Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPP2.4512.219.2017.1.AW
z 10 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 2 marca 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do dostaw części do jednostek pływających oraz wyposażenia tych jednostek realizowanych na rzecz pośrednika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 2 marca 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki podatku w wysokości 0% do dostaw części do jednostek pływających oraz wyposażenia tych jednostek realizowanych na rzecz pośrednika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest przedsiębiorstwem, którego głównym profilem działalności jest projektowanie i budowa urządzeń dla przemysłu stoczniowego z przeznaczeniem na statki oraz platformy wiertnicze. Spółka specjalizuje się w projektowaniu oraz dostawie dźwigów pokładowych, wciągarek oraz innych urządzeń pokładowych, a także szaf elektrycznych przeznaczonych na statki.

W ramach prowadzonej działalności Spółka zawiera transakcje na dostawy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług m.in. części do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1, i wyposażenia tych jednostek, które są każdorazowo wbudowywane lub służą eksploatacji tych jednostek pływających.

Dostawa obejmuje przeważnie produkty takie jak: dźwigi i wciągarki okrętowe, systemy LARS, urządzenia typu A-Frame oraz inne urządzenia pokładowe, szafy i systemy elektryczne (np. szafy kontrolne, rozdzielcze, pulpity sterownicze), agregaty hydrauliczne, a także inne podzespoły montowane w większą całość przez Spółkę, przeznaczone do montażu na statkach pełnomorskich (Produkty). Każdy Produkt jest w momencie dostawy do kontrahenta precyzyjnie opisany i oznaczony w ten sposób, że można go połączyć z konkretną jednostką pływającą, do której będzie wbudowany, albo której będzie służył w jej eksploatacji. Innymi słowy - specyfika Produktów jest taka, że oczywistym jest, że są one przeznaczone na statki, a jednocześnie, każdorazowo są to produkty, których oznaczenie (specyfikacja, projekt) jednoznacznie wskazują przeznaczenie na konkretną jednostkę pływającą.

Dostawy realizowane są zarówno na rzecz przedsiębiorców polskich, jak i zagranicznych. Z uwagi na specyfikę branży, zdarza się, że Dostawy nie są realizowane bezpośrednio do armatora czy też bezpośrednio na rzecz stoczni odpowiedzialnej za kompleksową budowę danej jednostki, lecz do podmiotu, który dostarcza go dalej w łańcuchu dostaw (Pośrednik), aż do finalnego montażu na statku.

Aby zobrazować tę sytuację, można wskazać na następujące scenariusze:

1. Spółka dostarcza Produkt (np. dźwig, szafę elektryczną) bezpośrednio do stoczni, która buduje statek lub do armatora, który statek zamówił w stoczni;
2. Spółka dostarcza Produkt (np. dźwig, szafę elektryczną) do Pośrednika w Polsce, który Produkt kupuje od Spółki, montuje go do innego urządzenia i całość (w tym Produkt) sprzedaje do stoczni, która buduje statek lub do armatora, który statek zamówił w stoczni;
3. Spółka dostarcza Produkt (np. dźwig, szafę elektryczną) do podmiotu wskazanego przez Pośrednika w Polsce, który to podmiot montuje Produkt do innego urządzenia i dostarcza do Pośrednika lub wprost do stoczni. Spółka sprzedaje (fakturuje) dostawę Produktu bezpośrednio do Pośrednika.

W celu dodatkowego udokumentowania przeznaczenia Produktów, Spółka ma zamiar przyjmować od Pośrednika oświadczenie, zgodnie z którym zadeklaruje on, że zakupione u Spółki Produkty przeznaczone są do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, i wyposażenia tych jednostek oraz, że Produkty zostaną w te jednostki wbudowane lub będą służyć ich eksploatacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dostawa Produktów na rzecz Pośrednika podlegać będzie opodatkowaniu 0% stawką podatku na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji kiedy z ogółu okoliczności sprawy wynikać będzie, że Produkty dostarczane na rzecz Pośrednika są przeznaczone na jednostki, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, wówczas istnieje możliwość aby do Dostaw zastosować stawkę podatku w wysokości 0%.

Analizując zapisy art. 83 ust. 1 ustawy należy stwierdzić, iż dla możliwości zastosowania stawki 0% prawodawca nie wprowadza wymogu w odniesieniu do podmiotu, na rzecz którego jest dokonywana dostawa, a stosuje wyłącznie kryterium przedmiotowe.

To oznacza, że dyspozycja art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy jest realizowana już w momencie dostawy określonego rodzaju Produktów (części do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, i wyposażenia tych jednostek, jeżeli są w nie wbudowywane lub służą ich eksploatacji), niezależnie od tego, czy odbiorca nabywa te części (wyposażenie) w celu bezpośredniego wykorzystania ich zgodnie z regulacją art. 83 ust. 1 pkt 3, czy też w celu odsprzedaży innemu podmiotowi (jak Pośrednik), który następnie wykorzysta je na cele określone w powołanym przepisie.

W celu zwiększenia mocy dowodowej materiałów potwierdzających przeznaczenie Produktów na jednostki, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, Spółka może odebrać stosowne oświadczenie od Pośrednika, choć nie jest to dokument konieczny do zastosowania stawki 0%, o ile z innych dokumentów towarzyszących Dostawie (np. faktura, projekt, nazwa jednostki, na którą przeznaczony jest Produkt, nazwa stoczni, numer IMO (siedmiocyfrowe, niepowtarzalne numery nadawane każdej jednostce pływającej przy wykorzystaniu światowej morskiej bazy danych - www.imonumbers.lrfairplav.com. zarządzanej przez instytucję - Lloyds Register-Fairplay) wynikać będzie przeznaczenie Produktu zgodnie z wymogami art. 83 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy.

Ilekroć będzie to możliwe (tzn. gdy wyrazi na to zgodę druga strona transakcji), Spółka odbierać będzie oświadczenia, zgodnie z którymi Pośrednik zapewni, że nabyte Produkty odsprzeda jako Produkty, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy. Warto zaznaczyć, że choć tego rodzaju oświadczenie odbiorcy nie jest prawnie wymagane przez ustawę, to pozwoli na jeszcze lepsze udokumentowanie zastosowania 0% stawki podatku przy takiej dostawie.

Podobne stanowisko wyrażono w oparciu o stan prawny obowiązujący do końca 2016 r. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 6 kwietnia 2011 r. o nr ITPP2/443-134/11/RS:

„Z powyższych regulacji wynika, iż stawka podatku w wysokości 0% ma zastosowanie do dostawy części do ww. środków transportu morskiego oraz wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu, bez względu na to kto jest ich dostawcą lub nabywcą. Wskazane przepisy dokonują jedynie odesłania w zakresie wymienionych enumeratywnie środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich (kryterium przedmiotowe), a nie odesłania w zakresie podmiotu, na rzecz którego dokonywana jest sprzedaż (kryterium podmiotowe). W efekcie, dla możliwości zastosowania stawki podatku w wysokości 0%, na podstawie powołanego przepisu, decydujące znaczenie ma rodzaj środka transportu morskiego, rybołówstwa morskiego lub morskiego statku ratowniczego, dla którego następuje dostawa części i wyposażenia. Natomiast bez znaczenia pozostaje fakt, na rzecz jakiego podmiotu (armatora morskiego, czy innego podmiotu) będzie dokonywana ta dostawa. (...)

Biorąc pod uwagę powyższe oraz przytoczone uregulowania prawne należy stwierdzić, że o ile - jak wynika z treści wniosku - przedmiotowe towary stanowić będą części i wyposażenie (z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu) do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy, ich dostawa będzie korzystać z preferencyjnej, 0% stawki podatku (...).

Jednocześnie należy wskazać, że oświadczenie, które zamierza złożyć nabywca towaru, nie jest obligatoryjne dla zastosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, jednakże może stanowić dodatkowy dowód potwierdzający uprawnienie do jej zastosowania, który będzie mógł być oceniany w toku ewentualnego postępowania podatkowego prowadzonego przez właściwy organ podatkowy pierwszej instancji”.

Podobnie w piśmie Naczelnika Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach z dnia 24 stycznia 2005 r. o nr RO/443/17/2005:

„Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach informuje, że zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw części do środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych środków, z wyłączeniem wyposażenia służącego celom rozrywki i sportu.

Z przytoczonych przepisów wynika, że dostawy części do w/w środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego podlegają opodatkowaniu stawką 0% bez względu na ich odbiorcę”.

Ponadto cennym będzie przytoczyć stanowisko doktryny względem art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy w brzemieniu obowiązującym w poprzednim stanie prawnym:

• „W tym przypadku stawka 0% ma zastosowanie do wszelkich części do środków transportu morskiego i rybołówstwa morskiego (oraz wyposażenia tych środków) bez względu na to, kto jest dostawcą, nabywcą lub importerem. Stawka 0% ma zatem zastosowanie zarówno w przypadku, gdy nabywcą (importerem) jest armator morski, jak i wtedy, gdy nabywcą jest inny podmiot. Przepis ten oparty jest na regulacji art. 148 lit. c) dyrektywy 2006/112/WE." (T. Michalik: VAT. Komentarz 2016/2017, rok wydania 2016);
• „W praktyce organów podatkowych wskazuje się, że - wobec braku w ustawie definicji pojęć części oraz wyposażenia - należy się posługiwać ich potocznym rozumieniem (zob. pismo Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 15 listopada 2004 r., PI/005-2058/04/CIP/08, http://sip.mf.gov.pl). Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego częścią jest przedmiot stanowiący jakiś dający się samodzielnie wyodrębnić element większej całości, a wyposażeniem urządzenie dodatkowe do danej maszyny lub do urządzenia uważanego za główne.

W praktyce powstają problemy z kwalifikowaniem dostaw towarów, które są później wykorzystywane do wytworzenia towaru będącego „częścią" lub „wyposażeniem". Z jednej bowiem strony wskazuje się, że stawka 0% nie dotyczy dostaw towarów i surowców niezbędnych do wyprodukowania części, lecz jedynie części i wyposażenia statków - rozumianych jako wyroby finalne i ich zespoły, posiadających już ściśle określone przeznaczenie eksploatacyjne (pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Targówek z dnia 11 lutego 2005 r., 1437US37/ZI/30/DJW/05, http://sip.mf.gov.pl). Z drugiej wszakże strony organy podatkowe wskazują, że stosowanie stawki 0% nie jest uzależnione od osoby odbiorcy. Z tych też względów np. dostawa części do producenta silników okrętowych może być objęta stawką 0% (...) Wydaje się, że stosowanie stawki 0% musi być uzależnione od specyfiki towaru będącego przedmiotem dostawy.

Jeśli dostarczany towar jest na tyle specyficzny, że sam jego charakter wymusza użycie go jako elementu części czy też wyposażenia statku, to jego sprzedaż będzie objęta stawka 0%. Jeśli natomiast dostarczany towar nie ma takiego wyjątkowego charakteru, to jego sprzedaż - nawet na cele wytworzenia części czy też wyposażenia do statku morskiego - nie może być objęta stawka 0%." (A. Bartosiewicz: VAT. Komentarz, wyd. X);

• „Z opodatkowania stawką 0% korzystają ponadto dostawy oraz import części do środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i ratownictwa morskiego oraz wyposażenia do tych środków (art. 83 ust. 1 pkt 3 oraz 4). Przykładowo na podstawie tego przepisu stawka 0% znajdzie zastosowanie do dostawy silników okrętowych dostarczanych polskim stoczniom. Stosowanie stawki 0% nie zostało bowiem w polskich przepisach ograniczone do dostaw na rzecz armatorów morskich." (J. Martini Podatek od produktów i usług. Komentarz 2014).

Powołane powyżej tezy zachowują, zdaniem Spółki, swoją aktualność mimo zmiany stanu prawnego ze względu na to, że nowelizacja ustawy z początkiem 2017 r. rozszerzyła jedynie katalog jednostek pływających (uprzednio armatorów morskich). Natomiast nie dokonano zmiany statusu nabywcy dostawy w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, który to status nadal pozostaje niedookreślony. Oznacza to, że osoba nabywcy (odbiorcy) pozostaje nadal irrelewantna.

Warto także zwrócić uwagę, że ustawodawca we wskazanym przepisie w pkt 3 art. 83 ust. 1 ustawy nie użył zwrotu „bezpośrednio” względem „dostaw części do jednostek pływających”, podczas gdy czyni to przykładowo w pkt 9, 9a, 10, czy 17 tego przepisu. Opierając się zatem na zasadzie racjonalnego ustawodawcy należy wykluczyć, że zastosowanie stawki 0% w ramach art. 83 ust. 1 pkt 3 ograniczone jest do dostaw realizowanych jedynie bezpośrednio na rzecz stoczni i armatorów, bez możliwości realizowania dostaw do pośredników.

Nie sposób pominąć także faktu, że postanowienia Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej i jej art. 148 lit. c), który implementowano do polskiego porządku prawnego w postaci art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, również nie wprowadzają żadnych obostrzeń, co do statusu nabywcy. Skoro lege non distinguente nec nostrum est distinguere, to stawka 0% znajdzie zastosowanie bez względu na charakter nabywcy.

Art. 148 - „Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

a) dostawy Produktów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego jednostek pływających przeznaczonych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, jak również statków ratowniczych i udzielających pomocy na morzu oraz jednostek pływających przeznaczonych do rybołówstwa przybrzeżnego, z wyłączeniem, w przypadku tych ostatnich, dostaw prowiantu na pokład; (…)
c) dostawę, przebudowę, naprawę, konserwację, czarterowanie oraz wynajem jednostek pływających, o których mowa w lit. a) oraz dostawę, wynajem, naprawę i konserwację sprzętu, łącznie ze sprzętem rybackim, będącego częścią tych jednostek lub służącego ich eksploatacji”.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy do zastosowania stawki 0% wymaga obecnie spełnienia następujących warunków łącznie:

1. dojścia do skutku dostawy części (albo wyposażenia) do jednostek pływających, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy oraz
2. aby części (albo wyposażenie) zostały w te jednostki wbudowane lub służyły ich eksploatacji.

Spółka zaznaczyła, że Produkty mające być w zdarzeniu przyszłym przedmiotem Dostawy będą odpowiadać pojęciu „części” albo „wyposażenia” w rozumieniu art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy. Zgodnie z orzecznictwem zwrot „części” obejmuje zarówno części jako składowe do jednostek pływających, jak i części zamienne do urządzeń zainstalowanych na tych jednostkach.

Ponadto przedmiotem Dostawy będą tylko takie Produkty, które ze swej istoty i funkcji jaką pełnią, stanowią element pewnej większej całości. Jak wskazał WSA w Gdańsku w wyroku z dnia 25 maja 2007 r. o sygn. akt I SA/Gd 163/07: „Nie będzie zatem korzystać z tej preferencyjnej 0% stawki podatkowej dostawca np. żywności na jednostki pływające czy dostawca środków drogeryjnych, chodzi bowiem o to, aby dostarczone towary związane były bezpośrednio z funkcją, jaką ma do spełnienia środek transportu morskiego i rybołówstwa morskiego, tj. z jego ruchem i obsługą".

Na marginesie należy stwierdzić, że w powyższym wyroku zaakceptowano skorzystanie przez wnioskodawcę z 0% stawki VAT mimo, że dostawa miała być wykonana „na rzecz podmiotu nie będącego armatorem morskim”.

Końcowo warto wskazać na założenia i cele, jakie przyświecały ustawodawcy przy wprowadzaniu aktualnego brzmienia wspomnianego przepisu mocą ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Zgodnie z przedstawionym przez twórców projektu uzasadnieniem, nowelizacja, rozszerzając listę jednostek, uwzględnia nadal ograniczenia wynikające z ww. dyrektywy 2006/112/WE. Jednocześnie z uzasadnienia bezsprzecznie wynika, że zasadniczym celem, jakie stawiali sobie twórcy ustawy, było wzmocnienie całego przemysłu stoczniowego i ułatwienie działalności dla poszczególnych przedsiębiorców w nim funkcjonujących:

„Projektowana ustawa służyć ma aktywizacji przemysłu okrętowego/przemysłów komplementarnych. Stanowi odpowiedź na konieczność zapewnienia ram prawnych, organizacyjnych i finansowych niezbędnych dla wykreowania w Polsce działalności przemysłowej, naukowej i finansowej, ukierunkowanej na rozwój istniejących i stworzenie nowych polskich podmiotów gospodarczych posiadających zdolność zawierania i realizowania kontraktów na budowę statków morskich i śródlądowych jako produktu finalnego powstałego na terytorium RP, jak również na rozwój i stworzenie podmiotów w ramach przemysłów komplementarnych.

Proponowane rozwiązania przełożą się na rozwój przemysłu stoczniowego w Polsce, a tym samym rozwój ośrodków badawczo-rozwojowych związanych z budownictwem okrętowym oraz na wzrost zapotrzebowania na wykwalifikowanych pracowników. (...)

W efekcie powstaną warunki ekonomiczne i prawne pozwalające na aktywizację przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych w Polsce. Efektem będzie również wzrost konkurencyjności branży. Istniejący potencjał projektowy, badawczy, naukowy, organizacyjny i produkcyjny będzie mógł się rozwijać i generować rozwiązania innowacyjne, przynoszące zysk przedsiębiorstwom, dające wymierne przewagi konkurencyjne objawiające się stale wzrastającym portfelem zamówień i poziomem sprzedaży. Przełoży się to również na wzrost zatrudnienia i utrzymanie wykwalifikowanych pracowników przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

(...) Przy budowie nowych jednostek pływających należy możliwie rozszerzyć katalog rodzajów jednostek, do których będzie można stosować stawkę preferencyjną VAT”.

Analiza uzasadnienia daje podstawy by uznać, że zasadniczym celem nowelizacji było wprowadzenie ułatwień dla całej branży - dla wszystkich przedsiębiorców funkcjonujących w przemyśle stoczniowym.

Podsumowując, Spółka uprawniona będzie do zastosowania stawki 0% na mocy art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, jeżeli ogół dokumentacji wskazuje na przeznaczenie Produktu na statek, przy czym nie jest istotne, czy dostawa taka realizowana jest bezpośrednio do stoczni wytwarzającej daną jednostkę, dla której przeznaczone są Produkty, czy też do innego podmiotu (np. do Pośrednika), o ile Spółka jest w stanie wykazać, że Produkty są przeznaczone (będą wbudowane lub służyć będą eksploatacji) na jednostkę opisaną w katalogu zawartym w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle powyższych okoliczności, nie może ulegać wątpliwości, że ustawodawca w sposób świadomy nie zawęził katalogu opisanego w art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy do dostaw realizowanych bezpośrednio na rzecz stoczni i armatorów, a co za tym idzie, zastosowanie stawki 0% VAT możliwe jest także w stosunku do Dostaw realizowanych na rzecz Pośredników i to zarówno w przypadku gdy Pośrednik jest nabywcą, któremu Spółka dostarcza Produkt (scenariusz nr 2 ze stanu faktycznego), jak i gdy Dostawa fakturowana jest na Pośrednika, ale Produkty fizycznie dostarczane są do określonego miejsca w Polsce (miejsce dostawy) w celu umożliwienia Pośrednikowi połączenia Produktów Spółki z innymi produktami przeznaczonymi do montażu na statku (scenariusz 3 ze stanu faktycznego). Oczywiście prawo do zastosowanie stawki 0% istnieje tak długo jak Wnioskodawca jest wstanie wykazać, że konkretna Dostawa przeznaczona jest na jednostkę opisaną w katalogu zawartym w art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w świetle art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stawka podatku – w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Wszelkie preferencje dotyczące wysokości opodatkowania stanowią wyjątek od ogólnej zasady i dlatego zastosowanie niższej niż podstawowa stawka podatku może być zrealizowane wyłącznie w granicach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na podstawie delegacji ustawowej aktów wykonawczych do tej ustawy.

I tak, w myśl art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się dostaw części do jednostek pływających, o których mowa w pkt 1, i wyposażenia tych jednostek, jeżeli są w nie wbudowywane lub służą ich eksploatacji.

Zgodnie z ust. 1 pkt 1 powołanego artykułu, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do dostaw:

1. jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, w tym w szczególności:
   
   
   
   
   
   1. pełnomorskich liniowców pasażerskich, pełnomorskich statków wycieczkowych i tym podobnych jednostek pływających do przewozu osób; pełnomorskich promów wszelkiego typu (PKWiU ex 30.11.21.0),
      
   2. pełnomorskich tankowców do przewozu ropy naftowej, produktów przerobu ropy naftowej, chemikaliów oraz gazów skroplonych (PKWiU ex 30.11.22.0),
      
   3. pełnomorskich chłodniowców, z wyłączeniem tankowców (PKWiU ex 30.11.23.0),
      
   4. pozostałych statków pełnomorskich do przewozu ładunków suchych (stałych), z wyłączeniem barek morskich bez napędu (PKWiU ex 30.11.24.0),
      
   5. pełnomorskich statków rybackich, pełnomorskich statków przetwórni oraz pełnomorskich pozostałych jednostek pływających do przetwarzania lub konserwowania produktów rybołówstwa (PKWiU ex 30.11.31.0),
      
   6. pchaczy pełnomorskich i holowników pełnomorskich (PKWiU ex 30.11.32.0),
      
   7. pełnomorskich lodołamaczy (PKWiU ex 30.11.33.0),
      
      
      
   
   
2. używanych na morzu statków ratowniczych morskich i łodzi ratunkowych (PKWiU ex 30.11.33.0),
   
3. jednostek pływających używanych do rybołówstwa przybrzeżnego (PKWiU ex 30.11.31.0).

Jak stanowi art. 148 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego jednostek pływających przeznaczonych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów, jak również statków ratowniczych i udzielających pomocy na morzu oraz jednostek pływających przeznaczonych do rybołówstwa przybrzeżnego, z wyłączeniem, w przypadku tych ostatnich, dostaw prowiantu na pokład;
2. dostawy towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego okrętów wojennych objętych kodem 8906 10 00 nomenklatury scalonej (NS), opuszczających ich własne terytorium i kierujących się do portu lub kotwicowiska znajdującego się poza terytorium danego państwa członkowskiego;
3. dostawę, przebudowę, naprawę, konserwację, czarterowanie oraz wynajem jednostek pływających, o których mowa w lit. a) oraz dostawę, wynajem, naprawę i konserwację sprzętu, łącznie ze sprzętem rybackim, będącego częścią tych jednostek lub służącego ich eksploatacji;
4. świadczenie usług innych niż usługi, o których mowa w lit. c), na bezpośrednie potrzeby jednostek pływających, o których mowa w lit. a), oraz ich ładunków;

(…).

W kontekście powyższego przepisu warto przywołać orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 3 września 2015 r., o sygn. C-526/13. Trybunał uznał, że „Artykuł 148 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie przewidziane w tym przepisie co do zasady nie ma zastosowania do dostaw towarów w celu zaopatrzenia w paliwo i zaopatrzenia ogólnego dokonanych na rzecz pośredników działających we własnym imieniu, nawet jeśli w chwili dostawy ostateczne przeznaczenie towarów jest znane i zostało wykazane w należyty sposób, a potwierdzające to dowody zostają przedłożone organom podatkowym zgodnie z przepisami krajowymi.”

Z interpretacji art. 83 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług w kontekście przytoczonego orzeczenia TSUE wynika, że preferencyjna stawka podatku 0% w odniesieniu do dostaw towarów, w tym przypadku części, do jednostek pływających używanych do żeglugi na pełnym morzu i przewożących odpłatnie pasażerów lub używanych do celów handlowych, przemysłowych lub do połowów nie ma zastosowania w sytuacji, gdy dostawa dokonywana jest na rzecz podmiotów będących pośrednikami, nawet jeśli w chwili dostawy ostateczne przeznaczenie towarów jest znane. W celu skorzystania z ww. stawki istotne jest, aby transakcja odbywała się na rzecz podmiotu, który bezpośrednio wykorzystuje daną część, a więc podmiotu budującego statek, eksploatującego go lub zajmującego się remontem, przebudową lub konserwacją statku lub jego części składowych.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wskazano we wniosku – Spółka dokonuje dostaw części do jednostek pływających oraz wyposażenia tych jednostek na rzecz pośrednika, który dostarcza je dalej w łańcuchu dostaw aż do finalnego montażu na statku (montuje do innego urządzenia i całość sprzedaje stoczni lub sprzedaje innemu podmiotowi, który montuje części/wyposażenie do innego urządzenia i dostarcza do pośrednika lub do stoczni), preferencyjna, 0% stawka podatku nie będzie miała zastosowania, gdyż dostawy te nie będą dokonywane bezpośrednio na rzecz podmiotów zajmujących się budową statków, tj. w tym przypadku stoczni. Z uwagi na fakt, że ww. dostawa nie będzie objęta obniżonymi stawkami podatku na podstawie innych przepisów ustawy i rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, będzie podlegać – zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy – opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 została wydana interpretacja nr 0461-ITPP2.4512.223.2017.1.AW.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.