2017.06.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.51.2017.1.RR
z 2 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2017 r. (data wpływu 27 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT opłaty startowej pobieranej przez Wnioskodawcę od zawodników za udział w organizowanych zawodów wędkarskich – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT opłaty startowej pobieranej przez Wnioskodawcę od zawodników za udział w organizowanych zawodów wędkarskich.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej zwany: Związkiem, albo Wnioskodawcą) jest dobrowolnym, samorządnym stowarzyszeniem miłośników wędkarstwa i sportu wędkarskiego, kontynuatorem tradycji zorganizowanego wędkarstwa w Polsce, wyposażonym w osobowość prawną. Podstawy prawne funkcjonowania związku to przede wszystkim ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (t.j. Dz. U. z 2001 Nr 79, poz. 855, z późn.; dalej zwana: Prawo o stowarzyszeniach) oraz Statut Wnioskodawcy. Związek opiera działalność na pracy społecznej swych członków, a do prowadzenia spraw może tworzyć biura i jednostki gospodarcze oraz zatrudniać pracowników (§ 5 Statutu).

Od 1 stycznia 1958 r. Wnioskodawca jest członkiem Międzynarodowej Konfederacji. Członkowie Konfederacji mają prawo do wystawiania swoich drużyn na Wędkarskich Mistrzostwach Świata lub Mistrzostwach Europy. Jest też organizatorem takich mistrzostw na terenie Polski zgodnie z decyzją Konfederacji. Terenem działalności Związku jest obszar Rzeczypospolitej Polskiej, a siedzibą władz i organów naczelnych jest m.st. Warszawa. Związek posiada osobowość prawną. Strukturę organizacyjną Związku tworzą koła i okręgi, jako jednostki terenowe Związku, przy czym odrębną osobowość prawną w stosunku do Związku, jako całości, mogą posiadać okręgi, jako terenowe jednostki organizacyjne.

Zgodnie ze Statutem, celem Związku jest organizowanie i promowanie wędkarstwa, rekreacji, sportu wędkarskiego, użytkowanie i ochrona wód, działanie na rzecz ochrony przyrody i kształtowanie etyki wędkarskiej (§ 6 Statutu). Zgodnie z § 7 Statutu, cele Związku realizowane są poprzez:

reprezentowanie interesów Związku w kraju i za granicą;
współpracę z krajowymi, międzynarodowymi i zagranicznymi organizacjami wędkarskimi;
współpracę z organizacjami i instytucjami proekologicznymi;
współdziałanie z podmiotami powołanymi do ochrony przyrody, ekosystemów wodnych, zwalczania kłusownictwa rybackiego i innych szkód w środowisku wodnym;
współdziałanie z ośrodkami naukowo-badawczymi, między innymi w zakresie ochrony ginących gatunków ryb i ich restytucji;
nabywanie i użytkowanie wód, prowadzenie racjonalnej gospodarki rybackiej i wędkarskiej;
prowadzenie ośrodków zarybieniowych;
prowadzenie działalności gospodarczej z przeznaczeniem dochodów na działalność statutową;
prowadzenie schronisk i przystani oraz innych obiektów służących uprawianiu wędkarstwa i rekreacji;
upowszechnianie sportu wędkarskiego, organizowanie zawodów wędkarskich w kraju oraz uczestnictwo w takich zawodach za granicą;
organizowanie rekreacyjnych imprez wędkarskich;
organizowanie współzawodnictwa sportowego opartego o zasady obowiązujące w polskich związkach sportowych;
wyłanianie kadry narodowej w dyscyplinach kwalifikowanego sportu wędkarskiego;
popularyzowanie idei wędkarstwa i działalności Związku wśród dzieci i młodzieży oraz prowadzenie pracy oświatowo-wychowawczej w tym zakresie;
edukację wędkarską i turystykę;
resocjalizację, zwalczanie nałogów i patologii społecznych oraz pracę ze środowiskami zagrożonymi wychowawczo;
prowadzenie egzaminów na kartę wędkarską;
prowadzenie działalności wydawniczej;
działania na rzecz osób niepełnosprawnych;
podejmowanie innych przedsięwzięć i pozyskiwanie środków służących do realizacji celów Związku.

