Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.41.2017.3.MW
z 19 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2017 r. (data wpływu 15 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• momentu powstania obowiązku podatkowego
  

• zastosowania procedury odwrotnego obciążenia dla wykonywanych usług budowlano-montażowych
  

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• momentu powstania obowiązku podatkowego
  

• zastosowania procedury odwrotnego obciążenia dla wykonywanych usług budowlano-montażowych.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 kwietnia 2017 r. w zakresie doprecyzowania przedmiotu wniosku, opisu stanu faktycznego oraz uiszczenia dodatkowej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

… w … (Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wykonującym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej roboty budowlane związane z budową rurociągów przemysłowych i sieci rozdzielczych, wykonuje również projekty: budowlano wykonawcze kanalizacji teletechnicznych/rurociągów/ mikrokanalizacji, projekty wykonawcze kabli miedzianych i światłowodowych również w dzierżawionej kanalizacji teletechnicznej, projekty wykonawcze linii napowietrznych, instalacji abonenckich, sieci komputerowych, instalacji dozoru technicznego. Realizuje także projekty w zakresie: przygotowania koncepcji inwestycji, sprawdzenia możliwości realizacji oraz sporządzenia pełnej dokumentacji projektowo-kosztorysowej, dokonania wszelkich uzgodnień i pozyskania niezbędnych decyzji do realizacji inwestycji. W stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku o interpretację, Wnioskodawca świadczy na rzecz Wykonawcy „…" usługi budowlane jako podwykonawca, w oparciu o umowy ramowe na realizację prac inwestycyjnych budowlano-montażowych. Wnioskodawca, jak też Wykonawca, na rzecz którego na przełomie 2015 r. - 2017 r. świadczone były usługi budowlane, są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca zgodnie z postanowieniami umowy ramowej, w ramach jednego zlecenia był zobowiązany do wykonania następujących usług:

• wykonanie prac projektowych, w tym: pozyskanie zgód, decyzji i umów, wykonanie kosztorysu ofertowego, zatwierdzenie dokumentacji projektowej przez inwestora … oraz
  

• wykonanie prac budowlano-montażowych, w tym: wykonanie zaprojektowanej instalacji sieci FTTH, dokonanie odbiorów w terenie z właścicielami nieruchomości, wykonanie dokumentacji powykonawczej technicznej, zdjęciowej i pomiarowej oraz przeprowadzenie odbioru w terenie z przedstawicielem Inwestora.
  
  

Zgodnie z postanowieniami umowy ramowej wszystkie dokumenty z zakresu prac projektowych i budowlano-montażowych podlegały przekazaniu Wykonawcy w edytowalnej wersji elektronicznej, przed terminem spisania końcowego protokołu odbioru. Wnioskodawca wykonując usługi na rzecz Wykonawcy zobowiązany był do systematycznej aktualizacji zdarzeń służących do bieżącego monitorowania wykonywanych przez niego prac, z wykorzystaniem urządzeń stacjonarnych i mobilnych. Wnioskodawca zobowiązany był umową ramową do uzupełnienia dokumentów ewidencyjnych, które podlegały ciągłemu audytowi przez Wykonawcę. Zgodnie z zawartą umową, podstawę do wyliczenia wynagrodzenia za wykonane usługi stanowiły ceny jednostkowe określone w załącznikach do umowy, zaś moment wystawienia faktury VAT pod rygorem odmowy jej przyjęcia ustalony został jako 5 dni (lub 7 dni) od dnia podpisania protokołu odbioru końcowego. Płatność należności wynikającej z faktury VAT ustalona została warunkowo w zależności czy Wnioskodawca doręczy wraz z fakturą protokół odbioru wraz z dokumentem potwierdzającym rozliczenie materiałów pobranych od Inwestora w celu realizacji zamówienia.

Zgodnie z zawartą umową do wskazanych robót budowlanych odniesienie miały odbiory końcowe potwierdzające wykonanie robót będących przedmiotem poszczególnych zamówień, odbiór końcowy dotyczył również dokumentacji projektowej. Procedura związana z wykonaniem świadczonych usług budowlanych przez Wnioskodawcę, w ramach podwykonawstwa, zgodnie z umową ramową Nr … z dnia 22 kwietnia 2015 r. na usługi w zakresie prac inwestycyjnych budowlano-montażowych na przykładzie jednostkowego zamówienia nr … z dnia 11 kwietnia 2016 (zał. Nr 1) przedstawiała się następująco: Wnioskodawca wykonując roboty budowlano-montażowe, w dniu 24 czerwca 2016 r. złożył Wykonawcy oświadczenie (zał. Nr 2) o treści: "Dokumentacja powykonawcza: Wprowadzenie sieci dosyłowej FTTH do budynku oraz instalacja wewnętrzna sieci FTTH na terenie … dla: … została sporządzona zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej. Dokumentacja jest kompletna z punktu widzenia celu, któremu ma służyć, zaś prace przy realizacji zadania zostały wykonane zgodnie z uzgodnionym projektem oraz z obowiązującymi Polskimi Normami i zakładowymi Normami …. Wybudowana infrastruktura nadaje się do eksploatacji".

Zgromadzona po tym dniu dokumentacja wskazuje jednakże, że usługa świadczona w ramach jednego zadania nie została wykonana we wskazanym terminie, mianowicie Inwestor, w dniu 4 lipca 2016 r. stwierdził między innymi, że złożona dokumentacja powykonawcza nie spełniała wymogów określonych w wytycznych od Inwestora (do przedłożonej dokumentacji Wnioskodawca nie dołączył dokumentacji foto dotyczącej prowadzonej inwestycji, dokumentacja zawierała błędne nazewnictwo, brak było również oznaczeń kabli wymaganymi kolorami). Ponadto w dniu 11 listopada 2016 r. Inwestor przedstawił kolejne uwagi. Dokumentacja powykonawcza była poprawiana przez Wnioskodawcę do 20 grudnia 2016 r. W tym też dniu Inwestor … poinformował Wykonawcę (Spółkę …) o konieczności doszacowania kosztów. Ostateczne rozliczenie zadania kosztorysem powykonawczym zatwierdzonym przez Inwestora i rozliczenie materiałów powierzonych nastąpiło w 2017 r. Protokół odbioru końcowego pomiędzy Inwestorem (…) a Wykonawcą (Spółką …) sporządzony został 24 stycznia 2017 r., co było podstawą do podpisania Końcowego Protokołu Odbioru pomiędzy Wnioskodawcą a Wykonawcą. W tym dokumencie zawarta jest między innymi ostateczna wartość usługi. Ostatecznie usługa została zakończona w dniu 24 stycznia 2017r., co potwierdza podpisany protokół odbioru (zał. Nr 3), gdzie wyraźnie Inwestor oświadczył, w pkt 12, że: „Komisja Odbioru stwierdza, że przedmiot odbioru jest zakończony, odpowiada przeznaczeniu i jest gotowy do użytkowania. Komisja dokonuje odbioru przedmiotu umowy od Wykonawcy i postanawia przekazać go użytkownikowi z dniem 24.01.2017r.", w tym miesiącu bowiem Wnioskodawca zakończył wszystkie prace określone w umowie, które zgodnie z umową ramową składały się na jedno zadanie, po tym dniu Wnioskodawca nie podjął już żadnych czynności związanych z wykonaniem przedmiotowej usługi.

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego, określonego w przepisach art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi obejmujące wykonanie prac projektowych (w tym pozyskanie zgód, decyzji i umów, wykonanie kosztorysu ofertowego) sklasyfikowane są zgodnie z PKWiU z 2008 r. w poz. 71.12.12 PKWiU- usługi projektowania technicznego budynków, zaś wykonywane prace budowlano-montażowe (w tym wykonanie instalacji sieci FTTH, wykonanie dokumentacji powykonawczej technicznej, zdjęciowej i pomiarowej, przeprowadzenie odbioru) sklasyfikowane są w poz. 42.22.22.0 PKWiU - roboty ogólnobudowlane związane z budową rozdzielczych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych.

Usługi określone jako budowlano-montażowe mieszczą się w załączniku nr 14 do ustawy, pod poz. 12 - roboty ogólnobudowlane związane z budową rozdzielczych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych, zaś usługi obejmujące wykonanie prac projektowych, które podlegają wyodrębnieniu z usług budowlano-montażowych nie mieszczą się we wskazanym załączniku nr 14.

Na pytania: „Czy Wnioskodawca zlecał wykonanie usług objętych zakresem wniosku innym wykonawcom? Czy podwykonawca, będący usługodawcą usługi świadczonej na rzecz Wnioskodawcy - jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług?” Wnioskodawca odpowiedział:

Projekt wykonawczy opracował inny wykonawca - zewnętrzna firma projektowa, która jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego, określonego w przepisach art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów. Wykonanie zaś usług budowlano-montażowych nie było zlecane przez Wykonawcę, usługi te Wykonawca zrealizował sam.

Do faktycznego zakończenia zadania doszło w dniu 24 stycznia 2017 r., protokół odbioru końcowego zadania zgłoszony został nabywcy w dniu 24 stycznia 2017 r. Wskazane usługi przekazywano jednorazowo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca w świetle art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a w zw. z art. 106i ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) oraz art. 5 ustawy nowelizującej, z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (D. U. z 2016 r., poz. 2024) prawidłowo rozpoznał moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu wykonania i przyjęcia bez zastrzeżeń usługi budowlanej w 2017r. oraz czy do wykonanej usługi budowlanej udokumentowanej fakturą VAT, wystawioną w dniu 01 lutego 2017 r. prawidłowo zastosował procedurę „odwrotnego obciążenia”, z wyłączeniem z tej procedury usługi projektowej związanej z przygotowaniem koncepcji inwestycji? Czy przez termin "dzień wykonania usługi", o którym mowa w art. 106i ust. 3 pkt 1 w zw. z art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług w odniesieniu do realizowanych przez Wnioskodawcę usług, opisanych szczegółowo w stanie faktycznym, należy rozumieć datę 24 stycznia 2017 r. (dzień ostatecznego wykonania wszystkich czynności składających się na świadczoną usługę)?

Zdaniem Wnioskodawcy, do opisanego stanu faktycznego dotyczącego usługi budowlanej wykonywanej przez Wnioskodawcę w ramach podwykonawstwa, na rzecz Wykonawcy (podatnika podatku VAT) znajduje odniesienie procedura „odwrotnego obciążenia”, przy czym usługa projektowa związana z przygotowaniem koncepcji inwestycji nie jest objęta tą procedurą z uwagi na to, że nie znajduje się w wykazie usług określonych w poz. 2-48 załącznika nr 14 Wykaz usług, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do usług budowlanych ma zastosowanie art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług stanowiący, iż obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem omawianej usługi powstaje z chwilą wystawienia faktury, a gdy usługodawca nie wystawi faktury lub wystawi ją z opóźnieniem, z chwilą upływu terminu wystawienia faktury dokumentującej wykonanie usługi budowlanej - art. 19a ust 7 ustawy. Zgodnie z art. 106i ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 30 dnia od dnia wykonania usług – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a. W przypadku usług przekazywanych w całości (co ma miejsce w przedstawionym stanie faktycznym) termin na wystawienie faktury biegnie od dnia, w którym wykonawca w związku z wykonaniem całości określonej umową usługi, zgłosi ją nabywcy do odbioru. Powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług wskazują, że prawidłowe określenie momentu wykonania usług budowlanych i budowlano-montażowych ma istotne znaczenie dla prawidłowego wystawienia faktury z tytułu świadczenia tych usług. Kwestia ustalenia momentu wykonania usług budowlano-montażowych znalazła swoje miejsce w interpretacji ogólnej Ministra Finansów PT3.8 101.41.2015.AEW.2016.AMT.141 z dnia 1 kwietnia 2016 r, w której Minister wyraził pogląd, iż celem określenia w prawidłowy sposób momentu wykonania usługi budowlanej każdorazowo należy badać postanowienia umowne w kontekście przytoczonych przepisów ustawy o VAT, przy czym należy mieć na uwadze, że określenie momentu wykonania tych usług dla celów podatku VAT powinno następować na podstawie obiektywnych przesłanek, a postanowienia umowne mogą mieć jedynie charakter pomocniczy" (...)„ za datę wykonania usługi budowlanej należy przyjąć datę faktycznego wykonania usługi, tj. dzień, w którym w związku z jej wykonaniem doszło do faktycznego zakończenia prac - wykonawca zgłasza je do odbioru, w opinii wykonawcy usługi są gotowe do ich przyjęcia przez nabywcę usługi".

Mając na uwadze powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług znajdujące odniesienie do przedstawionego stanu faktycznego, jak również uwzględniając interpretację ogólną Ministra Finansów uznać należy, że w przedstawionym stanie faktycznym rzeczywisty moment wykonania usług budowlanych, określonych umowami ramowymi wystąpił w styczniu 2017r. Obiektywnymi przesłankami, które pozwalają na ostateczne określenie momentu wykonania przedmiotowych usług w 2017 roku są postanowienia umowy ramowej określające ich zakres. Zgodnie z umową ramową świadczona usługa podwykonawcy w ramach jednego zadania jest realizowana w zakresie: budowy i instalacji sieci FTTH, prac liniowych, wykonania dokumentacji projektowo-kosztorysowej. Dokumentacja powykonawcza sporządzona jest wg obowiązujących zasad oraz przekazana Wykonawcy w edytowalnej wersji elektronicznej wraz z pozostałymi dokumentami towarzyszącymi, dokumentacja ta stanowi podstawę do określenia wartości końcowej przedmiotu umowy. O wykonaniu usług budowlanych, zgodnie z postanowieniami umowy ramowej w opisanym stanie faktycznym, decyduje rzeczywiste zrealizowanie zespołu różnych prac, który w efekcie ma doprowadzić do wykonania zlecenia. Przedmiotowe zlecenie, jak już wskazano wyżej, dotyczyło dużego kontraktu obejmującego: prace projektowe, budowlane sensu stricto, wykończeniowe, przekazanie Inwestorowi … niewykorzystanych materiałów, które służyły do realizacji zadania, a także przygotowanie dokumentacji związanej z oddaniem inwestycji do użytku. W praktyce złożone przez Wnioskodawcę oświadczenie (w dniu 24 czerwca 2016 r.), potwierdzające kompletność dokumentacji powykonawczej z punktu widzenia celu, któremu miała ta dokumentacja służyć z uwagi na to, że nie spełniała warunków umowy i podlegała wielokrotnym modyfikacjom oraz poprawkom, nie potwierdzała zatem ostatecznego wykonania usług budowlanych we wskazanym terminie. Zgromadzona po dniu złożenia oświadczenia o wykonaniu zadania dokumentacja potwierdza, że usługa budowlano-montażowa świadczona w ramach jednego zadania nie została wykonana zgodnie z założeniami umowy ramowej. Wykonawca stwierdził, że złożona dokumentacja powykonawcza nie spełnia wymogów określonych obowiązującymi zasadami, ustalił mianowicie, że dokumentacja powykonawcza zawiera braki dotyczące foto inwestycji, w dokumentacji użyto błędnego nazewnictwa, stwierdził braki oznaczeń kabli wymaganymi kolorami, przedłożona dokumentacja powykonawcza, jak też wykonane roboty, podlegały poprawie do 20 grudnia 2016 r. Kosztorys zadania został przekazany do akceptacji 20 grudnia 2016 r., w tym dniu Inwestor … poinformował Wykonawcę o konieczności doszacowania kosztów, rozliczenie materiałów przeznaczonych do wykonania zadania nastąpiło ostatecznie w styczniu 2017 r., co miało przełożenie na ostateczne rozliczenie wykonanego przez Wnioskodawcę zadania, które nastąpiło w dniu 24 stycznia 2017r. Protokół odbioru końcowego zadania sporządzony został z końcem stycznia 2017 r. Powyższe okoliczności związane z realizacją powierzonego zadania, w ocenie Wnioskodawcy pozwalają na stwierdzenie, iż faktyczne zakończenie zadania, którego zakres został określony w § 1 ramowej umowy nastąpiło po 1 stycznia 2017 r. W tym okresie doszło do wykonania wszystkich czynności związanych z przyjętym zleceniem, które obejmowały prace projektowe, budowlane sensu stricto, przygotowanie dokumentacji związanej z oddaniem inwestycji do użytku, rozliczeniem powierzonych przez Inwestora materiałów. Ponieważ faktyczne wykonanie usługi budowlanej stanowi początek biegu terminu (30 dni) do wystawienia faktury VAT, Wnioskodawca fakturę dokumentującą wykonanie przedmiotowej usługi powinien wystawić w terminie 30 dni od wykonania usługi (tj. 30 dni od dnia 24 stycznia 2017 r.). Powyższe oznacza, że zasady związane z opodatkowaniem wykonanych po 01 stycznia 2017 r. usług budowlano-montażowych powinny być zgodne z powołanym wyżej art. 5 ustawy nowelizującej z dnia 1 grudnia 2016 r., jak też przepisami mającymi odniesienie do wystawienia faktur VAT. W związku z tym, że w zaistniałym stanie faktycznym nie doszło do faktycznego wykonania omawianych usług w 2016 r., co potwierdza zgromadzona dokumentacja, usługi te, zdaniem Wnioskodawcy, nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z zasadami określonymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, które obowiązywały w 2016 r. Wnioskodawca wystawiając fakturę VAT „odwrotne obciążenie" uwzględnił moment faktycznego wykonania usług budowlanych (faktycznego wykonania zespołu różnych prac, które doprowadziły do zrealizowania zlecenia), dla Wnioskodawcy na moment powstania obowiązku podatkowego dla świadczonych usług nie miały żadnego wpływu uregulowania (procedury) łączące strony umowy, dotyczące daty sporządzania protokołów odbioru końcowego i przekazania do użytkowania. Wnioskodawca informuje, że przedstawiony we wniosku zaistniały stan faktyczny nie odpowiada zagadnieniu będącemu przedmiotem interpretacji ogólnej, z dnia 01 kwietnia 2016 r., zatem skutki, o których mowa w art. 14b § 5a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, nie powinny mieć odniesienia do opisanego stanu faktycznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę (art. 19a ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 19a ust. 3 ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Jak stanowi art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych. Stosownie natomiast do art. 19a ust. 7 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Natomiast, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4 (art. 19a ust. 8 ustawy).

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Fakturę wystawia się nie później niż 30. dnia od dnia wykonania usług - w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a (art. 106i ust. 3 pkt 1 ustawy).

W myśl art. 106i ust. 7 ustawy, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

1. dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi;
2. otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
   
   

Stosownie do art. 106i ust. 8 ustawy, przepis ust. 7 pkt 1 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostawy i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy.

Zgodnie z art. 106e pkt 18 ustawy, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi, faktura powinna zawierać wyrazy „odwrotne obciążenie”.

W przypadku usług budowlanych lub budowlano-montażowych decydujące znaczenie dla prawidłowego określenia momentu powstania obowiązku podatkowego ma data wykonania usługi lub data/termin wystawienia faktury, które są jednak determinowane przez datę wykonania usługi.

Umowy o wykonanie usług budowlanych lub budowlano-montażowych mogą być skonstruowane w różny sposób, przewidując np. jednorazowe przekazanie całości wykonanych usług albo przekazywanie części wykonywanych usług (przekazywanie usług etapami) albo też mogą być ustalane następujące po sobie terminy płatności w związku ze świadczeniem tych usług, tj. usługa nie jest częściowo przyjmowana lecz jest częściowo płacona (usługa o charakterze ciągłym).

Celem zatem określenia w prawidłowy sposób momentu wykonania usługi budowlanej lub budowlano-montażowej każdorazowo należy badać postanowienia umowne w kontekście przytoczonych wyżej przepisów ustawy, przy czym należy mieć na uwadze, że określenie momentu wykonania tych usług dla celów podatku od towarów i usług powinno następować na podstawie obiektywnych przesłanek, a postanowienia umowne mogą mieć tutaj jedynie charakter pomocniczy.

O momencie wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych decyduje faktyczne wykonanie tych usług (vide: wyroki sądów administracyjnych, m.in: sygn. akt I SA/Kr 708/15, I SA/Ol 118/15, I SA/Bd 190/15, I SA/Wr 2386/14, III SA/Wa 1664/14). Niemniej jednak samo pojęcie faktycznego wykonania usługi budowlanej budzi pewne wątpliwości, w szczególności, z uwagi na fakt, że w praktyce gospodarczej faktyczne wykonanie usługi łączone jest zwykle z podpisaniem protokołu zdawczo-odbiorczego lub wystawieniem określonego świadectwa np. w przypadku realizacji inwestycji budowlanych lub budowlano-montażowych na warunkach kontraktowych Międzynarodowej Federacji Inżynierów Konsultantów (FIDIC).

Pojęcie wykonania usługi, o którym mowa w ustawie o VAT, należy rozpatrywać w kontekście regulacji dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej3, zwanej dalej ,,dyrektywą 2006/112/WE” oraz w świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej – „TSUE”) dotyczącego tych regulacji. Jak wynika z orzecznictwa TSUE, chwila, w której podatek staje wymagalny (w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług), a tym samym możliwy do odliczenia przez podatnika (nabywcę), co do zasady nie może zostać określona przez spełnienie formalności, takich jak wpis do ksiąg rachunkowych usługodawców kosztów, jakie ponieśli oni przy świadczeniu ich usług (wyrok TSUE z dnia 13 lutego 2014 r. w sprawie C-18/13, pkt 46, EU:C:2014:69). W wyroku tym TSUE stwierdził, że (pkt 45) „Jeżeli chodzi o kwestię, czy krajowe przepisy o rachunkowości mogą przewidywać, że usługę uważa się za wyświadczoną w chwili, w której zostały spełnione przesłanki uznania przychodu pochodzącego z danego świadczenia, należy stwierdzić, iż przepis ten skutkowałby tym, że podatek VAT stałby się wymagalny na podstawie takiego świadczenia jedynie od chwili, w której koszty poniesione przez usługodawcę lub jego podwykonawcę zostały wpisane do ksiąg rachunkowych tych podmiotów.” Dokonanie zatem tych formalności ze zwłoką skutkowałoby tym, że podatek stałby się wymagalny dopiero z ich dokonaniem a zaniechanie dokonania tych formalności oznaczałoby zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku. W związku z tym – dla celów podatku od towarów i usług – nie należy wiązać momentu wykonania usługi budowlanej lub budowlano-montażowej ze spełnieniem formalności cywilnoprawnej, jaką jest podpisanie protokołu zdawczo-odbiorczego lub też np. w przypadku realizacji tych usług na warunkach kontraktowych FIDIC – z datą wystawienia określonych świadectw.

Mając powyższe na uwadze za datę wykonania usługi budowlanej lub budowlano-montażowej należy przyjąć datę faktycznego wykonania usługi, tj. dzień, w którym - w związku z wykonaniem określonej umową usługi lub jej części (jeżeli usługa jest przyjmowana częściowo) doszło do faktycznego zakończenia prac lub ich części - wykonawca zgłasza je do odbioru (w opinii wykonawcy usługi lub ich część są gotowe do ich przyjęcia przez nabywcę usługi).

W przypadku zatem, gdy usługa jest oddawana w całości za moment wykonania tej usługi należy uznać moment faktycznego jej wykonania, tj. dzień, w którym wykonawca w związku z wykonaniem całości określonej umową usługi, zgłosił ją nabywcy do odbioru. Gdy usługa będzie natomiast przyjmowana częściowo – tj. umowa będzie przewidywała cykliczne zapłaty po wykonaniu części usługi budowlanej lub budowlano-montażowej, za moment wykonania części usługi należy wskazać moment, w którym wykonawca faktycznie wykonał część określonej umową usługi (doszło do faktycznego zakończenia części prac) i zgłosił ją nabywcy do odbioru (art. 19a ust. 2 ustawy o VAT). Odnosząc się do zastosowanego w art. 19a ust. 2 ustawy sformułowania, iż „określono zapłatę” należy wskazać, że nie oznacza ono, że kwota zapłaty musi być znana (określona) z góry, przed wykonaniem usługi.

Jeżeli nabywcą usług budowlanych lub budowlano-montażowych jest podatnik podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych (art. 19a ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT). W takim przypadku fakturę wystawia się nie później niż 30. dnia od dnia wykonania usługi (art. 106i ust. 3 pkt 1 ustawy), lecz nie wcześniej niż 30. dnia przed tym dniem (art. 106i ust. 7 pkt 1 ustawy). W przypadku usług o charakterze ciągłym faktura może być wystawiona wcześniej niż 30. dnia od dnia wykonania usługi, jeżeli zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy (art. 106i ust. 8 ustawy).

Termin na wystawienie faktury dokumentującej wykonanie usługi lub usługi budowlano-montażowej (lub jej części – w przypadku usług przyjmowanych częściowo) wynikający z art. 106i ust. 3 pkt 1 ustawy:

• w przypadku usług przekazywanych w całości – będzie biegł od dnia w którym wykonawca w związku z wykonaniem całości określonej umową usługi zgłosił ją nabywcy do odbioru;
  

• w przypadku usług przekazywanych w części, dla której to części określono zapłatę – będzie biegł od dnia w którym wykonawca w związku z wykonaniem części określonej umową usługi zgłosił ją nabywcy do odbioru;
  

• w przypadku usług o charakterze ciągłym – będzie biegł od dnia upływu każdego okresu, do którego odnoszą się płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia usługi, z tym że w przypadku usług świadczonych w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla których w związku z ich świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, termin na wystawienie faktury będzie biegł od dnia upływu każdego roku podatkowego (tj. od 31 grudnia), do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.
  
  

Jeżeli w ww. przypadkach podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu wystawienia faktury określonego w art. 106i ust. 3 pkt 1 ustawy, tj. 30. dnia od dnia wykonania usługi lub jej części – w przypadku usług przyjmowanych częściowo (art. 19a ust. 7 ustawy). Moment wykonania usługi określa się natomiast w sposób, o którym mowa wyżej w niniejszej interpretacji.

W przypadku otrzymania całości lub części zapłaty przed wykonaniem usługi budowlanej lub usługi budowlano-montażowej lub ich części (w przypadku usług przyjmowanych częściowo), obowiązek podatkowy – podobnie jak przy wykonywaniu usług na rzecz konsumentów – powstanie z chwilą otrzymania zapłaty w odniesieniu do otrzymanej kwoty (art. 19a ust. 8 ustawy).

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wykonującym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej roboty budowlane. Wnioskodawca świadczy na rzecz Wykonawcy „…" usługi budowlane jako podwykonawca, w oparciu o umowy ramowe na realizację prac inwestycyjnych budowlano-montażowych, w ramach których był zobowiązany do wykonania określonych prac projektowych oraz wykonanie prac budowlano-montażowych. Zgodnie z zawartą umową, podstawę do wyliczenia wynagrodzenia za wykonane usługi stanowiły ceny jednostkowe określone w załącznikach do umowy, zaś moment wystawienia faktury VAT pod rygorem odmowy jej przyjęcia ustalony został jako 5 dni (lub 7 dni) od dnia podpisania protokołu odbioru końcowego. Płatność należności wynikającej z faktury VAT ustalona została warunkowo, w zależności czy Wnioskodawca doręczy wraz z fakturą protokół odbioru wraz z dokumentem potwierdzającym rozliczenie materiałów pobranych od Inwestora w celu realizacji zamówienia. Realizacja jednostkowego zamówienia nr …, będącego przedmiotem wniosku, została zakwestionowana przez Inwestora, w związku z czym Wnioskodawca był zobowiązany do wykonania określonych czynności. Do faktycznego zakończenia zadania będącego przedmiotem wniosku doszło w dniu 24 stycznia 2017 r., protokół odbioru końcowego zadania zgłoszony został nabywcy w dniu 24 stycznia 2017 r. – Wnioskodawca zakończył wszystkie prace określone w umowie, które zgodnie z umową ramową składały się na jedno zadanie. Wskazane usługi przekazywano jednorazowo.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie do faktycznego wykonania usług objętych jednostkowym zamówieniem nr … doszło w styczniu 2017r. (protokół odbioru końcowego zadania zgłoszony został nabywcy – jak wskazał Wnioskodawca - w dniu 24 stycznia 2017 r.). Dla ww. usług obowiązek podatkowy powstaje, stosownie do art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy, z chwilą wystawienia faktury, przy czym termin na wystawienie faktury dokumentującej wykonanie usługi budowalno-montażowej, wynikający z art. 106i ust. 3 pkt 1 ustawy, w przypadku usług przekazywanych w całości, a tak jest w niniejszej sprawie, biegnie od dnia, w którym wykonawca – Wnioskodawca – w związku z wykonaniem całości usługi określonej umową, zgłosił ją nabywcy do odbioru, tj. od dnia 24 stycznia 2017r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego należało uznać za prawidłowe.

Dla opodatkowania usług budowlano-montażowych wykonanych od 1 stycznia 2017r. stosuje się zasady zawarte w przepisach ustawy obowiązujących od 1 stycznia 2017r. Jednocześnie należy wskazać, że wprowadzone regulacje nie przewidują wyłączenia z mechanizmu odwróconego obciążenia transakcji dokonywanych w ramach umów realizowanych (w toku) na dzień 1 stycznia 2017r.

Zgodnie bowiem z art. 5 ustawy z dnia 1 grudnia 2016r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2024), przepisy art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które zostały wykonane od dnia 1 stycznia 2017 r. W celu ustalenia momentu wykonania usług stosuje się przepisy art. 19a ust. 2 i 3 ustawy zmienianej w art. 1.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2‑12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy podkreślić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

I tak, na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wskazuje, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Ww. załącznik nr 14 do ustawy, obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r., zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług budowlanych identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), podlegających mechanizmowi odwróconego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Zatem powyższy przepis art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa budowlana wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy w poz. 2-48, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym – zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy – mechanizm ten ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Oznacza to, że główny wykonawca – nabywca usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, świadczonych przez podwykonawcę, staje się odpowiedzialny za rozliczenia podatku VAT od tych usług. Z kolei świadczenie ww. usług budowlanych przez wykonawcę (głównego wykonawcę) na rzecz inwestora jest opodatkowane według zasad ogólnych, tj. podatek od towarów i usług rozliczany jest przez głównego wykonawcę, zaś inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane świadczenie zawierającą podatek VAT.

Należy zauważyć, że ustawa nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów następujące podmioty:

• podwykonawcę – jako zleceniobiorcę wykonującego podzleconą pracę,
  

• głównego wykonawcę – jako podmiot podzlecający podwykonawcy wykonanie częściowe lub całościowe danej inwestycji oraz
  

• inwestora – jako podmiot zlecający na rzecz głównego wykonawcy wykonanie danej inwestycji.
  
  

W konsekwencji należy stwierdzić, że powyższe uregulowania prawne dowodzą, że aby zaistniał mechanizm odwrotnego obciążenia dla transakcji w zakresie usług budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, to ich przedmiotem muszą być wyłącznie usługi budowlane, które są wykonywane w następującej relacji: podwykonawca – główny wykonawca.

W związku z ww. przedstawionym schematem podmiotów występujących przy świadczeniu usługi budowlanej, należy wskazać, że podwykonawca to dalszy wykonawca prac (częściowych lub całościowych) w ramach zleconej przez inwestora na rzecz głównego wykonawcy inwestycji. A zatem podwykonawca jest podatnikiem działającym na zlecenie głównego wykonawcy.

Powyższe założenia prowadzą do następujących uogólnień:

• nie są usługami świadczonymi przez podwykonawców usługi budowlane świadczone bezpośrednio na rzecz inwestorów, gdyż są one świadczone bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy usług (a nie wykonawcy);
  

• podobnie jest z usługami budowlanymi świadczonymi na rzecz deweloperów budujących nieruchomości na sprzedaż, gdzie deweloper zleca wykonanie przedmiotowych usług np. generalnemu wykonawcy (który nie jest podwykonawcą, lecz wykonawcą).
  
  

Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez generalnego wykonawcę kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te będą już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku - ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym
konkretnym przypadku należy zbadać, czy:

• dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy,
  

• dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę.
  
  

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego, określonego w przepisach art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług, usługi objęte przedmiotem wniosku świadczy jako podwykonawca. Wykonywane przez Wnioskodawcę usługi obejmujące wykonanie prac projektowych sklasyfikowane są zgodnie z PKWiU z 2008 r. w poz. 71.12.12 PKWiU- usługi projektowania technicznego budynków, zaś wykonywane prace budowlano-montażowe sklasyfikowane są w poz. 42.22.22.0 PKWiU - roboty ogólnobudowlane związane z budową rozdzielczych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych. Projekt wykonawczy opracował inny wykonawca - zewnętrzna firma projektowa, która jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, który nie korzysta ze zwolnienia podmiotowego, określonego w przepisach art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów.

Należy zauważyć, że w poz. 12 załącznika 14 do ustawy, ustawodawca wskazał grupowanie PKWiU 42.22.22.0 - roboty ogólnobudowlane związane z budową rozdzielczych linii telekomunikacyjnych i elektroenergetycznych, jako te, do których ma zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia. W załączniku tym nie zostało wskazane grupowanie PKWiU 71.12.12 - usługi projektowania technicznego budynków.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca – jako podwykonawca - świadczy usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy (PKWiU 42.22.22.0), tym samym w analizowanym przypadku są spełnione przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1h ustawy. Zatem Wnioskodawca, dla ww. usług sklasyfikowanych zgodnie z PKWiU pod symbolem 42.22.22.0, występuje w charakterze podatnika, a tym samym jest odpowiedzialny za rozliczenia podatku od tych usług, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Natomiast dla usług projektowania technicznego budynków sklasyfikowania PKWiU 71.12.12 nie znajdzie zastosowania mechanizm odwrotnego obciążania, bowiem ww. usługi nie zostały wymienione w załączniku nr 14 do ustawy. Tym samym nie została spełniona przesłanka wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, pozwalająca uznać Wnioskodawcę za podatnika z tytułu ww. usług projektowania technicznego budynków.

Reasumując, w niniejszej sprawie Wnioskodawca dla usług sklasyfikowanych zgodnie z PKWiU pod symbolem 42.22.22.0, prawidłowo zastosował procedurę odwrotnego obciążenia, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy. Natomiast usługi świadczone przez Wnioskodawcę sklasyfikowane zgodnie z PKWiU pod symbolem 71.12.12 podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, bowiem nie zostały spełnione przesłanki, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania procedury odwrotnego obciążenia należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności zaklasyfikowania świadczonych usług do odpowiedniego grupowania PKWiU, ponieważ analiza prawidłowości dokonanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.).

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r., Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi (…) według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Z powyższego wynika więc, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem świadczonych usług. W konsekwencji tut. Organ nie dokonywał klasyfikacji usług będących przedmiotem wniosku, przyjmując klasyfikację wskazaną przez Wnioskodawcę w opisie sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.