Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.49.2017.1.HD
z 7 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2017 r. (data wpływu 28 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z tytułu pracy najemnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z tytułu pracy najemnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest pracownikiem naukowym zatrudnionym na Uniwersytecie na podstawie umowy o pracę.

Ponadto, od dnia 1 lipca 2016 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę o pracę na czas określony do dnia 28 lutego 2018 r. z Uniwersytetem w Rumunii.

Zgodnie z treścią umowy o pracę Wnioskodawczyni wykonuje badania naukowe jako partner projektu badawczego. W ramach projektu może świadczyć pracę w siedzibie pracodawcy lub w innych lokalizacjach niezbędnych do realizacji celów projektu. Miejscem wykonywania pracy jest Polska, a wyniki jej pracy są zgłaszane do Uniwersytetu w Rumunii.

Pomimo świadczenia pracy wyłącznie na terytorium Polski, Wnioskodawczyni otrzymała w Rumunii kartę stałego pobytu. Wnioskodawczyni na terenie Rumunii nie zamieszkuje, zaś adres wskazany w karcie stałego pobytu jest adresem Uniwersytetu.

W związku z takim zarejestrowaniem w Rumunii, od wynagrodzenia obliczane i pobierane są składki na ubezpieczenie społeczne oraz podatek przez Uniwersytet w Rumunii.

Wnioskodawczyni podkreśla, iż realizowany Projekt jest projektem międzynarodowym, nad którym pracują ośrodki naukowe w Polsce, Rumunii i Norwegii.

Ponadto, na podstawie ww. stanu faktycznego Wnioskodawczyni wystąpiła z wnioskiem do ZUS o ustalenie ustawodawstwa właściwego zgodnie z art. 16 ust. 2 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz. Urz. UE L 284/1 z dnia 30 października 2009 r., z późn. zm.) w związku z działalnością zawodową wykonywaną w dwóch lub więcej państwach członkowskich Unii Europejskiej, Europejskiego Obszaru Gospodarczego i Szwajcarii. ZUS uznał, iż Wnioskodawczyni od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia 28 lutego 2018 r. podlega ustawodawstwu polskiemu w zakresie zabezpieczenia społecznego.

W związku z pobieraniem przez pracodawcę w Rumunii od wynagrodzenia Wnioskodawczyni podatku dochodowego, Wnioskodawczyni doszła do wniosku, iż powinna dokonać rozliczenia rocznego w deklaracji PIT-36 i załączniku PIT-ZG, a przy unikaniu podwójnego opodatkowani zastosować metodę wyłączenia z progresją.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni osiąga dochody na terytorium Polski i za granicą w Rumunii, będzie miał zastosowanie do art. 25 umowy między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku?
2. W jaki sposób Wnioskodawczyni ma wykazać w rozliczeniu rocznym osiągane dochody w kraju i za granicą?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w sytuacji, gdy osiąga dochody na terytorium Polski i za granicą w Rumunii, będzie miał zastosowanie art. 25 umowy między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r. (Dz. U. Z 1995 r. Nr 109, poz. 530) przy zastosowaniu metody unikania podwójnego opodatkowania wyłączenia z progresją.

Ponadto, Wnioskodawczyni winna dokonać rozliczenia rocznego osiąganych dochodów w kraju i w Rumunii na druku PIT-36 i w załączniku PIT-ZG w terminie do 30 kwietnia.

Podatnicy, będący tzw. polskimi rezydentami podatkowymi (mający miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce), podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, a zatem zobowiązani są co do zasady do rozliczania wszystkich swoich dochodów (przychodów) w Polsce – niezależnie od tego, w jakim kraju te dochody (przychody) uzyskali.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Osiągając dochody z zagranicy należy pamiętać o tym, że:

• w sytuacji, gdy zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania dochody podlegają opodatkowaniu w obydwu państwach, zastosowanie ma określona w tej umowie metoda unikania podwójnego opodatkowania;
• jeżeli umowa z danym państwem nie została zawarta, sposób unikania podwójnego opodatkowania reguluje ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mają pierwszeństwo przed polskim wewnętrznym prawem podatkowym – zwolnienia poszczególnych kategorii dochodów, które wynikają z umów o unikaniu podwójnego mają zastosowanie nawet wówczas, gdy nie potwierdza tych zwolnień ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W niniejszym przypadku zawarta została taka umowa między rządem Rzeczypospolitej Polskiej a rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie dnia 23 czerwca 1994 r.

Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania określają, w jakim kraju podatnik powinien opodatkować dane źródło dochodów (i ewentualnie jaką stawkę), a w przypadku, gdy opodatkowanie powinno nastąpić w kraju źródła przychodów – umowa określa, w jaki sposób podatnik powinien unikać podwójnego opodatkowania w Polsce.

Zgodnie z art. 22 ww. umowy – dotyczącym profesorów i pracowników naukowo-badawczych:

1. Osoba fizyczna, która przebywa czasowo w Umawiającym się Państwie (tj. Rumunii), w celu nauczania lub prowadzenia prac badawczych w uniwersytecie, szkole pomaturalnej bądź innej placówce oświatowej, a która ma lub bezpośrednio przed tą wizytą miała miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie (tj. Polsce), będzie zwolniona od opodatkowania w pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie z tytułu wynagrodzenia za nauczanie lub prowadzenie prac badawczych, jeżeli okres pobytu tej osoby nie przekracza dwu lat, licząc od dnia jej pierwszego przyjazdu w tym celu.
2. Postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodów z tytułu prac badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane nie w interesie publicznym, ale głównie na prywatnej korzyści określonej osoby lub określonych osób.

Ponieważ od wynagrodzenia Wnioskodawczyni jest w Rumunii pobierany podatek, nie zastosowano zwolnienia przewidzianego w art. 22 umowy.

Wobec tego należy odnieść się do postanowień art. 25 postanowienia o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z treścią ust. 1 lit. a tego artykułu – w przypadku osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce podwójnego opodatkowania unikać się będzie w sposób następujący – jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej umowy może być opodatkowany w Rumunii, to Polska zwolni, z uwzględnieniem postanowień pod lit. b), taki dochód lub majątek od opodatkowania, Polska przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu lub majątku tej osoby może zastosować stawkę podatkową, która byłaby zastosowana, gdyby zwolniony dochód nie był zwolniony od opodatkowania.

Wnioskodawczyni wskazuje, że istnieją dwie metody unikania podwójnego opodatkowania:

1. metoda wyłączenia z progresją, która ma zastosowanie w przypadku niniejszej umowy z Rumunią,
2. metoda proporcjonalnego odliczenia.

Zastosowanie metody wyłączenia z progresją oznacza, że w Polsce zwalnia się z opodatkowania dochód osiągnięty w drugim państwie, jednak ma on wpływ na ustalenie stopy procentowej, według której należy obliczyć należny podatek od dochodu osiągniętego w Polsce. W przypadku uzyskania dochodów, do których znajduje zastosowanie ta metoda unikania podwójnego opodatkowania, obowiązek złożenia zeznania (i wykazania w nim dochodów uzyskanych za granicą) występuje tylko wtedy, gdy podatnik osiągnął również dochody na terenie Polski opodatkowane według skali podatkowej.

W przypadku Wnioskodawczyni rozliczenia rocznego należy dokonać w deklaracji PIT-36 i załączniku PIT-ZG do dnia 30 kwietnia następnego roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ustawodawca przesądził zatem, że zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego (art. 3 ust. 1 cyt. ustawy) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Stąd też do tej kategorii osób mają zastosowanie ogólne reguły podatkowe korygowane wyłącznie treścią umów międzynarodowych w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (art. 4a ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest pracownikiem naukowym zatrudnionym na Uniwersytecie na podstawie umowy o pracę. Ponadto, od dnia 1 lipca 2016 r. Wnioskodawczyni zawarła umowę o pracę na czas określony do dnia 28 lutego 2018 r. z Uniwersytetem w Rumunii. Zgodnie z treścią umowy o pracę Wnioskodawczyni wykonuje badania naukowe jako partner projektu badawczego. W ramach projektu może świadczyć pracę w siedzibie pracodawcy lub w innych lokalizacjach niezbędnych do realizacji celów projektu. Miejscem wykonywania pracy jest Polska, a wyniki jej pracy są zgłaszane do Uniwersytetu w Rumunii. Pomimo świadczenia pracy wyłącznie na terytorium Polski, Wnioskodawczyni otrzymała w Rumunii kartę stałego pobytu. Wnioskodawczyni na terenie Rumunii nie zamieszkuje, zaś adres wskazany w karcie stałego pobytu jest adresem Uniwersytetu. W związku z takim zarejestrowaniem w Rumunii, od wynagrodzenia obliczane i pobierane są składki na ubezpieczenie społeczne oraz podatek przez Uniwersytet w Rumunii.

W celu ustalenia, w którym kraju podlegają opodatkowaniu dochody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię należy poddać analizie przepisy umowy z dnia 23 czerwca 1994 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1995 r. Nr 109, poz. 530).

Zgodnie z postanowieniami art. 22 ust. 1 umowy osoba fizyczna, która przebywa czasowo w Umawiającym się Państwie w celu nauczania lub prowadzenia prac badawczych w uniwersytecie, szkole pomaturalnej bądź innej placówce oświatowej, a która ma lub bezpośrednio przed tą wizytą miała miejsce zamieszkania w drugim Umawiającym się Państwie, będzie zwolniona od opodatkowania w pierwszym wymienionym Umawiającym się Państwie z tytułu wynagrodzenia za nauczanie lub prowadzenie prac badawczych, jeżeli okres pobytu tej osoby nie przekracza dwu lat, licząc od dnia jej pierwszego przyjazdu w tym celu. Postanowienia niniejszego artykułu nie mają zastosowania do dochodów z tytułu prac badawczych, jeżeli takie prace są podejmowane nie w interesie publicznym, ale głównie dla prywatnej korzyści określonej osoby lub określonych osób (art. 22 ust. 2 umowy).

Mając na względzie powyższe, w przypadku Wnioskodawczyni uzyskującej przychody ze stosunku pracy, nie może mieć zastosowanie zwolnienie przedmiotowe przewidziane w art. 22 ww. umowy. Dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia z opodatkowania oprócz posiadania nieograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce i uzyskiwania dochodów za prowadzenie prac badawczych w uniwersytecie Wnioskodawczyni musiałaby czasowo, tj. w okresie nie przekraczający dwóch lat, przebywać w Rumunii.

Stosownie to treści art. 16 ust. 1 ww. umowy z uwzględnieniem postanowień artykułów 17, 19, 20 i 21 niniejszej umowy, płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to wypłacane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W myśl art. 16 ust. 2 tej umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 tego artykułu, wynagrodzenie, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym wymienionym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nie przekraczające łącznie 183 dni w roku kalendarzowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez osobę lub w imieniu osoby, która nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.

Powyższe przepisy jednoznacznie wskazują, że co do zasady dochody z pracy podlegają opodatkowaniu w kraju zamieszkania oraz w kraju, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana, za wyjątkiem przypadku opisanego szczegółowo w treści art. 16 ust. 2 umowy.

Wskazać przy tym należy, że wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę stanowi Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Według komentarza do Modelowej Konwencji OECD dochód z tytułu pracy najemnej, tj. z umowy o pracę, podlega opodatkowaniu w państwie, w którym praca jest rzeczywiście wykonywana. Praca jest wykonywana w miejscu, w którym osoba fizycznie przebywa, gdy wykonuje pracę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Konsekwencją ww. faktów jest to, że osoba mająca miejsce zamieszkania w jednym umawiającym się państwie i otrzymująca wynagrodzenie z tytułu pracy najemnej ze źródeł pochodzących z drugiego państwa, nie może być opodatkowana w tym drugim państwie tylko z tej przyczyny, że wyniki jej pracy są tam wykorzystywane.

Zatem w analizowanej sytuacji nie jest możliwe opodatkowanie w Rumunii wynagrodzenia za pracę wykonywaną przez Wnioskodawczynię w Polsce tylko dlatego, że pracodawca ma siedzibę w Rumunii. W tym przypadku decydujące znaczenie ma fakt, że praca jest wykonywana rzeczywiście w Polsce, tj. obowiązki wynikające z umowy są realizowane podczas przebywania w Polsce. W związku z tym, że wynagrodzenie podlega opodatkowaniu wyłącznie (tylko) w Polsce, określona w art. 25 umowy polsko-rumuńskiej metoda zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu nie będzie miała zastosowania, bowiem podwójne opodatkowanie nie wystąpi.

W tym miejscu wskazać należy, że na mocy art. 44 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników ze stosunku pracy z zagranicy są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a.

Podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień − w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (art. 44 ust. 3a ww. ustawy).

Wnioskodawczyni, jako osoba osiągająca przedstawione we wniosku dochody ze stosunku pracy z zagranicy bez pośrednictwa płatnika jest zatem zobowiązana do samodzielnego obliczania i odprowadzania z tego tytułu zaliczek na podatek − zgodnie z art. 44 ust. la i 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, mając na uwadze powyższe okoliczności oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w związku z tym, że Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w Polsce (podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów), to do dochodów otrzymywanych z Rumunii, w związku z wykonywaniem pracy na terytorium Polski, na podstawie umowy o pracę z uniwersytetem w Rumunii, nie ma zastosowania żadna metoda unikania podwójnego opodatkowania, bowiem dochody te podlegają opodatkowaniu tylko w jednym państwie, tj. w Polsce, na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. W rezultacie podlegają one łączeniu z innymi dochodami opodatkowanymi według zasad określonych w art. 27 ust. 1 ustawy i powinny zostać wykazane w zeznaniu rocznym (PIT-36), o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo wskazać należy, iż niniejsza interpretacja w żaden sposób nie odnosi się do unormowań zawartych w wewnętrznych przepisach prawa podatkowego obowiązujących w Rumunii. Natomiast w sytuacji wystąpienia kolizji w zakresie opodatkowania tego samego przychodu, a w konsekwencji ewentualnego braku wyeliminowania podwójnego opodatkowania (jak wskazała we wniosku Wnioskodawczyni otrzymywane przez nią wynagrodzenie jest opodatkowane w Rumunii) istnieje możliwość wszczęcia na wniosek podatnika, procedury wzajemnego porozumiewania się. Tryb postępowania w tej sprawie został uregulowany w art. 26 omawianej polsko-rumuńskiej umowy międzynarodowej.

Jak statuuje art. 26 ust. 1 umowy jeżeli osoba jest zdania, że czynności jednego lub obu Umawiających się Państw wprowadziły lub wprowadzą dla niej opodatkowanie, które jest niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy, to może ona, niezależnie od środków odwoławczych przewidzianych w prawie wewnętrznym tych Państw, przedstawić swoją sprawę właściwej władzy tego Umawiającego się Państwa, w którym ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę, lub jeżeli w danej sprawie mają zastosowanie postanowienia artykułu 26 ustęp 1 – właściwej władzy Umawiającego się Państwa, którego jest obywatelem. Sprawa powinna być przedstawiona w ciągu trzech lat, licząc od pierwszego urzędowego zawiadomienia o czynności pociągającej za sobą opodatkowanie niezgodne z postanowieniami niniejszej umowy.

Właściwa władza, jeżeli uzna zarzut za uzasadniony, ale nie może sama spowodować zadowalającego rozwiązania, podejmie starania, aby przypadek ten uregulować w drodze wzajemnego porozumienia z właściwą władzą drugiego Umawiającego się Państwa, tak aby uniknąć opodatkowania niezgodnego z niniejszą umową (art. 26 ust. 2 umowy).

Na podstawie art. 26 ust. 3 umowy właściwe władze Umawiających się Państw będą czynić starania, aby w drodze wzajemnego porozumienia usuwać trudności lub wątpliwości, które mogą powstawać przy interpretacji lub stosowaniu niniejszej umowy. Mogą one również konsultować się wzajemnie w celu zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu w przypadkach, które nie są uregulowane w niniejszej umowie.

Stosownie do art. 26 ust. 4 umowy właściwe władze Umawiających się Państw mogą porozumiewać się bezpośrednio w celu osiągnięcia porozumienia w sprawach objętych postanowieniami poprzednich ustępów. Jeżeli w celu osiągnięcia porozumienia istnieje potrzeba bezpośredniej wymiany opinii, może to nastąpić w ramach komisji złożonej z przedstawicieli właściwych władz Umawiających się Państw.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.