2017.06.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.86.2017.1.ASz
z 7 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) − Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 kwietnia 2017 r. (data wpływu − 19 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych konwersji pożyczek na kapitał zakładowy i zapasowy − jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 kwietnia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych konwersji pożyczek na kapitał zakładowy i zapasowy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca) jest osobą prawną utworzoną na podstawie polskiego prawa mającą siedzibę w Polsce. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja materiałów budowlanych (spoiw, obudów, itp.) oraz części fundamentów do morskich farm wiatrowych.

Większościowym udziałowcem Wnioskodawcy jest E.R. GmbH (dalej: E.), spółka kapitałowa będąca rezydentem podatkowym w Niemczech.

Mniejszościowym udziałowcem Wnioskodawcy jest M. Fundusz Inwestycyjny Zamknięty (dalej: M.). M. jest funduszem inwestycyjnym zamkniętym aktywów niepublicznych, który działa na podstawie ustawy o funduszach inwestycyjnych.

Wnioskodawca posiada zobowiązania pożyczkowe względem swoich udziałowców wynikające z pożyczek udzielonych pierwotnie przez B.SE − spółkę europejską będącą niemieckim rezydentem podatkowym (tj. poprzedniego większościowego udziałowca Wnioskodawcy; pożyczka od B.SE dalej jako: Pożyczka 1) oraz M. (dalej: Pożyczka 2).

W dniu 24 marca 2016 r. E. rozpoczęła proces zakupu udziałów Wnioskodawcy, który zakończył się 4 sierpnia 2016 r. Zgodnie z umową sprzedaży udziałów, E. nabyła udziały od poprzedniego udziałowca Wnioskodawcy (tj. B.SE) za cenę wynoszącą 1 euro. Na cenę udziałów wpłynęła wartość aktywów Wnioskodawcy oraz wysoki poziom zadłużenia Wnioskodawcy przekładający się na ujemny kapitał własny (tj. straty przekraczające wartość kapitałów własnych.

Ponadto, E. nabyła wierzytelności pożyczkowe B.SE (tj. Pożyczkę 1), po cenie zakupu odpowiadającej ich wartości rynkowej ustalonej na dzień ich nabycia. W chwili transakcji łączna nominalna wartość zakupionych wierzytelności z tytułu pożyczek była wyższa niż cena zakupu tych wierzytelności zapłacona przez E. (tj. E. nabyła przedmiotowe wierzytelności pożyczkowe z dyskontem).

Zarówno Pożyczka 1 jak i Pożyczka 2 nie zostały spłacone ani umorzone. Ponadto odsetki od obu tych pożyczek nie były kapitalizowane (dodane do kwoty głównej pożyczki). Zobowiązania wynikające z Pożyczki 1 i Pożyczki 2 są wykazane w księgach Wnioskodawcy w ich wartości nominalnej z dnia ich udzielenia wraz z wartością zobowiązań z tytułu naliczonych odsetek od tych pożyczek.

Wnioskodawca wykazywał w poprzednich latach oraz obecnie wykazuje stratę z tytułu prowadzonej działalności. Łączna strata księgowa z ostatnich lat została ujęta w kapitale własnym Wnioskodawcy, co jak wskazano wyżej przyczyniło się do ujemnej pozycji kapitałów własnych.

E. oraz M. jako udziałowcy Wnioskodawcy rozważają zmniejszenie zadłużenia Wnioskodawcy w celu poprawy pozycji na kapitale własnym Wnioskodawcy poprzez wniesienie do Wnioskodawcy wkładu niepieniężnego (aportu) w formie przysługujących im wierzytelności z tytułu Pożyczki 1 oraz Pożyczki 2 odpowiednio w zamian na udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy.

W związku powyższym udziałowcy Wnioskodawcy zamierzają podjąć uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego oraz kapitałów zapasowych Wnioskodawcy. Planowane jest, że podwyższenie kapitału będzie dokonane w taki sposób, że proporcja udziałów dotychczasowych udziałowców Wnioskodawcy pozostanie bez zmian. Udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy zostaną pokryte wkładem niepieniężnym (aportem) w postaci wierzytelności pożyczkowych przysługujących im wobec Wnioskodawcy (tj. Pożyczką 1 oraz Pożyczką 2).

Powyższe uzasadnione jest zarówno interesem wspólników (chęć zachowania proporcji w strukturze udziałowej pomimo nabycia przez E. większościowego pakietu udziałów), jak i Wnioskodawcy (pokrycie ponoszonych strat kapitałem zapasowym lub rezerwowym bez konieczności obniżania kapitału zakładowego).

W konsekwencji podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału, a tym samym w wyniku konwersji Pożyczki 1 i Pożyczki 2 na kapitał własny Wnioskodawcy, zobowiązanie Wnioskodawcy (tj. zobowiązanie do spłaty powyższych wierzytelności pożyczkowych) wygaśnie w drodze konfuzji (tj. połączenia w jednym podmiocie praw dłużnika i wierzyciela; wygaśnięcie zobowiązań nie nastąpi w wyniku zwolnienia z długu).

Cała kwota zwiększenia kapitałów własnych Wnioskodawcy (łącznie kapitału zakładowego i kapitału zapasowego) będzie odpowiadać wartości nominalnej Pożyczki 1 i Pożyczki 2 wykazanej w księgach Wnioskodawcy.

W ramach powyższej transakcji wartość emisyjna udziałów wydanych przez Wnioskodawcę na rzecz E. oraz M. będzie przy tym wyższa od ich wartości nominalnej.

Odsetki naliczone od Pożyczki 1 i Pożyczki 2 mogą być skonwertowane na kapitał własny w ramach opisanego procesu podwyższenia kapitału lub też mogą być pozostawione jako zobowiązanie Wnioskodawcy do ich zapłaty w przyszłości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wniesienia wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności pożyczkowych po stronie Wnioskodawcy podstawą opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych będzie wyłącznie kwota zwiększenia kapitału zakładowego, podczas gdy kwota przekazana na kapitał zapasowy (tzw. agio) nie będzie stanowić podstawy opodatkowania, bez względu na przyjętą proporcję?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem przepisów ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jedynie zwiększenie kapitału zakładowego Wnioskodawcy na skutek opisanej konwersji wierzytelności pożyczkowych na udziały będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych (tj. podstawą opodatkowania będzie wyłącznie kwota zwiększenia kapitału zakładowego, podczas gdy kwota przekazana na kapitał zapasowy (tzw. agio) nie będzie stanowić podstawy opodatkowania).

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k) oraz art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy spółki (akty założycielskie) oraz ich zmiany, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania tym podatkiem.

Ustawodawca wprowadził zasadę enumeratywnego określenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jednocześnie ustawowe wyliczenie zostało wzmocnione zasadą, zgodnie z którą o kwalifikacji określonej czynności prawnej, a w konsekwencji o jej podleganiu opodatkowaniu tym podatkiem decyduje jej treść (elementy przedmiotowo istotne), a nie nazwa. Tym samym, jeżeli strony zawierają umowę i układają stosunki w jej ramach w określony sposób to dla oceny, czy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z dokonaniem wskazanej w ustawie czynności, miarodajne będą rzeczywiste prawa i obowiązki stron tej umowy pozwalające na jej kwalifikację pod względem prawnym.

Wnioskodawca wskazuje, że agio w spółkach kapitałowych powstaje na skutek nabycia przez udziałowca udziałów (akcjonariusza akcji) po cenie nabycia (cena emisyjna) wyższej od ceny nominalnej. Ustawa Kodeks spółek handlowych, dopuszcza możliwość objęcia udziałów lub akcji po cenie wyższej niż nominalna odpowiednio: w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oraz w spółce akcyjnej. W odniesieniu do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przepisy Kodeksu spółek handlowych (art. 154) przewidują, że wartość nominalna jednego udziału w kapitale zakładowym nie może być niższa niż 50 zł, zaś minimalna wysokość kapitału zakładowego spółki wynosi 5.000 zł.

Kapitał zakładowy spółki z ograniczoną odpowiedzialnością dzieli się na udziały o równej albo nierównej wartości nominalnej. Przepisy Kodeksu spółek handlowych wprowadzają zakaz obejmowania udziałów oraz akcji poniżej ich wartości nominalnej. Jeżeli zaś udziały (akcje) są obejmowane powyżej ich wartości nominalnej, wówczas nadwyżkę (agio) przelewa się do kapitału zapasowego. Zarówno w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, jak i w spółce akcyjnej nadwyżka wartości wnoszonego przez wspólnika (akcjonariusza) wkładu ponad wartość nominalną objętych w zamian udziałów (akcji), zwana agio (agio emisyjne, premia emisyjna), powinna być pokryta w całości przed zarejestrowaniem spółki bądź podwyższeniem jej kapitału zakładowego.

Zgodnie z art. 1 ust. 3 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, w przypadku umowy spółki, za zmianę umowy uważa się przy spółce kapitałowej − podwyższenie kapitału zakładowego z wkładów lub ze środków spółki oraz dopłaty.

Obowiązek podatkowy przy zmianie umowy spółki kapitałowej powstaje z chwilą podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału (art. 3 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy).

Zgodnie z przepisem art. 4 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, obowiązek podatkowy w przypadku zawarcia lub zmiany umowy spółki ciąży przy umowie spółki cywilnej − na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki − na spółce.

Stosownie do art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy podstawę opodatkowania przy podwyższeniu kapitału zakładowego stanowi wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy, a zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 tej ustawy stawka podatku od umowy spółki wynosi 0,5%.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Pożyczka 1 i Pożyczka 2 będą podlegać konwersji na kapitał własny Wnioskodawcy w zamian za nowo wydane udziały. Podwyższenie kapitału Wnioskodawcy będzie dokonane w taki sposób, że proporcja udziałów dotychczasowych udziałowców Wnioskodawcy pozostanie bez zmian. Powyższe uzasadnione jest zarówno interesem wspólników (chęć zachowania proporcji w strukturze udziałowej, pomimo nabycia przez E. większościowego pakietu udziałów), jak i Wnioskodawcy (pokrycie strat kapitałem zapasowym lub rezerwowym bez konieczności obniżania kapitału zakładowego).

W związku z powyższym przewidywane jest, że pokrycie podwyższenia kapitałów nastąpi w drodze wniesienia aportem przez E. i M. Pożyczki 1 i Pożyczki 2 do Wnioskodawcy (częściowo na kapitał zakładowy, a częściowo na kapitał zapasowy) w zamian za nowo wydane udziały w kapitale zakładowym Wnioskodawcy. Cała kwota zwiększenia kapitałów własnych Wnioskodawcy (łącznie kapitału zakładowego i kapitału zapasowego) będzie odpowiadać wartości nominalnej Pożyczki 1 i Pożyczki 2 wykazanej w księgach Wnioskodawcy. Nowe udziały będą obejmowane po cenie emisyjnej wyższej niż ich wartość nominalna.

W ramach powyższej transakcji wartość emisyjna udziałów wydanych przez Wnioskodawcę na rzecz E. oraz M. będzie zatem wyższa od ich wartości nominalnej.

W konsekwencji należy stwierdzić, że realizacja planowanej czynności będzie skutkować powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych wyłącznie w zakresie podwyższenia kapitału zakładowego Wnioskodawcy. Podstawę opodatkowania będzie stanowiła jedynie wartość podwyższonego kapitału zakładowego, tj. odpowiadająca łącznej wartości nominalnej nowo wyemitowanych udziałów. Natomiast nadwyżka wartości podwyższonego kapitału ponad nominalną wartość wydanych udziałów, przekazana na kapitał zapasowy (agio), nie podlega opodatkowaniu i pozostaje bez wpływu na wysokość podstawy opodatkowania. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, skoro przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie regulują kwestii związanej z podwyższeniem kapitału zapasowego uzasadnionym jest twierdzenie, że w wyniku podwyższenia kapitału zakładowego oraz zapasowego Spółki, podstawę opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych będzie stanowić jedynie wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy. Przy czym bez znaczenia dla określenia podstawy opodatkowania pozostaje okoliczność objęcia udziałów po cenie wyższej od ich wartości nominalnej i przekazania nadwyżki na kapitał zapasowy. Niezależnie od proporcji, w jakiej pozostawać będą ze sobą wartość podwyższenia kapitału przekazanego na kapitał zakładowy do wartości podwyższenia przekazanego na kapitał zapasowy, podwyższenie takie pozostaje w zgodzie z zobowiązującymi przepisami prawa. Oznacza to, że zasadniczo strony mogą dowolnie ustalić proporcję, o ile będzie to prawnie dopuszczalne.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał trzy interpretacje indywidualne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 223, ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu, zgodnie z którym opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają:

umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
umowy dożywocia,
umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
ustanowienie hipoteki,
ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
umowy depozytu nieprawidłowego,
umowy spółki.

