Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.8.2017.2.AJ
z 19 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2017 r. (data wpływu 6 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2017 r. (data wpływu 27 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 10 kwietnia 2017 r., nr 0113-KDIPT3.4011.8.2017.1.AJ, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 11 kwietnia 2017 r. (data doręczenia 18 kwietnia 2017 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 23 kwietnia 2017 r. (data wpływu 27 kwietnia 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 24 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z żoną wychowują trójkę dzieci w wieku 23 lata (PESEL …), 20 lat (…) i 18 lat (…). Każde z dzieci Wnioskodawcy uczęszcza do szkoły. Najstarszy syn Wnioskodawcy w 2016 r., podjął pracę sezonową w okresie wakacji i uzyskał dochód (przychód w wysokości 3 876 zł 20 gr, koszty uzyskania przychodu w wysokości 417 zł 18 gr, składki na ubezpieczenie społeczne w kwocie 531 zł 44 gr, składki na ubezpieczenie zdrowotne 247 zł 44 gr, zaliczka na podatek dochodowy 184 zł). W rozliczeniu za rok 2016 Wnioskodawca chce skorzystać z ulgi prorodzinnej na trójkę dzieci.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 23 kwietnia 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że w roku 2016 zarówno On, jak i Jego żona uzyskali dochód ze stosunku pracy. Wnioskodawca rozlicza się wspólnie z małżonką na zasadach ogólnych, tj. według skali podatkowej (za rok 2016 zostanie złożony PIT-37). Wnioskodawca wraz z żoną wychowują trójkę dzieci, które są na Jego utrzymaniu. W trakcie trwania 2016 r. każde z nich kształciło się w szkole, o której mowa w przepisach o systemie oświaty i przepisach o szkolnictwie wyższym. Dwóch synów, tj.: … 23 lata (PESEL …), i … 20 lat (…) uczęszczają na studia dzienne, natomiast najmłodsza córka 18 lat (…) do szkoły średniej.

Najstarszy syn Wnioskodawcy w 2016 r. podjął pracę sezonową w okresie wakacji i uzyskał dochód tylko i wyłącznie ze stosunku pracy (przychód w wysokości 3 876 zł 20 gr, koszty uzyskania przychodu w wysokości 417 zł 18 gr, składki na ubezpieczenie społeczne w kwocie 531 zł 44 gr, składki na ubezpieczenie zdrowotne 247 zł 44 gr, zaliczka na podatek dochodowy 184 zł). Wnioskodawca wskazał, że za rok 2016 łącznie z żoną chcą skorzystać z ulgi prorodzinnej na trójkę dzieci.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w rozliczeniu za 2016 r. Wnioskodawca może skorzystać z ulgi prorodzinnej na trójkę dzieci, pomimo że najstarszy syn uzyskał dochód za 2016 r. (przychód w wysokości 3 876 zł 20 gr, koszty uzyskania przychodu 417 zł 18 gr, składki na ubezpieczenie społeczne 531 zł 44 gr, składki na ubezpieczenie zdrowotne 247 zł 44 gr, zaliczka na podatek dochodowy 184 zł)?

Zdaniem Wnioskodawcy, po zapoznaniu się w wyrokiem NSA z dnia 23 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FKS 675/13 oraz wyrokiem z dnia 10 listopada 2015 r., sygn. akt II FSK 2163/13, ma On prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej na trójkę dzieci. Wnioskodawca wskazał, że Sąd Administracyjny orzekł, że dochód pełnoletniego dziecka jest przychodem pomniejszonym nie tylko o koszty uzyskania przychodu, ale jeszcze o składki na ubezpieczenie społeczne potrącone przez płatnika. Najstarszy syn Wnioskodawcy … – 23 lata (PESEL …),w roku 2016 uzyskał dochód, ale jest to dochód zwolniony z opodatkowania, gdyż przychód w wysokości 3 876 zł 20 gr minus koszty uzyskania przychodu w wysokości 417,18 zł, składki na ubezpieczenie społeczne w kwocie 531,44 zł dają podstawę opodatkowania 2 927 zł 58 gr, czyli jest to kwota niższa niż 3089 zł. Wnioskodawca uważa również, że celem państwa powinna być pomoc w ponoszeniu kosztów utrzymania i wychowywania dzieci w ramach polityki prorodzinnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka - kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci - kwota 92,67 zł na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci - kwota:
   1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 2a ww. ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W świetle art. 27f ust. 2c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

Przepis art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej (art. 27f ust. 6 ustawy).

Zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje podatnikowi, który utrzymywał – w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej – dzieci pełnoletnie do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca i Jego żona uzyskali dochód ze stosunku pracy oraz rozliczają się wspólnie na zasadach ogólnych, tj.: według skali podatkowej. Wnioskodawca wraz z żoną wychowują trójkę dzieci, które są na Jego utrzymaniu. Dwóch synów, tj.: … 23 lata i … 20 lat uczęszczają na studia dzienne, natomiast najmłodsza córka 18 lat do szkoły średniej. Każde z dzieci kształciło się w szkole, o której mowa w przepisach o systemie oświaty i przepisach o szkolnictwie wyższym. Wnioskodawca w zeznaniu podatkowym za 2016 r. chce dokonać odliczenia ulgi prorodzinnej na troje dzieci. Dwoje z nich tj.: 20 letni syn i 18 letnia córka są pełnoletni, i nie uzyskali dochodu w 2016 r. Natomiast najstarszy, 23-letni syn jest studentem i w 2016 r. uzyskał dochód z umowy o pracę w kwocie 3 876 zł 20 gr. Wnioskodawca, obliczając dochód 23-letniego syna, odliczył koszty uzyskania przychodu w kwocie 417 zł 18 gr oraz składki na ubezpieczenia społeczne w kwocie 531 zł 44 gr, w konsekwencji czego dochód po odliczeniach wynosił 2 927 zł 58 gr. W 2016 r. w stosunku do trójki dzieci Wnioskodawcy, nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ani ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Jak wynika z powyższych uregulowań prawnych, aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na pełnoletnie dzieci, należy m.in. utrzymywać w roku podatkowym pełnoletnie dziecko do ukończenia 25 roku życia, uczące się w szkołach ściśle przez ustawę określonych, które w roku podatkowym nie uzyskało dochodów, do których stosuje się zasady opodatkowania, określone w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Ustawodawca wyraźnie wskazał, że limit osiągniętego dochodu dotyczy całego roku podatkowego, a nie jego części, czy poszczególnych miesięcy. W 2016 r. wysokość ww. dochodu wynosiła 3 089 zł, co wynika z wyliczenia ilorazu kwoty zmniejszającej podatek, tj. kwoty 556 zł 02 gr oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, tj. 18%. Zatem, osiągnięcie przez pełnoletnie uczące się dziecko dochodu, który w całym roku podatkowym przekroczy kwotę wolną od podatku, tj. 3089 zł uniemożliwia skorzystanie z ww. ulgi.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Mając zatem na względzie obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, że dla ustalenia prawa do ulgi prorodzinnej, z tytułu utrzymywania – w związku z wykonywaniem ciążącego na podatniku obowiązku alimentacyjnego – pełnoletniego, uczącego się dziecka należy jego dochód osiągnięty w roku podatkowym określić zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako różnicę pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania przychodu.

Reasumując, stwierdzić należy, że pełnoletni syn (…) Wnioskodawcy w 2016 r., mimo że uczęszczał do szkoły to osiągnął dochód w ramach umowy o pracę w kwocie 3 459 zł 02 gr, który przekroczył kwotę, o której mowa w art. 27f w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym nie została spełniona jedna z przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z omawianej ulgi. Skoro Wnioskodawca nie spełnił jednej z przesłanek określonych w art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochód uzyskany przez syna w roku podatkowym 2016 przekroczył kwotę 3 089 zł, to nie może On skorzystać z ulgi prorodzinnej na pełnoletniego syna za 2016 r.

Zważywszy na okoliczność, że dwoje młodszych dzieci nie uzyskało dochodu w 2016 r., to Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z tzw. ulgi prorodzinnej – na dwoje młodszych, pełnoletnich i uczących się dzieci.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków NSA, należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mogą być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Prowadząc postępowanie w niniejszej sprawie Organ przeanalizował przywołane orzeczenia sądów, jednak z uwagi na powyższe, wyroki te nie są wiążące dla tutejszego Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.

Nadmienić należy, że wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią odstępstwo od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 84 Konstytucji RP oraz art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dlatego też możliwość skorzystania z ulgi podatkowej to przywilej, z którego podatnik chcąc skorzystać musi spełnić ściśle określone przez ustawodawcę warunki. Niedopełnienie natomiast któregokolwiek z tych warunków skutkuje utratą prawa do ulgi.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.