2017.05.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.13.2017.2.AB
z 15 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 lutego 2017 r. (data wpływu 7 marca 2017 r.) uzupełnionym pismem z 28 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanej budynkiem kamienicy – jest prawidłowe,
w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2017 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanej budynkiem kamienicy. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 28 kwietnia 2017 r. (data wpływu 5 maja 2017 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 kwietnia 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.13.2017.1.AB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Działka położona w K, , o powierzchni 0,0474 ha, obejmująca działkę o numerze 10, dla której Sąd Rejonowy, IV Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą o numerze 7, zabudowana budynkiem w rodzaju kamienicy mieszkalnej wielorodzinnej składającej się łącznie z 3 lokali o charakterze mieszkalnym i użytkowym (dalej: „Nieruchomość”), stanowiła własność Pana Józefa na podstawie umowy sprzedaży objętej aktem notarialnym z dnia 06.07.2016 r. rep. „A” nr 3381/2016, sporządzonym przez notariusz M w kancelarii notarialnej w K.

W dniu 30.12.2016 r. przed notariuszem Radosławem C w kancelarii notarialnej stawili się w celu zawarcia umowy zbycia nieruchomości (dalej: „Umowa”) Pan Józef S, zbywający nieruchomość oraz działający za zbywającą nieruchomość spółkę F spółkę akcyjną z siedzibą w K (dalej; „F”) Anna R i Michał M.

Wiek Nieruchomości wynosi powyżej 100 lat i przez ten okres budynek był zamieszkiwany zarówno przez kolejnych właścicieli, jak i przez najemców, a lokale użytkowe były przeznaczane przez najemców na prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na przedmiotową nieruchomość przekraczających nawet 10% wartości początkowej obiektu. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo odliczenia VAT przy nabyciu zbywanej nieruchomości.

Nabycie nieruchomości nie podlegało opodatkowaniu VAT jako dokonywane od osób nie będących podatnikami.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Ad.1.

Nieruchomość, o której mowa w przedmiotowym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, usytuowana na K, została wzniesiona i wybudowana około roku 1900 (tysiąc dziewięćsetnego roku). W związku z wydarzeniami wojen światowych, a w szczególności II wojny światowej, dokumenty dotyczące nieruchomości zaginęły lub uległy zniszczeniu. Ustalenie nawet konkretnej daty oddania nieruchomości do użytku czy wpisania jej do katastru, wymagałoby przeprowadzenia czaso- i kosztochłonnego postępowania odtworzeniowego w trybie przepisów art. 716 i nast. Kodeksu postępowania cywilnego, którego wynik i tak byłby niepewny z uwagi na brak dokumentów źródłowych. Innymi słowy, informacje o przybliżonej nawet dacie pierwszego zajęcia kamienicy mieszkalnej będącej przedmiotem wniosku, a tym bardziej wskazanie daty dziennej, jest niemożliwe.

Ad.2.

Wnioskodawca z przyczyn opisanych powyżej nie posiada pełnych informacji na temat ewentualnych umów najmu lub dzierżawy łączących ówczesnych właścicieli nieruchomości z osobami trzecimi przed rokiem 1988. Po 1988 cały budynek (nie licząc części do wspólnego użytkowania) był przedmiotem najmu dzierżawy oraz był zajmowany na podstawie decyzji administracyjnych przez lokatorów. W załączeniu zestawienie lokali z terminami od których obowiązywały umowy.

Ad.3.

Według najlepszej wiedzy wnioskodawcy, w nieruchomości nie ma pomieszczeń, które nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, innych umów cywilnoprawnych lub decyzji administracyjnych, nie licząc oczywiście części do wspólnego użytku (np. korytarze, klatka wejściowa).

Ad.4.

Wnioskodawca nie poczynił żadnych nakładów na ulepszenie nieruchomości w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad.5.

Ponieważ wnioskodawca nie poczynił żadnych nakładów na ulepszenie nieruchomości, a co za tym idzie - budynek nie osiągnął stanu ulepszonego względem stanu, w którym został nabyty przez wnioskodawcę - wnioskodawca w ogóle nie wykorzystywał budynku w stanie ulepszonym do czynności opodatkowanych.

Ad.6.

Większość całkowitej powierzchni użytkowej nieruchomości, było oddawane w najem na podstawie umowy najmu lub zajmowane przez osoby fizyczne na podstawie decyzji administracyjnych, czyli działalność zwolniona z podatku, ok. 9% łącznej powierzchni użytkowej nieruchomości, było oddawane w najem przedsiębiorcom i jako takie było czynnością opodatkowaną.

Ad.7.

Wnioskodawca do chwili zbycia nieruchomości umową sprzedaży z dnia 30.12.2016 r. był jedynym właścicielem nieruchomości. Wnioskodawca pozostaje w związku małżeńskim, w ustroju majątkowym rozdzielności majątkowej, a nieruchomość została przez niego nabyta do majątku osobistego. Wskazane we wniosku F w K to podmiot który nabywał przedmiotową nieruchomość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zbycie Nieruchomości korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług?
Alternatywnie, czy zbycie Nieruchomości korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem wnioskodawcy, nie zostały spełnione negatywne przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie - w wyniku wykonania Umowy po stronie Pana Józefa S nie powstał obowiązek podatkowy na gruncie Ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 uVAT

Zwalnia się od podatku (...) dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Analizując powołany wyżej przepis należy dojść do wniosku, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od opodatkowania podatkiem od osób i usług, chyba że zachodzi jedna z dwóch ustawowych przesłanek negatywnych, a więc takich, których spełnienie wyłącza zastosowanie tego przepisu. Obie z tych przesłanek negatywnych, wskazanych w podpunktach a) i b) przepisu, opierają się na pojęciu pierwszego zasiedlenia.

Zgodnie zaś z art. 2 pkt 14 tej Ustawy:

(Ilekroć w ustawie mowa o:) pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli tub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z pierwszym zasiedleniem mielibyśmy zatem do czynienia wówczas, gdyby Pan Józef na podstawie umowy z dnia 06.07.2016 r. nabył nieruchomość o charakterze mieszkalnym lub usługowym, która nigdy nie było przez nikogo używana ani do celów mieszkaniowych, ani do celów prowadzenia działalności gospodarczej, czyli do czynności podlegającej opodatkowaniu, jaką jest najem (por. wyrok WSAw Gliwicach z dnia 12 kwietnia 2013 r., sygn. akt III SA/GI1879/12, wyrok WSA w Szczecinie z dnia 8 października 2013 r., sygn. akt I SA/Sz 474/13).

Wiek Nieruchomości wynosi powyżej 100 lat i przez ten okres budynek był zamieszkiwany zarówno przez kolejnych właścicieli, jak i przez najemców, a lokale użytkowe były przeznaczane przez najemców na prowadzenie działalności gospodarczej (obecnie w budynku znajduje się działające od 2002 roku bistro i galeria rękodzieła perskiego). Nie ulega zatem wątpliwości, że w wyniku umowy zbycia nieruchomości, na podstawie której Pan Józef S pierwotnie nabył Nieruchomość, nie doszło do pierwszego zasiedlenia.

Bez wątpienia również, skoro umowy najmu były kontynuowane nawet od 1969 roku (umowa najmu lokalu mieszkalnego nr 5, pkt IV.1. Umowy), pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres o wiele dłuższy niż 2 lata.

Z subsumcji stanu faktycznego do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 uVAT wynika zatem, że w przedmiotowej sytuacji nie doszło do spełnienia ani jednej z dwóch negatywnych przesłanek wskazanych w tym przepisie, w związku z czym w to sytuacji zastosowanie przepisu nie zostało wyłączone, a co za tym idzie, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10, przedmiotowa transakcja (sprzedaż Nieruchomości) podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sytuacji nie zachodzi ryzyko wyłączenia zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług jednakże gdyby organy podatkowe powzięły jakiekolwiek wątpliwości co do faktu objęcia przedmiotowej transakcji zwolnieniem podatkowym, warto dokonać analizy stanu faktycznego również przez pryzmat przepisów art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z tym przepisem:

Zwalnia się od podatku:

10a) dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Również w tym przepisie wskazano na przestanki negatywne, których istnienie wyłącza jego stosowanie, a co za tym idzie - powoduje powstanie obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednakże również przesłanki negatywne wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług w przedmiotowej sytuacji nie zachodzą, ponieważ Panu Józefowi S nie przysługiwało dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ani też nie ponosił wydatków na ulepszenie Nieruchomości, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie istnieją zatem żadne podstawy do wyłączenia transakcji spod zwolnienia podatkowego. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w wydanych interpretacjach indywidualnych: IPPP2/4512-85/16-5/BH oraz IPPP2/4512-84/16-5/MMa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego:

w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanej budynkiem kamienicy – jest prawidłowe,
w zakresie braku powstania obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług określona jest w art. 41 ust. 1 ustawy i wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 30 grudnia 2016 r. Wnioskodawca zbył nieruchomość zabudowaną budynkiem kamienicy. Wiek nieruchomości wynosi powyżej 100 lat i przez ten okres budynek był zamieszkiwany zarówno przez kolejnych właścicieli, jak i przez najemców, a lokale użytkowe były przeznaczane przez najemców na prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT przy nabyciu zbywanej nieruchomości. Nabycie nieruchomości nie podlegało opodatkowaniu VAT jako dokonywane od osób nie będących podatnikami. Po 1988 cały budynek (nie licząc części do wspólnego użytkowania) był przedmiotem najmu dzierżawy oraz był zajmowany na podstawie decyzji administracyjnych przez lokatorów. Wnioskodawca podał, że według jego wiedzy nie ma pomieszczeń, które nigdy nie były przedmiotem najmu, dzierżawy, innych umów cywilnoprawnych lub decyzji administracyjnych. Wnioskodawca nie poczynił żadnych nakładów na ulepszenie nieruchomości w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak więc, mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że planowana dostawa budynku kamienicy nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż jak wynika z opisu stanu faktycznego doszło do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku kamienicy. Spełniony zostanie również drugi warunek umożliwiający zwolnienie dostawy budynku kamienicy na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budynku minął okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym dostawa budynku kamienicy będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Konsekwentnie sprzedaż gruntu, z którym związany jest ww. budynek – stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy – będzie korzystać ze zwolnienia analogicznie jak sprzedaż ww. budynku.

Zatem dostawa nieruchomości posadowionej na działce nr 10 korzystać będzie ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Tym samym pytanie nr 2 postawione przez Wnioskodawcę tj. cyt. „alternatywnie, czy zbycie Nieruchomości korzysta ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług?” stało się bezprzedmiotowe.

Wnioskodawca przedstawiając stanowisko własne w przedmiocie zwolnienia dokonanej sprzedaży nieruchomości argumentuje, że nie powstał po jego stronie obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii powstania obowiązku podatkowego z tytułu dostawy nieruchomości, należy zauważyć, że zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Obowiązek podatkowy będzie powstawał z chwilą dokonania dostawy budynku tj. z chwilą przeniesienia rozporządzania nim jak właściciel. Zazwyczaj będzie to miało miejsce w chwili podpisania aktu notarialnego. Jeżeli jednak przed podpisaniem aktu będzie miało miejsce wydanie budynku, obowiązek powstanie z tym dniem. Jeżeli przed dokonaniem dostawy zostanie uiszczona całość lub część należnej zapłaty, obowiązek podatkowy powstanie z tą chwilą i w części otrzymanej zapłaty. W rozpatrywanej sprawie z tytułu dostawy nieruchomości powstanie obowiązek podatkowy. Czynność dostawy nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem do towarów i usług, lecz korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Wnioskodawca w tej sytuacji nie jest zobowiązany do zapłaty podatku z uwagi na zastosowanie zwolnienia, co nie oznacza jednak, że nie powstaje z tytułu tej dostawy obowiązek podatkowy.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy w związku z dostawą nieruchomości zabudowanej budynkiem kamienicy powstanie na zasadach ogólnych, zgodnie z cytowanym wyżej art. 19a ust. 1 w pow. z ust. 8 ustawy o VAT, ale z uwagi na zwolnienie od podatku Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin