Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.162.2017.2.ŻR
z 1 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2017 r. (data wpływu 19 kwietnia 2017 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 maja 2017 r. (data wpływu 25 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wykazania w remanencie likwidacyjnym budynku wraz z nakładami inwestycyjnymi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wykazania w remanencie likwidacyjnym budynku wraz z nakładami inwestycyjnymi.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 maja 2017 r. (data wpływu 25 maja 2017 r.) w zakresie doprecyzowania opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna od 16 listopada 2006 r. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu. W działalności gospodarczej w ewidencji środków trwałych Wnioskodawca ma wprowadzony budynek usługowy. Od 2007 r. w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonał modernizacji ww. budynku, od poniesionych nakładów odliczył VAT naliczony. Wartość nakładów przekroczyła wartość budynku. W bieżącym roku Wnioskodawca planuje zakończyć działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, a budynek usługowy wraz z poniesionymi nakładami na modernizację dalej wykorzystywać do działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki cywilnej, którą prowadzi od 1 marca 2009 r. wraz z żoną. Spółka cywilna jest czynnym podatnikiem VAT, wykonuje czynności opodatkowane. Wnioskodawca nadmienia, iż zakup budynku usługowego, który jest przedmiotem zapytania nabył w formie aktu notarialnego wraz z żoną bez podatku VAT.

Wnioskodawca zamierza przekazać budynek usługowy do Spółki cywilnej przed zaprzestaniem czynności opodatkowanych. W związku z zaprzestaniem wykonywania czynności opodatkowanych Wnioskodawca będzie zobowiązany do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi Urzędu Skarbowego na podstawie art. 96 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy likwidacji działalności gospodarczej jako osoby fizycznej należy budynek wraz z nakładami inwestycyjnymi wykazać w remanencie likwidacyjnym, jeżeli nadal będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych w Spółce cywilnej, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy likwidacji działalności gospodarczej jako osoby fizycznej budynek usługowy wraz z poniesionymi nakładami na modernizację Wnioskodawca nie będzie wykazywał w remanencie likwidacyjnym, ponieważ nadal będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych w Spółce cywilnej, którą prowadzi wraz z żoną i będzie prowadził nadal po zlikwidowaniu działalności jako osoba fizyczna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z powołanymi przepisami, budynek spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle art. 5 ust. 3 ustawy, opodatkowaniu podlegają również towary w przypadku, o którym mowa w art. 14.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego.
   
   

W myśl art. 14 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w art. 15, będący osobą fizyczną nie wykonywał czynności podlegających opodatkowaniu co najmniej przez 10 miesięcy. Nie dotyczy to podatników, którzy zawiesili wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (art. 14 ust. 4 ustawy).

Stosownie do art. 14 ust. 5 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 3, podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej „spisem z natury”. Podatnicy są obowiązani załączyć informację o dokonanym spisie z natury, o ustalonej na jego podstawie wartości i o kwocie podatku należnego, do deklaracji podatkowej składanej za okres obejmujący dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14 ust. 6 ustawy, obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa w ust. 1, powstaje w dniu rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Według art. 14 ust. 8 ustawy, podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29a ust. 2.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Jest czynnym podatnikiem VAT, wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu. W działalności gospodarczej w ewidencji środków trwałych Wnioskodawca ma wprowadzony budynek usługowy. W bieżącym roku Wnioskodawca planuje zakończyć działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, a budynek usługowy wraz z poniesionymi nakładami na modernizację dalej wykorzystywać do działalności gospodarczej prowadzonej w formie Spółki cywilnej. Wnioskodawca zamierza przekazać budynek usługowy do Spółki cywilnej przed zaprzestaniem czynności opodatkowanych. W związku z zaprzestaniem wykonywania czynności opodatkowanych Wnioskodawca będę zobowiązany do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi Urzędu Skarbowego.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że skoro – jak wynika z treści wniosku - czynność przekazania do Spółki cywilnej budynku usługowego wraz z poniesionymi nakładami nastąpi przed zakończeniem działalności gospodarczej (tj. przed zaprzestaniem wykonywania czynności opodatkowanych), to na dzień likwidacji działalności (zaprzestania wykonywania czynności opodatkowanych) Wnioskodawca – w ramach działalności gospodarczej - nie będzie posiadał przedmiotowego budynku wraz z nakładami. W związku z powyższym nie wystąpi obowiązek wykazania ww. środka trwałego w postaci budynku usługowego wraz z poniesionymi nakładami w remanencie likwidacyjnym sporządzonym na dzień zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem, pomimo iż Zainteresowany wywiódł prawidłowy skutek prawny, to jednak uzasadnienie stanowiska jest inne i tym samym, należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14 b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.