Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.107.2017.1.JKT
z 2 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 maja 2017 r. (data wpływu 18 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Koszty Wspólne ponoszone przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, dotyczące równocześnie działalności Spółki w SSE jak i działalności pozastrefowej powinny zostać przypisane do działalności objętej zwolnieniem z opodatkowania oraz podlegającej opodatkowaniu z zastosowaniem tzw. przychodowego klucza alokacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Koszty Wspólne ponoszone przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, dotyczące równocześnie działalności Spółki w SSE jak i działalności pozastrefowej powinny zostać przypisane do działalności objętej zwolnieniem z opodatkowania oraz podlegającej opodatkowaniu z zastosowaniem tzw. przychodowego klucza alokacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) należy do międzynarodowej grupy kapitałowej z siedzibą we Włoszech. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja oraz obróbka elementów metalowych i karoserii samochodowych dla dużych producentów z branży motoryzacyjnej. W ofercie Spółki znajdują się komponenty takie jak m.in. boki samochodów, drzwi, maski, klapy bagażników. Spółka prowadzi powyższą działalność gospodarczą w trzech zakładach zlokalizowanych w X, w Y oraz w Z.

W następstwie objęcia obszarem Specjalnej Strefy Ekonomicznej zakładu w Z (dalej: „Zakład w Z”) oraz uzyskania przez Spółkę Zezwolenia z 17 lutego 2017 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej („Zezwolenie Strefowe”), po spełnieniu odpowiednich zobowiązań warunkujących korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego do osób prawnych (dalej: „CIT”), Wnioskodawca będzie prowadził działalność zwolnioną na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią Zezwolenia Strefowego, Wnioskodawca został zobowiązany do spełnienia następujących warunków:

1. zatrudnienia 30 nowych pracowników do 31 grudnia 2017 r. oraz utrzymania zatrudnienia na poziomie co najmniej 529,05 pracowników do dnia 31 grudnia 2022 r.;
2. poniesienia wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 465 ze zm., dalej: „Rozporządzenie Strefowe”) w wysokości co najmniej 25.000.000,00 PLN do 31 grudnia 2017 r., oraz
3. zakończenia inwestycji w terminie do 30 czerwca 2018 r.
   
   

Zezwolenie Strefowe obejmuje następujące rodzaje działalności gospodarczej w rozumieniu Klasyfikacji działalności gospodarczej określonej rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z dnia 4 września 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1676):

1. 25.50 Usługi kucia, prasowania, wytłaczania i walcowania metali; usługi w zakresie metalurgii proszków;
2. 25.61 Usługi obróbki metali i nakładania powłok na metale;
3. 25.62 Usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych;
4. 29.20 Nadwozia do pojazdów silnikowych; przyczepy i naczepy;
5. 29.32 Pozostałe części i akcesoria do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli;
6. 38.11.5 Odpady, inne niż niebezpieczne, nadające się do recyklingu.
   
   

Maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych została określona w treści Zezwolenia Strefowego w następujący sposób:

1. w przypadku korzystania ze zwolnienia z tytułu kosztów nowej inwestycji - maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych, o których mowa w § 6 Rozporządzenia Strefowego wynosi 32 500 000,00 PLN;
2. w przypadku korzystania ze zwolnienia podatkowego z tytułu tworzenia nowych miejsc pracy, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Strefowego, do obliczenia maksymalnej wysokości dwuletnich kosztów pracy przyjmuje się koszty pracy 39 nowo zatrudnionych pracowników.
   
   

Ze względu na fakt, że na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 2016 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. z 2016 r. poz. 2241), rozszerzeniem Specjalnej Strefy Ekonomicznej został objęty istniejący zakład Spółki, zwolnienie z CIT przysługiwało będzie Spółce od miesiąca następującego po miesiącu, w którym poniesione zostaną minimalne wydatki inwestycyjne i zostanie osiągnięty poziom zatrudnienia, określone w Zezwoleniu Strefowym zgodnie z § 5 ust. 4 Rozporządzenia Strefowego.

Wnioskodawca prowadzi i będzie prowadził (po spełnieniu wyżej wymienionych warunków Zezwolenia Strefowego) działalność gospodarczą na terenie Zakładu w Z - zbieżną z treścią Zezwolenia Strefowego, polegającą na obróbce i produkcji metalowych elementów konstrukcyjnych oraz części zamiennych, zarówno detali wewnętrznych, jak i zewnętrznych, przeznaczonych dla klientów z branży motoryzacyjnej.

Ze względu na fakt, że poza Zakładem w Z, Wnioskodawca prowadzi także działalność gospodarczą w innych zakładach, zlokalizowanych poza obszarem SSE dokona wyodrębnienia organizacyjnego działalności strefowej zgodnie z § 5 ust. 5 Rozporządzenia Strefowego. Równolegle, przy ustalaniu wielkości zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie Zezwolenia Strefowego, Spółka będzie odpowiednio stosować art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”) na podstawie z § 5 ust. 6 Rozporządzenia Strefowego.

Konsekwentnie, Wnioskodawca będzie prowadzić dla celów ewidencjonowania działalności strefowej:

1. odrębną ewidencję środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych;
2. odrębną ewidencję kadrową;
3. odrębną ewidencję kosztów oraz przychodów pozwalającą na ustalenie dochodu podlegającego zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT;
4. odrębną ewidencję magazynową.
   
   

W ramach powyższej ewidencji kosztów oraz przychodów, Spółka dokonywać będzie alokacji kosztów bezpośrednio związanych z przychodami osiąganymi z działalności prowadzonej w Zakładzie w Z do dochodu zwolnionego z opodatkowania CIT oraz kosztów bezpośrednio związanych z przychodami osiąganymi z działalności prowadzonej w pozostałych zakładach produkcyjnych do dochodu opodatkowanego CIT na zasadach ogólnych. Co do zasady, tam, gdzie to możliwe, Spółka wdroży także rozwiązania pozwalające na odpowiednią alokację kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami do dochodu zwolnionego i opodatkowanego CIT.

Niemniej jednak, Spółka, osiągając przychody z działalności strefowej (Zakład Z) oraz z działalności pozastrefowej (zakłady w X i Y), ze względu na rodzaj części pozycji kosztowych, nie będzie w stanie w sposób bezpośredni alokować do dochodu zwolnionego i opodatkowanego CIT wszystkich kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami (dalej: „Koszty Wspólne”), ponieważ:

1. koszty wspólne dotyczą ogólnej obsługi zarówno produkcyjnej działalności strefowej oraz produkcyjnej działalności pozastrefowej; mają pomocniczy charakter wobec prowadzenia podstawowej działalności głównej, tj. produkcyjnej i usługowej.
2. odnoszą się do Spółki jako do organizacji stanowiącej jeden podmiot uzyskujący przychody z różnych źródeł;
3. dokumenty księgowe dotyczą całości kosztu i technicznie nie jest możliwe dokonanie rozdzielenia Kosztów Wspólnych na działalność strefową lub pozastrefową.
   
   

Lista Kosztów Wspólnych, których bezpośrednia alokacja do dochodu strefowego i pozastrefowego będzie z przyczyn wskazanych powyżej niemożliwa, obejmuje w szczególności:

1. koszty wynagrodzenia kierownika odpowiedzialnego w Spółce za BHP i spełnianie obowiązków wynikających z regulacji dotyczących ochrony środowiska - kierownik wykonuje obowiązki zarówno w związku z prowadzeniem przez Spółkę działalności strefowej, jak i pozastrefowej,
2. koszty ogólne zarządu i dyrekcji generalnej wykonujących obowiązki w związku z prowadzeniem przez Spółkę działalności strefowej, jak i pozastrefowej;
3. koszty personelu administracji Spółki (finanse, księgowość, kadry), wykonujących obowiązki dla celów prowadzenia działalności strefowej, jak i pozastrefowej;
4. koszty utrzymania systemów informatycznych i zespołu informatyków wykonujących obowiązki w związku z prowadzeniem przez Spółkę działalności strefowej, jak i pozastrefowej;
5. koszty usług przetwarzania danych na rzecz całej Spółki świadczonych przez podmioty zewnętrzne (dane są wykorzystywane zarówno dla celów prowadzenia działalności strefowej, jak i pozastrefowej);
6. koszty doradztwa prawnego i podatkowego oraz audytów, w zakresie w jakim dotyczą działalności Spółki jako całości;
7. koszty usług finansowych (faktoring, obsługa kredytów obrotowych Spółki, koszty obsługi rachunku bankowego Spółki) dotyczących działalności całej Spółki;
8. koszty ujemnych różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ust. 3 ustawy o CIT.
   
   

Spółka zaznacza, że procesy produkcyjne w ramach jej działalności gospodarczej nie mogą funkcjonować bez wykorzystania odpowiedniego wsparcia organizacyjnego i finansowego. Na wsparcie składa się szereg ogólnych czynności, które mają zapewnić prawidłowe funkcjonowanie Spółki. Mają zatem pomocniczy charakter wobec głównej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jaką jest działalność produkcyjna i usługowa, która w przeciwieństwie do Kosztów Wspólnych będzie mogła być odrębnie ewidencjonowana z perspektywy przychodów i kosztów bezpośrednich związanych z prowadzeniem działalności strefowej i pozastrefowej.

Spółka zaznacza, że stosuje metodę kalkulacji różnic kursowych zgodnie z art. 15a ustawy o CIT w odniesieniu do należności, zobowiązań i środków pieniężnych, powstających w ramach działalności inwestycyjnej, produkcyjnej i sprzedażowej.

Powyższe Koszty Wspólne Spółka zamierza co do zasady rozliczać na regułach określonych w art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT, tj. gdy Wnioskodawca będzie ponosić koszty uzyskania przychodów ze względu na prowadzoną działalność strefową i pozastrefową, a ustalenie, w jakim stopniu przypadają one na daną działalność będzie niemożliwe, koszty te Spółka będzie ustalać w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z danej działalności w ogólnej kwocie przychodów (dalej: „przychodowy klucz alokacji”).

Powyższe, Spółka opiera na brzmieniu art. 15 ust. 2a ustawy o CIT, zgodnie z którym przedmiotową zasadę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania. Równolegle Wnioskodawca zastrzega, że gdyby w toku realizacji działalności i ponoszenia danego Kosztu Wspólnego okazało się, że jest możliwe przypisanie danego kosztu bezpośrednio do działalności strefowej lub pozastrefowej, wtedy Spółka dokona bezpośredniego przypisania wydatku do działalności strefowej lub pozastrefowej, bez stosowania przychodowego klucza alokacji.

Spółka również podkreśla, że będzie zbierać dokumentację potwierdzającą związek ponoszonych Kosztów Wspólnych z całą działalnością gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Koszty Wspólne ponoszone przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, dotyczące równocześnie działalności Spółki w SSE jak i działalności pozastrefowej powinny zostać przypisane do działalności objętej zwolnieniem z opodatkowania (działalność strefowa) oraz podlegającej opodatkowaniu (działalność pozastrefową) z zastosowaniem tzw. przychodowego klucza alokacji, a więc w takim stosunku, w jakim ogół przychodów z działalności strefowej oraz ogół przychodów z działalności pozastrefowej będą pozostawały do ogólnej kwoty przychodów Spółki, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku Kosztów Wspólnych ponoszonych przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, dotyczących równocześnie działalności Spółki w SSE jak i działalności pozastrefowej, Koszty Wspólne powinny zostać przypisane do działalności objętej zwolnieniem z opodatkowania (działalność strefowa) oraz podlegającej opodatkowaniu (działalność pozastrefową) z zastosowaniem tzw. przychodowego klucza alokacji, a więc w takim stosunku, w jakim ogół przychodów z działalności strefowej oraz ogół przychodów z działalności pozastrefowej będą pozostawały do ogólnej kwoty przychodów Spółki, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, zwolnienie obejmuje dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”) na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16. ust. 1 Ustawy o SSE. Tym samym, zezwolenie stanowi podstawę do uzyskania zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Przy interpretacji powyższej normy należy uwzględnić również art. 12 ustawy o SSE, zgodnie z którym dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4 ustawy o SSE, tj. Rozporządzenia Strefowego.

Zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Na wstępie Spółka wskazuje, że na mocy art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest co do zasady, osiągnięta w danym roku podatkowym nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania. Natomiast, na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku, a także kosztów uzyskania tych przychodów.

Konsekwentnie, Spółka powinna rozpoznawać przychody i koszty, które umożliwią jej określenie dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych oraz dochodu zwolnionego z opodatkowania osiąganego z działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie Zezwolenia Strefowego. Obowiązek wydzielania kosztów i przychodów dodatkowo jest wspierany wykładnią § 5 ust. 5 Rozporządzenia Strefowego, na podstawie którego w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza obszarem strefy, działalność prowadzona na terenie strefy musi być wydzielona organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o dane jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność wyłącznie na terenie strefy.

Jednocześnie, ustawodawca dostrzega, że bezpośrednia alokacja kosztów działalności nie zawsze jest możliwa, gdyż część z kosztów może dotyczyć całokształtu działalności podatnika. W takiej sytuacji, przy rozpoznaniu kosztów wpływających na dochód opodatkowany lub dochód zwolniony z opodatkowania, należy mieć na względzie szczególną regułę wprowadzoną na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o CIT, która wskazuje: Jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów.

Równolegle, na mocy art. 15 ust. 2a ustawy o CIT, przedmiotową zasadę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania. Należy mieć również na względzie wyłączenie pozostające w mocy w związku z art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT, poniesione przez podatnika koszty uzyskania przychodów, których nie można przyporządkować bezpośrednio do poszczególnych źródeł przychodów, powinny być wyłączone z rachunku tych kosztów w takiej części, w jakiej służą przychodom, których nie uwzględnia się przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania.

Powyższe pozwala na stwierdzenie, że sytuacja ponoszenia kosztów uzyskania przychodów, wobec których nie jest możliwe ustalenie, czy dotyczą one działalności strefowej lub pozastrefowej, generuje obowiązek zastosowania proporcji na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o CIT. Proporcja ta, zdaniem Wnioskodawcy powinna być ustalana według następujących kroków:

Krok 1. Ustalenie proporcji całkowitego przychodu z działalności strefowej do sumy całkowitego przychodu z działalności strefowej i całkowitego przychodu z działalności pozastrefowej (dalej: „Proporcja”);

Krok 2. Ustalenie łącznej wartości Kosztów Wspólnych;

Krok 3. Ustalenie iloczynu Proporcji oraz wartości Kosztów Wspólnych, a następnie alokowanie otrzymanej wartości do kosztów uzyskania przychodu działalności zwolnionej z CIT.

Krok 4. Alokowanie pozostałej wartości Kosztów Wspólnych do kosztów uzyskania przychodów działalności opodatkowanej na zasadach ogólnych.

Koszty Wspólne mają charakter pośredni i dotyczą funkcji pomocniczych dla działalności strefowej - nie wiążą się one bowiem bezpośrednio z przychodami generowanymi przez Spółkę (nie stanowią np. części kosztów wytworzenia danego produktu), ale są związane z prowadzoną działalnością Spółki, zapewniając jej w szczególności:

1. utrzymanie zgodności działalności z obowiązującymi regulacjami (np. ochrona BHP, doradztwo podatkowe w odniesieniu do całokształtu działalności Spółki);
2. właściwe funkcjonowanie organizacji (np. Ogólny zarząd nad Spółką, utrzymanie systemów informatycznych niezbędnych dla obsługi strefowej działalności podstawowej);
3. finansową płynność dla całej Spółki (np. obsługa rachunku bankowego, obsługa zobowiązań bieżących w zakresie np. kredytu obrotowego).
   
   

Konsekwentnie, Koszty wspólne ponoszone są przez Wnioskodawcę w związku z funkcjami pomocniczymi wobec głównej działalności Spółki prowadzonej zarówno na terenie, jak i poza SSE. Ponadto, nie wynikają z prowadzenia odrębnej działalności o charakterze zarobkowym - są bowiem podporządkowane zapewnieniu obsługi jedynie działalności produkcyjnej i usługowej.

Na marginesie, Spółka podkreśla, że na prawidłowość wskazanego powyżej sposobu rozliczenia Kosztów Wspólnych nie może mieć wpływu miejsce fizycznego poniesienia danego Kosztu Wspólnego (poza SSE czy w SSE).

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach przepisów prawa podatkowego, dotyczących alokacji kosztów, których nie można bezpośrednio przypisać do działalności strefowej lub pozastrefowej.

M.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 15 lutego 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.39.2017.1.TS uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, który stwierdził, że (...) Koszty Wspólne ponoszone przez Spółkę w ramach prowadzonej działalności, dotyczące równocześnie działalności Spółki w SSE jak i działalności pozastrefowej powinny zostać przypisane do działalności objętej zwolnieniem z opodatkowania (działalność strefowa) oraz podlegającej opodatkowaniu (działalność pozastrefowa) z zastosowaniem tzw. klucza przychodowego, a więc w takim stosunku, w jakim ogół przychodów z działalności strefowej oraz ogół przychodów z działalności pozastrefowej będą pozostawały do ogólnej kwoty przychodów Spółki, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT.

Podobne stanowisko zostało uznane jako prawidłowe przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 31 stycznia 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1- 3.4510.1167.2016.1.IZ, Rozliczenie kosztów podatkowych związanych z różnymi przychodami ma zatem wyłącznie na celu ustalenie tej ich części, która powinna mieć wpływ na dochód do opodatkowania. Z całej bowiem, ogólnej masy przychodów i kosztów podatkowych podatnik musi wyodrębnić te, które mają wpływ na dochód do opodatkowania i wyeliminować te, które nie powinny mieć tego wpływu.

Zatem, jeżeli w kolejnych latach podatkowych Spółka zacznie osiągać przychody zwolnione koszty powyższe powinna przyporządkować kluczem przychodowym zgodnie z powołanymi wyżej zasadami wynikającymi z art. 15 ust. 2 i 2a uodop.

Powyższe wnioski są również zbieżne z linią interpretacyjną prezentowaną przez organy podatkowe uprawnione do wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego:

1. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 marca 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.1107.2016.1.AB;
2. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 9 listopada 2016 r., sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.778.2016.4.PC;
3. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 czerwca 2016 r., sygn. IBPB-1-3/4510-413/16/IZ;
4. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 7 kwietnia 2016 r., sygn. IBPB-1-3/4510-141/16/IZ;
5. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 10 lutego 2016 r., sygn. IBPB-1-3/4510-619/15/AB;
6. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 grudnia 2015 r., sygn. IBPB-1 -3/4510-527/15/APO.
   
   

Reasumując, w ocenie Spółki należy stwierdzić, że Koszty Wspólne ponoszone przez nią w ramach prowadzonej działalności, dotyczące równocześnie działalności Spółki w SSE jak i działalności pozastrefowej powinny zostać przypisane do działalności objętej zwolnieniem z opodatkowania (działalność strefowa) oraz podlegającej opodatkowaniu (działalność pozastrefową) z zastosowaniem tzw. przychodowego klucza alokacji, a więc w takim stosunku, w jakim ogół przychodów z działalności strefowej oraz ogół przychodów z działalności pozastrefowej będą pozostawały do ogólnej kwoty przychodów Spółki, tj. zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.