Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4015.16.2017.3.MCZ
z 31 maja 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 marca 2017 r. (data wpływu – 14 marca 2017 r.), uzupełnionym 25 maja 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania nieodpłatnej licencji na korzystanie ze znaku towarowego – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 14 marca 2017 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania nieodpłatnej licencji na korzystanie ze znaku towarowego. Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 22 maja 2017 r. znak: 0111-KDIB1-1.4011.33.2017.1.SG oraz znak: 0111-KDIB4.4015.16.2017.2.MCZ wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 25 maja 2017 r.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca wykonuje zawód adwokata w ramach indywidualnej działalności gospodarczej. Wnioskodawca rozlicza się z podatku dochodowego na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jako podatnik uiszczający podatek liniowy od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca współpracuje ściśle ze swoim bratem, który wykonuje zawód doradcy podatkowego. Brat Wnioskodawcy prowadzi działalność w zakresie doradztwa podatkowego oraz świadczenia usług prawnych i księgowych od ponad 25 lat. Brat Wnioskodawcy do oznaczenia swojej działalności gospodarczej wykorzystuje logotyp oraz oznaczenie słowne. Oznaczenie graficzne spełnia wymogi uznania je za znak graficzny w rozumieniu przepisów ustawy Prawo własności przemysłowej. Brat Wnioskodawcy uzyskał na wykorzystywany przez niego znak towarowy prawo ochronne. W celu zacieśnienia współpracy oraz pozyskania nowych klientów Wnioskodawca chciałby wykorzystywać znak towarowy również w ramach swojej działalności gospodarczej. Należy wskazać, że prawo ochronne na znak towarowy, będący własnością brata Wnioskodawcy, obejmuje świadczenie usług m.in. z zakresu doradztwa prawnego. Brat Wnioskodawcy udzieliłby mu ograniczonej czasowo licencji na okres 4 lat do nieodpłatnego korzystania z chronionego znaku towarowego. Wartość licencji zostałaby określona w umowie według stawek rynkowych.
W związku z powyższym opisem po przeformułowaniu zadano m.in. następujące pytanie:
Czy udzielenie przez brata na rzecz Wnioskodawcy nieodpłatnej licencji na korzystanie ze znaku towarowego spowoduje u Wnioskodawcy powstanie obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn ?
Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne korzystanie ze znaku towarowego na podstawie czasowej umowy licencyjnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, jako że czynność ta nie została wskazana jako przedmiot opodatkowania. Wnioskodawca nie otrzyma bowiem na własność rzecz bądź też prawo majątkowe, lecz jego brat umożliwi mu nieodpłatne korzystanie z prawa majątkowego. Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał treść art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od spadków i darowizn w kwestii skutków podatkowych otrzymania nieodpłatnej licencji na korzystanie ze znaku towarowego. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2017 r., poz. 833, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:
- dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
- darowizny, polecenia darczyńcy;
- zasiedzenia;
- nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
- zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
- nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ustawy).
Jak z powyższego wynika, ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 i art. 1a ww. ustawy ma charakter zamknięty. Zatem opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko takie nabycie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że brat Wnioskodawcy udzieli Wnioskodawcy ograniczoną czasowo licencję (na 4 lata) do nieodpłatnego korzystania z chronionego znaku towarowego. Wartość licencji zostanie określona w umowie według stawek rynkowych.
Biorąc pod uwagę przywołane przepisy i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż nieodpłatne korzystanie ze znaku towarowego, na podstawie czasowej umowy licencyjnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, jako że czynność ta nie została wskazana w art. 1 ust. 1 ww. ustawy jako przedmiot opodatkowania.
Zatem w związku z udzieleniem opisanej we wniosku licencji na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.
Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.