Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.35.2017.2.AS
z 25 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2017 r. (data wpływu 21 marca 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 maja 2017 r. (data wpływu 12 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w PIT-38 zakupu obligacji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w PIT-38 zakupu obligacji. Wniosek został uzupełniony w dniu 12 maja 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 21 sierpnia 2012 r. Wnioskodawca zakupił 12 sztuk obligacji firmy X. W dniu 2 stycznia 2014 r. ukazał się raport bieżący firmy X o ogłoszeniu upadłości z możliwością zawarcia układu. Sąd wezwał wierzycieli emitenta do zgłoszenia swoich wierzytelności. W dniu 23 stycznia 2014 r. Wnioskodawca przesłał do Sądu takie zgłoszenie. Sąd Rejonowy uznał wierzytelność i zapisał ją w pozycji Y. W dniu 9 lipca 2014 r. Sąd zmienił tryb postępowania upadłościowego spółki X z układowego na likwidacyjną i jednocześnie umorzył postępowanie likwidacyjne. Umorzenie uprawomocniło się ostatecznie z dniem 24 listopada 2014 r. W tym stanie prawnym uniemożliwiono Wnioskodawcy ostateczne odzyskanie jakiejkolwiek kwoty z zakupionych obligacji.

Celem Wnioskodawcy jest obniżenie wysokości podatku w zeznaniu podatkowym PIT-38 z innych operacji finansowych wykonywanych na Giełdzie Papierów Wartościowych. D. wycofał z obrotu giełdowego notowania obligacji. Wnioskodawca nie może ich sprzedać choćby za 1 grosz, aby wykazać stratę.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, jest emerytem i utrzymuje się z emerytury i oszczędności. Zakup obligacji traktował jako lokatę oszczędności. Wnioskodawca lokuje również oszczędności na lokatach bankowych i na Giełdzie Papierów Wartościowych. Wnioskodawca corocznie rozlicza się z Urzędem Skarbowym z osiągniętego dochodu lub straty zeznaniem PIT-38. Zakup obligacji nastąpił poprzez D., w którym Wnioskodawca posiada konto inwestycyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w zeznaniu podatkowym PIT-38 za 2017 r. Wnioskodawca może wykazać poniesioną stratę w kwocie 12.834 zł 54 gr, zgłoszoną w wezwaniu sądowym, prowadzonym w postępowaniu upadłościowym właściciela obligacji. Jeżeli takiej możliwości nie ma, to jaka jest tego podstawa prawna?

Zdaniem Wnioskodawcy, przypadek opisany we wniosku oraz jego uzupełnieniu kwalifikuje się do zaliczenia powstałej straty do kosztów uzyskania przychodu w zeznaniu PIT-38 w oparciu o ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 3 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2014 r., poz. 94 z późn. zm.) papierami wartościowymi w rozumieniu ustawy są:

1. akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego,
2. inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji, inkorporujące uprawnienia do nabycia lub objęcia papierów wartościowych określonych w lit. a, lub wykonywane poprzez dokonanie rozliczenia pieniężnego (prawa pochodne).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z:

1. odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych,
2. realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi;

W świetle art. 30b ust. 1 ustawy od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

W myśl art. 30b ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych
a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14.

W myśl art. 30b ust. 6 cytowanej ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, w tym również dochody, o których mowa w art. 24 ust. 14 i obliczyć należny podatek dochodowy.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

Powyższe uregulowanie przesądza o tym, że dopiero z chwilą sprzedaży tych papierów ustala się wszelkie koszty, które warunkują ich nabycie.

W świetle art. 9 ust. 2 ww. ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 9 ust. 3 ww. ustawy o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Zatem, w niniejszym przypadku wydatki na nabycie obligacji nie stanowią kosztu uzyskania przychodu i nie podlegają wykazaniu w zeznaniu podatkowym, ponieważ w przedmiotowej sprawie nie wystąpił przychód - nie doszło bowiem do sprzedaży obligacji, a zatem podatnik nie uzyskał z nich żadnego przychodu, który mógłby być podstawą do ustalenia kosztów uzyskania przychodu.

W konsekwencji nie powstała również strata podatkowa, która mogłaby obniżać dochód z kapitałów pieniężnych w kolejnych latach. Opisana przez Wnioskodawcę „strata” jest stratą w znaczeniu ekonomicznym, ale nie podatkowym.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis zdarzenia przedstawionego we wniosku. Należy przy tym zastrzec, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. W związku z powyższym organ interpretacyjny nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.