Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.108.2017.1.KU
z 22 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 1 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości pomniejszenia przychodu o koszty związane z nabyciem i wyremontowaniem lokalu mieszkalnego stanowiącego towar handlowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Od sierpnia 2016 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek (działalność dominująca) oraz pośrednictwa w obrocie nieruchomościami. Poza działalnością gospodarczą, Wnioskodawca prowadzi najem prywatny lokali mieszkalnych. W lutym 2016 r. na podstawie aktu notarialnego do wspólności majątkowej małżeńskiej (na imię i nazwisko obojga małżonków, tj. Wnioskodawcy i Jego żony) został nabyty lokal mieszkalny. Do kwietnia 2016 r. w małżeństwie obowiązywał ustrój ustawowej wspólnoty majątkowej małżeńskiej. W kwietniu 2016 r. małżonkowie ustanowili mocą aktu notarialnego rozdzielność majątkową bez podziału dotychczas zgromadzonego majątku wspólnego. Wobec powyższego, wspólność majątkowa nadal obejmowała nabyty w lutym 2016 r. lokal mieszkalny. Przedmiotowy lokal mieszkalny przed rozpoczęciem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę został w maju 2016 r. przeznaczony do najmu prywatnego, który jest rozliczany przez Wnioskodawcę na zasadach ogólnych. Z powodu niskiego zainteresowania niniejszym lokalem, po rozpoczęciu działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, lokal został ujęty w prowadzonej na potrzeby tej działalności podatkowej księdze przychodów i rozchodów jako towar handlowy. W dniu 27 października 2016 r. przedmiotowy lokal mieszkalny został sprzedany. Sprzedaż lokalu została zarejestrowana w urzędowych księgach w całości, tj. 100% wartości sprzedanego lokalu. Z przedmiotowym lokalem mieszkalnym związane były wydatki, które można zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, jak np. koszty remontu. Zostały one poniesione przed założeniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę i początkowo powiększyły koszty najmu prywatnego. Po wprowadzeniu przedmiotowego lokalu do podatkowej księgi przychodów i rozchodów Wnioskodawca dokonał korekty w zakresie kosztów dotyczących najmu prywatnego pomniejszając koszty o wartość wydatków związanych z przedmiotowym lokalem. Jednocześnie Wnioskodawca dodaje, że przedmiotowy lokal nie był amortyzowany oraz nie udało się go wynająć.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przedmiotowym stanie faktycznym zaliczenie 100% przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w lutym 2016 r. do źródła przychodów jakim jest działalność gospodarcza prowadzona przez jednego z małżonków jest prawidłowe?
2. Czy Wnioskodawca może pomniejszyć uzyskany z działalności gospodarczej przychód o koszty związane z nabyciem i wyremontowaniem lokalu mieszkalnego, będącego towarem handlowym, poniesione przed datą rozpoczęcia działalności gospodarczej?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego Nr 2, dotyczącego możliwości pomniejszenia przychodu o koszty związane z nabyciem i wyremontowaniem lokalu mieszkalnego stanowiącego towar handlowy. Natomiast w odniesieniu do pytania oznaczonego Nr 1 w zakresie możliwości zaliczenia przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego do źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej na nabycie lokalu mieszkalnego jak i wydatki związane z jego remontem będą mogły pomniejszyć przychód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy, pod warunkiem wyksięgowania tych kosztów z najmu prywatnego. Żaden podatnik nie jest uprawniony do dwukrotnego odliczania tych samych wydatków. Koszty uzyskania przychodów nie stanowią wprawdzie ulgi podatkowej w potocznym znaczeniu, ale przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychodu z danego źródła do kosztów tych można zaliczyć określone wydatki. Uwzględnienie tych wydatków w kosztach stanowi o zmniejszeniu dla podatnika przychodu podlegającego opodatkowaniu. Prawo do odliczania poniesionych kosztów jest zatem formą przywileju podatkowego, która daje ulgę przy obliczaniu wysokości zobowiązania do zapłaty. Dopuszczenie uznania za uprawnione zaliczenie kwoty wydatków dotyczących, np. remontu lokalu mieszkalnego do kosztów uzyskana przychodu z najmu prywatnego, a następnie zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej oznaczałoby, że jedna czynność byłaby dwukrotnie podstawą do czerpania korzyści przez podatnika. Wykładnia taka jest niekonstytucyjna, gdyż w nieuzasadniony sposób różnicuje sytuację podatników, na tych którzy założyli działalność gospodarczą oraz na tych, którzy jedynie prowadzą najem prywatny lokalu. Tych pierwszych stawiałaby w sytuacji uprzywilejowanej, gdyż pozwalałaby im dwukrotnie korzystać z preferencji co do tej samej kwoty. Tego rodzaju uprzywilejowanie nie znajduje jednak żadnego uzasadnienia w przepisach.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Wydatki na nabycie towarów handlowych bez wątpienia mogą stanowić koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej prowadzonej w zakresie obrotu nieruchomościami. W przedmiotowej sprawie wydatki na zakup przedmiotowego lokalu mieszkalnego dokonane zostały przed rozpoczęciem działalności gospodarczej, lecz zdaniem Wnioskodawcy w świetle art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią one koszt uzyskania przychodu, pomimo ich wcześniejszego poniesienia. Również wydatki dotyczące remontu lokalu mieszkalnego będącego towarem handlowym są desygnatem pojęcia kosztu, w rozumieniu art. 22 ust.1 ww. ustawy w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i ust. 5 albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zasady i sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728).

Według § 3 pkt 1 lit. a) ww. rozporządzenia, towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym, towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej. Zatem nieruchomość nabyta do celów handlowych, tj. z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży jest towarem handlowym i podlega ona ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonanie zakupu towarów handlowych przed rozpoczęciem działalności gospodarczej powoduje, że wydatki na zakup towarów handlowych nie mogą zostać bezpośrednio ujęte jako koszt uzyskania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. W takiej sytuacji, towary handlowe należy ująć w spisie z natury (remanencie początkowym) sporządzonym i wpisanym do podatkowej księgi przychodów i rozchodów na dzień rozpoczęcia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Obowiązek sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych, pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej w ciągu roku podatkowego wynika z § 27 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Do wyceny dokonanej w remanencie początkowym należy zastosować:

• ceny zakupu (pomniejszone o podatek VAT, jeżeli przysługuje prawo do jego odliczenia),
  

• wartość rynkową z dnia sporządzenia spisu, w przypadku gdy jest ona niższa od ceny zakupu.
  
  

Remanent początkowy w takim wypadku będzie stanowił pierwszy zapis w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Jego wartość nie będzie mieć jednak wpływu na wysokość zaliczki na podatek dochodowy, tylko na rozliczenie roczne (różnica wynikająca z remanentu początkowego i końcowego będzie zwiększać lub pomniejszać wysokość dochodu do opodatkowania).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego, w którym zastosowanie znajdą, np. przepisy art. 180 i 191 ustawy Ordynacja podatkowa. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różnić się będzie od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.