychód?
   
2. Czy z tytułu przeniesienia na bank własności tych nieruchomości, które zostały nabyte przez Wnioskodawcę wcześniej niż 5 lat liczonych zgodnie z dyspozycją art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawców powstanie przychód?
   
3. Jeżeli Wnioskodawcy uzyskali przychód z tytułu przeniesienia na kredytodawcę nieruchomości jaka wartość/kwota stanowi dla nich z tego tytułu koszt uzyskania przychodu?
4. Czy koszt uzyskania przychodu z tytułu zbycia każdej poszczególnej nieruchomości należy liczyć proporcjonalnie w stosunku do jej powierzchni (bez względu na jej wartość), czy też proporcjonalnie w stosunku do jej wartości
   
5. Czy zbycie ww. działek należy uznać za dokonane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1-3 UVAT i jako takie podlegające opodatkowaniem tym podatkiem?
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy odpowiedzi na pyt. Nr 1, 2 . W zakresie pyt. Nr 3, Nr 4 i Nr 5 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Zainteresowanych.

Ad. 1.

Zgodnie z art. 14 ust. 2e u.p.d.o.f. w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

W świetle powyższego kwota uregulowanego (spłaconego) zobowiązania z tytułu zaciągniętego kredytu stanowi przychód Wnioskodawcy/ów. Jednakże w kontekście zbycia nieruchomości nabytych przed pięcioma latami licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie, przychód nie powstał.

Ad. 2.

W odniesieniu do tych nieruchomości, które zostały nabyte przez Pana K.G. w 2007 roku żadne z Wnioskodawców nie uzyska przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodu jest odpłatne zbycie - z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec wyżej przywołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości oraz podstawa jej nabycia.

Z treści wniosku wynika, że w 2007 r. Pan K.G. nabył działki Nr 1-11. Wnioskodawca był kawalerem. Przedmiotowe działki nie zostały włączone do majątku wspólnego małżonków. Następnie obydwoje małżonkowie nabyli prawo własności działek Nr 12-15. Kredyt hipoteczny został zaciągnięty przez Pana K.G. w 2007 r. Została ustanowiona hipoteka kaucyjna na zabezpieczenie kredytu. W dniu 28 października 2016 r. Pani A.G. przystąpiła do długu i zobowiązała się spłacić zobowiązanie wobec banku. Zobowiązanie z tytułu zaciągniętego kredytu zostało spłacone dnia 28 października poprzez przekazanie kredytodawcy nieruchomości.

W celu ustalenia momentu nabycia nieruchomości należy odnieść się do przepisów prawa cywilnego dotyczących regulujących stosunki majątkowe małżeńskie.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Ustrój wspólności ustawowej, obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego z małżonków. Natomiast w myśl art. 50¹ Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ustrój wspólności majątkowej będący współwłasnością łączną trwa zatem tak długo, jak długo trwa małżeństwo. Z chwilą ustania wspólności, np. w wyniku śmierci jednego ze współmałżonków, dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej, a udział każdego z małżonków w majątku wspólnym według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Pan K. G. przedmiotowe nieruchomości nabył w 2007 r. do majątku odrębnego (działki Nr 1-11) oraz w 2015 r. do majątku wspólnego małżonków (działki Nr 12-15). Natomiast Pani A. G. nabyła nieruchomości (działki Nr 12-15) w 2015 r. W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że działki nabyte przez Pana K. G. w 2007 roku, kiedy był on jeszcze kawalerem, nie zostały włączone do majątku wspólnego małżonków, nie została rozszerzana wspólnota majątkowa małżeńska. Zatem Pani A. G. nie stała się właścicielem ani współwłaścicielem działki Nr 1-11.

W prawie podatkowym pojęcie odpłatne zbycie nie zostało zdefiniowane, dlatego należy się posługiwać przepisami Kodeksu cywilnego. W myśl przepisu art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 ze zm.) umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo, że strony inaczej postanowiły.

Odpłatne zbycie, zgodnie z językowym (potocznym) rozumieniem tego terminu, to zbycie rzeczy lub prawa za wynagrodzeniem. Terminem przeciwstawnym do zbycia odpłatnego jest zbycie nieodpłatne to jest takie, gdy za zbytą rzecz lub prawo zbywca nie otrzymuje świadczenia wzajemnego, przenosząc ich własność pod tytułem darmym.

Należy zauważyć, że „płatność” nie musi mieć charakteru pieniężnego w postaci konkretnego przepływu gotówkowego. Płatność może oznaczać również uzyskanie świadczenia wzajemnego w postaci zapłaty w naturze (otrzymanie w zamian innych rzeczy lub praw), działania, zaniechania lub znoszenia. Innymi słowy, pod pojęciem płatności nie należy rozumieć wyłącznie zapłaty ceny w pieniądzu (zwiększenie aktywów zbywcy) – płatnością może być również zwolnienie z długu czy potrącenie wzajemnych, wymagalnych wierzytelności (zmniejszenie pasywów zbywcy).

Opisane w art. 453 § 1 Kodeksu cywilnego spełnienie przez dłużnika za zgodą wierzyciela innego niż dług pierwotny świadczenia w celu zwolnienia się z tego długu (datio in solutum) jest świadczeniem odpłatnym. Dłużnik za swoje świadczenie zostaje zwolniony z długu. I tak, przeniesienie na wierzyciela własności rzeczy lub prawa w zamian za zwolnienie z długu, jest odpłatnym zbyciem tej rzeczy lub prawa, nie następuje bowiem pod tytułem darmym.

Oznacza to, że przychód ze sprzedaży na rzecz banku (w zamian za zwolnienie z długu) w 2016 r. ww. nieruchomości w części nabytej przez Pana K. G. w 2007 r. nie podlega w ogóle opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Pana K. G. upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym sprzedaż tych nieruchomości nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast z uwagi na fakt, że Pan K. G. i Pani A. G. nabyli nieruchomości także w 2015 r. do majątku wspólnego małżonków, to przychód z tej sprzedaży na rzecz banku (w zamian za zwolnienie z długu) podlega opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania – w myśl art. 14 ustawy zmieniającej – mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

W myśl natomiast art. 30e ust. 2 podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami, a dokonanym odpłatnym zbyciem, musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Natomiast za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (art. 22 ust. 6c ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z art. 22 ust. 6f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
   
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 (do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym) podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Natomiast, zgodnie z art. 30e ust. 7 tejże ustawy, w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, zgodnie z którym wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe zawiera art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości (działek Nr 1-11) nabytych w 2007 r. nie stanowi źródła przychodu i nie podlega opodatkowaniu. Natomiast sprzedaż nieruchomości nabytych w 2015 r. do majątku wspólnego małżeńskiego dokonana przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym, a uzyskany z tego tytułu dochód podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 30e ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.