Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.125.2017.3.RM
z 12 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2017 r. (data wpływu 26 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym w dniu 18 maja 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 18 maja 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 11 maja 2017 r. oraz uzupełnionym w dniu 29 maja 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 29 maja 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 23 maja 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług.

Wniosek uzupełniony został w dniu 18 maja 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 18 maja 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 11 maja 2017 r. oraz uzupełniony w dniu 29 maja 2017 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 29 maja 2017 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 23 maja 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem VAT z siedzibą w Polsce. Nabywcy (świadczeniobiorcy) Wnioskodawczyni są czynnymi podatnikami VAT z siedzibą w Polsce. Wnioskodawczyni świadczy usługi i roboty budowlane objęte procedurą odwróconego VAT. Niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawczyni dotyczy przypadków, w których Wnioskodawczyni ma zawartą umowę na świadczenie usług lub robót budowlanych i występuje w roli podwykonawcy. Wnioskodawczyni ma wątpliwości, czy całość jej świadczeń jest objęta procedurą odwrotnego obciążenia.

Po wykonaniu i odebraniu usług przez Świadczeniobiorcę może się zdarzyć na placu budowy kradzież elementów zabudowanych przez Wnioskodawczynię lub zniszczenie (np. przez ciężki sprzęt budowlany, osunięcie ziemi) prac wykonanych przez Wnioskodawczynię lub elementów zabudowanych przez Wnioskodawczynię. W takiej sytuacji Świadczeniobiorca zleca za dodatkową odpłatnością Wnioskodawczyni naprawę, która jest usługą lub robotą budowlaną.

W uzupełnieniu wniosku, w odpowiedzi na pytanie „czy świadczenia realizowane przez Wnioskodawcę, których dotyczy przedstawione we wniosku pytanie, są usługami wymienionymi w załączniku nr 14 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.)?” Wnioskodawczyni wskazała, że usługi i roboty budowlane świadczone przez Wnioskodawczynię określono we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jako „objęte procedurą odwrotnego obciążenia” co wskazuje, że chodzi o usługi wymienione w załączniku nr 14. Ponadto Wnioskodawczyni wyjaśniła, że Świadczeniobiorca zleca Wnioskodawczyni wykonanie świadczeń w celu prawidłowej realizacji świadczenia na rzecz innego podmiotu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy naprawy będące usługami lub robotami budowlanymi konieczne do wykonania z powodu kradzieży lub zniszczeń są objęte procedurą odwrotnego obciążenia?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Zlecenie przez Świadczeniobiorcę opisanych napraw jest objęte procedurą odwrotnego obciążenia. Co prawda Wnioskodawczyni nie ma wiedzy, jak Świadczeniobiorca sfinansuje te prace. Wszak może dojść do ustalenia sprawców kradzieży i naprawienia przez nich szkody. Świadczeniodawca może wystąpić do podmiotu, który przyczynił się do zniszczeń, np. do któregoś z podwykonawców na zlecenie którego pracował ciężki sprzęt budowlany. Jeżeli jest objęty ubezpieczeniem majątkowym lub odpowiedzialności cywilnej, może dojść do wypłaty przez ubezpieczyciela odszkodowania. Czasami inwestor może zwiększyć wynagrodzenie Świadczeniobiorcy Wnioskodawczyni. Albo też Świadczeniobiorca sfinansuje dodatkowe zlecenie z własnych środków. Oczywiście źródeł finansowania może być kilka, a realne sfinansowanie może nastąpić długo po powstaniu obowiązku podatkowego u Wnioskodawczyni (np. wypłata odszkodowania po procesie sądowym).

Zdaniem Wnioskodawczyni rozstrzygające jest, że Świadczeniobiorca bez względu na to, czy musi zlecać podwykonawcy naprawy, realizuje usługę lub robotę budowlaną i aby ją wykonać prawidłowo, musi czuwać nad całością prac, w tym również reagować na zdarzenia nieprzewidziane, takie jak kradzież lub zniszczenia. W związku z tym pomimo, że Wnioskodawczyni otrzymuje odrębne zlecenie na wykonanie napraw, celem nadrzędnym jest prawidłowe wywiązanie się z umowy przez Świadczeniobiorcę. Świadczeniobiorca Wnioskodawczyni jest odpowiedzialny przed zamawiającym z tytułu wykonanych prac budowlanych. Ponadto wykonane przez Wnioskodawczynię materialne efekty naprawy finalnie składają się na kompleksową usługę budowlaną świadczoną przez Świadczeniobiorcę Wnioskodawczyni.

Podobny sposób rozumowania przedstawił Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 17 marca 2017 r. nr 1462-IPPP3.4512.106.2017.1.RM, lecz tam pytanie dotyczyło napraw gwarancyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przy tym w myśl art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
   
   

Przy tym, w myśl art. 17 ust. 1h ustawy - w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Załącznik nr 14 do ustawy obowiązujący od dnia 1 stycznia 2017 r. zawiera (w poz. 2-48) zamkniętą listę usług identyfikowanych przy pomocy Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) podlegających mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia tych usług przez podwykonawców.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa, należy wskazać, że art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku VAT na podatnika, na rzecz którego świadczona jest usługa wymieniona w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przy czym, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Natomiast, transakcje, których przedmiotem jest świadczenie wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy usług, realizowane przez wykonawcę (generalnego wykonawcę) na rzecz inwestora (np. dewelopera budowlanego), podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych, tj. podatek VAT rozliczany jest przez wykonawcę (generalnego wykonawcę), natomiast inwestor otrzymuje fakturę na kwotę należności za wykonane usługi zawierającą podatek VAT.

W przypadku, wystąpienia dalszych „podzleceń” podwykonawca zlecający staje się głównym wykonawcą swojego zakresu prac w stosunku do swojego podwykonawcy i jest on wówczas zobowiązany do rozliczenia „podzleconych” usług budowlanych na zasadzie odwróconego obciążenia.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia podwykonawcy, zatem dla prawidłowego rozumienia terminu „podwykonawca” wystarczające będzie posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego PWN - podwykonawca to „firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni będąca czynnym podatnikiem VAT świadczy na rzecz Świadczeniobiorcy (czynnego podatnika VAT) usługi i roboty budowlane objęte mechanizmem odwrotnego obciążenia. W przypadku gdy po wykonaniu i odebraniu usług przez Świadczeniobiorcę, na placu budowy zdarzy się kradzież elementów zabudowanych przez Wnioskodawczynię, zniszczenie wykonanych prac lub elementów zabudowanych przez Wnioskodawczynię (np. przez ciężki sprzęt budowlany, osunięcie ziemi) wówczas Świadczeniobiorca zleca Wnioskodawczyni, za dodatkową odpłatnością, wykonanie naprawy, która jest usługą lub robotą budowlaną wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy. Świadczeniobiorca zleca Wnioskodawczyni wykonanie ww. świadczeń w celu prawidłowej realizacji świadczenia na rzecz innego podmiotu.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia dla świadczeń realizowanych po wykonaniu i odebraniu usług przez Świadczeniobiorcę, w celu usunięcia skutków kradzieży elementów zabudowanych przez Wnioskodawczynię, zniszczenia wykonanych prac lub elementów zabudowanych przez Wnioskodawczynię (naprawy).

Ustalenie, czy dana usługa podlega rozliczeniu zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia, czy też zastosowanie będzie miała ogólna zasada rozliczenia podatku - ma charakter indywidualny. Oznacza to, że w każdym konkretnym przypadku należy zbadać, czy dana usługa jest usługą wymienioną w załączniku nr 14 do ustawy o VAT oraz czy dana usługa jest świadczona przez podwykonawcę. Przy czym podkreślić należy, że dla zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia konieczne jest spełnienie obu ww. przesłanek łącznie.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie, względem świadczeń realizowanych po wykonaniu i odebraniu usług przez Świadczeniobiorcę (napraw) znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia.

Jak wynika z treści wniosku, w przypadku gdy na placu budowy zdarzy się kradzież lub zniszczenie elementów bądź prac wykonanych przez Wnioskodawczynię i odebranych przez Świadczeniobiorcę, wówczas Świadczeniobiorca zleca Wnioskodawczyni, za dodatkową opłatą, naprawę ww. usterek. Wykonanie przedmiotowych świadczeń kontrahent Wnioskodawczyni (Świadczeniobiorca) zleca w celu prawidłowej realizacji świadczenia na rzecz innego podmiotu. Z powyższego wynika zatem, że Wnioskodawczyni działa w analizowanej sprawie w charakterze podwykonawcy. Jednocześnie jak jednoznacznie wskazała Wnioskodawczyni, świadczenie będące przedmiotem niniejszego wniosku mieści się w załączniku nr 14 do ustawy jako podlegające mechanizmowi odwrotnego obciążenia.

Zatem skoro Wnioskodawczyni będąca czynnym podatnikiem VAT, który nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy wykonuje usługi wskazane w załączniku nr 14 do ustawy na rzecz czynnego podatnika VAT, działając jako podwykonawca, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy to tym samym w analizowanej sprawie spełnione są przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy w zw. z art. 17 ust. 1h ustawy. W konsekwencji świadczenia realizowane przez Wnioskodawczynię podlegają opodatkowaniu z zastosowaniem mechanizmu odwrotnego obciążenia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.