W ramach swojej działalności Związek uzyskuje przychody z następujących źródeł:

Składka członkowska ogólnokrajowa;
Składka na ochronę i zagospodarowanie wód (okręgowa);
Wpisowe;
Opłaty za egzaminy wędkarskie;
Startowe na zawodach wędkarskich;
Noclegi w stanicach wodnych;
Sprzedaż ryb;
Porozumienia między Okręgami dotyczące udostępnienia wód;
Opłaty za druk legitymacji;
Sprzedaż gadżetów wędkarskich;
Sprzedaż czasopisma;
1
Sprzedaż reklam w gazecie i na zawodach wędkarskich;
Czynsz za wynajem mieszkań;
Czynsz za wynajem pomieszczeń biurowych.

Związek dokonał kwalifikacji podatkowej poszczególnych przychodów z perspektywy VAT, potwierdzając jej prawidłowość wydanymi przez Ministra Finansów interpretacjami indywidualnymi prawa podatkowego (m.in. Minister Finansów potwierdził możliwość korzystania przez Związek ze zwolnienia w zakresie organizacji zawodów wędkarskich i pobieranych w związku z nimi opłat startowych w interpretacji z dnia 18 października 2011 r., nr IPPP3/443-878/11-6/KC). Poszczególne przychody Związku z perspektywy VAT można zatem podzielić na następujące grupy:

Przychody związane z czynnościami niepodlegającymi VAT:
1. Składka członkowska ogólnokrajowa;
2. Wpisowe uiszczane przez osoby zapisujące się do Związku;
3. Opłaty za druk legitymacji członkowskiej.
Przychody związane z czynnościami opodatkowanymi VAT:
1. Opłaty za egzaminy wędkarskie - stawka 23%;
2. Noclegi w stanicach wodnych- stawka 8%;
3. Sprzedaż ryb- stawka 5%;
4. Porozumienia między Okręgami dotyczące udostępnienia wód- stawka 23%;
5. Sprzedaż gadżetów wędkarskich - stawka 23 %;
6. Sprzedaż czasopisma - 8% VAT;
7. Sprzedaż reklam w gazecie i na zawodach wędkarskich - stawka 23%;
8. Czynsz za wynajem pomieszczeń biurowych stawka- 23 %;
Przychody związane z czynnościami zwolnionymi z VAT:
1. Składka na ochronę i zagospodarowanie wód (okręgowa);
2. Czynsz za wynajem mieszkań;
3. Startowe na zawodach wędkarskich.

Na podstawie decyzji Ministra Sportu i Turystyki z dnia 9 grudnia 2016 r., w dniu jej uprawomocnienia, Związek utracił status polskiego związku sportowego w rozumieniu art. 82 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. 2016.176 tj. z dnia 15 lutego 2016 r.) i posiada obecnie wyłącznie status stowarzyszenia.

Jak wskazano wyżej w zakresie działalności Związku mieści się organizowanie zawodów wędkarskich, w związku z którymi od startujących zawodników pobierane są opłaty startowe pokrywające koszty związane z uczestnictwem zawodnika w tych zawodach sportowych. Organizacja zawodów wędkarskich i opłaty startowe pobierane od startujących zawodników były dotychczas (przed utratą statusu polskiego związku sportowego) traktowane przez Związek jako objęte zwolnieniem z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

- z wyłączeniem usług związanych z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usług odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usług odpłatnego zakwaterowania związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usług wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

W kontekście utraty przez Związek statusu polskiego związku sportowego w rozumieniu art. 82 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie należy jednocześnie zwrócić uwagę, że zarówno przed jak i po utracie przez Związek statusu polskiego związku sportowego organizacja zawodów wędkarskich przez Związek i pobór opłat startowych od startujących w nich zawodników odbywa się na tych samych zasadach.

W związku z utratą przez Wnioskodawcę statusu polskiego związku sportowego, powziął on wątpliwości co do możliwości objęcia zwolnieniem z opodatkowania VAT opłat startowych pobieranych od zawodników za udział w organizowanych przez Związek zawodach wędkarskich

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z utratą przez Wnioskodawcę statusu polskiego związku sportowego, opłaty startowe pobierane od zawodników za udział w organizowanych przez Związek zawodach wędkarskich korzystają ze zwolnienia z VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT w związku z art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie z opodatkowania VAT usług sportowych zostało zamieszczone w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej zwana: ustawa o VAT), w art. 43 ust. 1 pkt 32, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

Wymienione w powyższych przepisie warunki korzystania ze zwolnienia są spełnione w przypadku Wnioskodawcy. Świadczy o tym fakt, że organizacja zawodów wędkarskich służy propagowaniu wędkarstwa jako sportu oraz propagowaniu przyjętych przez Związek zasad podejmowania i realizacji aktywności w zakresie wędkarstwa uwzględniających m.in. wymogi w zakresie ochrony środowiska. Tym samym organizacja zawodów wędkarskich jest konieczna do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim. Oznacza to, że warunek korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o VAT, w przypadku Wnioskodawcy jest spełniony.

Związek nie jest podmiotem, którego istotą funkcjonowania jest prowadzenie działalności gospodarczej. Związek nie jest nastawiony na osiąganie zysków, a uzyskiwane przychody przeznacza na działalność statutową. Tym samym spełniony jest w jego przypadku drugi warunek wymieniony w art. 43 ust. 1 pkt 32 lit. b) ustawy o VAT, tj. warunek, że świadczący usługi objęte tym przepisem nie są nastawieni na osiąganie zysków. Uiszczane przez zawodników opłaty startowe mają bowiem na celu pokrycie kosztów uczestnictwa zawodnika w zawodach. Bez ich uiszczenia nie byłoby możliwości zorganizowania zawodów, których organizacja wiąże się z koniecznością poniesienia niezbędnych wydatków.

W przypadku Wnioskodawcy spełniony jest również trzeci warunek zwolnienia określony w art. 43 ust. 1 pkt 32 lit. c) ustawy o VAT. Opłaty startowe są bowiem konieczne dla zapewnienia zawodnikom obsługi sędziowskiej i obsługi technicznej.

Jednocześnie należy podkreślić, że Minister Finansów potwierdził wypełnienie powyższych trzech warunków i możliwość korzystania przez Związek ze zwolnienia w zakresie organizacji zawodów wędkarskich i pobieranych w związku z nimi opłat startowych w interpretacji z dnia 18 października 2011 r., nr IPPP3/443-878/11-6/KC, natomiast poza zmianą statusu Wnioskodawcy (utracił status polskiego związku sportowego w rozumieniu art. 82 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz.U.2016.176 t.j. z dnia 15 lutego 2016 r.) i posiada obecnie wyłącznie status stowarzyszenia) inne warunki organizacji zawodów wędkarskich nie uległy zmianie.

W ocenie Wnioskodawcy powyższe przesłanki mają decydujące znaczenie dla objęcia zwolnieniem z opodatkowania VAT usług organizacji przez Związek zawodów sportowych i opłat startowych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT i nie powoduje wyłączenia z zakresu tego zwolnienia fakt utraty przez Związek statusu polskiego związku sportowego.

W ocenie Wnioskodawcy dla spełnienia warunków zwolnienia przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT nie jest konieczne działanie przez podmiot świadczący usługi w formie klubu sportowego, związku sportowego lub związku stowarzyszeń i innych osób prawnych w rozumieniu art. 3 i art. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz.U.2016.176 t.j. z dnia 15 lutego 2016 r.). Wprawdzie te formy działalności zostały wymienione w przedmiotowym przepisie ale jego interpretacji należy dokonywać z uwzględnieniem treści art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1 z dnia 11 grudnia 2006 r.; dalej zwana: Dyrektywa 2006/112/WE albo Dyrektywa VAT). Zgodnie z tym przepisem, państwa członkowskie zwalniają m.in. świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

Z treści przywołanego wyżej przepisu wynika, że zwolnienie ma charakter bezwarunkowy, tzn. państwa członkowskie nie mogą w drodze regulacji krajowych odstąpić od tego zwolnienia albo go ograniczyć, nie mogą modyfikować zakresu tego zwolnienia w przepisach krajowych.

Należy zwrócić uwagę, że Trybunał Sprawiedliwości wielokrotnie podkreślał, iż terminologia używana do określenia zwolnień od podatku od towarów i usług powinna być interpretowana w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem tym objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika. Tym niemniej zasada ścisłej wykładni nie oznacza, że terminologia stosowana przy określeniu zwolnień przewidzianych w rzeczonym art. 132 powinna być interpretowana w sposób, który pozbawiałby je skuteczności (wyroki Trybunału Sprawiedliwości UE z 18 listopada 2004 r. w sprawie C-284/G3 Temco Europę, Zb.Orz.s. 1-11237, pkt 17, z 14 czerwca 2007 r. w sprawie C-434/05 Horizon College, Zb.Orz.s. I-4793, pkt 16, a także z 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club i Canterbury Ladies Hockey Club, Zb.Orz.s. 1-7821, pkt 17.).

Trybunał zwracał też uwagę, że zwolnienia te powinny być stosowane jednolicie we wszystkich państwach członkowskich, a to oznacza że wykładnia przepisów prawa krajowego powinna uwzględniać treść unijnych unormowań oraz musi być zbieżna we wszystkich krajach Unii Europejskiej.

W ocenie Wnioskodawcy należy też zwrócić uwagę na cel wprowadzonego w analizowanej normie prawnej zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Przedmiotowy przepis służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym (o czym świadczy również jego umiejscowienie w Dyrektywie 2006/112/WE - „Rozdział 2. Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”). Ma zatem na celu wspieranie podejmowania aktywności sportowej przez szerokie warstwy społeczeństwa poprzez obniżenie kosztów tych usług. Celem więc jest upowszechnienie pewnych pożądanych wzorców zachowania, co niewątpliwie może nastąpić przez zmniejszenie wysokości wynagrodzenia za te usługi. W związku z tym zawężanie tego zwolnienia tylko do usług świadczonych przez kluby sportowe jest w ocenie Wnioskodawcy nieprawidłowe.

Dokonując oceny przedmiotowej kwestii należy też w ocenie Wnioskodawcy uwzględnić wyrok Trybunał Sprawiedliwości UE z dnia 21 lutego 2013 r. w sprawie C-18/12 Město Žamberk przeciwko Finančni ředitelsvi v Hradci Kralově, obecnie Odvolaci finančni ředitelsvi. Trybunał wskazał w nim, że w odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy VAT należy stwierdzić, iż przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu (t. 21).

Podobnie art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy VAT w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, np. zawodowym, ani też aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany bądź w celu uczestniczenia w zawodach sportowych, o ile jednak podejmowanie tej aktywności nie wpisuje się w ramy czystego wypoczynku i rozrywki (t. 22).

Jeśli chodzi o cel art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy VAT, Trybunał podkreślił, że przepis ten służy wspieraniu niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa (t. 23).

Interpretacja tego przepisu, ograniczająca zakres stosowania zwolnienia, jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem (t. 24).

W ocenie Wnioskodawcy przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT w związku z art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE należy interpretować w taki sposób, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie są objęte nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku. Podsumowując powyższe rozważania, zdaniem Wnioskodawcy realizowane przez niego usługi organizacji zawodów wędkarskich i pobierane w związku z nimi opłaty startowe od uczestniczących w nich zawodników korzystają ze zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT w związku z art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE.

Wnioskodawca pragnie również podkreślić, że prawidłowość prezentowanego przez niego stanowiska znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 marca 2014 r., sygn. akt I FSK 585/13, w którym Sąd stwierdził:

„Reasumując tę część rozważań, należy uznać, że przepis art. 43 ust. 1 pkt 32 u.p.t.u. w związku z art. 132 ust. 1 lit. m dyrektywy VAT należy tak interpretować, że zwolnieniem od podatku określonym w tej normie są objęte nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku.”

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, że zaprezentowane wyżej stanowisko Wnioskodawcy w kontekście zadanego pytania jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Świadczeniem usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, jest natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług dla dostawy towarów i świadczenia usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na mocy do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

Należy zaznaczyć, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie, oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, pod warunkiem że:

są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu lub organizowania wychowania fizycznego i uczestniczenia w nim,
świadczący te usługi nie są nastawieni na osiąganie zysków,
są one świadczone na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym

Powołany powyżej art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy stanowi odzwierciedlenie regulacji zawartych w art. 132 ust. 1 lit. m Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają świadczenie niektórych usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym, przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym.

W myśl art. 43 ust. 17 ustawy – zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Natomiast stosownie do art. 43 ust. 18 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, że ze zwolnienia od podatku na mocy wymienionych przepisów mogą korzystać usługi ściśle związane ze sportem świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu jeżeli są one konieczne do organizowania i uprawiania sportu, świadczący te usługi nie jest nastawiony na osiąganie zysków oraz usługi świadczone są na rzecz osób uprawiających sport, przy czym z niniejszego zwolnienia wyłączone są usługi związane z działalnością marketingową oraz reklamowo-promocyjną, wstępu na imprezy sportowe, usługi odpłatnego prowadzenia statków przeznaczonych do uprawiania sportu i rekreacji, usługi odpłatnego zakwaterowania związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym oraz usługi wynajmu sprzętu sportowego i obiektów sportowych za odpłatnością.

Niespełnienie chociażby jednej z wymienionych przesłanek (podmiotowej lub przedmiotowej) powoduje, że świadczenie usług nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie omawianej regulacji.

Zgodnie z brzmieniem ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnieniu podlegają usługi „ściśle” związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym. Przepisy ustawy nie zawierają definicji „ścisłego” związku usług ze sportem lub wychowaniem fizycznym. W pewnym zakresie do kwestii tej odniósł się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 16 października 2008 r. w sprawie C-253/07 Canterbury Hockey Club, Canterbury Ladies Hockey Club przeciwko The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, w którym to wyjaśnił, że świadczenie usług ściśle związanych ze sportem lub wychowaniem fizycznym „może być zwolnione tylko wtedy, gdy są one konieczne do dokonywania transakcji podlegających zwolnieniu, tj. uprawiania sportu lub wychowania fizycznego” (pkt 22). Ponadto TSUE podkreślił, iż „Zwolnienie transakcji należy zatem ustalić w szczególności w zależności od charakteru świadczonych usług oraz ich związku ze sportem lub wychowaniem fizycznym” (pkt 23).

Natomiast w wyroku z dnia 21 lutego 2013r. w sprawie C-18/12, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wskazał, iż „W odniesieniu do art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT należy stwierdzić, że przepis ten, według jego brzmienia, dotyczy uprawiania sportu i wychowania fizycznego w ogóle. Mając na względzie owo brzmienie, intencją rzeczonego przepisu nie jest przyznanie zwolnienia jedynie niektórym dziedzinom sportu”. Z wyroku tego wynika również, iż art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT, w celu jego stosowania nie wymaga, aby aktywność sportowa była podejmowana na określonym poziomie, na przykład zawodowym, ani też, aby ta aktywność była podejmowana w określony sposób, tj. regularnie lub w sposób zorganizowany.

Celem powołanego przepisu Dyrektywy jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa. Interpretacja tego przepisu ograniczająca zakres stosowania zwolnienia, jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem.

W konstatacji Trybunał stwierdził, że „ art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, iż niezorganizowana, niesystematyczna i niemająca na celu udziału w zawodach aktywność sportowa może być uznana za uprawianie sportu w rozumieniu tego przepisu ”.

Zauważyć należy, że zwolnienie usług związanych ściśle ze sportem doznaje pewnego ograniczenia ze względu na status usługodawcy, a mianowicie, jak wynika z cyt. wyżej przepisu, ze zwolnienia może korzystać podmiot będący klubem sportowym, związkiem sportowym lub związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych.

Zarówno ustawa, jak i przepisy wykonawcze do niej, nie zawierają definicji klubu sportowego, związku sportowego, związku stowarzyszeń i innych osób prawnych.

Zaznaczyć należy, że w przypadku braku definicji jakiegoś zagadnienia na gruncie przepisów prawa podatkowego, dokonując wykładni przepisów tego prawa, organ wydający interpretację indywidualną obowiązany jest brać pod uwagę, a czasami nawet analizować przepisy ustaw innych niż ustawy podatkowe. Zatem w przypadku gdy ustawa zawiera zagadnienia, których jednak nie definiuje, tut. Organ posiłkuje się definicjami tych zagadnień zawartymi w przepisach niepodatkowych.

Działalność klubów sportowych i związków sportowych regulują natomiast przepisy ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. z 2016 r., poz. 176 z późn. zm.). Stosownie do art. 3 ust. 1 i 2 oraz art. 6 ust. 1 i 2 tej ustawy – działalność sportowa jest prowadzona w szczególności w formie klubu sportowego. Klub sportowy działa jako osoba prawna. Kluby sportowe, w liczbie co najmniej 3, mogą tworzyć związki sportowe. Związek sportowy działa w formie stowarzyszenia lub związku stowarzyszeń.

Ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają również definicji sportu. Zatem w celu ustalenia prawidłowego rozumienia tego pojęcia należy odnieść się do regulacji powołanej wyżej ustawy o sporcie.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 tej ustawy – sportem są wszelkie formy aktywności fizycznej, które przez uczestnictwo doraźne lub zorganizowane wpływają na wypracowanie lub poprawienie kondycji fizycznej i psychicznej, rozwój stosunków społecznych lub osiągnięcie wyników sportowych na wszelkich poziomach. Na podstawie ust. 2 tego artykułu, sport wraz z wychowaniem fizycznym i rehabilitacją ruchową składają się na kulturę fizyczną.

Z kolei, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2017 r., poz. 210), stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych.

Art. 2 ust. 2 cyt. ustawy stanowi, że stowarzyszenie samodzielnie określa swoje cele, programy działania i struktury organizacyjne oraz uchwala akty wewnętrzne dotyczące jego działalności. Stowarzyszenie opiera swoją działalność na pracy społecznej członków. Do prowadzenia swych spraw Stowarzyszenie może zatrudniać pracowników, w tym swoich członków (art. 2 ust. 3 ww. ustawy).

Na podstawie art. 34 ustawy Prawo o stowarzyszeniach, stowarzyszenie może prowadzić działalność gospodarczą, według ogólnych zasad określonych w odrębnych przepisach. Dochód z działalności gospodarczej stowarzyszenia służy realizacji celów statutowych i nie może być przeznaczony do podziału między jego członków.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawcą jest dobrowolnym, samorządnym stowarzyszeniem miłośników wędkarstwa i sportu wędkarskiego, kontynuatorem tradycji zorganizowanego wędkarstwa w Polsce, wyposażonym w osobowość prawną. Podstawy prawne funkcjonowania związku to przede wszystkim ustawa z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach oraz Statut Wnioskodawcy. Związek opiera działalność na pracy społecznej swych członków, a do prowadzenia spraw może tworzyć biura i jednostki gospodarcze oraz zatrudniać pracowników (§ 5 Statutu). Od 1 stycznia 1958 r. Wnioskodawca jest członkiem Międzynarodowej Konfederacji. Członkowie Konfederacji mają prawo do wystawiania swoich drużyn na Wędkarskich Mistrzostwach Świata lub Mistrzostwach Europy. Jest też organizatorem takich mistrzostw na terenie Polski zgodnie z decyzją Konfederacji. Terenem działalności Związku jest obszar Rzeczypospolitej Polskiej, a siedzibą władz i organów naczelnych jest m.st. Warszawa. Strukturę organizacyjną Związku tworzą koła i okręgi, jako jednostki terenowe Związku, przy czym odrębną osobowość prawną w stosunku do Związku, jako całości, mogą posiadać okręgi, jako terenowe jednostki organizacyjne. Zgodnie ze Statutem, celem Związku jest organizowanie i promowanie wędkarstwa, rekreacji, sportu wędkarskiego, użytkowanie i ochrona wód, działanie na rzecz ochrony przyrody i kształtowanie etyki wędkarskiej (§ 6 Statutu). Na podstawie decyzji Ministra Sportu i Turystyki z dnia 9 grudnia 2016 r., w dniu jej uprawomocnienia, Związek utracił status polskiego związku sportowego w rozumieniu art. 82 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie i posiada obecnie wyłącznie status stowarzyszenia. Jak wskazano wyżej w zakresie działalności Związku mieści się organizowanie zawodów wędkarskich, w związku z którymi od startujących zawodników pobierane są opłaty startowe pokrywające koszty związane z uczestnictwem zawodnika w tych zawodach sportowych.

Z wykładni przepisu art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy wynika, że podatnik, aby móc skorzystać ze zwolnienia w nim przewidzianego, winien spełnić przesłanki zarówno o charakterze przedmiotowym, jak i podmiotowym. Przy czym, przesłanka o charakterze podmiotowym jest spełniona wówczas, gdy świadczącym usługę jest podmiot spełniający określone warunki – musi to być klub sportowy, związek sportowy lub związek stowarzyszeń i innych osób prawnych, którego celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Omawiana regulacja w sposób jednoznaczny wymienia podmioty, które mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na jej podstawie.

Tymczasem z okoliczności niniejszej sprawy wynika, że Wnioskodawca nie jest podmiotem wymienionym w ww. przepisie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, tj. klubem sportowym, związkiem sportowym czy też związkiem stowarzyszeń i innych osób prawnych – mogącym korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie tej regulacji.

Również celem powołanego przepisu Dyrektywy jest wspieranie niektórych rodzajów działalności interesu publicznego, czyli usług mających ścisły związek z uprawianiem sportu lub z wychowaniem fizycznym, które są świadczone przez organizacje nienastawione na osiąganie zysku na rzecz osób uprawiających sport lub uczestniczących w wychowaniu fizycznym. Przepis ten ma zatem na celu wspieranie podejmowania takiej aktywności przez szerokie warstwy społeczeństwa. Interpretacja tego przepisu, ograniczająca zakres stosowania zwolnienia jakie on przewiduje, do aktywności sportowej podejmowanej w sposób zorganizowany, systematyczny lub mający na celu udział w zawodach sportowych, byłaby sprzeczna z rzeczonym celem.

Trzeba zatem stwierdzić, że ze zwolnienia od podatku na mocy wskazanego przepisu korzystać mogą jedynie usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe, związki stowarzyszeń, związki innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu. Natomiast podmiot będący stowarzyszeniem, pomimo że jego strukturę organizacyjną tworzą koła i okręgi, jako jednostki terenowe Związku, nie może z ww. zwolnienia korzystać, z uwagi na niewypełnienie przesłanki o charakterze podmiotowym.

Podsumowując, w związku z utratą przez Wnioskodawcę statusu polskiego związku sportowego, opłaty startowe pobierane od zawodników za udział w organizowanych przez Związek zawodach wędkarskich nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy o VAT w związku z art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy z którego wynika, że zwolnieniem od podatku są objęte nie tylko usługi ściśle związane ze sportem lub wychowaniem fizycznym świadczone przez kluby sportowe, związki sportowe oraz związki stowarzyszeń i innych osób prawnych, których celem statutowym jest działalność na rzecz rozwoju i upowszechniania sportu, ale również tego typu usługi świadczone przez inne podmioty nienastawione na osiąganie zysku – należy uznać za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 32 ustawy, w związku z art. 132 ust. 1 lit. m) Dyrektywy 2006/112/WE zgodnie ze wskazaniem Wnioskodawcy, zatem przedmiotem rozstrzygnięcia nie było zastosowanie stawki obniżonej, gdyż nie było to przedmiotem wniosku.

Należy zauważyć, że na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie może wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 marca 2014 r. sygn. akt I FSK 585/13, gdyż stanowi on rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osądzonej w określonym stanie faktycznych. Nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Organ podatkowy jest zatem zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin