Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB4.4511.1067.2016.6.IM
z 9 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą z dnia 3 stycznia 2017 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.) skierowaną do WSA w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 15 listopada 2016 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1067.2016.2.IM w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości, Dyrektor Izby Krajowej Informacji Skarbowej w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) oraz na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 15 listopada 2016 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1067.2016.2.IM, uznając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości – za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne, tut. organ pismem z dnia 27 października 2016 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1067.2016.1.IM (data nadania 28 października 2016 r., data doręczenia 2 listopada 2016 r.) wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez wyjaśnienie jakiego podatku dotyczy przedmiotowy wniosek, doprecyzowanie stanu faktycznego, przeformułowanie pytania oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego.

Pismem z dnia 4 listopada 2016 r. (data nadania 4 listopada 2016 r., data wpływu 7 listopada 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną posiadali domek letniskowy pobudowany w 2000 r. jako współwłasność: w 1/2 Wnioskodawcy i Jego żony oraz w 1/2 córki Joanny Z.. Wnioskodawca posiada również dom mieszkalny pobudowany w 1978 r. jako współwłasność: w 3/4 Wnioskodawcy i Jego żony oraz w 1/4 córki Joanny Z.. Obecnie w budynku przeprowadzany jest remont. Zgodnie z orzeczeniem Sądu po zmarłej w 2015 r. żonie Wnioskodawca z córką otrzymali spadek: Wnioskodawca i córka po 1/8 domku letniskowego oraz po 3/16 domu mieszkalnego. O uzyskaniu spadku Wnioskodawca z córką poinformowali Urząd Skarbowy. W 2016 r. Wnioskodawca wraz z córką sprzedali domek letniskowy.

W uzupełnieniu z dnia 4 listopada 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że nie jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą, a sprzedaż nie była dokonana w ramach działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedanego domku letniskowego Wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca z żoną posiadał domek letniskowy jako wspólność małżeńską od 2000 r. Z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które Wnioskodawca z żoną posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można przyjąć, że pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Zatem termin pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od daty nabycia prawa własności domku letniskowego do majątku wspólnego Wnioskodawcy (wspólność bezudziałowa). Inna interpretacja stanowiłaby, że dwukrotnie Wnioskodawca nabył tą samą nieruchomość. Pierwszy raz w chwili zakupu wraz z żoną, drugi raz w wyniku dziedziczenia po śmierci żony. Zatem skoro Wnioskodawca sprzedał domek po upływie 5 lat od daty jego nabycia jako wspólny, Wnioskodawca nie powinien płacić podatku dochodowego od sprzedaży domku letniskowego.

Po rozpatrzeniu przedmiotowego wniosku, Organ podatkowy wydał w dniu 15 listopada 2016 r. indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego Nr 1462-IPPB4.4511.1067.2016.2.IM, w której uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej udziału nabytego w 2000 r.
  

• nieprawidłowe – w części dotyczącej udziału nabytego w 2015 r.
  
  
  

Interpretację Nr 1462-IPPB4.4511.1067.2016.2.IM doręczono w dniu 21 listopada 2016 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Strona wezwała organ podatkowy, pismem z dnia 28 listopada 2016 r. (data nadania 28 listopada 2016 r., data wpływu 30 listopada 2016 r.) do usunięcia naruszenia prawa.

Po dokonaniu wnikliwej analizy zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, co przedstawiono w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawartej w piśmie z dnia 15 grudnia 2016 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1067.2016.3.IM.

Odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa doręczono w dniu 20 grudnia 2016 r.

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie z dnia15 listopada 2016 r. Nr 1462-IPPB4.4511.1067.2016.2.IM Strona, złożyła pismem z dnia 3 stycznia 2017 r. (data nadania 3 stycznia 2017 r., data wpływu 4 stycznia 2017 r.) skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Zarzuty zawarte w skardze.

Skarżący wniósł skargę na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży domku letniskowego wydanej przez Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku.

Powyższej interpretacji Skarżący zarzucił, że jest niezgodna z prawem.

Na wstępie uzasadnienia Strona Skarżąca przedstawiła dotychczasowy przebieg postępowaniaw sprawie.

Skarżący wskazał, że wspólnie z żoną posiadali domek letniskowy jako wspólność małżeńską od 2000 r. Zdaniem Skarżącego z uwagi na wspólność majątkową nie można wyodrębnić udziałów, które Skarżący z żoną posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można przyjąć, że pięcioletni termin określony w art. l0 ust. l pkt 8 u.p.o.d.f. biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Zatem termin pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. l pkt 8 u.p.o.d.f. należy liczyć od daty nabycia prawa własności domku letniskowego do wspólnego majątku małżonków (wspólność bezudziałowa). Zdaniem Skarżącego inna interpretacja stanowiłaby, że dwukrotnie nabył tą samą nieruchomość. Pierwszy raz w chwili zakupu wraz z żoną, drugi raz po śmierci żony. Zatem skoro Skarżący sprzedał domek po upływie pięciu lat od daty jego nabycia jako wspólny, nie powinienem płacić podatku dochodowego od jego sprzedaży.

Następnie Skarżący wskazał, że w otrzymanej interpretacji indywidualnej z dnia 15 listopada 2016 r. dotyczącej przepisów prawa podatkowego o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału nieruchomości organ uznał, że swoje udziały w nieruchomości (domku letniskowym) Skarżący nabył stopniowo, w 2000 r. wraz z żoną w trakcie trwania związku małżeńskiego do majątku wspólnego, a następnie w 2015 r. w drodze spadku po zmarłej żonie Skarżący nabył część należącą do żony i od tej części Skarżący jest zobowiązany zapłacić podatek. Zdaniem Skarżącego taka interpretacja jest niezgodna z prawem. Swoją interpretację Skarżący podtrzymuje w całości. Następnie Skarżący wskazał, że interpretację tę opierał na wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 grudnia 2013 r. sygn. akt III Sa/Wa 1177/13 w identycznej sprawie (dotyczącej sprzedaży mieszkania). Sąd uznał, że skoro z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin określony w art. 10 ust. l pkt 8 u.p.o.d.f. biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. Zatem termin pięcioletni trzeba liczyć od daty nabycia prawa własności nieruchomości przez małżonków do ich majątku wspólnego. Jeżeli zatem podatnik sprzedał nieruchomość po upływie pięciu lat od daty jego nabycia przez małżonków, nie musi płacić podatku dochodowego.

Skarżący dodał, że na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Izba Administracji Skarbowej w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku stwierdziła, że brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej sprawy Skarżącego.

Skarżący zwrócił się o rozstrzygnięcie zaistniałego sporu, ponieważ zdaniem Skarżącego interpretacja organu podatkowego nie znajduje uzasadnienia w obowiązującym prawie.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm. dalej: „PPSA”) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Mając powyższe na uwadze Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 3 stycznia 2017 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.) za uzasadniony uznaje zarzut, że przedmiotowa interpretacja indywidualna jest niezgodna z prawem.

W konsekwencji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 3 stycznia 2017 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.) uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2016 r. (data wpływu 14 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży udziału w nieruchomości jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z poźn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
   

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego,w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W świetle przywołanego powyżej przepisu, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zatem w przypadku sprzedaży nieruchomości lub praw decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia i zbycia.

Z treści stanu faktycznego wynika, że Skarżący wraz z żoną posiadali domek letniskowy pobudowany w 2000 r. jako współwłasność: w 1/2 Skarżącego i Jego żony oraz w 1/2 córki. Skarżący posiada również dom mieszkalny pobudowany w 1978 r. jako współwłasność: w 3/4 Skarżącego i Jego żony oraz w 1/4 córki. Zgodnie z orzeczeniem Sądu po zmarłej w 2015 r. żonie Skarżący z córką otrzymali spadek: Skarżący i córka po 1/8 domku letniskowego oraz po 3/16 domu mieszkalnego. W 2016 r. Skarżący wraz z córką sprzedali domek letniskowy.

Zgodnie z art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r., poz. 459, z późn. zm.) – prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Stosownie do art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682) – z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Przedmiotami majątkowymi w rozumieniu tego przepisu są wszelkie prawa majątkowe – zarówno bezwzględne (prawo własności rzeczy oraz inne prawa rzeczowe), jak i względne (np. przysługujące małżonkom wierzytelności). Wspólność ustawowa obejmuje wszelkie przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Z ww. przepisu wynika, że wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna. Charakteryzuje się ona tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą więc rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Obojgu małżonkom przysługuje pełne prawo do całości majątku wspólnego. Zważywszy na tak ukształtowaną sytuację prawną małżonków objętych wspólnością ustawową, definitywne nabycie w czasie jej trwania nieruchomości oznacza nabycie przez każdego z małżonków tego prawa w całości, a nie w określonym ułamkowo udziale. Konsekwentnie, w przypadku sprzedaży tego prawa, każdy z małżonków zbywałby je w całości, a nie w określonym udziale.

Zaprezentowane stanowisko znajduje odzwierciedlenie w podjętej przez NSA uchwale w składzie siedmiu sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której sąd stwierdził, że dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14 poz. 176 ze zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków.

Reasumując, za datę nabycia przez Wnioskodawcę zarówno udziału w nieruchomości (domku letniskowym), który przypadł Mu w związku z ustaniem wspólności ustawowej, jak i udziału nabytego w drodze dziedziczenia po zmarłej żonie należy uznać rok 2000, tj. rok od kiedy ww. domek letniskowy Wnioskodawca wraz z żoną posiadał jako wspólność małżonka. Zatem w związku ze sprzedażą udziału w nieruchomości po upływie 5-letniego terminu, o którym mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy nie powstało źródło przychodu podlegające opodatkowaniu. W związku z powyższym, nie powstał u Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu z tej sprzedaży, ani obowiązek wykazania ww. przychodu w jakimkolwiek zeznaniu podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.