Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.145.2017.1.KT
z 12 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2017 r. (data wpływu 18 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 czerwca 2017 r. (data wpływu 9 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT w związku z realizacją Inwestycji mającej na celu przebudowę i rozbudowę targowiska – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT w związku z realizacją Inwestycji mającej na celu przebudowę i rozbudowę targowiska. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 czerwca 2017 r. poprzez wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miejska … (dalej „Wnioskodawca” lub „Miasto”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca planuje zrealizować Inwestycję mającą na celu przebudowę i rozbudowę targowiska znajdującego się na terenie Miasta (dalej „Inwestycja”). Zakresem prac wchodzących w skład planowanej Inwestycji objęte jest: przygotowanie dokumentacji technicznej (projekty budowlane branży budowlanej, elektrycznej i sanitarnej) oraz roboty budowlane, które obejmują wiaty i otoczenia, budowę utwardzonego placu łączącego funkcję postoju i możliwość sprzedaży bezpośredniej z pojazdu, budowę instalacji fotowoltaicznych na dachu wiaty, systemu kanalizacji deszczowej targowiska wraz z włączeniem do miejskiej sieci kanalizacyjnej. Wnioskodawca będzie ubiegał się o dofinansowanie Inwestycji w ramach środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (w skrócie: EFRROW).

Wydatki, które zostaną przez Wnioskodawcę poniesione w związku z realizacją Inwestycji będą dokumentowane przez wykonawców poszczególnych usług oraz dostawców towarów wystawianymi na Wnioskodawcę fakturami VAT, z wykazanymi na nich kwotami VAT naliczonego.

Na terenie Miasta działalność w zakresie zarządzania i administrowania targowiskami miejskimi realizowana jest przez spółkę Zakład … Sp. z o.o., w której Miasto posiada 100% udziałów („Spółka Miejska”). Stanowiące zadania własne Miasta czynności w zakresie zarządzania i administrowania targowiskami miejskimi (dalej: Umowa o zarządzanie targowiskami”). Wnioskodawca udostępnił nieruchomości, na których znajdują się targowiska miejskie wraz z infrastrukturą (wiatami, placami, ogrodzeniami, parkingami, itp.) Spółce Miejskiej do zarządzania bez pobierania z tego tytułu odpłatności. Wskazane nieruchomości oraz infrastruktura targowisk stanowią w dalszym ciągu majątek Miasta.

Sprawowanie zarządu oraz administrowanie targowiskami polega na podejmowaniu przez Spółkę Miejską decyzji i dokonywaniu czynności mających na celu prowadzenie właściwej gospodarki ekonomiczno-finansowej poszczególnych targowisk, a w szczególności zapewnienie bezpieczeństwa użytkowania i właściwej eksploatacji nieruchomościami, na których zlokalizowane są targowiska, w tym bieżącego administrowania nieruchomościami oraz dokonywanie czynności zmierzających do utrzymania nieruchomości w stanie niepogorszonym zgodnie z ich przeznaczeniem, a także uzasadnionego inwestowania w nieruchomości. Na podstawie zawartej umowy Spółka Miejska zobowiązana jest do wykonywania między innymi następujących czynności: prowadzenia księgi obiektów budowlanych oraz dokumentacji technicznej poszczególnych nieruchomości wymaganej przez przepisy prawa budowlanego, przeprowadzenia kontroli technicznych i okresowych przeglądów nieruchomości i urządzeń stanowiących jej wyposażenie techniczne. Do obowiązków Spółki Miejskiej należy również zawieranie umów na wydzielone części nieruchomości.

W zamian za wykonywanie czynności związanych z zarządzaniem i administrowaniem targowiskami, Spółka Miejska na podstawie postanowień Umowy o zarządzanie targowiskami, uzyskała prawo do pobierania czynszu i opłat z tytułu najmu, dzierżawy miejsc na targowiskach, opłat za parking i szalet, reklam i wpływów z innych tytułów prawnych z administrowanych nieruchomości. Przychody z powyższych tytułów, stanowią przychody Spółki Miejskiej przeznaczone na realizację zadań wynikających z umowy o zarządzanie i administrowanie targowiskami miejskimi.

Spółka Miejska zawiera we własnym imieniu i na swoją rzecz umowy cywilnoprawne dotyczące wynajmu lub dzierżawy miejsc na targowiskach, powierzchni przeznaczonych na reklamy, usług parkingowych itp. oraz wystawia faktury VAT z tego tytułu. Miasto natomiast nie uzyskuje i nie będzie uzyskiwać z powyższych tytułów żadnych przychodów.

W momencie zakończenia Inwestycji, miasto planuje przekazanie nowo wybudowanej infrastruktury i obiektów zlokalizowanych na targowiskach w administrowanie i zarządzanie Spółce Miejskiej, na tych samych zasadach, jak opisane powyżej w odniesieniu do istniejącej obecnie infrastruktury targowisk miejskich.

Z tytułu posiadania targowisk miejskich, Miasto, stosownie do przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, uprawnione jest do pobierania opłaty targowej. Opłata targowa pobierana jest w systemie inkasa, przez Spółkę Miejską jako inkasenta. Wpływy z tytułu opłaty targowej stanowią dochody Miasta. Za wykonywanie usług inkasa Spółka Miejska otrzymuje od Miasta wynagrodzenie w wysokości określonej jako odpowiedni % zebranych opłat, udokumentowane fakturą VAT wystawianą przez Spółkę Miejską.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją Inwestycji mającej na celu przebudowę i rozbudowę targowiska?

Zdaniem Wnioskodawcy, Miastu nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z przebudową i rozbudową targowiska, z uwagi na brak związku poniesionych wydatków z czynnościami opodatkowanymi VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z treścią przepisu art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT, nie uznaje się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego wyposażone są w osobowość prawną oraz w pewnym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, w związku z czym spełniają definicję podatnika VAT. Zatem w zakresie dokonywanych czynności cywilnoprawnych, nawet jeśli dotyczą one zadań własnych gminy, jednostki samorządu terytorialnego uznawane są za podatników VAT.

W ocenie Wnioskodawcy nieodpłatne przekazanie targowiska na rzecz Spółki w celu sprawowania nad nim zarządu i administrowania nim, nie podlega opodatkowaniu VAT. Zdaniem Miasta, to właśnie ze względu na fakt nieodpłatności przekazania targowiska na rzecz Spółki, należy przyjąć, że czynność ta nie podlega VAT. Stosownie bowiem do przepisu art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu od towarów i usług podlega odpłatna dostawa i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Niemniej jednak należy wskazać, że w świetle Ustawy o VAT, opodatkowaniem podlega również nieodpłatne świadczenie usług, jeśli spełnione zostają przesłanki określone art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT, a mianowicie:

• użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
  

• nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tych byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

W opinii Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym powyższy przepis także nie będzie miał zastosowania. Należy bowiem wskazać, iż jednym z warunków uznania nieodpłatnej czynności za podlegającą opodatkowaniu VAT jest użycie towarów oraz świadczenie usług na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, działającego przy tej czynności w charakterze podatnika VAT. Miasto natomiast udostępniło nieodpłatnie targowisko Spółce Miejskiej w ramach wykonywania zadań publicznych we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446 z późn. zm.), do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, zaś w szczególności sprawy dotyczące targowisk i hal targowych. Tym samym zasadnie należy stwierdzić, iż Wnioskodawca, udostępniając nieodpłatnie targowiska na rzecz Spółki Miejskiej, której działalność służy bieżącemu i ciągłemu zaspokajaniu potrzeb mieszkańców i podmiotów gospodarczych, realizuje w ten sposób zadania własne nałożone mocą ustawy, a zatem nie wykonuje działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 i tym samym nie działa jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy VAT.

W świetle powyższego, w Ocenie Wnioskodawcy, nieodpłatne udostępnienie targowiska oraz efektów zrealizowanej Inwestycji na rzecz Spółki Miejskiej, stanowi czynność, z tytułu której nie powinno rozpoznawać obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 lutego 2017 r., sygn. 3063-ILPP2-3.4512.196.2016.2.KS: „Mając zatem na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że nieodpłatne udostępnienie przez Gminę na rzecz spółki infrastruktury będzie czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że w odniesieniu do tej czynności Gmina nie będzie występowała jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a efekty planowanej inwestycji, które zostaną przekazane w nieodpłatne używanie spółce, nie będą wykorzystywane do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Przede wszystkim realizacja przedmiotowego projektu należy do zadań własnych gminy i służy wykonywaniu zadań publicznoprawnych (…), a ponadto co istotne wytworzona w ramach projektu infrastruktura nie będzie generować żadnych przychodów opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem przekazując nieodpłatnie wytworzoną w ramach projektu infrastrukturę Gminy nie będzie działać w charakterze podatnika, i tym samym czynność taka nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT”.

Wnioskodawca wskazuje również, że stosownie do art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wtedy, kiedy zostaną spełnione określone przesłanki, tzn. odliczenia dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik VAT, zaś towary i usługi, z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czyli takich, których następstwem jest określenie podatku należnego). Nie ma zatem możliwości dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do czynności nieopodatkowanych (tj. czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług oraz niepodlegających temu podatkowi). Z uwagi na powyższy przepis, brak wykorzystania nieruchomości oraz innych składników majątku wchodzących w skład targowiska przez Miasto do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, oznacza zdaniem Wnioskodawcy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy VAT nie będzie mu przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu towarów i usług związanych z realizacją Inwestycji.

Warto przy tym wskazać, że bez znaczenia dla powstania prawa do odliczenia przez Wnioskodawcę podatku naliczonego w związku z przebudową i rozbudową targowiska pozostaje fakt, że Spółka Miejska dokonuje sprzedaży opodatkowanej VAT, wykorzystując w tym celu udostępnione nieodpłatnie targowiska. Spółka Miejska, która jest spółką prawa handlowego, stanowi odrębny od Wnioskodawcy podmiot, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, ponieważ ma status samodzielnego przedsiębiorstwa, które prowadzi działalność na własny rachunek i na własne ryzyko. Zawieranie umów cywilnoprawnych przez Spółkę Miejską (umowy najmu, dzierżawy, umów o świadczenie usług parkingowych itp.) stanowi niezależną działalność gospodarczą, zaś prowadzenie tej działalności nie oddziałuje na rozliczenie Miasta z tytułu VAT.

Na kwestię odrębności spółki gminnej (w której gmina posiada 100% udziałów) jako podatnika podatku VAT i związanych z tym rozliczeń na gruncie podatku wskazywał Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 13 listopada 2012 r., sygn. IPTPP4/443-528/12-5/OS, przyjmując następujące stanowisko: „Podkreślić należy, że Wnioskodawca zawarł porozumienie z Gminą, Wnioskodawca nie wykonuje czynności wskazanych we wniosku w imieniu i na rzecz Gminy. Wnioskodawca wskazał, iż wykonuje te czynności we własnym imieniu i na swój rachunek. Wobec powoływanych przepisów prawa podmiot świadczący usługę najmu będzie podatnikiem podatku od towarów i usług wówczas, gdy najem ten będzie wykonywał we własnym imieniu i na własny rachunek. W przedmiotowej sprawie stroną umów najmu jest Wnioskodawca, który – jak wskazano we wniosku – działa na swój rachunek i w imieniu własnym. Dochody z tytułu pobieranych czynszów za najem/dzierżawę oraz opłat za media stanowią dochody Zainteresowanego. Zatem w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest podatnikiem z tytułu najmu (…)”.

Na powyższy temat wypowiedział się także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 21 września 2016 r., sygn. ITPP3/4512-417/16/BJ: „Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że nie jest spełniony warunek, o którym mowa w cyt. art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż poniesione wydatki w ramach ww. projektu nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi. W konsekwencji, Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z przedmiotową inwestycją”.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w tak przedstawionym stanie faktycznym Miasto nie występuje w roli podatnika VAT w zakresie czynności gospodarczych dokonywanych przez Spółkę Miejską przy wykorzystaniu składników majątku Miasta, powierzonych Spółce Miejskiej do zarządzania i administrowania w celu realizacji zadań własnych Miasta, jako jednostki samorządu terytorialnego.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, Miastu nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu towarów i usług związanych z realizacją Inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s.1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Zagadnienia dotyczące opłaty targowej reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 716 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, rada gminy może wprowadzić opłatę targową. Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b.

Art. 15 ust. 2b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi, że opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach.

W myśl art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Zatem opłata targowa jest szczególną formą daniny publicznej, pobieraną od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach. Wysokość opłaty ustala właściwa miejscowo rada gminy w trybie określonym ustawowo.

Gmina pobierając takie opłaty będzie działała jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, w konsekwencji czego opłaty te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie należy wskazać, że nieodpłatne udostępnienie przez Gminę na rzecz Spółki Miejskiej targowiska będzie również czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W odniesieniu do tej czynności Wnioskodawca nie będzie występował jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a efekty planowanej inwestycji, które zostaną przekazane w nieodpłatne używanie Spółce, nie będą wykorzystywane do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem przekazując nieodpłatnie targowisko, Gmina nie będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT w związku z realizacją Inwestycji polegającej na przebudowie i rozbudowie targowiska, ponieważ jak wynika z okoliczności sprawy efekty inwestycji będą wykorzystywane do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.