2017.06.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.31.2017.1.PC
z 14 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 27 lutego 2017 r. (data wpływu 14 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania usługi polegającej na przygotowaniu koncepcji przyłącza za usługę związaną z nieruchomościami – jest prawidłowe,
opodatkowania w całości podatkiem VAT usługi polegająca na przygotowaniu koncepcji przyłącza – jest nieprawidłowe,
pełnego prawa do odliczenia VAT z faktury dotyczącej usługi polegająca na przygotowaniu koncepcji przyłącza – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług.

We wniosku złożonym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

E Sp. z o.o. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT). Spółka planuje wybudować farmę wiatrową na Morzu Bałtyckim. Farma będzie zlokalizowana w wyłącznej strefie ekonomicznej. Po uzyskaniu pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich (dalej: PSzW - decyzja Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 16 kwietnia 2012 r.), Wnioskodawca rozpoczął wstępne prace związane z procesem inwestycyjnym tj. starania o uzyskanie pozwoleń na budowę i pozwoleń środowiskowych oraz prace nad określeniem lokalizacji poszczególnych elektrowni. W związku z tym Spółka prowadzi szereg postępowań w trybie przetargu ograniczonego na wykonanie usług specjalistycznych umożliwiających przeprowadzenie badań niezbędnych do uzyskania pozwoleń oraz wskazania miejsca budowy elektrowni wiatrowych. W ramach jednego z takich postępowań Spółka zawarła „Umowę na przygotowanie koncepcji technicznej i lokalizacyjnej dla wyprowadzenia mocy z morskiej farmy wiatrowej do punktu przyłączenia w S” ze spółką M Sp. z o.o. (dalej: Umowa; M). Strony podjęły decyzję o wystąpieniu z wnioskiem wspólnym o wydanie interpretacji prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT) usług świadczonych na podstawie Umowy. Stroną postępowania zgodnie z art. 14r ust. § 2 ustawy Ordynacja Podatkowa jest Spółka. Spółka oraz M są czynnymi podatnikami VAT z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z „Opisem przedmiotu Umowy” stanowiącym Załącznik nr 1 do Umowy, usługi mają polegać na opracowaniu najbardziej racjonalnej i możliwej do zrealizowania przez Spółkę (pod względem technicznym, ekonomicznym i prawnym) koncepcji technicznej i lokalizacyjnej wyprowadzenia mocy z morskiej farmy wiatrowej do punktu przyłączenia w Stacji Elektroenergetycznej (dalej: S). Powyższe oznacza opracowanie koncepcji na położenie kabla na dnie Morza Bałtyckiego umożliwiającego przesłanie energii z elektrowni wiatrowych zlokalizowanych w wyłącznej strefie ekonomicznej do punktu przyłączenia w S. Linia kablowa będzie składała się z odcinka morskiego i lądowego wraz z niezbędną infrastrukturą, w szczególności: Platformą Eksportującą, Stacją Brzegową (w razie wyboru technologii AC) oraz Stacją Końcową. Odcinek morski składa się z odcinka położonego w wyłącznej strefie ekonomicznej, na morzu wewnętrznym i wodach wewnętrznych Rzeczypospolitej Polskiej. Platforma Eksportująca zostanie zlokalizowana w wyłącznej strefie ekonomicznej. Będzie to rodzaj rozdzielni, do której będzie przesyłana energia elektryczna z poszczególnych turbin wiatrowych. Obecnie nie jest znane dokładne położenie Platformy Eksportującej. Spółka wskazała M orientacyjny punkt lokalizacji tej platformy w celu rozpoczęcia prac. Ostateczna lokalizacja będzie zależała m.in. od wyników badań środowiskowych i od lokalizacji turbin wiatrowych.

Szczegółowy zakres prac obejmuje przygotowanie wstępnej koncepcji Platformy Eksportującej, stacji Brzegowej i Stacji Końcowej wraz z rozmieszczeniem urządzeń, wstępnym określeniem ich gabarytów, koncepcją zagospodarowania terenów, bez przyporządkowania do konkretnej lokalizacji. Ponadto w ramach usług należy wskazać wstępne i preferowane parametry technologiczne przyłącza, m.in. maksymalną i minimalną szerokość wykopów pod ułożenie torów kablowych; maksymalną głębokość wykopów; dane dotyczące długości przewiertów na lądzie i na morzu; maksymalną zajętość powierzchni dla Stacji Brzegowej i Stacji Końcowej oraz dane dotyczące budynków tych stacji; możliwe i preferowane sposoby układania kabla w dnie morskim; analizę stanu prawnego nieruchomości dla części lądowej przyłącza.

Należy zaznaczyć, że całość usługi będzie wykonywana na terytorium RP tj. usługa ta nie wymaga wykonywania badań na obszarze wyłącznej strefy ekonomicznej prowadzonych w ramach tej usługi. Usługa wiąże się z nieruchomością w ten sposób, że dotyczy linii kablowej wraz z infrastrukturą, która będzie umiejscowiona na lądzie oraz na dnie morza oraz będzie służyła elektrowniom wiatrowym położonym w wyłącznej strefie ekonomicznej.

Długość przyłącza na obszarze wyłącznej strefy ekonomicznej (od granicy morza terytorialnego do planowanej lokalizacji platformy eksportującej) to około 11,5 km. Długość przyłącza na terytorium RP w wariancie najkrótszym przyłącza (od punktu przyłączenia do granicy morza terytorialnego) to około 59 km, z czego część lądowa około 26 km, część morska około 33 km. Długość przyłącza na terytorium RP w wariancie najdłuższym przyłącza (od punktu przyłączenia do granicy morza terytorialnego) około 112 km, z czego część lądowa ok. 64 km, część morska ok. 48 km.

Wszystkie prace budowlane wykonywane na morzu (montaż i demontaż linii kablowych i stacji), które zostaną wykonane m.in. na podstawie koncepcji przygotowanych zgodnie z Umową, są pracami skomplikowanymi i wymagają stosowania specjalistycznego sprzętu. Wyniki powyższych prac będą uzgadniane ze Spółką i na ich podstawie zostanie opracowanych 8 wariantów lokalizacyjno-technicznych. Następnie wykonawca usługi przekaże wnioski i rekomendacje dla wyboru 2 wariantów trasy przyłącza, tj. Wariantu Podstawowego Przyłącza oraz Racjonalnego Wariantu Alternatywnego Przyłącza.

Oba warianty będą zawierały szczegółowy opis techniczny i graficzny proponowanych rozwiązań wraz z opisem m.in. uwarunkowań i ograniczeń środowiskowych, terenowych, społecznych, ekonomicznych i prawnych oraz bieżącej analizy rynku. Dla każdego z wariantów długość kabla położonego według danej koncepcji w wyłącznej strefie ekonomicznej może być różna.

Wynagrodzenie za wykonanie prac zostało określone jako wynagrodzenie ryczałtowe płatne jednorazowo po podpisaniu przez Zamawiającego Protokołu Końcowego, przy czym strony dopuszczają możliwość wypłaty zaliczki.

Podsumowując - przedmiotem Umowy jest przygotowanie kompleksowej koncepcji przyłącza. Przygotowanie koncepcji wymaga oprócz stworzenia projektu graficznego linii kablowej i stacji przyłączeniowych, świadczenia wielu innych usług w tym analizy ekonomicznej i technologicznej oraz audytu prawnego. Końcowym rezultatem świadczonej usługi będą dwie koncepcje - podstawowa i alternatywna - które będą w odmienny sposób określały trasy przebiegu linii kablowej, na lądzie oraz na morzu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy usługa polegająca na przygotowaniu koncepcji przyłącza powinna być uznana za usługę związaną z nieruchomościami?
Jeżeli odpowiedź na pytanie pierwsze jest twierdząca - czy usługa powinna być w całości opodatkowana podatkiem VAT, czy też część odnosząca się do wyłącznej strefy ekonomicznej powinna być wydzielona i wyłączona z opodatkowania jako usługa związana z nieruchomością położoną poza terytorium Polski?
Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia VAT z faktur dotyczących zakupu usług wykonanych w ramach Umowy?

Zdaniem Wnioskodawcy: usługa polegająca na przygotowaniu koncepcji przyłącza jest usługą związaną z nieruchomościami. Jest to jednak usługa, która powinna w całości podlegać podatkowi VAT. Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących zakupu usług wykonanych w ramach Umowy. Poniżej stanowisko Spółki dotyczące poszczególnych pytań.

Ad. 1

Przepis art. 2 ust. 2 „Ustawy o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej” (Dz. U. z 2003 r., Nr 153, poz. 1502, z późn. zm.) stanowi, że wody wewnętrzne i morze terytorialne wchodzą w skład Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z kolei z art. 15 tej ustawy wyłączna strefa ekonomiczna Rzeczypospolitej Polskiej położona jest na zewnątrz morza terytorialnego. Granica Rzeczypospolitej Polskiej na morzu przebiega wraz z końcem pasa stanowiącego morze terytorialne. W związku z tym należy stwierdzić, że wyłączna strefa ekonomiczna nie wchodzi w skład terytorium Polski.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Terytorium kraju oznacza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 2 pkt 1 ustawy o VAT).

Ustawa VAT w przepisie art. 28e wskazuje, że „miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości." Kategorie usług wymienione w tym przepisie mają jedynie przykładowy charakter. Określenie, czy dana usługa jest związana z nieruchomością wymaga indywidualnej analizy konkretnego przypadku. Związek ten wyraża się przede wszystkim w tym, że dana usługa jest nierozerwalnie powiązana z daną nieruchomością. Nie są to zatem wyłącznie usługi budowlane, ale pojęcie to ma znacznie szerszy charakter.

W Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 (dalej: Rozporządzenie) do Dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku wartości dodanej, zmienionym w odniesieniu do miejsca świadczenia usług przez Rozporządzenie Wykonawcze Rady (UE) Nr 1043/2013 z mocą obowiązująca od 1 stycznia 2017 r., wskazano, że nieruchomością jest między innymi każdy budynek lub każda konstrukcja przytwierdzona do gruntu lub w nim osadzona powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść (art. 13b pkt b Rozporządzenia). W tym sensie przyłącze stanowi nieruchomość, gdyż jest to linia kablowa wraz z elementami infrastruktury, które są związane z gruntem i nie mogą być w sposób łatwy zdemontowane.

W art. 31a Rozporządzenia wskazano, że usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością w następujących przypadkach:

gdy wywodzą się z nieruchomości a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Przygotowanie koncepcji przyłącza niewątpliwie wiąże się z nieruchomościami w rozumieniu art. 13b pkt b Rozporządzenia w postaci linii kablowej wraz z infrastrukturą, która ma być zlokalizowana na lądzie i na morzu. Jest to konstrukcja złożona, która będzie osadzona powyżej lub poniżej poziomu morza oraz przytwierdzona do gruntu i nie da się jej łatwo zdemontować lub przenieść. Montaż i demontaż będzie wymagał poniesienia dodatkowych kosztów i zaangażowania specjalistycznych wykonawców. Przygotowanie koncepcji przyłącza jest elementem niezbędnym do wykonania tej konstrukcji. W tym sensie usługa ta wywodzi się z nieruchomości i bezpośrednio jej dotyczy. Jest to wprawdzie usługa sporządzenia planów przyłącza, które ostatecznie mogą być zmodyfikowane w związku z wynikami badań środowiskowych i pomiarów wietrzności, jednak w wyniku świadczenia usługi zostaną wykonane projekty dla dwóch alternatywnych tras przyłącza, których przebieg będzie dotyczył określonych działek i odcinków morza. Są to zatem projekty, które dotyczą konkretnych lokalizacji. Spółka stoi na stanowisku, że usługa ta będzie usługą związaną z nieruchomościami w rozumieniu art. 28e ustawy VAT i art. 31a Rozporządzenia. W rezultacie w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, miejscem świadczenia tej usługi dla potrzeb podatku VAT będzie miejsce położenia nieruchomości. Nieruchomość w postaci przyłącza jest położona częściowo na terytorium Polski, a częściowo poza nim - w wyłącznej strefie ekonomicznej. Jednak Spółka stoi na stanowisku, że usługa ta będzie w całości opodatkowana podatkiem VAT, co uzasadnia poniżej.

Ad.2

Spółka stoi na stanowisku, że pomimo uznania, że usługa ta jest związana z nieruchomościami, usługa ta jest usługą kompleksową i dzielenie jej na część odnosząca się do terytorium RP, która podlega VAT i część odnoszącą się do wyłącznej strefy ekonomicznej jest nieuzasadnione i niemożliwe do przeprowadzenia za pomocą racjonalnego klucza alokacji. W związku z tym Spółka stoi na stanowisku, że całość usługi będzie podlegała podatkowi VAT.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wielokrotnie wypowiadał się w sprawie usług kompleksowych. Konkluzje zawarte w orzeczeniach Trybunału sprowadzają się do twierdzenia, że w sytuacji, gdy w rzeczywistości gospodarczej pojawi się transakcja złożona, dzielenie której miałoby charakter sztuczny - nie należy dokonywać takiego podziału.

Usługa wykonania koncepcji przyłącza jest niewątpliwie usługą złożoną. Przygotowanie koncepcji wymaga oprócz stworzenia projektu graficznego linii kablowej i stacji przyłączeniowych, świadczenia wielu innych usług w tym przygotowania analizy ekonomicznej i technologicznej oraz audytu prawnego.

W omawianym przypadku brak jest możliwości podziału usługi na część odnoszącą się do czynności przygotowania koncepcji przyłącza na obszarze Polski i w wyłącznej strefie ekonomicznej. Umowa nie przewiduje go, ponieważ nie jest to uzasadnione technologicznie i ekonomicznie Z punktu widzenia Wnioskodawcy istotne jest otrzymanie koncepcji technicznej przyłącza, jako całości, nie zaś koncepcji odnoszących się do poszczególnych jej odcinków i urządzeń.

Projekty będą się skupiać na kwestiach dotyczących odcinka przyłącza położonego na lądzie i na morzu bez dalszego dzielenia odcinka morskiego na część dotyczącą morza terytorialnego i obszaru poza terytorium RP. Podział taki miałby charakter sztuczny.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że zasadnicza część usługi będzie dotyczyła nieruchomości położonych na terytorium Polski. Na terenie Polski zlokalizowane będą Stacja Brzegowa, Stacja końcowa oraz przeważająca część linii kablowej. S, do której ma zostać doprowadzone przyłącze, również znajduje się na terytorium RP.

Brak jest racjonalnych, obiektywnych przesłanek alokowania wynagrodzenia do części podlegającej VAT i poza VAT. Zastosowanie bowiem w tym przypadku podziału wynagrodzenia w oparciu o proporcje np. dotyczące długości linii przebiegającej w wyłącznej strefie ekonomicznej i na terytorium RP nie byłoby racjonalne, gdyż wynagrodzenie dotyczy przygotowania dwóch koncepcji, w których odcinki te mogłyby mieć różną długość.

Brak jest również możliwości racjonalnego określenia czasu spędzonego nad koncepcją, która dotyczy odcinka linii kablowej i stacji położonej w wyłącznej strefie ekonomicznej i poza nią, gdyż jak wskazano wcześniej, podział taki nie ma uzasadnienia technologicznego ani ekonomicznego. W związku z tym osoby zaangażowane w wykonanie usługi nie będą w stanie określić ile czasu zajęła im praca dotycząca konkretnej części przyłącza

Mając na uwadze, że zasadnicza część usługi będzie dotyczyła nieruchomości położonych w Polsce i brak jest racjonalnych, obiektywnych przesłanek do podziału wygrodzenia na część podlegającą VAT i pozostającą poza VAT, Spółka stoi na stanowisku, że całość wynagrodzenia za świadczoną na podstawie Umowy usługę będzie podlegała podatkowi VAT.

Ad.3

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Zakup usług świadczonych na podstawie Umowy jest niezbędny do realizacji inwestycji w postaci budowy farmy wiatrowej na Morzu Bałtyckim. Inwestycja ta w przyszłości będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT tj. sprzedaży energii elektrycznej. W związku z tym Spółka będzie miała prawo do odliczenia VAT z faktury dotyczącej usługi wykonanej na podstawie Umowy zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

jest prawidłowe w zakresie uznania usługi polegającej na przygotowaniu koncepcji przyłącza za usługę związaną z nieruchomościami,
jest nieprawidłowe w zakresie opodatkowania w całości podatkiem VAT usługi polegająca na przygotowaniu koncepcji przyłącza,
jest nieprawidłowe w zakresie pełnego prawa do odliczenia VAT z faktury dotyczącej usługi polegająca na przygotowaniu koncepcji przyłącza.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy). Przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4 ustawy). Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

Ustawa z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej (Dz. U. z 2009 r., Nr 12, poz. 67 z późn. zm.), choć nie definiuje wprost pojęcia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jednak określa jej granice, a tym samym wyznacza obszar wchodzący w skład terytorium kraju.

W świetle regulacji zawartej w art. 1 tej ustawy, granicą Rzeczypospolitej Polskiej, zwaną dalej „granicą państwową”, jest powierzchnia pionowa przechodząca przez linię graniczną, oddzielająca terytorium państwa polskiego od terytoriów innych państw i od morza pełnego. Granica państwowa rozgranicza również przestrzeń powietrzną, wody i wnętrze ziemi.

Zgodnie z art. 3 ww. ustawy, granica państwowa na morzu przebiega w odległości 12 mil morskich od linii podstawowej, określonej w odrębnych przepisach, lub po zewnętrznej granicy red włączonych do morza terytorialnego.

Według art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (Dz. U. z 2013 r., poz. 934, z pózn. zm.), obszarami morskimi Rzeczypospolitej Polskiej są:

morskie wody wewnętrzne,
morze terytorialne,
strefa przyległa,
wyłączna strefa ekonomiczna

zwane „polskimi obszarami morskimi”.

Z treści ust. 2 tego artykułu wynika, że w skład terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wchodzą morskie wody wewnętrzne i morze terytorialne.

W myśl art. 15 ww. ustawy, wyłączna strefa ekonomiczna jest położona na zewnątrz morza terytorialnego i przylega do tego morza. Obejmuje ona wody, dno morza i znajdujące się pod nim wnętrze ziemi.

Zgodnie z art. 17 ww. ustawy Rzeczypospolitej Polskiej przysługują w wyłącznej strefie ekonomicznej:

suwerenne prawa w celu rozpoznawania, zarządzania i eksploatacji zasobów naturalnych, zarówno żywych, jak i mineralnych, dna morza i wnętrza ziemi pod nim oraz pokrywających je wód, a także ochrona tych zasobów oraz suwerenne prawa w odniesieniu do innych gospodarczych przedsięwzięć w strefie;
władztwo w zakresie:
1. budowania i użytkowania sztucznych wysp, konstrukcji i innych urządzeń,
2. badań naukowych morza,
3. ochrony i zachowania środowiska morskiego;
inne uprawnienia przewidziane w prawie międzynarodowym.

Natomiast art. 22 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma wyłączne prawo wznoszenia, udzielania pozwoleń na wznoszenie i wykorzystywanie w wyłącznej strefie ekonomicznej sztucznych wysp, wszelkiego rodzaju konstrukcji i urządzeń przeznaczonych do przeprowadzania badań naukowych, rozpoznawania lub eksploatacji zasobów, jak również w odniesieniu do innych przedsięwzięć w zakresie gospodarczego badania i eksploatacji wyłącznej strefy ekonomicznej, w szczególności wykorzystania w celach energetycznych wody, prądów morskich i wiatru.

Z powyższych przepisów ustawy o obszarach morskich wynika, że wyłączna strefa ekonomiczna znajdująca się na obszarze morskim RP nie wchodzi w skład terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie Rzeczypospolitej Polskiej przysługuje w wyłącznej strefie ekonomicznej władztwo w zakresie budowania i użytkowania sztucznych wysp, konstrukcji i innych urządzeń, badań naukowych morza, ochrony i zachowania środowiska morskiego, oraz wyłączne prawo wznoszenia, udzielania pozwoleń na wznoszenie i wykorzystywanie w wyłącznej strefie ekonomicznej sztucznych wysp, wszelkiego rodzaju konstrukcji i urządzeń przeznaczonych do przeprowadzania badań naukowych, rozpoznawania lub eksploatacji zasobów, jak również w odniesieniu do innych przedsięwzięć w zakresie gospodarczego badania i eksploatacji wyłącznej strefy ekonomicznej, w szczególności wykorzystania w celach energetycznych wody, prądów morskich i wiatru.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W przypadku świadczenia usług istotnym, dla prawidłowego rozliczenia podatku do towarów i usług, jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 i art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 ustawy).

Od powyższej zasady ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami.

I tak, w myśl art. 28e ustawy, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Przepis art. 28e ustawy – jak wynika z jego brzmienia – stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość. Usługi które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące – determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy obejmuje wyłącznie usługi, które dotyczą konkretnej nieruchomości – jedynie wówczas można w praktyce zastosować opodatkowanie w miejscu położenia nieruchomości.

Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9 (2) (a) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Należy zatem uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości.

W tym miejscu trzeba wskazać, że w celu zapewnienia jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, w szczególności w odniesieniu do kwestii: podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu, wydano rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do miejsca świadczenia usług (Dz. Urz. UE L z 2013 r., Nr 284, str. 1). Rozporządzenie w zmienionym brzmieniu obowiązuje od dnia 1 stycznia 2017 r.

Na mocy art. 1 pkt 1 lit. d) tiret (ii) ww. rozporządzenia uregulowano m.in. kwestie związane z ustalaniem miejsca świadczenia usług związanych z nieruchomościami, poprzez dodanie podsekcja 6a „Świadczenie usług związanych z nieruchomościami”. Zgodnie z art. 31a ust. 1 podsekcji 6a, usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Natomiast zgodnie z dodanym w sekcji 1 rozdziału V art. 13b do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;
każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;
każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;
każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.

Rozwiązania wprowadzone powyższym rozporządzeniem mają na celu doprowadzić w całej Unii Europejskiej do wspólnej wykładni i spójnego stosowania przepisu szczególnego jakim jest art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE. Administracje podatkowe odpowiedzialne za wdrażanie przepisów UE dotyczących VAT powinny unikać stosowania definicji i pojęć pochodzących z ich przepisów krajowych. Do celów stosowania art. 47 Dyrektywy ocena musi więc opierać się na definicjach określonych w przepisach UE dotyczących VAT, a nie na definicjach określonych w prawie krajowym każdego państwa członkowskiego.

Warto dodać, że kwestia uznania terenu pokrytego wodą za nieruchomość, była przedmiotem rozstrzygnięcia przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości. W wyroku z dnia 3 marca 2005 r. w sprawie C-428/02, dotyczącej wykładni art. 13 część B lit. b) Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. L 145 z późn. zm.), Trybunał stwierdził, że okoliczność, że teren jest w całości lub w części zalany wodą nie jest przeszkodą dla jego kwalifikacji jako nieruchomości, która może stanowić przedmiot wynajmu lub dzierżawy. Z wyroku tego wynika, iż właściciel takiej nieruchomości może udostępnić ten teren w całości, w tym wyodrębnione jego części, jednak nie dotyczy to jakiejś ilości wody tylko określonej części basenu portowego. Powierzchnia takiego basenu - pokryta wodą, odgrodzona w sposób trwały - nie może być przemieszczona, zatem jest nieruchomością.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka planuje wybudować farmę wiatrową na Morzu Bałtyckim. Farma będzie zlokalizowana w Wyłącznej Strefie Ekonomicznej. Po uzyskaniu pozwolenia na wznoszenie i wykorzystywanie sztucznych wysp, konstrukcji i urządzeń w polskich obszarach morskich (PSzW - decyzja Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 16 kwietnia 2012 r.), Wnioskodawca rozpoczął wstępne prace związane z procesem inwestycyjnym tj. starania o uzyskanie pozwoleń na budowę i pozwoleń środowiskowych oraz prace nad określeniem lokalizacji poszczególnych elektrowni. W związku z tym Spółka prowadzi szereg postępowań w trybie przetargu ograniczonego na wykonanie usług specjalistycznych umożliwiających przeprowadzenie badań niezbędnych do uzyskania pozwoleń oraz wskazania miejsca budowy elektrowni wiatrowych. W ramach jednego z takich postępowań Spółka zawarła „Umowę na przygotowanie koncepcji technicznej i lokalizacyjnej dla wyprowadzenia mocy z morskiej farmy wiatrowej do punktu przyłączenia w S” ze spółką M Sp. z o.o. (dalej: Umowa; M). Spółka oraz M są czynnymi podatnikami VAT z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z „Opisem przedmiotu Umowy” stanowiącym Załącznik nr 1 do Umowy, usługi mają polegać na opracowaniu najbardziej racjonalnej i możliwej do zrealizowania przez Spółkę (pod względem technicznym, ekonomicznym i prawnym) koncepcji technicznej i lokalizacyjnej wyprowadzenia mocy z morskiej farmy wiatrowej do punktu przyłączenia w Stacji Elektroenergetycznej (dalej: S). Powyższe oznacza opracowanie koncepcji na położenie kabla na dnie Morza Bałtyckiego umożliwiającego przesłanie energii z elektrowni wiatrowych zlokalizowanych w wyłącznej strefie ekonomicznej do punktu przyłączenia w S. Linia kablowa będzie składała się z odcinka morskiego i lądowego wraz z niezbędną infrastrukturą, w szczególności: Platformą Eksportującą, Stacją Brzegową (w razie wyboru technologii AC) oraz Stacją Końcową. Odcinek morski składa się z odcinka położonego w wyłącznej strefie ekonomicznej, na morzu wewnętrznym i wodach wewnętrznych Rzeczypospolitej Polskiej. Platforma Eksportująca zostanie zlokalizowana w wyłącznej strefie ekonomicznej. Będzie to rodzaj rozdzielni, do której będzie przesyłana energia elektryczna z poszczególnych turbin wiatrowych. Obecnie nie jest znane dokładne położenie Platformy Eksportującej. Spółka wskazała M orientacyjny punkt lokalizacji tej platformy w celu rozpoczęcia prac. Ostateczna lokalizacja będzie zależała m.in. od wyników badań środowiskowych i od lokalizacji turbin wiatrowych. Szczegółowy zakres prac obejmuje przygotowanie wstępnej koncepcji Platformy Eksportującej, stacji Brzegowej i Stacji Końcowej wraz z rozmieszczeniem urządzeń, wstępnym określeniem ich gabarytów, koncepcją zagospodarowania terenów, bez przyporządkowania do konkretnej lokalizacji. Ponadto w ramach usług należy wskazać wstępne i preferowane parametry technologiczne przyłącza, m.in. maksymalną i minimalną szerokość wykopów pod ułożenie torów kablowych; maksymalną głębokość wykopów; dane dotyczące długości przewiertów na lądzie i na morzu; maksymalną zajętość powierzchni dla Stacji Brzegowej i Stacji Końcowej oraz dane dotyczące budynków tych stacji; możliwe i preferowane sposoby układania kabla w dnie morskim; analizę stanu prawnego nieruchomości dla części lądowej przyłącza. Długość przyłącza na obszarze wyłącznej strefy ekonomicznej (od granicy morza terytorialnego do planowanej lokalizacji platformy eksportującej) to około 11,5 km. Długość przyłącza na terytorium RP w wariancie najkrótszym przyłącza (od punktu przyłączenia do granicy morza terytorialnego) to około 59 km, z czego część lądowa około 26 km, część morska około 33 km. Długość przyłącza na terytorium RP w wariancie najdłuższym przyłącza (od punktu przyłączenia do granicy morza terytorialnego) około 112 km, z czego część lądowa ok. 64 km, część morska ok. 48 km. Wszystkie prace budowlane wykonywane na morzu (montaż i demontaż linii kablowych i stacji), które zostaną wykonane m.in. na podstawie koncepcji przygotowanych zgodnie z Umową, są pracami skomplikowanymi i wymagają stosowania specjalistycznego sprzętu. Wyniki powyższych prac będą uzgadniane ze Spółką i na ich podstawie zostanie opracowanych 8 wariantów lokalizacyjno-technicznych. Następnie wykonawca usługi przekaże wnioski i rekomendacje dla wyboru 2 wariantów trasy przyłącza, tj. Wariantu Podstawowego Przyłącza oraz Racjonalnego Wariantu Alternatywnego Przyłącza. Oba warianty będą zawierały szczegółowy opis techniczny i graficzny proponowanych rozwiązań wraz z opisem m.in. uwarunkowań i ograniczeń środowiskowych, terenowych, społecznych, ekonomicznych i prawnych oraz bieżącej analizy rynku. Dla każdego z wariantów długość kabla położonego według danej koncepcji w wyłącznej strefie ekonomicznej może być różna. Wynagrodzenie za wykonanie prac zostało określone jako wynagrodzenie ryczałtowe płatne jednorazowo po podpisaniu przez Zamawiającego Protokołu Końcowego, przy czym strony dopuszczają możliwość wypłaty zaliczki. Podsumowując - przedmiotem Umowy jest przygotowanie kompleksowej koncepcji przyłącza. Przygotowanie koncepcji wymaga oprócz stworzenia projektu graficznego linii kablowej i stacji przyłączeniowych, świadczenia wielu innych usług w tym analizy ekonomicznej i technologicznej oraz audytu prawnego. Końcowym rezultatem świadczonej usługi będą dwie koncepcje - podstawowa i alternatywna - które będą w odmienny sposób określały trasy przebiegu linii kablowej, na lądzie oraz na morzu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą między innymi ustalenia czy usługa polegająca na przygotowaniu koncepcji przyłącza stanowi usługę związaną z nieruchomościami.

Jak wskazał w opisie sprawy Wnioskodawca usługa polegająca na przygotowaniu koncepcji przyłącza dotyczy linii kablowej wraz z infrastrukturą, która będzie umiejscowiona na lądzie oraz na dnie morza oraz będzie służyła elektrowniom wiatrowym położonym w wyłącznej strefie ekonomicznej. Długość przyłącza na obszarze wyłącznej strefy ekonomicznej (od granicy morza terytorialnego do planowanej lokalizacji platformy eksportującej) to około 11,5 km. Długość przyłącza na terytorium RP w wariancie najkrótszym przyłącza (od punktu przyłączenia do granicy morza terytorialnego) to około 59 km, z czego część lądowa około 26 km, część morska około 33 km. Długość przyłącza na terytorium RP w wariancie najdłuższym przyłącza (od punktu przyłączenia do granicy morza terytorialnego) około 112 km, z czego część lądowa ok. 64 km, część morska ok. 48 km.

Zatem analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że przedmiotowa usługa należy uznać za usługę, do której ma zastosowanie art. 28e ustawy. Przedmiotowa usługa bez wątpienia związana jest bowiem z konkretną nieruchomością określoną co do lokalizacji, która stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym usługa polegająca na przygotowaniu koncepcji przyłącza jest usługą związaną z nieruchomościami należało uznać za prawidłowe.

Ponadto Wnioskodawca ma wątpliwości czy przedmiotowa usługa powinna być w całości opodatkowana podatkiem VAT, czy też część odnosząca się do wyłącznej strefy ekonomicznej powinna być wydzielona i wyłączona z opodatkowania jako usługa związana z nieruchomością położoną poza terytorium Polski.

Jak zostało już wskazane powyżej usługa polegająca na przygotowaniu koncepcji przyłącza będzie stanowiła usługę związaną z nieruchomościami. Zatem przy określaniu miejsca świadczenia tej usługi znajdzie zastosowanie art. 28e ustawy zgodnie z którym miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami jest miejsce położenia nieruchomości.

Z opisu spawy wynika, że linia kablowa będzie składała się z odcinka morskiego i lądowego wraz z niezbędną infrastrukturą, w szczególności: Platformą Eksportującą, Stacją Brzegową oraz Stacją Końcową. Odcinek morski składa się z odcinka położonego w wyłącznej strefie ekonomicznej, na morzu wewnętrznym i wodach wewnętrznych Rzeczypospolitej Polskiej. Długość przyłącza na obszarze wyłącznej strefy ekonomicznej (od granicy morza terytorialnego do planowanej lokalizacji platformy eksportującej) to około 11,5 km. Długość przyłącza na terytorium RP w wariancie najkrótszym przyłącza (od punktu przyłączenia do granicy morza terytorialnego) to około 59 km, z czego część lądowa około 26 km, część morska około 33 km. Długość przyłącza na terytorium RP w wariancie najdłuższym przyłącza (od punktu przyłączenia do granicy morza terytorialnego) około 112 km, z czego część lądowa ok. 64 km, część morska ok. 48 km.

Zatem przedmiotowa usługa polegająca na przygotowaniu koncepcji przyłącza będzie wykonywana zarówno na terenie wyłącznej strefy ekonomicznej oraz na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W konsekwencji wykonanie usługi polegającej na przygotowaniu koncepcji przyłącza na terenie wyłącznej strefy ekonomicznej, która nie stanowi terytorium kraju, nie będzie podlegało opodatkowaniu, natomiast wykonanie tej usługi w obszarze polskich wód wewnętrznych, polskiego morza terytorialnego oraz lądu, które stanowią terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem stosownie do art. 28e ustawy miejscem świadczenia przedmiotowej usługi w tej części będzie Polska.

Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotowa usługa powinna być w całości opodatkowana podatkiem VAT. Skoro przedmiotowa usługa z uwagi na miejsce jej świadczenia ustalane na podstawie art. 28e ustawy w części nie będzie podlegała opodatkowaniu natomiast w części będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w Polsce Spółka nie powinna opodatkowywać usługi proporcjonalnie w części w jakiej usługa dotyczyć będzie obszaru poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz opodatkowywać proporcjonalnie w części w jakiej usługa dotyczyć będzie obszaru terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W tym miejscu wskazać należy, że kompleksowy charakter usługi opisanej we wniosku pozostaje bez wpływu na miejsce opodatkowania podatkiem od towarów i usług przedmiotowej usługi. Jak wskazano przedmiotowa usługa z uwagi na miejsce jej świadczenia w części podlega opodatkowaniu natomiast w części nie podlega opodatkowaniu. Zatem Spółka powinna dokonać wyboru odpowiedniej metody czy klucza według którego ustali w jakiej części usługa podlega opodatkowaniu a w jakiej nie podlega opodatkowaniu. Każda metoda, czy to oparta na kluczu wartościowym, czy też kluczu powierzchniowym jest właściwa, o ile odzwierciedla stan faktyczny. Wybór odpowiedniej metody czy klucza podziału należy wyłącznie do podatnika, który winien sam zdecydować, czy jest to metoda obiektywna i wiarygodna w jego konkretnej sytuacji.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym usługa polegająca na przygotowaniu koncepcji przyłącza powinna w całości podlegać podatkowi VAT należy uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca ma również wątpliwości, czy będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących zakupu usług wykonanych w ramach Umowy.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do odliczenia podatku VAT, wskazać należy, że generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi,
z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne
w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca jest i w momencie zawarcia Umowy będzie zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Zakup usług świadczonych na podstawie Umowy jest niezbędny do realizacji inwestycji w postaci budowy farmy wiatrowej na Morzu Bałtyckim. Inwestycja ta w przyszłości będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT tj. sprzedaży energii elektrycznej.

Zdaniem Wnioskodawcy usługa polegająca na przygotowaniu koncepcji przyłącza powinna w całości podlegać podatkowi VAT tym samym Spółka będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dotyczących zakupu usług wykonanych w ramach Umowy.

Jak zostało wskazane wyżej wykonanie usługi polegającej na przygotowaniu koncepcji przyłącza na terenie wyłącznej strefy ekonomicznej, która nie stanowi terytorium kraju, nie będzie podlegało opodatkowaniu, natomiast wykonanie tej usługi w obszarze polskich wód wewnętrznych, polskiego morza terytorialnego oraz lądu, które stanowią terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktury dotyczącej usługi wykonywanej na podstawie Umowy, lecz tylko w odniesieniu do części usługi opodatkowanej podatkiem od towarów i usług tj. usługi wykonanej na obszarze polskich wód wewnętrznych, polskiego morza terytorialnego oraz lądu. Natomiast w odniesieniu do części usługi, która nie podlega opodatkowaniu tj. usługi wykonanej na terenie wyłącznej strefy ekonomicznej znajdzie zastosowanie art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy i Wnioskodawcy w odniesieniu do tej części usługi nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zatem w świetle powyższych okoliczności, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przysługującego mu prawa do obniżenia kwoty podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy należy uznać je za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin