Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPB1-2.4511.113.2017.1.ES
z 19 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2017 r. (data wpływu 24 lutego 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 maja 2017 r. (data wpływu 13 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 20xy r., w wieku 19 lat Wnioskodawczyni została matką pozostającą wraz z mężem na utrzymaniu ojca. W wyniku ciężkiej choroby zmarł ojciec Zainteresowanej w dniu 27 lutego 20xy r. na skutek czego została nastoletnią matką/sierotą (matka zmarła w wyniku wypadku samochodowego w 19wz r.), zmuszona do przerwania studiów. Wnioskodawczyni pozostała z dzieckiem i mężem w domu zmarłego ojca przez kolejne trzy miesiące, aż do momentu kiedy została zmuszona do wyprowadzki przez rodzinę walczącą o spadek, co skończyło się zamieszkaniem z trzymiesięcznym dzieckiem w uczelnianym akademiku. W chaosie związanym z tzw. depresją poporodową, śmiercią rodzica, byciem matką, utratą możliwości skończenia studiów Zainteresowanej upłynął termin zgłoszenia spadku, na skutek czego – w myśl obowiązujących przepisów – zobowiązana była do zapłacenia podatku od spadku. Żaden urzędnik nie był w stanie jej pomóc, twierdząc, że miała na to dużo czasu. W opinii Zainteresowanej nikt z urzędników nie pochylił się nad jej sytuacją zdrowotną finansową czy choćby psychiczną. Żeby nie stracić schedy po ojcu Wnioskodawczyni zapożyczyła się u krewnych. W następnej kolejności została pozwana o zachowek przez siostrę, która od ukończenia gimnazjum mieszkała z babcią, a schorowanego ojca pozywała o alimenty. Ponieważ po śmierci matki, ojciec Wnioskodawczyni przysposobił siostrę, w związku z czym bezdusznie korzystała z prawa przysposobienia. Nie było jej jednak w okresie kiedy ojciec przebywał w szpitalach i należało nieść mu pomoc (np. pranie piżam, itd.). Jednakże jej postawa była bezwzględna – wymagała zachowku, bez dyskusji o możliwość odroczenia w czasie. Wraz z bratem – drugim spadkobiercą – zostali zmuszeni w 20yz r. do sprzedaży mieszkania, w którym się wychowywali, a całość przychodu ze sprzedaży została przekazana siostrze Wnioskodawczyni.

Ponadto Zainteresowana wyjaśniła, że obecnie większa część domu, który pozostał jest wynajęta lokatorom, z czego uzyskują (w tym Wnioskodawczyni) w wysokości 350 zł i 450 zł miesięcznie każde z nich, co nie pokrywa nawet połowy miesięcznej raty kredytowej, za dom wybudowany przez ojca. Jest trudność we wskazaniu dokładnie wysokości raty kredytowej, ze względu na fakt zaciągniętego kredytu w CHF. Obecnie wysokość raty kredytowej jest zbliżona do 4 600 zł miesięcznie. Chcąc utrzymać schedę po rodzicach Zainteresowana wspólnie z bratem (solidarnie) próbują utrzymać ten kredyt i opłacać raty od dnia śmierci ojca. Niestety bank nie przepisał na Wnioskodawczynię i brata ww. kredytu.

Na skutek sprzedaży mieszkania, w związku ze zwolnieniem z podatku dochodowego Zainteresowana złożyła stosowny PIT z załączonymi dowodami spłaty kredytu. Analogiczne dokumenty, przygotowane przez tą samą księgową złożył brat Wnioskodawczyni. W jego przypadku wszystko zostało uznane, natomiast w przypadku Zainteresowanej urząd skarbowy wymaga korektę PIT-u, ponieważ nie uznał pierwotnej deklaracji. Co prawda Wnioskodawczyni nie zaciągnęła kredytu, lecz go spłaca. Wnioskodawczyni mieszka w tym domu i inwestuje w niego nie gorzej niż każdy inny posiadacz kredytu na własną nieruchomość. Zainteresowana nie rozumie dlaczego spłata kredytu na dom, w którym mieszka, spłaca ratę, którą traktuje jak comiesięczny gigantyczny czynsz nie jest traktowana jako cel mieszkaniowy, natomiast w przypadku jej brata owa spłata jest pozytywnie traktowana.

Każdy urzędnik, z którym Wnioskodawczyni rozmawiała na przestrzeni tych kilku lat twierdził, że jest pierwszą osobą, która faktycznie zobowiązana była do zapłaty podatku od spadku po ojcu. Nie powinno tak być. Spłaca kredyt i jest to jej cel mieszkaniowy. W chwili obecnej posiada tylko długi, zarówno w bankach jak i u rodziny. Wnioskodawczyni nadmieniła, że nie otrzymała żadnych pieniędzy ze sprzedaży przedmiotowego mieszkania, a tym bardziej nie ma 18 500 zł do zapłacenia podatku od tej sprzedaży.

Jednocześnie, ze względu na sytuację finansową, rodzinną i mieszkaniową Wnioskodawczyni prosi o uznanie spłacanych rat kredytowych za dom jako wkład na cele mieszkaniowe i umorzenie tego zaległego i niesprawiedliwego podatku. W ocenie Zainteresowanej to nie miała możliwości wydawania pieniędzy na inny dom, mieszkanie – by móc przedstawić inną fakturę. Zamiast kupować mieszkanie i zaciągać kredyt (którego by nie uzyskała) Wnioskodawczyni wybrała ratowanie tego co pozostało jej po zmarłych rodzicach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni powinna od transakcji sprzedaży mieszkania zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni – w ogóle nie powinna płacić podatku, ponieważ jedyną osobą, która wzbogaciła się w tej transakcji sprzedaży mieszkania jest siostra Zainteresowanej. Drugą osobą w kolejności jest osoba kupująca mieszkanie, która trafiła świetną ofertę, ponieważ musieli – Zainteresowana wraz z bratem – bardzo szybko sprzedać ww. mieszkanie.

Wnioskodawczyni uważa, że z pewnością nie jest w tej sprzedaży stroną, która cokolwiek zyskała.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment i sposób ich nabycia.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.) spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy.

W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego).

Oznacza to, że dniem nabycia spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast, zgodnie z art. 1025 § 1 Kodeksu cywilnego, prawomocne postanowienie sądu o nabyciu spadku, czy też akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza, potwierdza jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zatem, w świetle poczynionych dotychczas uwag data nabycia spadku (data śmierci spadkodawcy) wyznacza początek terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w drodze dziedziczenia Wnioskodawczyni wraz z bratem nabyli – po zmarłym ojcu – mieszkanie, które w 20yz r. zostało sprzedane.

Zatem sprzedaż mieszkania dokonana w 20yz r. skutkuje powstaniem źródła przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), ponieważ owa sprzedaż została dokonana przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jego nabyci.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

Stosownie do art. 19 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 ww. ustawy).

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e cyt. ustawy).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. wydatki poniesione na:
   1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
‒ położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

2. wydatki poniesione na:
   1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
   2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
   3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
‒ w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania prawne wskazać należy, że ustawodawca uzależnia skorzystanie ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że w drodze spadku po zmarłym w 20xy r. ojcu Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość obciążoną kredytem. Ów kredyt zaciągnął tata Zainteresowanej. W 20yz r. Wnioskodawczyni wspólnie z drugim spadkobiercą zbyła mieszkanie, natomiast większa część domu została wynajęta. Kredyt zaciągnięty przez spadkodawcę w chwili obecnej spłaca Zainteresowana i jej brat. Z uwagi na fakt posiadania prawa własności do zadłużonej nieruchomości Wnioskodawczyni środki uzyskane ze zbycia mieszkania przeznaczone na spłatę kredytu pragnie odliczyć w ramach zwolnienia przedmiotowego zawartego w art. 21 ust. pkt 131.

Regulacja art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 i pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na możliwość skorzystania ze zwolnienia podatkowego wyłącznie, w sytuacji kiedy podatnik spłaca kredyt udzielony praz bank na realizację jego celów mieszkaniowych. Z takim przypadkiem nie mamy do czynienia w rozpatrywanej sprawie, gdyż osobą która zaciągnęła kredyt i realizowała w ten sposób cel mieszkaniowy był spadkodawca a nie Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni mogłaby skorzystać ze zwolnienia tylko wtedy, gdyby – przy spełnieniu pozostałych warunków – przeznaczyła uzyskany przychód z odpłatnego zbycia mieszkania na spłatę kredytu, który sama zaciągnęła na własne cele mieszkaniowe.

Reasumując, Wnioskodawczyni nie może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w sytuacji gdy uzyskany przychód ze sprzedaży mieszkania przeznacza na spłatę rat cudzego kredytu pomimo, że posiada tytuł własności do nieruchomości której dotyczy kredyt.

W takim stanie rzeczy dochód osiągnięty przez Zainteresowaną z odpłatnego zbycia mieszkania spadku po zmarłym ojcu podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach wynikających z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tak więc na Wnioskodawczyni ciążył obowiązek złożenia PIT-39 i zapłaty podatku w terminie do 30 kwietnia 20zx r.

Końcowo, tut. organ informuje, że zgodnie z art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na wniosek podatnika, z zastrzeżeniem art. 67b, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika lub interesem publicznym, może:

1. odroczyć termin płatności podatku lub rozłożyć zapłatę podatku na raty;
2. odroczyć lub rozłożyć na raty zapłatę zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetki od nieuregulowanych w terminie zaliczek na podatek;
3. umorzyć w całości lub w części zaległości podatkowe, odsetki za zwłokę lub opłatę prolongacyjną.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.