Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.42.2017.1.TKU
z 22 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2017 r. (data wpływu 21 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących budowę, oddanie do użytku i eksploatację budynku, który służyć będzie do czynności opodatkowanych i zwolnionych od podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących budowę, oddanie do użytku i eksploatację budynku, który służyć będzie do czynności opodatkowanych i zwolnionych od podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Spółka realizuje budowę budynku mieszkalnego wraz z częścią usługową – na wynajem. W budynku tym będzie znajdował się lokal usługowy oraz mieszkania wraz z częściami przynależnymi tzw. komórki lokatorskie. Inwestycja będzie służyła zarówno uzyskiwaniu obrotów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (VAT) – wynajmu lokalu usługowego, jak również obrotów zwolnionych z tego podatku – wynajem mieszkań.

Spółka poniosła już wydatki o charakterze inwestycyjnym. Wydatki te będą ponoszone też w przyszłości. Ponadto Spółka po zakończeniu inwestycji ponosić będzie koszty eksploatacji i utrzymania budynku.

Wydatki takie należy rozpatrywać pod kątem możliwości odliczenia od ich zakupu podatku VAT naliczonego, bądź jego braku. W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. „o podatku od towarów i usług” (t.j.: Dz. U. z 2016 r., poz. 710, ze zm., zwanej dalej u.op.t.u.) ustanawia się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony – jeżeli nabyte towary (usługi) służą wykonywaniu czynności opodatkowanych. Wnioskodawca będzie jednak świadczył usługi opodatkowane i zwolnione. Dlatego też musi w tym zakresie zastosować proporcję. Początkowo Spółka stosowała odliczenie podatku naliczonego zgodnie z proporcją, o której mowa w art. 90 ust. 2 u.op.t.u. Następnie w grudniu 2016 r. dokonała korekty, zmieniając zasadę odliczenia. Nowa proporcja była obliczona jako stosunek powierzchni lokalu użytkowego do powierzchni wszystkich lokali w budynku.

Spółka zamierza dokonać korekty dotychczas dokonanego odliczenia oraz dokonywać na bieżąco odliczenia podatku naliczonego według proporcji obliczonej zgodnie z art. 90 ust. 2 u.op.t.u.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących budowę i oddanie do użytku budynku, który służyć będzie osiąganiu obrotów opodatkowanych i zwolnionych od podatku VAT na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 90 ust. 2 i 3 u.op.t.u. czy też na podstawie art. 90 ust. 1 (wg wskaźnika powierzchniowego)?
2. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących eksploatację budynku, który służyć będzie osiąganiu obrotów opodatkowanych i zwolnionych od podatku VAT na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 90 ust. 2 i 3 u.op.t.u. czy też na podstawie art. 90 ust. 1 (wg wskaźnika powierzchniowego)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wydatki poniesione przez Spółkę należy rozpatrywać pod kątem prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego bądź jego braku.
   
W myśl przepisów u.op.t.u:
• zgodnie z art. 86 ust. 1 u.op.t.u. – w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
• zgodnie z art. 90 ust. 1 u.op.t.u. – w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności w związku z którymi takie prawo nie przysługuje podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego,
• zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 u.op.t.u. – jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w art. 90 ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Proporcję tą ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.
2. Spółka stosuje obecnie rozliczenie podatku naliczonego według proporcji obliczonej w oparciu o wskaźnik powierzchniowy. Wskaźnik ten odpowiada kalkulacji procentowego określenia kosztów przypadających na część usługową do powierzchni sumy powierzchni wszystkich lokali.
3. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. W konsekwencji musi on oceniać, czy możliwe jest obiektywne wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.
   
Wyodrębnienie to nie może zostać dokonane na podstawie subiektywnych przesłanek.
Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, podatnik może dokonać odliczenia na podstawie art. 90 ust. 2 i 3, tj. w proporcji rocznego obrotu uzyskanego z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego do sumy tego obrotu z czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (tzw. wskaźnik sprzedaży VAT). Zatem zasada proporcjonalnego odliczania wg wskaźnika sprzedaży VAT może być zastosowana do tych wydatków, których nie można jednoznacznie przypisać konkretnej sprzedaży.
4. Wymóg dokonania bezpośredniego i bezspornego przyporządkowania podatku naliczonego właściwym czynnościom, nie pozwała na określanie wartości usługi lub towaru i wysokości podatku naliczonego w drodze przyjętego przez podatnika subiektywnego wskaźnika.
   Stosowanie statystycznych lub powierzchniowych kluczy alokacji np. początkowo zastosowanego przez Spółkę wskaźnika powierzchni służącej czynnościom opodatkowanym, nie można uznać za obiektywną przesłankę.
   Wskaźnik ten określa bowiem jedynie powierzchnię budynku, która służy osiąganiu obrotów – nie zaś w jakim stopniu wydatki poniesione na wybudowanie, a następnie eksploatację tych powierzchni, będą służyły czynnościom opodatkowanym i zwolnionym.
   
5. Jak wskazał Minister Rozwoju i Finansów, w zmienionej w dniu 24 listopada 2016 r. z urzędu interpretacji indywidualnej (interpretacja z dnia 17 maja 2013 r. nr IPTPP1/443-131/13-4/MW), „skoro Wnioskodawca chce zastosować określony przez siebie klucz alokacji to znaczy, że nie jest w stanie określić, jaka część podatku naliczonego jest bezpośrednio związana ze sprzedażą opodatkowaną. Wskazany przez Wnioskodawcę tzw. klucz alokacji według powierzchni nie daje możliwości obiektywnego tzn. niezależnego od woli Wnioskodawcy i przyjętych przez nią kryteriów, określenia wartości podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi i czynnościami zwolnionymi. W ocenie Ministra Rozwoju i Finansów proponowany przez stronę klucz alokacji stosowany w oparciu o subiektywny, tj. zależne od woli Wnioskodawcy parametry powierzchniowe, nie spełnia warunków do uznania go za takie obiektywne kryterium”.
6. Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż przyjęte przez nią początkowo obliczenie podatku naliczonego poprzez zastosowanie wskaźnika powierzchniowego było nieprawidłowe i powinna skorygować dotychczas odliczony podatek naliczony przyjmując do obliczenia proporcję obliczoną zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 u.op.t.u.
   
   

Do obliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do bieżących i przyszłych wydatków na wybudowanie i oddanie do użytku budynku, a po oddaniu do użytku – w odniesieniu do przyszłych wydatków na eksploatację, winna również stosować proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 u.op.t.u.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) i b), kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych uregulowań wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione jednocześnie warunki: odliczenia dokonuje podatnik VAT oraz towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jak stanowi art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

W przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów związanych zarówno z czynnościami w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i z czynnościami w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy, mający na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Na podstawie art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Sposób ustalania proporcji określa przede wszystkim art. 90 ust. 3 ustawy, w myśl którego proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy, obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane.

Spółka ma zatem obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany będzie z czynnościami opodatkowanymi, czy też zwolnionymi, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Jeżeli dokonanie bezpośredniej alokacji nie jest możliwe, czyli w przypadku, gdy dokonane zakupy służą obu rodzajom działalności, podatnik może odliczyć tylko tę część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom dającym prawo do odliczenia. A zatem zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli „zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną”.

W rezultacie zastosowanie proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy dla określenia kwoty podatku naliczonego do odliczenia możliwe jest tylko w przypadku, gdy Wnioskodawca nie ma możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca (Spółka) realizuje budowę budynku mieszkalnego wraz z częścią usługową – na wynajem. W budynku tym będzie znajdował się lokal usługowy oraz mieszkania wraz z częściami przynależnymi tzw. komórki lokatorskie. Inwestycja będzie służyła zarówno uzyskiwaniu obrotów opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (wynajmu lokalu usługowego), jak również obrotów zwolnionych z tego podatku (wynajem mieszkań). Spółka poniosła już wydatki o charakterze inwestycyjnym. Wydatki te będą ponoszone też w przyszłości. Ponadto Spółka po zakończeniu inwestycji ponosić będzie koszty eksploatacji i utrzymania budynku. Wydatki takie należy rozpatrywać pod kątem możliwości odliczenia od ich zakupu podatku VAT naliczonego, bądź jego braku. Spółka zamierza dokonać korekty dotychczas dokonanego odliczenia oraz dokonywać na bieżąco odliczenia podatku naliczonego według proporcji obliczonej zgodnie z art. 90 ust. 2 u.op.t.u.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących budowę, oddanie do użytku i eksploatację budynku, który służyć będzie do czynności opodatkowanych i zwolnionych od podatku VAT.

Dokonując analizy cyt. wyżej przepisów należy stwierdzić, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

W świetle powyższego, wymóg dokonania bezpośredniego i bezspornego przyporządkowania podatku naliczonego czynnościom, w związku z wykonaniem których odliczenie podatku jest możliwe i czynnościom w związku z wykonywaniem których podatnik nie ma prawa do odliczenia nie pozwala na określanie wartości usługi lub towaru i wysokości podatku naliczonego w drodze przyjętego przez podatnika subiektywnego wskaźnika powierzchniowego. Jeżeli Wnioskodawca chce zastosować określony przez siebie klucz alokacji to znaczy, że nie jest w stanie określić, jaka część podatku naliczonego jest bezpośrednio związana ze sprzedażą opodatkowaną.

Wskazany przez Wnioskodawcę tzw. klucz alokacji według powierzchni nie daje możliwości obiektywnego tzn. niezależnego od woli Wnioskodawcy i przyjętych przez niego kryteriów, określenia wartości podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi i czynnościami zwolnionymi.

Jak wskazano powyżej ustawa o podatku od towarów i usług w pierwszej kolejności nakłada na podatnika obowiązek bezpośredniego wyodrębnienia wielkości podatku naliczonego związanego z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami zwolnionymi. Jednak to wyodrębnienie winno być dokonane wyłącznie w oparciu o obiektywne kryterium.

Zatem proponowany przez Wnioskodawcę klucz alokacji stosowany w oparciu o subiektywne, tj. zależne od woli Wnioskodawcy parametry powierzchniowe, nie spełnia warunków do uznania go za takie obiektywne kryterium.

Wobec powyższego, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz przywołane przepisy, należy stwierdzić, że Wnioskodawca ponosząc wydatki związane z ww. budynkiem w ramach swojej działalności, który będzie służył czynnościom zwolnionym od podatku oraz opodatkowanym podatkiem od towarów i usług, a których to wydatków nie można jednoznacznie przyporządkować do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej i zwolnionej) – ma/będzie mieć prawo do odliczania podatku naliczonego z uwzględnieniem proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy.

Powyższe znajduje uzasadnienie w przepisach unijnych, a mianowicie zgodnie z art. 173 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1, z późn. zm., zwanej dalej Dyrektywą lub Dyrektywą 2006/112/WE Rady) w odniesieniu do towarów i usług wykorzystywanych przez podatnika zarówno do dokonywania transakcji dających prawo do odliczenia, o których mowa w art. 168, 169 i 170, jak i transakcji nie dających prawa do odliczenia, odliczenie będzie dotyczyło tylko takiej części VAT, która proporcjonalnie przypada na kwotę tych pierwszych transakcji.

Proporcja podlegająca odliczeniu jest ustalana, zgodnie z art. 174 i 175, dla wszystkich transakcji dokonanych przez podatnika.

W myśl art. 174 ust. 1 lit. a i b Dyrektywy 2006/112/WE Rady, proporcja podlegająca odliczeniu jest kwotą ułamkową złożoną z następujących kwot: w liczniku, całkowitej wysokości obrotu w danym roku, z wyłączeniem VAT, uzyskanego z transakcji, które dają prawo do odliczenia zgodnie z art. 168 i 169; w mianowniku, całkowitej wysokości obrotu w danym roku, z wyłączeniem VAT, uzyskanego z transakcji uwzględnionych w liczniku oraz transakcji, które nie dają prawa do odliczenia.

Państwa członkowskie mogą jednak wprowadzić inne metody podziału podatku naliczonego niż wskazane w art. 174 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (art. 173 ust. 2 Dyrektywy). Ponieważ w ustawie o VAT została zaimplementowana tylko zasada ogólna (art. 90 ust. 3 ustawy) odpowiadająca art. 174 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, natomiast nie wprowadzono żadnej z opcji przewidzianych w art. 173 ust. 2 Dyrektywy, brak jest możliwości zastosowania do sytuacji przedstawionej przez Spółkę w przypadku wydatków do działalności mieszanej innej metody niż przewidziana w art. 90 ust. 3 ustawy.

Podsumowując, Spółce przysługuje/będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących budowę i oddanie do użytku, a także dokumentujących eksploatację budynku, który służyć będzie osiąganiu obrotów opodatkowanych i zwolnionych od podatku VAT na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy (czyli nie wg wskaźnika powierzchniowego).

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.