Stosownie do art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a także orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne.

Natomiast stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy w przypadku umowy spółki za zmianę umowy przy spółce kapitałowej – uważa się podwyższenie kapitału zakładowego z wkładów lub ze środków spółki oraz dopłaty. Stosownie do art. 1a pkt 2 ww. ustawy określenie spółka kapitałowa oznacza spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, spółkę akcyjną oraz spółkę europejską.

Z powyższego wynika, że jedną z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych traktowaną jako zmiana umowy spółki jest zwiększenie (podwyższenie) kapitału zakładowego spółki kapitałowej. Poza zakresem tego przepisu pozostają natomiast wszelkie czynności, których skutkiem jest zwiększenie innych kapitałów, które zgodnie z odpowiednimi przepisami i postanowieniami umowy (aktu założycielskiego) funkcjonują w spółce, w tym kapitału zapasowego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 2 oraz art. 4 pkt 9 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2, powstaje z chwilą podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału spółki mającej osobowość prawną i ciąży na spółce. Natomiast na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, przy zmianach umowy spółki stosuje się stawkę podatku przewidzianą dla umowy spółki, czyli stawkę w wysokości 0,5 %, a stosownie do treści art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy podstawę opodatkowania stanowić będzie wartość, o którą podwyższono kapitał zakładowy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że większościowym udziałowcem Wnioskodawcy jest E.R. GmbH (dalej: E.), spółka kapitałowa będąca rezydentem podatkowym w Niemczech. Mniejszościowym udziałowcem Wnioskodawcy jest M. Fundusz Inwestycyjny Zamknięty (dalej: M.).

E. nabyła wierzytelności pożyczkowe B.SE (tj. Pożyczkę 1), po cenie zakupu odpowiadającej ich wartości rynkowej ustalonej na dzień ich nabycia.

Zarówno Pożyczka 1 jak i Pożyczka 2 nie zostały spłacone ani umorzone. Ponadto odsetki od obu tych pożyczek nie były kapitalizowane (dodane do kwoty głównej pożyczki).

W ramach powyższej transakcji wartość emisyjna udziałów wydanych przez Wnioskodawcę na rzecz E. oraz M. będzie przy tym wyższa od ich wartości nominalnej.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że planowane podwyższenie kapitału zakładowego związane z wniesieniem aportem do Spółki wierzytelności wynikających z umów pożyczek jako wkład niepieniężny będzie na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych traktowane jako zmiana umowy spółki kapitałowej podlegająca opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W konsekwencji stwierdzić należy, że skoro wolą ustawodawcy opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegają wyłącznie czynności skutkujące podwyższeniem kapitału zakładowego (podstawowego) spółki kapitałowej to konwersja opisanych we wniosku pożyczek na kapitał zapasowy Wnioskodawcy nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym jej dokonanie nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w tym podatku.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych podlegać będzie wyłącznie wartość, o którą powiększony zostanie kapitał zakładowy Wnioskodawcy, natomiast część wartości wkładu, o którą zostanie podwyższony kapitał zapasowy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Niezależnie od powyższego nadmienić należy, że w myśl art. 9 pkt 11 lit. b) ww. ustawy, zwalnia się od podatku umowy spółki i ich zmiany związane z podwyższeniem kapitału zakładowego pokrytego z niezwróconych wspólnikom lub akcjonariuszom dopłat albo z niezwróconej pożyczki udzielonej spółce kapitałowej przez wspólnika lub akcjonariusza, które były uprzednio opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych lub podatkiem od wkładów kapitałowych do spółek kapitałowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska.

Jeżeli zatem pożyczki udzielone Wnioskodawcy przez udziałowców były uprzednio opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych lub podatkiem od wkładów kapitałowych do spółek kapitałowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Rzeczpospolita Polska, to wówczas zmiana umowy związana z podwyższeniem kapitału zakładowego Wnioskodawcy poprzez konwersję wierzytelności pożyczkowych w zamian za udziały będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na mocy powołanego powyżej przepisu.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin