Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPB1.4511.133.2017.1.WM
z 8 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2017 r. (data wpływu 28 lutego 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest przedsiębiorcą – wspólnikiem spółki cywilnej prowadzącej apteki ogólnodostępne na podstawie zezwoleń Wojewódzkiego Inspektora Farmaceutycznego, prowadzi więc pozarolniczą działalność gospodarczą, do której zastosowanie ma art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej, zawiera ona szereg umów handlowych z hurtowniami farmaceutycznymi, a więc zawiera transakcje z innymi przedsiębiorcami.

Zgodnie z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej „Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.”

Zasady współpracy z hurtowniami farmaceutycznymi różnią się w zależności od tego czy Wnioskodawczyni dokonuje:

1. jednorazowych transakcji, czy ma zawarte z hurtowniami umowy stałe. Dodatkowo, w przypadku umów stałych z hurtownią farmaceutyczną, Wnioskodawczyni zawiera dwa rodzaje takich umów tj.:

• umowa, w której strony określają w pieniądzu wartość produktów, do zakupu, których Wnioskodawczyni zobowiązuje się w określonym przedziale czasu, albo
• umowa, która określa wyłącznie zasady współpracy tj. składanie zamówień, dostawę towaru, rozliczanie ceny, a nie określa wartości zakupu.

Zgodnie z art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „Podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy płatności za towar, nabywany przez Wnioskodawczynię od hurtowni farmaceutycznej może zaliczyć do kosztów uzyskania swojego przychodu jeżeli:
   - Wnioskodawczyni ma umowę o współpracę z hurtownią, która nie określa wartości transakcji, a jedynie zasady współpracy (składanie zamówień, dostawę towaru, rozliczanie ceny);
   - w ramach takiej umowy Wnioskodawczyni zawiera szereg transakcji (każda z nich jest odrębnie fakturowana) o wartości poniżej 15.000 zł każda, za które płaci według własnego uznania przelewem lub gotówką?
   
2. Czy płatności za towar, nabywany przez Wnioskodawczynię od hurtowni farmaceutycznej, za który zapłaciła przelewem, Wnioskodawczyni może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu jeżeli ma ona umowę o współpracę z hurtownią, która:
   - określa wartość zamówienia (np. miesięcznie) na kwotę powyżej 15.000 zł, a
   - Wnioskodawczyni każdej płatności wynikającej z wyżej opisanej umowy dokonuje za pośrednictwem rachunku bankowego, niezależnie od tego ile faktur otrzymuje od hurtowni i czy wartość poszczególnych faktur jest niższa, równa lub wyższa 15.000 zł?
   
3. Czy płatności za towar, nabywany przez Wnioskodawczynię od hurtowni farmaceutycznej może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, jeżeli Wnioskodawczyni nie ma żadnej stałej umowy z hurtownią, a składa kilka zamówień dziennie, każde odrębnie składane i odrębnie fakturowane, i w zależności od tego, czy zamówienie przekracza 15.000 zł, czy też nie, Wnioskodawczyni w przypadku jeśli przekracza płaci za zamówienie za pośrednictwem rachunku bankowego, a jeśli nie przekracza płaci gotówką?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania 1.

Jeżeli podatnik, będący przedsiębiorcą prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą, ma umowę o współpracy z hurtownią farmaceutyczną, w której strony nie określiły wartości łącznego zamówienia, a jedynie ustaliły wyłącznie zasady współpracy takie jak składanie zamówień, dostawę towaru, rozliczanie ceny itd. (a więc strony zawarły tzw. umowę ramową) Wnioskodawczyni może nadal rozliczać się z hurtownią gotówkowo, o ile wartość poszczególnego zamówienia, czyli pojedynczej transakcji nie przekracza 15.000 zł. W ocenie Wnioskodawczyni, każde zamówienie stanowi bowiem odrębną umowę sprzedaży, a więc odrębną transakcję. Wartość takiego zamówienia strony ustalają dopiero w momencie jego złożenia przez Wnioskodawczynię i przyjęcia do realizacji przez hurtownię farmaceutyczną.

W ocenie Wnioskodawczyni w przypadku zawarcia z hurtownią farmaceutyczną umowy ramowej, nieokreślającej w swojej treści jej wartości, Wnioskodawczyni za każde odrębne zamówienie może płacić bez pośrednictwa rachunku bankowego, jeśli jego wartość nie przekracza 15.000 zł. Zapłata ceny stanowi koszt uzyskania przychodu. Koszty nabycia towaru od hurtowni Wnioskodawczyni może zaliczyć w koszty uzyskania swojego przychodu, niezależnie ile transakcji dziennie zawarła z hurtownią w trakcie całego obowiązywania umowy, bądź jej rozliczenia. 

Ocena Wnioskodawcy dotycząca pytania 2.

W przypadku gdy podatnik będący przedsiębiorcą prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą ma umowę o współpracę z hurtownią farmaceutyczną, która określa wartość zamówienia na kwotę powyżej 15.000 zł, w ocenie Wnioskodawczyni każdą płatność z tytułu realizacji umowy z hurtownią farmaceutyczną należy dokonać za pośrednictwem rachunku bankowego, niezależnie od ilości i wartości poszczególnych płatności z tytułu takiej umowy dokonuje Wnioskodawczyni. W takim przypadku za transakcję uznaje się umowę z hurtownią farmaceutyczną, która realizowana jest częściami, według ustaleń stron. Ewentualnej płatności częściowej z umowy z hurtownia farmaceutyczną o wartości przekraczającej 15.000 zł, dokonaną przez Wnioskodawczynię bez pośrednictwa rachunku bankowego, nie może ona zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Ocena Wnioskodawczyni dotycząca pytania 3.

W sytuacji kiedy podatnik będący przedsiębiorcą prowadzącym pozarolniczą działalność, nie ma żadnej umowy z hurtownią farmaceutyczną, a w celu nabycia produktów leczniczych składa kilka zamówień dziennie, każde odrębnie, w ocenie Wnioskodawczyni każde zamówienie określające towar, ilość towaru, cenę oraz zasady jej płatności, potwierdzane odrębną fakturą VAT, stanowi odrębną transakcję. W ocenie Wnioskodawczyni zawiera więc ona kilka odrębnych transakcji. W konsekwencji w przypadku gdy wartość transakcji wynosi poniżej 15.000 zł może ona dokonać płatności za transakcje bez pośrednictwa swojego rachunku bankowego. Koszty w postaci płatności ceny Wnioskodawczyni może zaliczyć w koszty uzyskania swojego przychodu, niezależnie ile transakcji dziennie zawarła z tym samym przedsiębiorcą i niezależnie od łącznej wartości wszystkich transakcji zawartych w danym dniu, tygodniu, miesiącu czy roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest wspólnikiem spółki cywilnej, która prowadzi apteki ogólnodostępne. W ramach tej działalności Wnioskodawczyni zawiera szereg umów handlowych z hurtowniami farmaceutycznymi, a więc zawiera transakcje z innymi przedsiębiorcami. Zasady współpracy z hurtowniami farmaceutycznymi różnią się w zależności od tego czy Wnioskodawczyni dokonuje jednorazowych transakcji, czy ma zawarte z hurtowniami umowy stałe. W przypadku umów stałych z hurtownią farmaceutyczną, Wnioskodawczyni zawiera dwa rodzaje takich umów tj.:

• umowa, w której strony określają w pieniądzu wartość produktów, do zakupu, których Wnioskodawczyni zobowiązuje się w określonym przedziale czasu, albo
• umowa, która określa wyłącznie zasady współpracy tj. składanie zamówień, dostawę towaru, rozliczanie ceny, a nie określa wartości zakupu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 22p ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W ustępie 2 cytowanego powyżej artykułu 22p wskazano, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów – zwiększają przychody

– w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Należy wskazać, że regulacja ta dodana została przez art. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2016 r., poz. 780), która weszła w życie 1 stycznia 2017 r. Ma ona zastosowanie do płatności dokonywanych w roku podatkowym rozpoczynającym się po 31 grudnia 2016 r. z wyłączeniem wynikającym z art. 4 ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy zmieniającej.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15.000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Zestawienie tych dwóch przepisów prowadzi do wniosku, że w przypadku każdej transakcji o wartości przekraczającej 15.000 zł istnieje obowiązek dokonywania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego, przy czym naruszenie tego obowiązku, a więc dokonanie płatności w całości lub w części z pominięciem takiego rachunku, oznacza brak możliwości zaliczenia kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca tej transakcji została dokonana z pominięciem rachunku płatniczego. Przepisy nie wyłączają zatem z kosztów jedynie nadwyżki płatności ponad wartość 15.000 zł, lecz każdą płatność (bez względu na jej wartość – kwotę) dokonaną z pominięciem rachunku bankowego, jeżeli jest dokonywana w ramach transakcji o wartości przekraczającej 15.000 zł.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie jednorazowej transakcji nie jest równoznaczne z terminem pojedynczej płatności. Należy wskazać, że regulacje ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wyraźnie odnoszą się do transakcji – bez względu na liczbę płatności w ramach tej transakcji.

W celu ustalenia znaczenia terminu „jednorazowa wartość transakcji” z uwagi na fakt, że adresatem normy prawnej jest przedsiębiorca dokonujący i przyjmujący płatności związane z działalnością gospodarczą, w pierwszej kolejności należałoby sięgnąć do definicji zawartych w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej.

W rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej transakcją jest umowa, będąca źródłem stosunku zobowiązaniowego. Dlatego też pod pojęciem „jednorazowa wartość transakcji” należy rozumieć ogólną wartość należności lub zobowiązań określoną w umowie zawartej między przedsiębiorcami. Oznacza to, że obowiązek dokonywania lub przyjmowania płatności za pośrednictwem rachunku płatniczego dotyczy również przypadku, gdy strony umowy o wartości przekraczającej 15.000 zł dokonują w ramach tej umowy częściowych płatności lub też przyjmują częściowe płatności o wartości nieprzekraczającej 15.000 zł.

Takie rozumienie pojęcia „transakcja” znajduje swój odpowiednik w art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U. 2016 r., poz. 684), zgodnie z którym transakcja handlowa to umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa w art. 2 (czyli m.in. przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej), zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością.

Bazując na tych regulacjach, pojęcie „transakcja” należy odkodować jako umowę, której przedmiotem jest odpłatne świadczenie usług/dostaw towarów i umowa ta jest zawierana między przedsiębiorcami w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Tożsame stanowisko zostało przedstawione w odpowiedzi Ministerstwa Finansów na interpelację nr 9279 w sprawie wyjaśnienia wątpliwości, dotyczących znowelizowanych przepisów o swobodzie działalności gospodarczej oraz ustaw o podatku dochodowym, w zakresie określenia limitów płatności gotówkowych z dnia 9 lutego 2017 r.

Jak wynika z powołanego pisma, przez transakcję należy rozumieć taką czynność prawną (umowę) zawieraną w związku z prowadzoną przez strony działalnością gospodarczą, w wykonaniu której dokonywana jest co najmniej jedna płatność. Przepis art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie określa, co może stanowić przedmiot transakcji (umowy), natomiast można przyjąć, że może nim być w szczególności nabycie towaru lub usługi. O przyporządkowaniu płatności do poszczególnych umów (transakcji) decyduje ich cel gospodarczy i zgodny zamiar stron, a nie treść dowodów (dokumentów) księgowych. Trzeba przy tym podkreślić, że art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej nie wprowadza czasowego ograniczenia okresu sumowania wielu płatności, składających się na pojedynczą transakcję. Może się zatem okazać, że jedna transakcja obejmuje transfery pieniężne dokonane w ciągu kilku lat (np. w przypadku zawarcia umowy realizowanej etapami, takiej jak umowa wdrożeniowa czy umowa o roboty budowlane).

W konsekwencji jednorazowa wartość transakcji oznacza ogólną wartość wierzytelności lub zobowiązań, określoną w umowie zawartej między przedsiębiorcami. Przymiot jednorazowości nie odnosi się do liczby płatności, lecz odzwierciedla wymóg powiązania poszczególnych świadczeń w ramach jednego stosunku umownego. Można zatem przyjąć, że jeżeli całkowita wartość transakcji nie wynika wprost z treści umowy, lecz zależy od czasu jej trwania – co dotyczyć może między innymi umów o stałe świadczenie usług zawartych na czas nieokreślony – wówczas należałoby przyjąć, że pojęcie jednorazowej wartości transakcji odnosi się do poszczególnych okresów rozliczeniowych, za które przysługuje wynagrodzenie.

Należy jednak wskazać, że w obrocie gospodarczym występują różnego rodzaju umowy, określane częstokroć mianem umów ramowych, które określają warunki udzielania i realizacji zamówień, w tym również ich termin, lecz nie kreują zobowiązania do spełnienia świadczeń o określonej wartości (nie określają minimalnych obrotów). W przypadku takich umów jednorazowa wartość transakcji odnosiłaby się do wartości poszczególnych zamówień.

Odnosząc się zatem do przedstawionych we wniosku okoliczności, w pierwszej kolejności należy wskazać , że art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do tych transakcji, których drugą stroną jest inny przedsiębiorca, co wynika wprost z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Chodzi tu zatem o umowę zawieraną między przedsiębiorcami wykonującymi działalność gospodarczą.

Jeżeli więc, między przedsiębiorstwem Wnioskodawczyni, a dostawcą towarów zawarta została umowa lub złożono zamówienie, to wówczas „pod pojęciem jednorazowa wartość transakcji” należy rozumieć ogólną wartość należności wynikającej z tej umowy/zamówienia. W takiej sytuacji, gdy z umowy/zamówienia będzie wynikać, że płatności (ich suma) będą przekraczały powyższy limit, to wszystkie płatności powinny być realizowane w formie bezgotówkowej (za pośrednictwem rachunku płatniczego), niezależnie od wysokości płatności za pojedyncze transakcje dokonywane w ramach tej umowy/zamówienia.

W sytuacji, w której Wnioskodawczyni zawarła umowę o współpracy z kontrahentem, w której strony określają w pieniądzu wartość produktów, do zakupu, których Wnioskodawczyni zobowiązuje się w określonym przedziale czasu, to przez pojęcie transakcji o której mowa w art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć sumę sprzedaży dokonanej w oparciu o taką umowę. Jeżeli zatem w takiej umowie określono kwotę zobowiązania przekraczającą 15.000 zł, dla określenia jednorazowej wartości transakcji należałoby przyjąć tę całą wartość, niezależnie od liczby płatności wynikającej z tej umowy. Wobec powyższego, w przypadku takiej umowy wszystkie płatności wynikające z wystawionych przez kontrahenta na rzecz spółki cywilnej Wnioskodawczyni faktur powinny być dokonywane za pośrednictwem rachunku płatniczego.

Natomiast w sytuacji, w której Wnioskodawczyni zawarła umowę ramową z kontrahentem, w której są określone tylko warunki udzielania i realizacji zamówień oraz termin, lecz nie kreuje ona zobowiązania, to jednorazowa wartość transakcji będzie odnosiła się do wartości poszczególnych zamówień. Jeżeli zatem każda z faktur dokumentujących pojedynczą transakcję nie przekroczy wartości 15.000 zł, wówczas nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odrębne transakcje nie podlegają w takich warunkach sumowaniu.

W sytuacji, w której Wnioskodawczyni – nie zawierając wcześniej umów o współpracę z kontrahentami – dokonuje zapłaty tym kontrahentom za zakupiony towar na podstawie odrębnych zamówień, a żadna z faktur dokumentujących pojedynczą (osobną, odrębną) transakcję nie przekroczy wartości 15.000 zł, wówczas nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 22p ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odrębne transakcje nie podlegają w takich warunkach sumowaniu.

Wnioskodawca może zatem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość transakcji dokonywanych bez pośrednictwa rachunku płatniczego, jeżeli całkowita płatność wynikająca z jednej umowy/zamówienia (niezależnie od liczby wystawionych faktur dotyczących płatności z tej umowy/zamówienia) nie przekracza kwoty 15.000 zł, pomimo że suma płatności na rzecz konkretnego kontrahenta w określonym czasie przekroczyła 15.000 zł.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie ul Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.