Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.33.2017.2.MS
z 25 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2017 r. (data wpływu 3 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym 12 i 23 maja 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w przypadku rozwiązania Umowy przez Wnioskodawcę i Spółki zależne poprzez zgodne oświadczenie stron złożone w formie aktu notarialnego w okresie istnienia PGK (tj. po rozpoczęciu pierwszego roku podatkowego PGK) nie znajdzie zastosowania ograniczenie przewidziane w art. la ust. 13 Ustawy CIT, wobec czego Wnioskodawca będzie mógł przystąpić do innej PGK przed upływem swojego roku podatkowego następującego po roku, w którym PGK utraci prawo do uznania jej za podatnika podatku CIT (pytanie oznaczone w uzupełnieniu jako 1) – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 3 kwietnia 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy w przypadku rozwiązania Umowy przez Wnioskodawcę i Spółki zależne poprzez zgodne oświadczenie stron złożone w formie aktu notarialnego w okresie istnienia PGK (tj. po rozpoczęciu pierwszego roku podatkowego PGK) nie znajdzie zastosowania ograniczenie przewidziane w art. la ust. 13 Ustawy CIT, wobec czego Wnioskodawca będzie mógł przystąpić do innej PGK przed upływem swojego roku podatkowego następującego po roku, w którym PGK utraci prawo do uznania jej za podatnika podatku CIT. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 5 maja 2017 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.33.2017.1.MS wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 12 i 23 maja 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej także jako: „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”) i podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca wchodzi w skład grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”). Wnioskodawca zamierza funkcjonować w ramach podatkowej grupy kapitałowej (dalej: „PGK”) w rozumieniu art. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm. - dalej: „Ustawa CIT”) wraz z innymi spółkami kapitałowymi, będącymi podatnikami podatku CIT, podlegającymi w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, powiązanymi kapitałowo z Wnioskodawcą (dalej: „Spółki zależne”).

Wnioskodawca oraz Spółki zależne zawarły umowę o utworzeniu PGK zgodnie z dyspozycją art. la ust. 2 pkt 2) Ustawy CIT (dalej: „Umowa o utworzeniu PGK”), spełniającą warunki wskazane w art. la ust. 3 Ustawy CIT.

Wnioskodawca jako spółka dominująca, o której mowa w art. la ust. 2 pkt 1) lit. b) Ustawy CIT, będzie pełnić funkcję spółki reprezentującej PGK, o której mowa w art. la ust. 3 pkt 4) Ustawy CIT. W momencie zawarcia Umowy spełnione były przesłanki zawarte w art. la ust. 2 pkt 1) Ustawy CIT.

W szczególności PGK tworzą wyłącznie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

1. których przeciętny kapitał zakładowy, określony w sposób, o którym mowa w art. la ust. 2b Ustawy CIT, przypadający na każdą z tych spółek, jest nie niższy niż 1.000.000 zł (z uwzględnieniem regulacji art. la ust. 2b Ustawy CIT);
2. Wnioskodawca (jako spółka dominująca, w rozumieniu art. la ust. 2 pkt 1 lit. b) Ustawy CIT), posiada bezpośredni 100% udział w kapitale zakładowym pozostałych Spółek zależnych (tj. spółek zależnych, o których mowa w art. la ust. 2 pkt 1 lit. b) Ustawy CIT), która na podstawie przepisów o komercjalizacji i prywatyzacji nie została nieodpłatnie lub na zasadach preferencyjnych nabyta przez pracowników, rolników lub rybaków albo która nie stanowi rezerwy mienia Skarbu Państwa na cele reprywatyzacji;
3. Spółki zależne nie posiadają udziałów w kapitale zakładowym innych spółek tworzących tę PGK;
4. w spółce dominującej tj. Wnioskodawcy oraz w Spółkach zależnych nie występują zaległości we wpłatach podatków stanowiących dochód budżetu państwa.
   
   

Następnie, Umowa o utworzeniu PGK zostanie zgłoszona do rejestracji naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego według siedziby Wnioskodawcy, co najmniej na trzy miesiące przed rozpoczęciem roku podatkowego przyjętego przez PGK (zgodnie z art. la ust. 4 Ustawy CIT).

Na moment przedłożenia Umowy o utworzeniu PGK do właściwego według siedziby spółki reprezentującej PGK naczelnika urzędu skarbowego oraz jej zarejestrowania przez tenże organ, również będą spełnione warunki uznania PGK za podatnika w rozumieniu Ustawy CIT (zgodnie z art. la ust. 2 pkt 1 Ustawy CIT). Planowane jest, że rok podatkowy PGK będzie pokrywał się z rokiem kalendarzowym. Wnioskodawca nie może wykluczyć sytuacji, w której, z przyczyn innych niż naruszenie warunków, o których mowa w art. la ust. 2 pkt 3) i 4) Ustawy CIT, Wnioskodawca i Spółki zależne podejmą decyzję o rozwiązaniu Umowy o utworzeniu PGK poprzez zgodne oświadczenie woli, złożone w formie aktu notarialnego.

Rozwiązanie Umowy o utworzeniu PGK nastąpi w wyniku zgodnego oświadczenia woli stron, złożonego w formie aktu notarialnego o rozwiązaniu Umowy o utworzeniu PGK, zgodnie z zasadą swobody umów wynikającą z prawa cywilnego.

Rozwiązanie Umowy o utworzeniu PGK zostanie zgłoszone przez spółkę dominującą, jako spółkę reprezentującą PGK tj. Wnioskodawcę, do właściwego naczelnika urzędu skarbowego.

Rozwiązanie Umowy o utworzeniu PGK może nastąpić po rozpoczęciu pierwszego roku podatkowego PGK.

Nie jest wykluczone, że po rozwiązaniu Umowy o utworzeniu PGK, Wnioskodawca i Spółki zależne przystąpią w przyszłości do innej PGK, jako spółki dominujące lub jako spółki zależne. Równocześnie, zgodnie z art. 14n § 1 pkt la ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm. – winno być t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.; dalej: „Ordynacja podatkowa”), w przypadku zastosowania się przez podatkową grupę kapitałową, utworzoną zgodnie z powyżej przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, do rozstrzygnięcia zawartego w interpretacji indywidualnej wydanej w odpowiedzi na niniejszy wniosek - art. 14k i 14m Ordynacji podatkowej powinno stosować się odpowiednio.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Czy w przypadku rozwiązania Umowy przez Wnioskodawcę i Spółki zależne poprzez zgodne oświadczenie stron złożone w formie aktu notarialnego w okresie istnienia PGK (tj. po rozpoczęciu pierwszego roku podatkowego PGK) nie znajdzie zastosowania ograniczenie przewidziane w art. la ust. 13 Ustawy CIT, wobec czego Wnioskodawca będzie mógł przystąpić do innej PGK przed upływem swojego roku podatkowego następującego po roku, w którym PGK utraci prawo do uznania jej za podatnika podatku CIT? (pytanie oznaczone w uzupełnieniu wniosku jako 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy Ustawy CIT nie regulują bezpośrednio skutku rozwiązania PGK przez zgodne oświadczenie stron o rozwiązaniu umowy o utworzeniu PGK złożone w formie aktu notarialnego. Treść art. la ust. 10 Ustawy CIT stanowi, że w razie, gdy w okresie obowiązywania umowy wystąpią zmiany w stanie faktycznym lub w stanie prawnym, zależne od którejkolwiek ze stron umowy, które naruszają warunki uznania podatkowej grupy kapitałowej za podatnika podatku dochodowego, dzień naruszenia któregokolwiek z tych warunków, z zastrzeżeniem ust. 12, oznacza utratę statusu podatnika oraz koniec jej roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, umowę zawartą w formie aktu notarialnego, rozwiązującą Umowę o utworzeniu PGK należy potraktować, jako zmianę w stanie faktycznym i prawnym zależną od stron umowy, w wyniku czego utworzona przez nie PGK traci status podatnika i kończy swój rok podatkowy.

Zgodnie natomiast z treścią art. la ust. 13 Ustawy CIT przystąpienie do innej podatkowej grupy kapitałowej przez którąkolwiek ze spółek wchodzących uprzednio w skład grupy, która utraciła ten status ze względu na naruszenie warunków, o których mowa w ust. 2 pkt 3 i 4, nie jest możliwe przed upływem roku podatkowego spółki, następującego po roku, w którym podatkowa grupa kapitałowa utraciła prawo do uznania jej za podatnika.

Warunki przewidziane we wskazanych w cytowanym przepisie regulacjach art. la ust. 2 pkt 3 i 4 Ustawy CIT to m.in.:

1. spełnienie wymagań wymienionych w art. la ust. 2 pkt 1 lit. a-c Ustawy CIT (zgodnie z treścią art. la ust. 2 pkt 3 Ustawy CIT);
2. brak korzystania ze zwolnień z podatku dochodowego na podstawie odrębnych ustaw (zgodnie z treścią art. la ust. 2 pkt 3 lit. a Ustawy CIT);
3. brak pozostawania w związkach powodujących zaistnienie okoliczności, o których mowa w art. 11 Ustawy CIT, z podatnikami podatku dochodowego niewchodzącymi w skład podatkowej grupy kapitałowej (zgodnie z treścią art. la ust. 2 pkt 3 lit. b Ustawy CIT);
4. osiągnięcie przez podatkową grupę kapitałową za każdy rok podatkowy udziału dochodów w przychodach, określony zgodnie z art. 7a ust. 1 Ustawy CIT, w wysokości co najmniej 3% (zgodnie z treścią art. la ust. 2 pkt 4 Ustawy CIT).
   
   

Brzmienie art. la ust. 13 Ustawy CIT wskazuje, że hipoteza tej normy dotycząca utraty przez PGK statusu podatnika CIT obejmuje jedynie zdarzenia, w których dochodzi do naruszenia art. la ust. 2 pkt 3) i 4) Ustawy CIT.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku, PGK nie utraci statusu podatnika podatku CIT ze względu na naruszenie warunków określonych w art. la ust. 2 pkt 3 i 4 Ustawy CIT, lecz ze względu na rozwiązanie Umowy o utworzeniu PGK poprzez zgodne oświadczenie stron złożone w formie aktu notarialnego. Taki sposób zakończenia bytu PGK nie został natomiast wskazany w art. la ust. 13 Ustawy CIT jako przesłanka zastosowania tej regulacji.

W ocenie Wnioskodawcy, sytuacja, w której strony, korzystając z cywilistycznej zasady swobody umów, poprzez złożenie zgodnych oświadczeń woli w formie aktu notarialnego rozwiązują zawartą wcześniej przez siebie umowę, pozostaje poza zakresem art. la ust. 13 Ustawy CIT. Za nieuprawnioną, w ocenie Wnioskodawcy, w powyższym zakresie, należy zatem uznać interpretację rozszerzającą art. la ust. 13 Ustawy CIT.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w przypadku rozwiązania Umowy o utworzeniu PGK przez Wnioskodawcę i Spółki zależne poprzez zgodne oświadczenie stron złożone w formie aktu notarialnego w okresie istnienia PGK (tj. po rozpoczęciu pierwszego roku podatkowego PGK) nie znajdzie zastosowania ograniczenie przewidziane w art. la ust. 13 Ustawy CIT.

W rezultacie Wnioskodawca będzie mógł przystąpić do innej PGK przed upływem swojego roku podatkowego następującego po roku, w którym PGK utraci prawo do uznania jej za podatnika podatku CIT.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że zaprezentowane stanowisko jest zgodnie potwierdzane w wydawanych przez Ministra Finansów interpretacjach podatkowych.

Przykładowo, można wskazać:

• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 października 2016 r. (znak: IPPB5/4510-759/16-2/JC), w której Minister Finansów uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, że: (...) w przypadku rozwiązania Umowy przez Spółkę dominującą i Spółki zależne poprzez zgodne oświadczenie stron w formie aktu notarialnego, w okresie istnienia PGK (tj. po rozpoczęciu pierwszego roku podatkowego PGK), nie znajdzie zastosowania ograniczenie przewidziane w art. 1a ust. 13 updop. W konsekwencji, Wnioskodawca będzie mógł przystąpić do innej podatkowej grupy kapitałowej przed upływem roku podatkowego Wnioskodawcy następującego po roku, w którym PGK utraci prawo do uznania jej za podatnika pdop;
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 3 września 2015 r. (znak: IPPB5/4510-598/15-2/RS), w której Minister Finansów uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, że: (...) w przypadku rozwiązania umowy PGK przez Spółkę Zależną oraz Spółkę Dominującą przez zgodne oświadczenie stron (w okresie istnienia Podatkowej Grupy Kapitałowej posiadającej status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych) złożone w formie aktu notarialnego, nie znajdzie zastosowania przepis art. 1a ust. 13 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wobec czego Spółka Zależna będzie mogła przystąpić do innej podatkowej grupy kapitałowej przed upływem roku podatkowego Spółki Zależnej następującego po roku, w którym PGK utraci prawo do uznania jej za podatnika.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 46-020 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.