Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP3.4512.176.2017.1.MD
z 18 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 lutego 2017 r. (data wpływu 21 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Od 1 lutego 2012 roku Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą z zakresu usług projektowania sieci instalacji sanitarnych, kierowania robotami budowlanymi oraz inspektora nadzoru. Posiada do tego odpowiednie kwalifikacje oraz uprawnienia. Działalność Wnioskodawcy wpisana jest w CEIDG pod kodami PKD:

71.11.Z. - działalność w zakresie architektury, oraz

71.12.Z – działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne.

Wnioskodawca rozpoczynając działalność nie rejestrował się jako podatnik VAT czynny. Ze zwolnienia korzysta nadal. W roku 2016 nie przekroczył kwoty obrotu 200 000,00 zł i nie planuje przekroczyć tego limitu w 2017 roku. W 2017 roku planuje rozszerzyć swój zakres usług o następujące czynności:

1. usługi rzeczoznawcy do spraw sanitarnohigienicznych
2. usługi rzeczoznawcy do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, oraz
3. usługi biegłego sądowego.
   
   

Zakres czynności rzeczoznawcy do spraw sanitarnohigienicznych reguluje rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 listopada 2002 roku w sprawie rzeczoznawców do spraw sanitarnohigienicznych. Czynności zostały określone w § 17 oraz § 18 ww. rozporządzenia. Zgodnie z ich brzmieniem, jako rzeczoznawca Wnioskodawca będzie uzgadniać dokumentację projektową kolejno w częściach: technologicznej, architektoniczno-budowlanej, w tym plan zagospodarowania terenu, oraz instalacji sanitarnych, inne niż projekt budowlany fazy dokumentacji projektowej, jeżeli uzna to za niezbędne ze względów sanitarnych i zdrowotnych lub o takie uzgodnienie zwróci się jednostka projektowania, inwestor lub projektant. Uzgodnienie projektu budowlanego następuje po zapoznaniu się z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu inwestycji, jeżeli uzyskanie takiej decyzji jest wymagane na podstawie odrębnych przepisów. Wnioskodawca będzie zobowiązany do sprawdzenia, czy wymagania higieniczne i zdrowotne zawarte w ww. decyzji są uwzględnione w projekcie budowlanym, będącym przedmiotem uzgodnienia. Zakres czynności rzeczoznawcy do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2007 roku w sprawie rzeczoznawców do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy. Czynności zostały określone w § 14 ww. rozporządzenia. Zgodnie z nimi Wnioskodawca będzie opiniować projekty, biorąc pod uwagę specyfikę, charakter i przeznaczenie obiektu budowlanego lub jego części, a zwłaszcza warunki wynikające z części technologicznej projektu. Opiniowanie polega w szczególności na sprawdzeniu przez rzeczoznawcę zgodności przyjętych rozwiązań z przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy, wymaganiami ergonomii oraz z Polskimi Normami, a także na sprawdzeniu, czy przyjęte rozwiązania likwidują bądź ograniczają zagrożenia, jakie może spowodować projektowany proces technologiczny. Rzeczoznawca opiniuje projekty architektoniczno-budowlane, technologiczne i inne, których rozwiązania mają wpływ na stan bezpieczeństwa i higieny pracy. Rzeczoznawca, po analizie projektu, umieszcza na rzucie podstawowym obiektu pieczęć zawierającą klauzulę z opinią oraz pieczęć imienną. Usługi rzeczoznawcy sanitarnohigienicznego i do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy wykonywane będę na zlecenie biur projektowych lub prywatnych inwestorów, na podstawie umowy bądź zlecenia. Biegły sądowy jest organem pomocniczym wymiaru sprawiedliwości w przypadkach wymagających wiadomości specjalnych. W przypadku Wnioskodawcy jest to wiedza z dziedziny branży sanitarnej. W ramach zleceń sądów biegły sporządza pisemne opinie w zakresie sieci i instalacji sanitarnych. Opinia opracowana przez biegłego jest opinią autorską. Opinia jest dowodem w postępowaniu sądowym i jak każdy inny dowód w sprawie podlega ocenie sądu, który nie jest nią związany. Celem opinii nie jest doradzanie sądowi jak rozstrzygnąć dany problem, ale udzielenie specjalistycznych wiadomości dla ustalenia i oceny okoliczności sprawy.

Wnioskodawca ponadto informuję, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje i nie będzie wykonywać żadnych czynności doradczych oraz nie udziela i nie będzie udzielać porad.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z tym, że Wnioskodawca nie będzie wykonywał usług w zakresie doradztwa, nadal będzie mógł korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 oraz art. 113 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli nie zamierza wykonywać usług w zakresie doradztwa, pomimo tego, iż słowo „doradztwo” jest wpisane w symbolu PKD 71.12.Z Działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne, oraz jeżeli wartość sprzedaży nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług to Wnioskodawca będzie mógł nadal korzystać ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 113 ust. 1 i art. 113 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usługi w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje zwolnienie podatkowe od podatku VAT dla pewnej grupy podatników. Regulacje w tym zakresie zawarte zostały w art. 113 ustawy.

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku..

Natomiast, na podstawie art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
   - jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
   
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Przepis ust. 11 stosuje się odpowiednio do podatnika będącego osobą fizyczną, który przed zakończeniem działalności gospodarczej utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, a następnie rozpoczął ponownie wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5 (art. 113 ust. 11a ustawy).

Z kolei przepis art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie;
   
   

Należy stwierdzić, że ze zwolnienia podatkowego na podstawie powołanego powyżej art. 113 ust. 1 ustawy nie korzystają m.in. usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „doradztwo”. W potocznym rozumieniu termin ten obejmuje szereg usług doradczych, np. podatkowe, prawne, finansowe, techniczne i inne.

Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym słownikiem języka polskiego PWN (Warszawa 1994), „doradzać” znaczy: udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Odwołując się do wykładni językowej przedstawionej w Słowniku Języka Polskiego PWN „doradca” to „ten, kto udziela porad”. Natomiast, w myśl wskazanego Słownika Języka Polskiego PWN, „doradzać” oznacza „udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie”. Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym „doradztwo” to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się osobę, która udziela porad, doradza. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że od 1 lutego 2012 roku Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą z zakresu usług projektowania sieci instalacji sanitarnych, kierowania robotami budowlanymi oraz inspektora nadzoru. Działalność Wnioskodawcy wpisana jest w CEIDG pod kodami PKD 71.11.Z. – działalność w zakresie architektury, oraz 71.12.Z – działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne. Wnioskodawca rozpoczynając działalność nie rejestrował się jako podatnik VAT czynny. Ze zwolnienia korzysta nadal. W roku 2016 nie przekroczył kwoty obrotu 200 000,00 zł i nie planuje przekroczyć tego limitu w 2017 roku. W 2017 roku Wnioskodawca planuje rozszerzyć swój zakres usług o następujące czynności tj. usługi rzeczoznawcy do spraw sanitarnohigienicznych, usługi rzeczoznawcy do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy, oraz usługi biegłego sądowego. Wnioskodawca ponadto wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje i nie będzie wykonywać żadnych czynności doradczych oraz nie udziela i nie będzie udzielać porad.

Analiza treści wniosku oraz cytowanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie wykonywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wyłącznie czynności w zakresie opisanym we wniosku i czynności te nie będą obejmować usług w zakresie doradztwa, to Wnioskodawca będzie miał prawo nadal korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy do momentu, gdy wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy w trakcie roku podatkowego kwoty określonej w art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy o VAT lub gdy Wnioskodawca zacznie wykonywać czynności, o których mowa w art. 113. ust. 13 ustawy VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.