Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.55.2017.2.MR
z 7 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2017 r. (data wpływu 18 kwietnia 2017 r.) uzupełniony pismem z dnia 23 maja 2017 r. (data nadania 23 maja 2017 r., data wpływu 30 maja 2017 r.) na wezwanie nr 10114-KDIP2-1.4010.55.2017.1.MR z dnia 16 maja 2017 r. (data nadania 17 maja 2017 r., data doręczenia 22 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia podstawy kalkulacji ulgi na nowe technologie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia podstawy kalkulacji ulgi na nowe technologie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Bank S.A. (dalej: „Bank”) w okresie od 2011 do 2015 roku (włącznie) nabył od kontrahentów zewnętrznych szereg wartości niematerialnych i prawnych (dalej „WNiP”) w postaci m.in. licencji na oprogramowanie komputerowe, licencji na systemy informatyczne, lub praw autorskich do produktów informatycznych/systemów informatycznych powstałych w wyniku świadczenia usług na rzecz Banku (rozwój istniejących systemów IT Banku). Nabyte przez Bank ww. wartości stanowią również na gruncie prawa bilansowego WNiP.

W odniesieniu do ww. WNiP, Bank posiada, bądź zamierza uzyskać opinie, o której mowa w art. 18b ust. 2 ustawy o CIT w brzmieniu w jakim przepis ten obowiązywał od 1 stycznia 2010 r. do dnia uchylenia art. 18b z dniem 31 grudnia 2015 r. (dalej: „Oprogramowanie”).

Innymi słowy Bank posiada, bądź zamierza uzyskać, opinie niezależnej jednostki naukowej wskazujące, że Oprogramowanie w momencie wdrożenia nie było stosowane na świecie przez okres dłuższy niż 5 lat i jego wdrożenie umożliwiło świadczenie przez Bank nowych lub udoskonalonych usług. Opinie te potwierdzają zatem, że Oprogramowanie ma status nowej technologii w rozumieniu art. 18b ust. 2 ustawy CIT obowiązującym w latach 2011-2015.

Wdrożone Oprogramowanie istotnie wpłynęło na poprawę jakości świadczonych usług przez Bank, jak również umożliwiło świadczenie usług bankowych szerszemu zakresowi klientów. Ponadto nabyte Oprogramowanie w istotny sposób wpłynęło na automatyzację wykonywanych przez Bank usług na rzecz swoich klientów, co przełożyło się na jakość świadczonych usług i ich dostępność. Bank nie udzielił i nie zamierza udzielić w jakiejkolwiek formie lub części innym podmiotom prawa do Oprogramowania, w szczególności nie dokonał i nie planuje zbycia Oprogramowania, jak też nie udzielił i nie planuje udzielić licencji na Oprogramowanie lub jakąkolwiek jego część. Bank nie prowadził także i nie zamierza prowadzić działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie stosownego zezwolenia. Nie została także ogłoszona upadłość Banku obejmująca likwidację majątku oraz Bank nie został postawiony w stan likwidacji zarówno według stanu na dzień dzisiejszy, jak też w latach poprzednich. Bank nie otrzymał zwrotu wydatków na nabycie nowych technologii w odniesieniu do Oprogramowania będącego przedmiotem niniejszego wniosku w jakiejkolwiek formie.

Z nabyciem Oprogramowania i jego wdrożeniem związane były następujące wydatki Banku:

• koszty licencji na Oprogramowanie;
• koszty outsourcingu pracowników z firm informatycznych do zadań informatycznych związanych z wdrożeniem Oprogramowania w Banku;
• koszty outsourcingu pracowników firm informatycznych zatrudnianych do realizacji konkretnych projektów IT, w szczególności dotyczących rozwoju istniejących w Banku systemów informatycznych (jeżeli w wyniku świadczenia usług powstawały produkty, które stanowiły przedmiot prawa autorskiego, firma informatyczna przenosi prawa autorskie do produktów na Bank);
• koszty innych usług nabytych od firm informatycznych związanych z wdrożeniem Oprogramowania w Banku;
• koszty wynagrodzeń pracowników Banków zaangażowanych we wdrożenie Oprogramowania w Banku.
  
