Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPP3.4512.157.2017.1.AB
z 5 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016, poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lutego 2017 r. (data wpływu 22 lutego 2017 r.), uzupełnionym w dniach 9 i 24 marca 2017 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych stawką 8% podatku, opodatkowania sprzedaży powierzchni użytkowej (handlowej) stawką 23% podatku oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących budynku, w którym są ww. lokale oraz powierzchnia użytkowa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniach 9 i 24 marca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych stawką 8% podatku, opodatkowania sprzedaży powierzchni użytkowej (handlowej) stawką 23% podatku oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących budynku, w którym są ww. lokale oraz powierzchnia użytkowa (handlowa).

We wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

W dniu 8 sierpnia 2016 r. Spółka nabyła nieruchomość (od jednostki prowadzącej działalność gospodarczą), na którą składa się prawo wieczystego użytkowania gruntu wraz z usytuowanymi na niej budynkami, stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności. Zakup został dokonany ze zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Firma, od której Spółka zakupiła nieruchomość, nabyła ją 5 grudnia 1990 r.

Jest to nieruchomość inwestycyjna, która została nabyta w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych, poprzez uzyskanie zysku z tytułu wzrostu jej wartości w przyszłości, przez co Spółka kwalifikuje ją jako towar. Nie jest więc traktowana jako środki trwałe, a jako nieruchomości inwestycyjne. Nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, nie są od niej naliczane odpisy amortyzacyjne. Przy nabyciu nie dokonano odliczenia podatku naliczonego. Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej i opis stanu faktycznego dotyczy jednego budynku, oznaczonego w akcie notarialnym z dnia 8 sierpnia 2016 r. dokumentującym zakup tej nieruchomości jako budynek biurowy, o powierzchni 1.322,20 m2.

Po uzyskaniu pozwolenia na budowę Spółka przystąpiła do modernizacji zakupionych budynków. Nakłady na modernizację ww. budynku przekroczą 30% jego wartości początkowej. W wyniku tych prac powstaną na czterech kondygnacjach lokale mieszkalne, o powierzchni nieprzekraczającej 150 m2 (powierzchnia żadnego z tych mieszkań nie przekroczy 150 m2).

Każde z mieszkań będzie miało wydzieloną księgę wieczystą. Spółka nie podjęła jeszcze decyzji, w jaki sposób nastąpi sprzedaż mieszkań. Rozważane są dwie opcje:

1. sprzedaż poszczególnych mieszkań odbiorcom końcowym,
2. sprzedaż wszystkich lokali mieszkalnych jednemu odbiorcy.

Na parterze budynku powstaną powierzchnie handlowe przeznaczone pod wynajem. Spółka dokona modernizacji również tych powierzchni. Wraz z zakupem nieruchomości Spółka przejęła dwie umowy najmu. Są to umowy z operatorami sieci komórkowych na wynajem powierzchni dachu, gdzie umiejscowione są maszty antenowe i inne urządzenia niezbędne do świadczenia usług telekomunikacyjnych. Od 8 sierpnia 2016 r. Spółka wynajmuje też część powierzchni dla firmy, od której nabyła tę nieruchomość.

Planowana jest sprzedaż całej powierzchni handlowej (po dokonaniu prac modernizacyjnych) dla jednego odbiorcy. Będzie to sprzedaż całej powierzchni użytkowej, bez wydzielania poszczególnych lokali pod wynajem. Dla tej części nieruchomości będzie jedna księga wieczysta. Sprzedaż zmodernizowanego budynku nastąpi w podziale na część mieszkalną i użytkową.

Urząd Statystyczny w Łodzi zakwalifikował ten budynek do PKOB grupa 112, klasa 1122 –„Budynki o trzech i więcej mieszkaniach”. Pierwsze zasiedlenie nastąpiło przed zakupem przez Spółkę nieruchomości, co potwierdza art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, podany na fakturze dokumentującej sprzedaż nieruchomości na rzecz Spółki. W związku z tym nieruchomość nie spełnia warunków pierwszego zasiedlenia, ponieważ pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż dwa lata. Nie nastąpiło również ulepszenie w wyniku poniesionych wydatków na modernizację tej nieruchomości, ponieważ ulepszenie nie dotyczy towaru handlowego. Omawiana nieruchomość będzie stanowiła dla Spółki towar handlowy, co wyklucza ujęcie jej zakupu w ewidencji środków trwałych. Takich operacji zakupu nieruchomości, ich komercjalizacji i sprzedaży będzie kilka, ponieważ jest to podstawowy przedmiot działalności Spółki. W momencie sprzedaży nie będzie to ani głównym, ani jedynym aktywem firmy. W aktywach firmy będą także inne nieruchomości, które zostaną zakupione w celu komercjalizacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy sprzedaż:




1. lokali mieszkalnych o powierzchni poniżej 150 m2 z wydzielonymi księgami wieczystymi odrębnymi dla każdego lokalu nastąpi ze stawką VAT 8% zarówno w przypadku sprzedaży pojedynczych lokali mieszkalnych odbiorcom końcowym, jak i w przypadku sprzedaży wszystkich lokali mieszkalnych jednemu odbiorcy,
   
2. powierzchni użytkowej nastąpi ze stawką VAT 23%?




2. Czy w przypadku sprzedaży części mieszkalnej ze stawką VAT 8% i sprzedaży części użytkowej ze stawką VAT 23% spółka może odliczyć VAT od wydatków poniesionych na modernizację tego budynku?

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku:

Ad. 1

1. Spółka stoi na stanowisku, że zarówno sprzedaż pojedynczych lokali mieszkalnych, o powierzchni poniżej 150 m2 i wydzielonych księgach wieczystych, odbiorcom końcowym, jak i wszystkich lokali mieszkalnych jednemu odbiorcy, nastąpi ze stawką VAT 8%.
2. Spółka stoi na stanowisku, że sprzedaż części użytkowej nastąpi ze stawką VAT 23%

Ad. 2

Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku sprzedaży części mieszkalnej ze stawką VAT 8% i części użytkowej ze stawką VAT 23%, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na modernizację opisanego budynku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm., zwana dalej „ustawą”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%;

(…).

W art. 41 ust. 12 ustawy postanowiono, że stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Treść ust. 12a tego artykułu wskazuje, że przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Treść art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (ust. 12c cytowanego artykułu).

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, bądź go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie będą stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, bowiem zarówno sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W myśl ust. 7a tego artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z poźń. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2015 r, poz. 1892).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Spełnienie wymagań, o których mowa w ust. 2, stwierdza starosta w formie zaświadczenia (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 10 tej ustawy, właściciel nieruchomości może ustanawiać odrębną własność lokali dla siebie, na mocy jednostronnej czynności prawnej. W takim wypadku stosuje się odpowiednio przepisy o ustanowieniu odrębnej własności w drodze umowy.

Przewidziany w art. 10 ustawy o własności lokali sposób ustanowienia odrębnej własności lokali powoduje, że dotychczasowy właściciel całej nieruchomości, po jednostronnym ustanowieniu dla siebie odrębnej własności lokali w posiadanym przez siebie budynku, staje się właścicielem kilku nieruchomości lokalowych, z których każda posiada odrębną księgę wieczystą.

Wskazać należy, że w przypadku ustanowienia odrębnej własności lokalu (mieszkalnego lub użytkowego) we własnym budynku, nie dojdzie do dostawy towarów ani do świadczenia usług. Czynność ta nie wypełnia bowiem przesłanek zawartych w art. 5 ust. 1 oraz art. 7 i 8 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym pozostanie poza zakresem przepisów tej ustawy. Czynnością podlegającą opodatkowaniu będzie natomiast sprzedaż wyodrębnionych lokali.

W odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego należy wskazać, że w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Podkreślić należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ww. ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem, w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Jak wynika z powyższego ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Analiza treści wniosku oraz przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że planowana dostawa wyodrębnionych lokali mieszkalnych powstałych w wyniku przebudowy budynku biurowego oraz części powierzchni użytkowej (handlowej), która nie jest przedmiotem najmu, nie będzie zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ stanowić będzie czynność dokonaną w ramach pierwszego zasiedlenia tych lokali, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy. Bez znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia pozostaje fakt, że miało miejsce pierwsze zasiedlenie budynku – jako całości, w którym zostały wydzielone lokale mieszkalne – bowiem o ich zasiedleniu może być mowa dopiero wówczas, gdy – po wyodrębnieniu lokali w wyniku przebudowy – zostaną one przekazane do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu (np. sprzedaży, najmu). W odniesieniu do części użytkowej (handlowej), która jest od 8 sierpnia 2016 r. przedmiotem najmu należy stwierdzić, że również nie będzie zwolniona od podatku na podstawie ww. przepisu, mimo że nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, jednak do dnia sprzedaży nie upłynie okres co najmniej dwóch lat.

Opisana transakcja nie będzie również korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż nie zostanie spełniona przesłanka zawarta w pkt a) tego przepisu. Co prawda – jak wynika z treści wniosku – przy nabyciu budynku Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdyż jego sprzedaż była zwolniona od podatku. Jednak od wydatków na przebudowę tego budynku prawo do odliczenia przysługiwało, gdyż – co do zasady – sprzedaż obiektów budownictwa mieszkaniowego jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, zatem istniał związek zakupów ze sprzedażą opodatkowaną. Ponadto – jak wskazują okoliczności sprawy – nie znajdzie zastosowania zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, ponieważ jednym z warunków jest konieczność wykorzystywania towarów będących przedmiotem dostawy wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku.

Wobec tego dostawa wyodrębnionych w tym budynku lokali mieszkalnych, których powierzchnia nie przekracza 150 m2 będzie opodatkowana 8% stawką podatku. Natomiast sprzedaż powierzchni użytkowej (handlowej) będzie opodatkowana 23% stawką podatku.

Jednocześnie należy stwierdzić, że Spółce – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy – przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących ww. budynku, ze względu – jak już wskazano – na związek tych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną, o ile nie zaszły wyłączenia, o których mowa w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.