Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-2.4511.48.2017.1.MMA
z 31 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 5 stycznia 2017 r.), uzupełnionym 10 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie ustalenia prawa do zwrotu części wydatków w sytuacji budowy budynku mieszkalno-usługowego oraz na podstawie faktur wystawionych na firmę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie ustalenia prawa do zwrotu części wydatków w sytuacji budowy budynku mieszkalno-usługowego oraz na podstawie faktur wystawionych na firmę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie m.in.: sprzedaż detaliczna kwiatów, roślin, nasion, nawozów, żywych zwierząt domowych, karmy dla zwierząt domowych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej. Małżonków łączy ustawowy ustrój wspólności majątkowej.

W dniu 15 stycznia 2008 r. małżonka Wnioskodawcy otrzymała w drodze darowizny działkę. Następnie 6 listopada 2008 r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę budynku biurowo-magazynowego, na wyżej wymienionej działce otrzymanej w drodze darowizny.

W dniu 10 marca 2009 r. Wnioskodawca na prowadzoną działalność gospodarczą zawarł z bankiem umowę kredytu na budowę systemem gospodarczym, z którego pokrywał poniesione wydatki na wybudowanie budynku.

Do 22 lutego 2010 r. ponoszone wydatki były ujmowane w rozliczeniach prowadzonej działalności gospodarczej w ramach inwestycji z działalności gospodarczej.

W dniu 22 lutego 2010 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o zatwierdzeniu zamiennego projektu budowlanego i udzieleniu pozwolenia na budowę budynku biurowo-magazynowego. Projekt zamienny dotyczył zmiany powierzchni budynku: zaadoptowanie poddasza na część mieszkalną.

Na działce tej wybudowano budynek mieszkalno-usługowy o powierzchni użytkowej około 235,91 m².

W związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, Wnioskodawca wydzielił z budynku część przeznaczoną pod biuro, którą wykorzystuje do prowadzenia działalności gospodarczej (o powierzchni około 119,16 m²) i część mieszkalną (o powierzchni 116,75 m²) przeznaczoną na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawcy oraz jego rodziny. W konsekwencji proporcja powierzchni wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do powierzchni całkowitej wyniosła około 50,51%. W związku z budową i wykończeniem budynku mieszkalno-usługowego Wnioskodawca otrzymywał faktury VAT za usługi budowlane i materiały budowlane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania ze zwrotu podatku VAT za materiały budowlane poniesione od 22 lutego 2010 r. w części dotyczącej powierzchni mieszkalnej budynku?
2. Czy faktury VAT wystawiane na Wnioskodawcę jako osobę prowadzącą działalność gospodarczą za nabycie materiałów budowlanych związanych zarówno z częścią mieszkalną oraz z częścią przeznaczoną na działalność gospodarczą stanowią podstawę do zwrotu podatku VAT za materiały budowlane, o którym mowa w pytaniu 1?
   
   

Ad. l.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo ubiegania się o zwrot podatku VAT ponieważ spełnia wszystkie poniższe warunki, tj.:

• wybudował dom mieszkalny służący zaspokojeniu potrzeb mieszkalnych rodziny, w którym tylko jedno piętro jest przeznaczone na działalność gospodarczą,
• budowa była prowadzona na podstawie posiadanego pozwolenia,
• wydatki na zakup materiałów budowlanych udokumentowane zostały fakturami VAT,
• przysługuje Wnioskodawcy prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT według stawki 22%.
  
  

Powyższe prawo będzie dotyczyć wyłącznie powierzchni mieszkalnej, która stanowi około 49,49% całej powierzchni budynku i nie jest związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Wnioskodawca poniesione koszty, związane z częścią mieszkalną nie ujmował w działalności gospodarczej i nie wykazywał w rozliczeniu podatku VAT.

Wydatki poniesione na budowę powierzchni budynku przeznaczonej na działalność gospodarczą rozliczane były w ramach inwestycji z działalności gospodarczej.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabywcą wskazanym na fakturach VAT dotyczących budowy budynku mieszkalno-usługowego powinien być Wnioskodawca jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Wystawione tak faktury upoważniają zarówno do odliczenia VAT od zakupu materiałów budowlanych w części dotyczącej powierzchni przeznaczonej na działalność gospodarczą oraz do zwrotu podatku VAT za materiały budowlane w części dotyczącej powierzchni przeznaczonej na cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie wyjaśnić należy, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu – ww. wniosek nie dotyczy podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, Organ w niniejszej interpretacji nie odniósł się do kwestii dotyczącej odliczenia podatku VAT od zakupu materiałów budowlanych w części dotyczącej powierzchni przeznaczonej na działalność gospodarczą.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1865 ze zm.) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Jednakże na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która przed dniem 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, ma prawo ubiegać się po dniu 31 grudnia 2013 r. o zwrot części wydatków na dotychczasowych zasadach.

Z przywołanych powyżej przepisów przejściowych i końcowych wynika, że choć z 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części, to jej postanowienia znajdują zastosowanie do tych osób fizycznych, które przed 1 stycznia 2014 r. poniosły wydatki na zakup materiałów budowlanych.

Jednocześnie prawo do ubiegania się o zwrot części poniesionych wydatków ograniczone zostało w czasie. Jak wynika bowiem z art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – wniosek o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych i udokumentowanych fakturą wystawioną dla osoby fizycznej w okresie:

1. od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r.;
2. od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2015 r.;
3. od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2016 r.;
4. od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2017 r.;
5. od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2018 r.
   
   

Oznacza to, że na podstawie ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych według harmonogramu określonego w art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, mają prawo ubiegać się osoby fizyczne, które poniosły wydatki na zakup materiałów budowlanych, przed 1 stycznia 2014 r.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1. budową budynku mieszkalnego;
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach;
3. remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.
   
   

W art. 2 pkt 1 ww. ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym została zawarta definicja budynku mieszkalnego. W myśl tego przepisu – ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym – rozumie się przez to budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, oraz związane z nimi urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania tego budynku lub jego części zgodnie z ich przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – zwrot, o którym mowa w ust. 1 dotyczy wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od 1 maja 2004 r.

Zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, tj. stawką 22% i wyższą (art. 3 ust. 3 w zw. z art. 11a ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ww. ustawy – dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej. Z kolei w myśl art. 2 pkt 3 ww. ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o fakturze – rozumie się przez to fakturę VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, dokumentującą zakupy, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy – prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada:

1. prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3;
2. pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane wymagane jest takie pozwolenie.
   
   

Stosownie do art. 5 ust. 1 ww. ustawy – zwrot, o którym mowa w art. 3 ust. 1, dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym.

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 5 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – do składanego w urzędzie skarbowym wniosku o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym należy załączyć kopię:

1. pozwolenia na budowę albo – w przypadku remontu, o którym mowa w ust. 4 pkt 7 – dokumentu potwierdzającego tytuł prawny osoby fizycznej do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego;
2. faktur dokumentujących poniesione wydatki, o których mowa w art. 3 ust. 1.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca 6 listopada 2008 r. uzyskał pozwolenie na budowę budynku biurowo-magazynowego, które na mocy decyzji z 22 lutego 2010 r. zmieniono na pozwolenie na budowę budynku mieszkalno-usługowego o całkowitej powierzchni 235,91 m², z czego część przeznaczona pod działalność wynosi 119,16 m² natomiast część mieszkalna wynosi 116,75 m². Tym samym proporcja powierzchni wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej do powierzchni całkowitej wynosi 50,51%. W omawianej sprawie wątpliwość Wnioskodawcy budzi m.in. kwestia tego czy przysługuje mu prawo do zwrotu części wydatków poniesionych w związku z budową ww. budynku od 22 lutego 2010 r. oraz czy jeżeli wzniósł budynek mieszkalno-usługowy, to przysługuje mu prawo do zwrotu VAT za materiały budowlane w części odpowiadającej części mieszkalnej budynku.

Zgodnie z przywołanymi przepisami, osoba fizyczna posiada prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z budową budynku mieszkalnego. Co do zasady, o klasyfikacji danego budynku jako mieszkalnego lub niemieszkalnego przesądza Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz.U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316). Wynika z niej, że budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. Zatem tak jak wskazał Wnioskodawca – budynek, który wzniósł w myśl PKOB jest budynkiem niemieszkalnym skoro 50,51% jego powierzchni użytkowej przypada na pomieszczenia związane z działalnością gospodarczą. W tym miejscu należy zwrócić jednak uwagę na fakt, że ustawa o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym zawiera własną definicję budynku mieszkalnego. Taka konstrukcja oznacza, że dla rozstrzygnięcia o charakterze inwestycji przesądzać będzie definicja zawarta w ustawie, a nie PKOB. Definicja z PKOB miałaby decydujące znaczenie wówczas, gdyby ustawa o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym odwoływała się do niej lub nie zawierała własnej definicji budynku mieszkalnego. W tym ostatnim przypadku, kiedy ustawa nie formułuje na własne potrzeby definicji zawartych w niej pojęć odwoływać się należy, w myśl zasady o spójności sytemu prawnego, do pojęć zdefiniowanych w innych aktach prawnych. Z taką sytuacją nie mamy jednak do czynienia w niniejszej sprawie.

