Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.113.2017.1.MR
z 19 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2017 r. (data wpływu 19 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na działalność badawczo-rozwojową, które stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w wysokości nieprzekraczającej obowiązujących w danym roku limitów, określonych w art. 18d ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 maja 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na działalność badawczo-rozwojową, które stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w wysokości nieprzekraczającej obowiązujących w danym roku limitów, określonych w art. 18d ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

G. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży produktów leczniczych (dalej również „leki”). Wnioskodawca w swojej działalności koncentruje się na badaniach i rozwoju produktów leczniczych, stale inwestując w zaplecze produkcyjne i badawcze, które stanowi gwarancję jakości i nowoczesności wytwarzanych przez Spółkę leków.

Wnioskodawca obecnie w sposób systematyczny prowadzi oraz zamierza prowadzić w przyszłości prace badawczo-rozwojowe, zarówno usługowo - na zlecenie innych podmiotów, jak i dotyczące własnych produktów leczniczych, tzn. takich, które Spółka samodzielnie wytwarza i wprowadza do obrotu oraz w stosunku do których posiada lub uzyska w przyszłości status podmiotu odpowiedzialnego w rozumieniu art. 2 pkt 24 ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2008 r. Nr 45, poz. 271 j.t. ze zm., dalej: „Prawo farmaceutyczne”).

Prace badawczo-rozwojowe, które prowadzi Spółka, można podzielić na dwie poniższe grupy:

1. prace zmierzające do opracowania nowych produktów leczniczych, oraz
2. prace mające na celu rozwój już istniejących produktów leczniczych, polegające zasadniczo na unowocześnieniu i optymalizacji procesu ich produkcji.
   
   

Każdy oddzielny projekt z zakresu prac badawczo-rozwojowych jest przez Spółkę odrębnie ewidencjonowany w unikalny sposób umożliwiający jego identyfikację w systemie komputerowym Wnioskodawcy.

Na koszty prac badawczo-rozwojowych, które podejmowane są w pracowniach laboratoryjnych oraz w tzw. wydziale P., składają się:

1. Koszty wynagrodzeń pracowników, których obowiązki są związane wyłącznie z prowadzeniem prac badawczo-rozwojowych, spośród których Spółka wyodrębnia:
   • należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 t.j.) oraz
     
   • składki z tytułu ww. należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 963 t.j. ze zm.), w części finansowanej przez Spółkę,
   zwane dalej: „kosztami wynagrodzeń”.
   
2. Odpisy amortyzacyjne, dokonywane od wyposażenia, aparatów i sprzętu laboratoryjnego, wykorzystywanych przez pracowników wyłącznie w celu prowadzenia prac badawczo-rozwojowych, przy czym w przyszłości możliwe jest również, że Spółka będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych od pozostałego wyposażenia i sprzętu biurowego (np. mebli) oraz elektronicznego (np. komputerów, serwerów), jak również od wartości niematerialnych i prawnych (np. licencji na oprogramowanie komputerowe), które będą wykorzystywane do prowadzenia prac badawczo-rozwojowych.
3. Koszty materiałów wykorzystywanych do prowadzenia prac badawczo-rozwojowych.
   
   

W dniu 27 lutego 2017 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał na wniosek Spółki interpretację indywidualną nr 1462-IPPB5.4510.2.2017.2.MR, w której uznał za prawidłowe następujące stanowisko:

1. Prace opisane przez Spółkę stanową działalność badawczo-rozwojową uprawniającą do skorzystania z ulgi, o której mowa art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 t.j. ze zm., dalej: „ustawa o PDOP”), zdefiniowaną w art. 4a pkt 26, w zw. z art. 4a pkt 27 i pkt 28 ustawy o PDOP;
2. Koszty wynagrodzeń stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 1 w zw. z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOP;
3. Wnioskodawca jest uprawniony do ujęcia w kosztach kwalifikowanych odpisów amortyzacyjnych od wyposażenia, aparatów i sprzętu laboratoryjnego, jak również od pozostałego wyposażenia i sprzętu biurowego oraz elektronicznego, wykorzystywanych przez pracowników realizujących prace badawczo-rozwojowe, jak również od wartości niematerialnych i prawnych, które będą wykorzystywane w celu prowadzenia prac badawczo-rozwojowych;
4. Ponoszone przez Spółkę koszty działalności badawczo-rozwojowej będą podlegały, na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o PDOP, odliczeniu od podstawy opodatkowania Wnioskodawcy, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o PDOP, w wysokości nieprzekraczającej obowiązujących w danym roku limitów, określonych w art. 18d ust. 7 ustawy o PDOP, w zeznaniu za rok podatkowy, w którym Spółka poniosła lub poniesie te koszty.
   
   

Spółka, w trakcie wykonywania prac rozwojowych, księguje związane z nimi koszty na odrębnym koncie: Rozliczenia międzyokresowe kosztów czynne. Wynika to z faktu, że do momentu zakończenia tych prac Spółka nie jest w stanie stwierdzić, czy zakończą się one wynikiem pozytywnym oraz czy spełnione zostaną pozostałe przesłanki, o których mowa w art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 1047 t.j., dalej: „ustawa o rachunkowości”), pozwalające zaliczyć je do wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, koszty zakończonych prac rozwojowych prowadzonych przez jednostkę na własne potrzeby, poniesione przed podjęciem produkcji lub zastosowaniem technologii, zalicza się do wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli:

1. produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone;
2. techniczna przydatność produktu lub technologii została stwierdzona i odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie jednostka podjęła decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii;
3. koszty prac rozwojowych zostaną pokryte, według przewidywań, przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii.
   
   

Dopiero po zakończeniu prac rozwojowych, jeżeli wspomniane warunki zostaną spełnione, poniesione koszty podlegają amortyzacji zgodnie z ustawą o rachunkowości. Koszty te Spółka odpisuje zgodnie z art. 33 ust. 3 tej ustawy, tj. przez okres ekonomicznej użyteczności rezultatów prac rozwojowych, przy czym okres ten nie może przekroczyć 5 lat.

Jednocześnie, koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym są, co do zasady, zaliczane przez Spółkę do podatkowych kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Możliwość taką daje art. 15 ust. 4a ustawy o PDOP, który to przepis wymienia kilka alternatywnych sposobów zaliczania wydatków z tytułu prac rozwojowych do kosztów uzyskania przychodów, tj.:

1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ww. ustawy.
   
   

Spółka stosuje zatem obecnie formę rozliczania wydatków ponoszonych z tytułu prac rozwojowych wskazaną w art. 15 ust. 4a pkt 3 ustawy o PDOP, tj. od kosztów prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym dokonuje odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 tej ustawy (tj. przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy), o ile spełnione są warunki, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.

Zgodnie z tym przepisem, amortyzacji podlegają, niezależnie od przewidywanego okresu używania, koszty prac rozwojowych zakończonych wynikiem pozytywnym, który może być wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. produkt lub technologia wytwarzania są ściśle ustalone, a dotyczące ich koszty prac rozwojowych wiarygodnie określone, oraz
2. techniczna przydatność produktu lub technologii została przez podatnika odpowiednio udokumentowana i na tej podstawie podatnik podjął decyzję o wytwarzaniu tych produktów lub stosowaniu technologii, oraz
3. z dokumentacji dotyczącej prac rozwojowych wynika, że koszty prac rozwojowych zostaną pokryte spodziewanymi przychodami ze sprzedaży tych produktów lub zastosowania technologii.
   
   

Jeżeli natomiast koszty prac rozwojowych nie spełnią warunków określonych w art. 33 ust. 2 ustawy o rachunkowości, a tym samym nie mogą zostać zaliczone do wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu tej ustawy, ich wartość Spółka odnosi do pozostałych kosztów operacyjnych. W tej sytuacji Spółka nie może również amortyzować tych prac na gruncie ustawy o PDOP, gdyż warunki określone w art. 16b ust. 2 pkt 3 tej ustawy nie są wówczas spełnione. W takim przypadku poniesione koszty prac rozwojowych Wnioskodawca zalicza więc do kosztów uzyskania przychodów w roku, w którym prace te zostały zakończone, zgodnie z art. 15 ust. 4a pkt 2 ustawy o PDOP.

Jednocześnie Spółka rozważa także możliwość wyboru w przyszłości innego niż dotychczasowy sposobu traktowania kosztów prac rozwojowych na gruncie ustawy o PDOP, tj. jednej z możliwości rozpoznania tych kosztów dla celów podatkowych, jaką daje art. 15 ust. 4a pkt 1 albo pkt 2 ustawy o PDOP. Jeżeli Spółka podejmie taką decyzję, poniesione koszty zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przed zakończeniem danego projektu badawczo rozwojowego w miesiącu, w którym zostały poniesione, albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy albo też jednorazowo w roku podatkowym, w którym prace zostały zakończone.

Spółka nie ma zatem obowiązku czekać do momentu pozytywnego zakończenia prac rozwojowych, ale może zaliczać ponoszone koszty tych prac do kosztów uzyskania przychodów już w trakcie ich trwania, niezależnie od końcowego rezultatu, nawet wówczas, gdy prace te w ogóle nie zostaną zakończone - pod warunkiem że spełnią one przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów.

Z kolei wydatki związane z podejmowanymi pracami badawczymi (które nie spełniają definicji prac rozwojowych) Spółka ujmuje w księgach rachunkowych jako koszt okresu, w jakim zostały one poniesione. Prowadzone przez Spółkę prace badawcze mają na celu uzyskanie przychodu w przyszłości, jednak kosztów związanych z tymi pracami nie można powiązać w sposób bezpośredni z konkretnym przychodem. W konsekwencji, Spółka zalicza wydatki związane z tymi pracami do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP, tj. w momencie ich poniesienia. Jeżeli natomiast koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią one koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka ma prawo odliczyć od podstawy opodatkowania wydatki poniesione na działalność badawczo-rozwojową, stanowiące koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o PDOP, w wysokości nieprzekraczającej obowiązujących w danym roku limitów, określonych w art. 18d ust. 7 ustawy o PDOP, w zeznaniu za rok podatkowy, w którym wydatki te Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy o PDOP?

Zdaniem Spółki,

Spółka stoi na stanowisku, że prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na działalność badawczo-rozwojową, stanowiących koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o PDOP, w wysokości nieprzekraczającej obowiązujących w danym roku limitów, przysługuje Spółce w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym wydatki te Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy o PDOP.

Uzasadnienie Stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o PDOP, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane kosztami kwalifikowanymi.

Powyższego odliczenia, w myśl art. 18d ust. 8 tej ustawy, dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. Należy zatem zauważyć, że ustawodawca uzależnił możliwość dokonania odliczenia kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową od tego, czy koszty te stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o PDOP.

Ustawodawca nie przewidział jednak dla celów skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową żadnej szczególnej definicji momentu poniesienia kosztów uzyskania przychodów. Dlatego, w ocenie Spółki, aby prawidłowo określić moment, w którym może ona określone koszty kwalifikowane odliczyć od podstawy opodatkowania, zasadne jest odwołanie się w tym zakresie do regulacji normujących kwestię poniesienia kosztów uzyskania przychodów, zawartych w art. 15 ust. 4 - 4e tej ustawy. W myśl ust. 4 tego artykułu, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast w przypadku pośrednich kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP, koszty te są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 4e ustawy o PDOP, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, co do zasady, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Jednak w stosunku do kosztów prac rozwojowych ustawodawca zawarł w ustawie o PDOP szczególne regulacje normujące moment rozpoznania tych kosztów dla celów podatkowych.

I tak, w myśl art. 15 ust. 4a ustawy o PDOP, koszty prac rozwojowych mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w jeden z poniższych sposobów:

1. w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy, albo
2. jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
3. poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3.
   
   

Zatem, zgodnie z wyborem podatnika, w przypadku prowadzenia prac rozwojowych ich koszty mogą być rozpoznawane jako koszty podatkowe w trakcie trwania tych prac bądź jednorazowo na moment ich zakończenia albo też podatnik może rozpoznawać koszty tych prac poprzez odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnych i prawnych, które powstaną co do zasady w przypadku zakończenia prac rozwojowych wynikiem pozytywnym.

W konsekwencji, w świetle przytoczonych wyżej przepisów ustawy o PDOP, w zależności od charakteru poszczególnych kosztów kwalifikowanych, Spółka będzie mogła zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów, co do zasady:

1. W odniesieniu do kosztów prac rozwojowych, w zależności od wyboru Spółki:
   • w miesiącu, w którym zostały poniesione albo począwszy od tego miesiąca w równych częściach w okresie nie dłuższym niż 12 miesięcy,
   • jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostały zakończone, albo
     
   • poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOP od wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o PDOP;
2. W przypadku pozostałych kosztów pośrednich (niespełniających definicji prac rozwojowych): w dacie ich poniesienia, tj. na dzień, na który Spółka ujęła koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury, a jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego - proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
   
   

W ocenie Spółki, z literalnego brzemienia art. 18d ust. 1 wynika, że możliwość odliczenia kosztów kwalifikowanych odnosi się wyłącznie do tej kategorii wydatków, które są już kosztem podatkowym, a zatem brak jest możliwości przyjęcia, że moment poniesienia kosztu dla potrzeb dokonania odliczenia z tytułu omawianej ulgi powinien być tożsamy z momentem ujęcia wydatku w księgach rachunkowych jako koszt. Spółka stoi na stanowisku, że dla momentu skorzystania z prawa do odliczenia kosztów kwalifikowanych od podstawy opodatkowania kluczowe powinno być ujęcie wydatku jako koszt uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Przyjęcie odmiennego stanowiska oznaczałoby, że ten sam wydatek mógłby zostać rozpoznany dla celów podatkowych w dwóch różnych latach podatkowych, tj. w jednym roku w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową, a w innym - jako koszt uzyskania przychodu. Zdaniem Spółki przyjęciu takiego stanowiska przeczy jednak wykładnia funkcjonalna przepisów dotyczących omawianej ulgi.

Zdaniem Wnioskodawcy istotą mechanizmu ulgi na działalność badawczo-rozwojową jest pomniejszenie podstawy opodatkowania o koszty, które już zostały zaliczone w danym roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu podatkowym. Koszty kwalifikowane powinny więc dwukrotnie obniżyć podstawę opodatkowania - najpierw jako koszty uzyskania przychodów, a następnie (częściowo - w ramach obowiązujących limitów), w zeznaniu podatkowym w ramach omawianej ulgi.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że nie przysługuje jej prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na działalność badawczo-rozwojową w zeznaniu za rok podatkowy, w którym je poniesiono, ale które do kosztów podatkowych zostaną zaliczone dopiero w latach następnych, np. poprzez odpisy amortyzacyjne.

W ocenie Spółki w zeznaniu składanym za określony rok podatkowy będzie ona uprawniona do odliczenia od podstawy opodatkowania tylko tych kosztów kwalifikowanych, które zostały przez nią rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w tym konkretnym roku podatkowym. W konsekwencji, zdaniem Spółki, będzie ona uprawniona do dokonania odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych, w rozumieniu art. 18d ustawy oPDOP, w następujący sposób:

• w części dotyczącej wydatków innych niż prace rozwojowe, stanowiących pośrednie koszty uzyskania przychodów - w zeznaniu za rok podatkowy, w którym Spółka zaliczy te wydatki do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o PDOP,
  

• w części dotyczącej wydatków na prace rozwojowe - w zeznaniu za rok podatkowy, w którym zostaną one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów według jednego ze sposobów, o których mowa w art. 15 ust. 4a pkt 1-3 ustawy o PDOP.
  
  
  

Stanowisko Spółki zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 11 stycznia 2017 r., sygn. 3063-ILPB1-3.4510.71.2016.1.MC, stwierdził: „(...) wybrana przez podatnika metoda zaliczenia (ujęcia) wydatków dotyczących działalności badawczo-rozwojowej do kosztów uzyskania przychodów decyduje o momencie, w którym podatnik uprawniony jest do skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową w związku z ponoszonymi kosztami (spełniającymi warunki klasyfikacji jako koszty kwalifikowane w ramach powyższej ulgi), a nie uzależnia tego od momentu nabycia przedmiotu kosztów kwalifikowanych czy wydatkowania środków na koszty kwalifikowane.”

Ten sam organ, w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 30 grudnia 2016 r., sygn. 3063-ILPB2.4510.164.2016.1.AO, uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia wydatków kwalifikowanych ponoszonych na realizowane przez Wnioskodawcę Prace Rozwojowe, w przysługującej Wnioskodawcy części (procencie), niezwróconych Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie, w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 18d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w momencie, w którym Wnioskodawca rozpoznaje (potrąca) przedmiotowe koszty kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów, tj. co do zasady, w momencie zakończenia danej Pracy Rozwojowej, bez względu na moment rozpoczęcia i czas trwania danej Pracy Rozwojowej”.

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 20 lutego 2017 r., sygn. 2461-IBPB-1-2.4510.59.2017.1.BG., stwierdził: „(...) jeżeli więc podatnik ponosi koszty prac rozwojowych, które stanowią w danym roku podatkowym koszty uzyskania przychodów, to w rozliczeniu za ten rok podatkowy (tj. 2016 r.) może skorzystać z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, w wysokości określonej w art. 18d ust. 7 pkt 2 lit. b updop (...)”

Stanowisko to znajduje również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 24 stycznia 2017 r., sygn. 1462-IPPB5.4510.1046.2016.1 MR, w której organ ten uznał, że: „Spółka nie może odliczyć od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na działalność badawczo-rozwojową w zeznaniu za rok podatkowy, w którym je poniesiono, a do kosztów podatkowych zaliczyć je w latach następnych poprzez odpisy amortyzacyjne.”

W konsekwencji powyższego, Spółka stoi na stanowisku, że prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na działalność badawczo-rozwojową, stanowiących koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o PDOP, w wysokości nieprzekraczającej obowiązujących w danym roku limitów, przysługuje Spółce w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym wydatki te Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z odpowiednimi przepisami ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków poniesionych na działalność badawczo-rozwojową, które stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w wysokości nieprzekraczającej obowiązujących w danym roku limitów, określonych w art. 18d ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do argumentacji Wnioskodawcy opartej na treści wskazanych interpretacji w uzasadnieniu własnego stanowiska, należy stwierdzić, że interpretacje te co do zasady wiążą w sprawie, w której zostały wydane i nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.