  

W odniesieniu do pierwszych czterech kategorii wskazanych powyżej kosztów, kwota wydatków związana z nabyciem danej licencji (danego Oprogramowania), koszty outsourcingu pracowników firm informatycznych zatrudnianych do realizacji konkretnych projektów IT, w szczególności dotyczących rozwoju istniejących w Banku systemów informatycznych (jeżeli w wyniku świadczenia usług powstają produkty, które stanowiły przedmiot prawa autorskiego, firma informatyczna przenosi prawa autorskie do produktów na Bank) lub usług firm informatycznych związanych z wdrożeniem tego Oprogramowania w Banku wynika wprost z treści faktur, które wskazują nabytą usługę (w tym licencję) oraz należne za nią wynagrodzenie. Natomiast koszty wynagrodzenia pracowników Banku, którzy byli zaangażowani we wdrożenie Oprogramowania, Bank ewidencjonował w następujący sposób:

1. dyrektor danej jednostki organizacyjnej zatrudniającej pracowników wskazywał procentowo część wynagrodzenia danego pracownika, która była przyporządkowana do prac wdrożeniowych Oprogramowania bezpośrednio do działu kadr Banku;
2. dział kadr księgował przedmiotową wartość wynagrodzenia za czas obecności w pracy, nie wliczając w niego urlopów oraz zwolnień na specjalnie do tego utworzone konto, które budowało łączną wartość wynagrodzenia pracowników zaangażowanych w prace wdrożeniowe nad danym Oprogramowaniem w podziale na poszczególne departamenty i miesiące;
3. pracownicy bezpośrednio zaangażowani w prace wdrożeniowe nad Oprogramowaniem mieli obowiązek raportowania poświęconego czasu pracy w systemie informatycznym ze wskazaniem poszczególnego projektu i czasu poświęconego w każdym miesiącu na dany projekt;
4. na podstawie tak zaraportowanego czasu pracy system informatyczny w podziale na poszczególne projekty wyliczał procentowy udział wynagrodzenia danego pracownika, który został poświęcony na wdrożenie Oprogramowania.
   
   

Rokiem podatkowym Banku jest rok kalendarzowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Banku, że podstawą kalkulacji ulgi na nowe technologie, o której mowa w art. 18b ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w latach 2011-2015 jest wartość początkowa nabytego Oprogramowania, w tym koszty nabycia licencji na Oprogramowanie, wskazane w stanie faktycznym koszty usług firm informatycznych i outsourcingu pracowników firm informatycznych oraz wynagrodzeń pracowników Banku zaangażowanych we wdrożenie Oprogramowania obliczone w sposób wskazany w stanie faktycznym?

Zdaniem Banku, podstawą kalkulacji ulgi na nowe technologie, o której mowa w art. 18b ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w latach 2011-2015 jest wartość początkowa nabytego Oprogramowania, w tym koszty nabycia licencji na Oprogramowanie, wskazane w stanie faktycznym koszty usług firm informatycznych i outsourcingu pracowników firm informatycznych oraz wynagrodzeń pracowników Banku zaangażowanych we wdrożenie Oprogramowania obliczone w sposób wskazany w stanie faktycznym.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 18b ust. 1 ustawy o CIT obowiązującym między innymi w okresie od 2011 do 2015 r. od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, odlicza się wydatki poniesione przez podatnika na nabycie nowych technologii.

Zgodnie z art. 18b ust. 2 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w okresie od 2011 do 2015 r. za nową technologię uważa się wiedzę technologiczną w postaci wartości niematerialnych i prawnych, w szczególności wyniki badań i prac rozwojowych, która umożliwia wytwarzanie nowych lub udoskonalanie wyrobów lub usług i która nie jest stosowana na świecie przez okres dłuższy niż ostatnich 5 lat, co potwierdza opinia niezależnej od podatnika jednostki naukowej w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615, z póżn. zm.).

Natomiast przez nabycie praw do nowych technologii, zgodnie z art. 18b ust. 2a ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w okresie od 2011 do 2015 r. rozumie się nabycie praw do wiedzy technologicznej, o której mowa w ust. 2, w drodze umowy o ich przeniesienie, oraz korzystanie z tych praw, z wyjątkiem nabycia w drodze wkładu niepieniężnego.

Podstawą ustalenia wielkości odliczenia z tzw. „ulgi technologicznej” zgodnie z art. 18b ust. 4 ustawy o CIT obowiązującym w okresie od 2011 do 2015 r. jest kwota wydatków poniesionych przez podatnika na nabycie nowej technologii uwzględnionych w wartości początkowej, w części, w jakiej została zapłacona podmiotowi uprawnionemu w roku podatkowym, w którym nową technologię wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub w roku następującym po tym roku, oraz w której nie została zwrócona podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Biorąc pod uwagę treść powyższych regulacji, aby móc skorzystać z „ulgi na nowe technologie” w odniesieniu do wydatków dotyczących wynagrodzeń pracowników Banku zaangażowanych w proces wdrożenia Oprogramowania to wydatki takie, oprócz spełnienia przez Oprogramowanie warunków koniecznych do uznania go za nową technologię w rozumieniu Ustawy o CIT, winny zostać:

1. ujęte w wartości początkowej Oprogramowania,
2. faktycznie przez Bank zapłacone w roku podatkowym, w którym wprowadzono Oprogramowanie do ewidencji lub w roku następującym po tym roku, oraz
3. niezwrócone Bankowi w jakiejkolwiek formie.
   
   

Jak wskazano w stanie faktycznym Oprogramowanie zostało nabyte, stanowi ono wartość niematerialną i prawną, Bank uzyskał/ bądź uzyska w odniesieniu do Oprogramowania tzw. opinię o innowacyjności, nie prowadził i nie prowadzi działalności w specjalnej strefie ekonomicznej, nie otrzymał zwrotu wydatków poniesionych na nabycie Oprogramowania w jakiejkolwiek części, nie udzielił innym podmiotom praw do Oprogramowania, nie został postawiony w stan likwidacji lub upadłości likwidacyjnej.

Tym samym w ocenie Banku Oprogramowanie spełnia warunki uznania go za nową technologię w rozumieniu art. 18b ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w okresie od 2011 do 2015 r. i w związku z tym Bank jest uprawniony do skorzystania w stosunku do Oprogramowania z ulgi wskazanej w tym przepisie.

Natomiast dla ustalenia wysokości wydatków, które mogą zostać odliczone od podstawy opodatkowania Banku w związku z nabyciem i wdrożeniem Opodatkowania na podstawie art. 18b ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w okresie od 2011 do 2015 r. konieczne jest stwierdzenie, czy wskazane z stanie faktycznym kategorie kosztów związanych z nabyciem i wdrożeniem Oprogramowania spełniają powyższe warunki.

Regulacje dotyczące ulgi na nowe technologie w brzmieniu obowiązującym w okresie od 2011 do 2015 r. nie definiowały pojęcia „wydatków na nabycie nowych technologii”. Tym samym pojęcie to należy rozumieć w świetle pozostałych regulacji ustawy o CIT. Ustawa o CIT w tym okresie nie posługiwała się (ani obecnie nie posługuje się) wprost terminem „wydatków na nabycie nowej technologii”. Niemniej jednak przedmiotem ulgi podatkowej z tytułu wydatków poniesionych na nowe technologie było nabycie wartości niematerialnych i prawnych Podstawą do jej obliczenia były te wydatki na nabycie nowych technologii, które zostały ujęte w ich wartości początkowej. Tym samym pojęcie „wydatków na nabycie nowych technologii” należy przede wszystkim interpretować w świetle regulacji dotyczących zasad ustalania wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych.

Za wartość początkową nabytych odpłatnie wartości niematerialnych i prawnych uważa się świetle art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT cenę ich nabycia. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy cena nabycia uzależniona jest od wysokości przychodów z tych praw, co nie będzie miało zastosowania w niniejszej sprawie.

Ceną nabycia zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, jest kwota należna zbywcy, powiększona o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania.

W szczególności przepisy Ustawy o CIT wskazują tutaj koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Wyżej wymieniony przepis wymienia zatem przykładowe rodzaje kosztów, które poniesione do dnia przekazania danej wartości niematerialnej i prawnej do używania, winny być zaliczane do ich wartości początkowej. Koszty dotyczące uruchomienia programów oraz systemów komputerowych zostały wymienione jako jedne z nich, jednakże trzeba zauważyć, że przedmiotowy katalog kosztów nie ma charakteru zamkniętego, na co wskazuje zwrot „w szczególności”. Także inne koszty, które zostały niewymienione w art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, mogą być uwzględnione w wartości początkowej, jeśli będą związane z nabyciem wartości niematerialnej i prawnej oraz zostaną poniesione do dnia jej przekazania do używania.

Określając natomiast katalog wydatków związanych z nabyciem danej wartości niematerialnej i prawnej odwołać należy się do definicji tego pojęcia na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. Zgodnie z art. 16b ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w okresie pomiędzy 2011 i 2015 r. definiującym wartości materialne i prawne, taką wartością są wskazane w tym przepisie prawa, które zostały nabyte i doprowadzone do stanu nadającego się do gospodarczego wykorzystania przez podatnika.

Tym samym wydatki poniesione na doprowadzenie danego aktywa do takiego stanu stanowić będą wydatki związane z nabyciem wartości niematerialnej i prawnej i stanowić będą część jej ceny nabycia w rozumieniu art. 16g ust. 3 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w okresie od 2011 do 2015 (obecnie regulacje w tym zakresie nie zmieniły się i wnioski te są aktualne także w dzisiejszym stanie prawnym).

Kosztem związanym z nabyciem Oprogramowania będzie zatem także odpowiednia część wynagrodzenia pracowników Banku zaangażowanych w prace związane z wdrożeniem Oprogramowania do działalności gospodarczej Banku, tj. związana z tym wdrożeniem ustalona proporcjonalnie do czasu poniesionego przez danego pracownika na wdrożenie Oprogramowania część wynagrodzenia danego pracownika. Wdrożenie stanowi bowiem ciąg procesu mającego na celu przystosowanie Oprogramowania do wykorzystania w konkretnej, wyspecjalizowanej działalności gospodarczej Banku. Dopiero z chwilą takiego przystosowania tego Oprogramowania do działalności Banku uzyskał on możliwość korzystania z Oprogramowania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wskazane wyżej koszty wynagrodzenia pracowników były więc kosztami związanymi z nabyciem Oprogramowania w rozumieniu art. 16g ust. 3 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym w okresie od 2011 do 2015 r.

Analogicznie, takim wydatkiem będą także koszty poniesione w związku ze świadczeniem na rzecz Banku usług outsourcingu pracowników firm informatycznych i innych usług tych firm związanych z wdrożeniem Oprogramowania. To bowiem dopiero dzięki tym pracom możliwe było wykorzystanie przez Bank nabytych licencji lub autorskich praw majątkowych do Oprogramowania w swojej działalności gospodarczej, a koszty te stanowiły element procesu przygotowania nabytych praw do użytkowania ich przez Bank.

Należy bowiem w tym miejscu wskazać, że w przypadku nabywania praw w postaci licencji lub autorskich praw majątkowych na oprogramowanie komputerowe lub systemów informatycznych rzadko się zdarza, iż są one niejako „od razu” gotowe do użytku w prowadzonej działalności gospodarczej. Większość z nich wymaga wdrożenia, dopasowania do warunków danego przedsiębiorcy, ich integracji z istniejącym już u danego podatnika systemami. Prace te mogą lub wręcz nawet z powodów prawnych i technicznych muszą, być częściowo wykonywane przez pracowników podatnika, a częściowo przez przedsiębiorców dostarczających systemy informatyczne i ich pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie ustalenia podstawy kalkulacji ulgi na nowe technologie – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.