Z art. 2 pkt 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym wynika, że budynkiem mieszkalnym jest budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych.

Budynek, o którym mowa we wniosku nie będzie służył wyłącznie zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych będzie jednak służyła jego część.

Jeżeli zatem osoba fizyczna poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych związanych z inwestycją polegającą na budowie budynku służącego nie tylko zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, a więc takiego, z którego część zostanie wydzielona i będzie przeznaczona do prowadzenia działalności gospodarczej, to przysługuje jej prawo ubiegania się o zwrot części wydatków poniesionych w związku z tą inwestycją, ale wyłącznie tych wydatków, które dotyczą części mieszkalnej. Bowiem wyłącznie część mieszkalna (zaspokajająca potrzeby mieszkaniowe) budynku będzie wówczas „budynkiem mieszkalnym” w rozumieniu ustawy.

Zatem, jeśli Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup materiałów budowlanych związanych z inwestycją polegającą na budowie budynku, który w 49,49% służył będzie zaspokojeniu własnych potrzeb mieszkaniowych, to Wnioskodawcy przysługuje prawo ubiegania się o zwrot części poniesionych wydatków w takim właśnie udziale.

Ustalenia, którą część przedmiotowych wydatków można rozliczyć, dokonać należy poprzez zastosowanie odpowiedniej proporcji. Może to być proporcja według reguły zaproponowanej przez Wnioskodawcę – według udziału procentowego w jakim budynek wykorzystywany jest do celów mieszkaniowych a w jakim do celów działalności gospodarczej. Tak obliczonym procentem Wnioskodawca może potraktować każdy wydatek poniesiony od 22 lutego 2010 r. na zakup materiałów budowlanych, których nie może przyporządkować wyłącznie do części mieszkalnej lub wyłącznie do części usługowej.

Reasumując, o ile Wnioskodawca w terminie przewidzianym w ustawie złoży wniosek o zwrot wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych i udokumentuje wydatki fakturami, to przysługiwać mu będzie prawo do zwrotu części wydatków poniesionych od 22 lutego 2010 r. na zakup materiałów budowlanych przeznaczonych na budowę części mieszkalnej budynku mieszkalno-usługowego. Jeżeli udział powierzchni mieszkalnej wynosi faktycznie 49,49%, to taką wielkość Wnioskodawca winien przyjąć do rozliczeń.

Kolejną okolicznością, którą należy w omawianej sprawie rozważyć jest ustalenie czy faktury dokumentujące wydatki na nabycie materiałów budowlanych związanych zarówno z częścią mieszkalną i z częścią przeznaczoną na działalność gospodarczą pomimo tego, że wystawione są na firmę Wnioskodawcy, to mogą stanowić podstawę do zwrotu VAT za materiały budowlane w proporcji odpowiadającej części mieszkalnej.

Prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na materiały budowlane zostało wprowadzone w tym celu, aby zdjąć z osób fizycznych ciężar finansowy wynikający z podwyższenia stawek podatku VAT na materiały budowlane.

Prawo do zwrotu nie przysługuje jednak osobom, które dokonują określonych inwestycji, uprawniających do zwrotu jako podatnicy podatku od towarów i usług. Podkreślić należy, że nie ma znaczenia, to czy dana osoba fizyczna, mającą dochodzić zwrotu wydatków w ogóle jest podatnikiem VAT, lecz czy określoną inwestycję, uprawniającą do zwrotu realizuje prywatnie, czy też jako podatnik VAT.

Możliwa jest sytuacja, w której dany podmiot w odniesieniu do jednego i tego samego przedmiotu (towaru) występuje jednocześnie w części jako podatnik i w części „prywatnie”. Jeśli dana osoba realizuje daną inwestycję w części działając jako podatnik VAT, zaś w części jako osoba fizyczna, działając „prywatnie” wówczas ma prawo do zwrotu tych wydatków, które poniosła jako osoba fizyczna, a nie jako podatnik VAT. Prawo do zwrotu przysługuje również w sytuacji, gdy faktury dokumentujące poniesione wydatki były wystawione na osobę prowadzącą działalność gospodarczą.

Jeśli zatem Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup materiałów związanych z inwestycją polegającą na budowie budynku, który w części będzie służył zaspokajaniu jego własnych potrzeb mieszkaniowych, to przysługuje mu w tej części prawo ubiegania się o zwrot części poniesionych wydatków na podstawie faktur wystawionych na firmę Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja została wydana dla Wnioskodawcy w jego indywidualnej sprawie –zgodnie z dyspozycją art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Żona Wnioskodawcy chcąc uzyskać interpretację indywidualną winna wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.