2017.05.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.25.2017.1.JKU
z 26 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 30 marca 2017 r. (data wpływu – 4 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania prawa do ulgi mieszkaniowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie zachowania prawa do ulgi mieszkaniowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Podatnik (dalej: „Wnioskodawczyni”) od urodzenia posiada obywatelstwo polskie oraz zamieszkuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W sierpniu 2012 r. zmarła siostra dziadka Wnioskodawczyni, po której Wnioskodawczyni odziedziczyła lokal mieszkalny położony w Ł. (dalej: „Lokal nr 1”). Potwierdzenie o stwierdzeniu nabyciu spadku wydane zostało przez Sąd Rejonowy 19 grudnia 2013 r.

W związku z odziedziczeniem Lokalu nr 1 Wnioskodawczyni złożyła w kwietniu 2014 r. do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego oświadczenie, iż:

będzie zamieszkiwała będąc zameldowaną na pobyt stały w nabytym Lokalu nr 2 (winno być: nr 1);
nie dokona zbycia Lokalu nr 1 przez okres 5 lat;
nie jest właścicielem innego lokalu mieszkalnego;

 nie przysługuje jej spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego;

 nie jest najemcą jakiegokolwiek lokalu.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zamierza dopełnić formalności spadkowych/przeprowadzić postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku. Wnioskodawczyni nie zamierza jednak meldować się oraz zamieszkiwać w Lokalu nr 2. Intencją Wnioskodawczyni nadal pozostaje zamieszkiwanie i bycie zameldowaną w Lokalu nr 1, tak jak wskazała w złożonym w kwietniu 2014 r. do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego oświadczeniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni nie utraci prawa do ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, z której zamierza skorzystać w związku z odziedziczeniem Lokalu nr 1?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 16 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, Wnioskodawczyni ma prawo do skorzystania z ulgi określonej w art. 16 ust. 1 ustawy. Na prawo Wnioskodawczyni do skorzystania z ulgi mieszkaniowej w związku z odziedziczeniem Lokalu nr 1, nie będzie miało wpływu odziedziczenie Lokalu nr 2. Wynika to z tego, że Wnioskodawczyni nie zamierza być zameldowaną, jak również zamieszkiwać w Lokalu nr 2.

Powyższe stanowisko wynika z treści regulacji ustawy o podatku od spadków i darowizn. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Przywołując treść art. 16 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, Wnioskodawczyni stwierdziła, że ze wskazanych zapisów ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że przedstawione warunki zastosowania ulgi z art. 16 ustawy odnoszą się wyłącznie do osób, które są właścicielami lokalu lub budynku mieszkalnego, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Nie dotyczą natomiast osób, które są współwłaścicielami tych lokali lub budynków, w tym także w sytuacji gdy stanowią one majątek wspólny. Ponadto prawo do ulgi mieszkaniowej, o której mowa w art. 16 ustawy, nie wygaśnie w odniesieniu do Lokalu nr 1 w przypadku odziedziczenia kolejnego lokalu mieszkalnego (Lokal nr 2). Wynika to z faktu, iż przesłanki do skorzystania z ulgi mieszkaniowej określone w art. 16 ustawy odnoszą się do stanu faktycznego z chwili nabycia przez Wnioskodawczynię lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2017 r., poz. 833, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia.

Stosownie do postanowień art. 5 powołanej ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Natomiast na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy przy nabyciu w drodze dziedziczenia powstaje on z chwilą przyjęcia spadku. Jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym na fakt nabycia (art. 6 ust. 4 ustawy).

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

9637 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
7276 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
4902 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Z przepisu art. 14 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy wynika, że do grupy II zalicza się: zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, w przypadku nabycia własności (współwłasności) budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, w drodze dziedziczenia, zapisu zwykłego, zapisu windykacyjnego, dalszego zapisu lub polecenia testamentowego przez osoby zaliczane do II grupy podatkowej, nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich czystej wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m2 powierzchni użytkowej budynku lub lokalu. W przypadku nabycia części (udziału) budynku mieszkalnego lub lokalu albo udziału w spółdzielczym prawie do budynku mieszkalnego lub lokalu ulga przysługuje stosownie do wielkości udziału.

Wskazana ulga przysługuje osobom, które łącznie spełniają warunki, o których mowa w art. 16 ust. 2 cyt. ustawy o podatku od spadków i darowizn, tj.:

spełniają wymogi określone w art. 4 ust. 4 – czyli posiadają obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa;
nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
nie przysługuje im spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub wynikające z przydziału spółdzielni mieszkaniowej: prawo do domu jednorodzinnego lub prawo do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dyspozycji spółdzielni, w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu w terminie 6 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego albo zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego;
będą zamieszkiwać będąc zameldowanymi na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku i nie dokonają jego zbycia przez okres 5 lat:
1. od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego – jeżeli w chwili złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny nabywca mieszka i jest zameldowany na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku,
2. od dnia zamieszkania potwierdzonego zameldowaniem na pobyt stały w nabytym lokalu lub budynku – jeżeli nabywca zamieszka i dokona zameldowania na pobyt stały w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego lub zawarcia umowy darowizny w formie aktu notarialnego.

W związku z powyżej przywołanymi przepisami należy zaznaczyć, że zasadniczym celem ustawodawcy jest zwolnienie bliskich spadkodawcy od obciążeń podatkowych z tytułu nabycia nieruchomości mieszkaniowej, gdy nie dysponują oni innym mieszkaniem lub domem i jednocześnie będą mieszkać w darowanej nieruchomości przez 5 lat.

Z treści wniosku wynika, że w sierpniu 2012 r. zmarła siostra dziadka Wnioskodawczyni, po której Wnioskodawczyni odziedziczyła lokal mieszkalny. Potwierdzenie o stwierdzeniu nabyciu spadku wydane zostało przez Sąd Rejonowy 19 grudnia 2013 r. W związku z odziedziczeniem ww. lokalu Wnioskodawczyni złożyła w kwietniu 2014 r. do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego oświadczenie, iż spełnia wymogi określone w art. 16 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Następnie w styczniu 2017 r. zmarła babcia Wnioskodawczyni, która w pozostawionym po sobie testamencie zapisała dla Wnioskodawczyni w spadku nieruchomość stanowiącą lokal mieszkalny. Wnioskodawczyni nie zamierza jednak meldować się oraz zamieszkiwać w tym lokalu. Intencją Wnioskodawczyni nadal pozostaje zamieszkiwanie i bycie zameldowaną w lokalu nabytym w drodze dziedziczenia po siostrze dziadka.

Przepisy art. 16 ust. 2 ustawy wymagają od chcącego skorzystać z ww. ulgi podatkowej, by ten w chwili nabycia spełniał wymienione w tym przepisie warunki. To oznacza, że w chwili nabycia osoba, która otrzymała lokal w drodze dziedziczenia nie może być zarówno właścicielem nieruchomości wymienionej w art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy, jak i nie może jej przysługiwać żadne z praw wskazanych w art. 16 ust. 2 pkt 3 oraz nie może być najemcą lokalu lub budynku, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 4 ww. ustawy. Natomiast, jeżeli spadkobierca jest jednak właścicielem nieruchomości lub przysługuje mu prawo majątkowe czy też jest najemcą mieszkania lub budynku, to będąc nim winien przenieść jego własność, przekazać prawo lub rozwiązywać umowę najmu na warunkach i w terminie wskazanym w art. 16 ust. 2 ustawy.

Z powołanych powyżej przepisów nie wynika, aby nabycie − w okresie pięciu lat od nabycia lokalu mieszkalnego w drodze dziedziczenia − innego lokalu mieszkalnego powodowało utratę prawa do ulgi wynikającej z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Tym samym nabycie przez Wnioskodawczynię lokalu mieszkalnego w wyniku dziedziczenia po babci nie spowoduje utraty prawa do ulgi, o ile zostaną spełnione warunki określone w art. 16 ust. 2 pkt 5 cyt. ustawy. Zatem, skoro Wnioskodawczyni nadal będzie mieszkać w lokalu nabytym po siostrze dziadka i nadal będzie w nim zameldowana na pobyt stały i nie dokona jego zbycia w okresie wskazanym w cytowanych przepisach – prawo do ulgi będzie nadal przysługiwało.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin