Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
ITPP1/443-12/14/17-S/MN
z 18 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2017 r. sygn. akt I FSK 751/15 (data wpływu wyroku 18 kwietnia 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2013 r. (data wpływu 7 stycznia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych przy otrzymaniu środków pieniężnych lub rzeczy oznaczonych co do gatunku w ramach umowy depozytu nieprawidłowego oraz zwrocie rzeczy oznaczonych co do gatunku po określonym w umowie okresie, na który była zawarta umowa a także zwrotu środków pieniężnych bądź innych towarów lub praw majątkowych odpowiadających wartości towarów wydanych Korzystającemu w ramach umowy depozytu nieprawidłowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych czynności przekazania towarów w ramach umowy depozytu nieprawidłowego oraz zwrotu towarów po określonym w umowie okresie, na który była zawarta umowa, a także zwrotu środków pieniężnych bądź innych towarów lub praw majątkowych odpowiadających wartości towarów wydanych Korzystającemu w ramach umowy depozytu nieprawidłowego.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 31 marca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: ITPP1/443-12/14/MN, w której m.in. uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zwrot środków pieniężnych bądź innych towarów lub praw majątkowych odpowiadających wartości towarów (rzeczy oznaczonych co do gatunku) wydanych Wnioskodawczyni w ramach umowy depozytu nieprawidłowego nie spowoduje powstania skutków podatkowych w podatku od towarów i usług

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 31 marca 2014 r. znak: ITPP1/443-12/14/MN wniósł pismem z dnia 22 kwietnia 2014 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 29 maja 2014 r. znak: ITPP1/443W-33/14/BS stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego 31 marca 2014 r. znak: ITPP1/443-12/14/MN złożył skargę z dnia 2 lipca 2014 r. (data wpływu 7 lipca 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, podzielając stanowisko organu wyrokiem z dnia 28 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 1006/14 oddalił skargę.

Od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 28 stycznia 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 1006/14 Skarżąca złożyła skargę kasacyjną z dnia 18 marca 2015 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 20 lutego 2017 r. wydał wyrok sygn. akt I FSK 751/15, w którym uchylił zaskarżony wyrok w całości oraz uchylił interpretację indywidualną w zaskarżonej części.

Zagadnienie będące przedmiotem zaskarżenia sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy w przypadku, gdy przedmiotem umowy depozytu nieprawidłowego będzie rzecz oznaczona co do gatunku (zboże) i dojdzie do sytuacji, w której po okresie, na który została zawarta umowa depozytu nieprawidłowego nie dojdzie do zwrotu zboża (rzeczy oznaczonych co do gatunku) i jednocześnie strony ustalą, że Wnioskodawca w zamian za należne zboże wyda deponentowi inne towary lub prawa majątkowe odpowiadające wartości towarów wydanych skarżącej w ramach umowy depozytu nieprawidłowego, nastąpi po stronie Wnioskodawcy odpłatna dostawa tych towarów lub praw majątkowych.

W ww. wyroku NSA zauważa, że w sprawie mamy do czynienia z interpretacją indywidualną przepisów prawa podatkowego. Biorąc pod uwagę przepis art. 14c § 1 O.p., należy przyjąć, że w sprawach dotyczących interpretacji, organ nie dąży do ustalenia stanu faktycznego sprawy, lecz operuje w ramach stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę, będąc związanym tym, co strona w złożonym wniosku mu przedstawiła. Z samej tej racji za zbyt daleko idące należy uznać stanowisko Ministra Finansów, który w tym zakresie dokonał rozróżnienia w zakresie skutków podatkowych w podatku VAT w zależności od rodzaju wypełnionego przez spółkę świadczenia zastępczego przy umowie depozytu nieprawidłowego, ponieważ stanowi swoistego rodzaju interpretację opisanego we wniosku stanu faktycznego.

NSA nie podzielił stanowiska organu, zaakceptowanego następnie przez WSA, odnośnie odpłatnego charakteru wypełnienia świadczenia zastępczego w przypadku, gdy spółka w zamian za należne towary wyda deponentowi inne towary lub prawa majątkowe odpowiadające wartości towarów wydanych spółce w ramach umowy depozyty nieprawidłowego.

Wynika to z tego, że, zdaniem NSA, czynność zwrotu towaru nie ma charakteru konsumpcyjnego, zaś wydany zastępczo towar ma funkcję wywiązania się z obowiązku zwrotu towaru depozytowego. Nie jest to zamiana czy barter (zwłaszcza skoro umowę depozytu nieprawidłowego należy uznać za świadczenie usług, a nie dostawę towaru). Jak słusznie zauważa autor skargi kasacyjnej, rozliczenie depozytu nie powinno podlegać podziałowi na poszczególne sekwencje, ponieważ działaniu takiemu sprzeciwia się ekonomiczny charakter podatku VAT oraz wykładnia prounijna przepisów ustawy o VAT. Zwrot towaru zamiennego nie zmienia w istocie charakteru rozliczenia depozytu, który wszak polega na przeniesieniu prawa do rozporządzania towarem na deponenta bez wynagrodzenia. Nie jest to wierzytelność handlowa, lecz roszczenie o zwrot składnika majątku deponenta, a brak elementu wynagrodzenia nie może pozostać bez wpływu na ocenę świadczenia zamiennego. Oczywiście przy ocenie przedstawionego zagadnienia należy zawsze mieć na względzie, że taka praktyka nie może służyć nadużyciu prawa.

NSA nie zgodził się z argumentacją WSA, który twierdzi, że „niewątpliwie Skarżąca w zamian za tą dostawę uzyskała korzyść majątkową poprzez zmniejszenie swych obciążeń. Korzyść ta ma charakter wynagrodzenia, przy czym, zdaniem Sądu, nie budzi wątpliwości ani związek pomiędzy świadczeniem Skarżącej, a uzyskaną przez nią korzyścią majątkową, ani ekwiwalentność świadczenia Skarżącej i uzyskaną przez nią w zamian tego świadczenia korzyścią”. Zwolnienie z wykonania pierwotnego zobowiązania – w ocenie NSA – nie może być utożsamiane z korzyścią, gdy zobowiązanie do wydania towaru depozytowego nie zostało umorzone, lecz przejęto jego wykonanie – zwrot został dokonany w inny sposób. W żaden sposób nie można zatem uznać, że spółka otrzymała z tego tytułu korzyść ekonomiczną.

W opinii NSA w sprawie dokonano błędnej wykładni art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, uznając, że spółka, uzgadniając z deponentem wykonanie świadczenia zastępczego w celu rozliczenia umowy depozytu nieprawidłowego uzyskała zapłatę za przeniesienie własności innego towaru na deponenta w postaci „korzyści” wynikającej ze zwolnienia jej z obowiązku wydania konkretnego rodzaju towaru otrzymanego przez nią w depozyt. Podkreślenia wymaga brak transakcyjnego charakteru rozliczenia depozytu.

NSA zauważa, że w każdym przypadku zwrotu towaru depozytowego dochodzi do „rzeczywistego” przeniesienia prawa do rozporządzania towarem, w związku z czym trudno uznać ten argument za wystarczający do uznania za odpłatne akurat wydania deponentowi innych towarów lub praw majątkowych w ramach datio in solutum. Dodatkowo, w „typowej” sytuacji zwrotu oczekiwanego towaru depozytowego skarżąca również zwalnia się ze swojego zobowiązania względem deponenta, przenosząc na niego prawo do rozporządzania towarem, a jednak brak odpłatności jest tu oczywisty i został usankcjonowany przez organ interpretacyjny oraz WSA.

NSA wskazał, że nie można też pominąć orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w swoim orzecznictwie podkreśla, ze koncepcja świadczenia usług zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą a uzyskanym wynagrodzeniem (wyrok Trybunału z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise). Natomiast w orzeczeniu z dnia 3 marca 1994 r., w sprawie C-16/93, RJ. Tolsama vs. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden Trybunał stwierdził, że świadczenie usług realizowane jest "za wynagrodzeniem" w rozumieniu artykułu 2(1) VI Dyrektywy i stąd podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie art. 188 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok w całości i uchylił interpretację indywidualną w zaskarżonej części.

W dniu 18 kwietnia 2017 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lutego 2017 r. sygn. akt I FSK 751/15.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie skutków podatkowych czynności przekazania towarów w ramach umowy depozytu nieprawidłowego oraz zwrotu towarów po określonym w umowie okresie, na który była zawarta umowa, a także zwrotu środków pieniężnych bądź innych towarów lub praw majątkowych odpowiadających wartości towarów wydanych Korzystającemu w ramach umowy depozytu nieprawidłowego wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego, podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku restrukturyzacją powiązanej z nią spółki (Deponenta), przejmie ona część jej zadań m.in. prowadzić będzie działalność gospodarczą obejmującą obrót zbożami, nasionami oraz świadczenie usług składowania zboża. Dodatkowo Wnioskodawca zamierza przyjmować na przechowanie od Deponenta wygenerowane przez niego nadwyżki finansowe, czy też posiadane zboże. Podstawą przedmiotowych usług będą odrębne umowy depozytu nieprawidłowego.

W ramach umowy depozytu nieprawidłowego rzeczy oznaczonych co do gatunku (produktów lub towarów Deponenta) Wnioskodawca będzie miał prawo do korzystania z przekazanych do przechowania towarów za wynagrodzeniem. Sposób wynagrodzenia nie został jeszcze ostatecznie ustalony, zakłada się wstępnie procent odzysku – wygenerowanego przez Wnioskodawcę z tytułu jego obrotu handlowego wygenerowanego przy użyciu rzeczy Deponenta oddanych mu w depozyt. Umowa będzie podpisana na czas określony, np. 5 lat. Po tym czasie Wnioskodawca odda wydane mu na przechowanie rzeczy lub w innej postaci (np. pieniędzy lub innych składników majątku Wnioskodawcy, np. gdyby doszło do jego problemów finansowych, likwidacji lub upadłości).

W ramach umowy depozytu nieprawidłowego pieniędzy Wnioskodawcza będzie miał prawo do korzystania ze zdeponowanych na jej rachunku nadwyżek finansowych Deponenta. Sposób wynagrodzenia nie został jeszcze ostatecznie ustalony, zakłada się wstępnie procent naliczany od salda zdeponowanych u Wnioskodawcy nadwyżek finansowych Deponenta. Umowa będzie podpisana na czas określony, np. 5 lat. Po tym czasie Wnioskodawca odda wydane jej pieniądze, względnie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub w innej postaci (np. składników majątku Wnioskodawcy gdyby, np. doszło do jej problemów finansowych, likwidacji lub upadłości).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymanie środków pieniężnych lub rzeczy oznaczonych co do gatunku w ramach umowy depozytu nieprawidłowego przez Wnioskodawcę, stanowi dla niego odpłatne nabycie towarów dające mu prawo do obniżenia podatku należnego?
2. Czy dokonanie zwrotu towarów otrzymanych przez Wnioskodawcę w ramach umowy depozytu nieprawidłowego, na rzecz Deponenta, wywoła u niego skutki podatkowe w podatku od towarów i usług?
3. Czy zwrot Deponentowi środków pieniężnych bądź innych towarów lub prawmajątkowych odpowiadających wartości towarów wydanych Wnioskodawcy w ramach umowy depozytu nieprawidłowego powoduje u niego powstanie skutków podatkowych w podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, odnoszącym się do pytania nr 1, otrzymanie przez niego towarów (rzeczy oznaczonych co do gatunku) w ramach depozytu nieprawidłowego od Deponenta, nie stanowi odpłatnego nabycia towarów na podstawie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Na gruncie art. 8 ust. 1 u.p.t.u. należy uznać, że jest to odpłatne świadczenie usług na jej rzecz.

Umowa depozytu nieprawidłowego jest szczególną postacią przechowania. Ustawodawca posługując się w art. 845 K.c. pojęciem „rozporządzania” wskazał, że elementem istotnym tej umowy jest przeniesienie własności środków pieniężnych lub rzeczy oznaczonych co do gatunku na przechowawcę. Ponadto art. 845 K.c. odsyła do stosowania wobec depozytu nieprawidłowego przepisów dotyczących pożyczki, i tak treść art. 720 § 1 K.c. potwierdza, że w ramach depozytu nieprawidłowego dochodzi do przeniesienia własności środków pieniężnych lub rzeczy oznaczonych co do gatunku na przechowawcę. Dodatkowo należy zauważyć, że K.c. nie wprowadza wobec depozytu nieprawidłowego wymogu odpłatności. Zasadne jest zatem stwierdzenie, że ewentualne uwzględnienie tego elementu umowy, zależy wyłącznie od woli jej stron. W związku z tym, zbadać należy jakie skutki podatkowe wywoła powyższa umowa na gruncie u.p.t.u. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów na mocy art. 7 ust. 1 u.p.t.u. należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 8 ust. 1, to przede wszystkim każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 u.p.t.u..

Wnioskodawca z uwagi na specyfikę umowy depozytu nieprawidłowego, a w szczególności jego przedmiotu, będzie miał prawo do swobodnego rozporządzania tym przedmiotem, natomiast Deponent otrzyma z tego tytułu wynagrodzenie – świadczenie wzajemne. Oczywiście przedmiot depozytu nieprawidłowego będzie podlegał zwrotowi, albowiem przeniesienie jego własności nie będzie definitywne i trwałe. Taki charakter świadczenia ze strony Deponenta pozwala uznać je za umowę podobną do umowy dzierżawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u. przez odpłatną dostawę towarów rozumie się także wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Umowa depozytu nieprawidłowego, którą Wnioskodawca zamierza zawrzeć nie przewiduje jednak przeniesienia na niego własności przedmiotu depozytu po zakończeniu umowy lub w jej wykonaniu. Przedmiot umowy ma zostać Deponentowi zwrócony. To powoduje, że na mocy art. 8 ust. 1 u.p.t.u. umowę depozytu nieprawidłowego należy uznać za odpłatną usługę polegającą na udostępnieniu środków pieniężnych lub towarów (produktów) Wnioskodawcy do swobodnego rozporządzania, za wynagrodzeniem na rzecz Deponenta.

W odniesieniu do pytania nr 2 Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zwrot towarów (rzeczy oznaczonych co do gatunku) uprzednio wydanych Wnioskodawczyni w ramach umowy depozytu nieprawidłowego, jest dla niego podatkowo neutralny.

Nawiązując do stanowiska odnoszącego się do pytania nr 1, zgodnie z którym otrzymanie towarów w ramach umowy depozytu nieprawidłowego powinno być traktowane jako usługa, a nie dostawa towaru, należy uznać, iż zwrot wydanego towaru nie rodzi u Wnioskodawcy żadnych skutków w zakresie podatku od towarów i usług. Podkreślić należy, iż depozyt nieprawidłowy prowadzi do przeniesienia na przechowawcę prawa do rozporządzania jego przedmiotem. Jednak nie ma to charakteru ostatecznego. Zarówno przepisy dotyczące umowy przechowania, jak i znajdujące zastosowanie na mocy art. 845 K.c. przepisy regulujące pożyczkę, wskazują na zobowiązanie przechowawcy do jego zwrotu. Obowiązek ten potwierdza także bezpośrednio treść art. 720 § 1 K.c, który stanowi, że przechowawca zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. Zwrotność przedmiotu umowy depozytu nieprawidłowego potwierdza charakter tego świadczenia jako odpłatnej usługi, zbliżając ją do umowy dzierżawy, co powoduje, iż zwrot przedmiotu depozytu jest czynnością niewpływającą na podatek od towarów i usług. Zwrot przedmiotu depozytu nieprawidłowego jest wyłącznie elementem świadczonej przez Deponenta usługi w postaci jego udostępnienia Wnioskodawcy. Dopiero, gdyby w wyniku uzgodnień Wnioskodawcy z Deponentem, doszłoby do trwałego przeniesienia własności przedmiotu depozytu na Wnioskodawcę mielibyśmy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu.

W odniesieniu do pytania nr 3 Wnioskodawca stoi na stanowisku, że mając na względzie stanowisko wyrażone w pytaniu 1 i 2, zwrot środków pieniężnych bądź innych towarów lub praw majątkowych odpowiadających wartości towarów (rzeczy oznaczonych co do gatunku) wydanych Wnioskodawczyni w ramach umowy depozytu nieprawidłowego nie spowoduje powstania skutków podatkowych w podatku od towarów i usług. Umowa depozytu nieprawidłowego zobowiązuje przechowawcę do zwrotu nie tej samej, lecz takiej samej rzeczy oznaczonej co do gatunku. Może przecież dojść do sytuacji, gdy niemożliwy będzie zwrot przedmiotu depozytu. Zasadne jest zatem uznanie, że strony takiej umowy, mogą stosować instytucję datio in solutum. Takie rozwiązanie umożliwiłoby np. zwrot środków pieniężnych bądź innych towarów lub praw majątkowych stanowiących ekwiwalent przekazanych w depozyt rzeczy, a w rezultacie wygaśnięcie zobowiązania z tytułu umowy depozytu nieprawidłowego. Tymczasem na gruncie u.p.t.u. w dalszym ciągu stanowiłoby to więc czynność, która nie podlegałaby opodatkowaniu. Zwrot zamiennika przedmiotu depozytu nieprawidłowego, będzie dla Wnioskodawcy neutralny w świetle podatku od towarów i usług, ze względu na odszkodowawczy charakter ekwiwalentu wydanego w zamian za utracony bądź niemożliwy do wydania przedmiot depozytu. Świadczeniu Wnioskodawcy nie będzie bowiem towarzyszyć wzajemne świadczenie ze strony Deponenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.