Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4011.37.2017.1.HK
z 20 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 kwietnia 2017 r. (data wpływu – 26 kwietnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu wypłaconej odprawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zwrotu wypłaconej odprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 31 sierpnia 2016 r. została z pracownikiem (nauczyciel dyplomowany) rozwiązana umowa o pracę. Zgodnie z zapisami art. 20 ust. 2 ustawy – Karta Nauczyciela wypłacono odprawę w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego (brutto: 18.654,00 zł).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pracodawca obliczył i pobrał zaliczkę na podatek dochodowy. Pracownik odwołał się do sądu od wypowiedzenia umowy o pracę i wyrokiem z dnia 8 lutego 2017 r. został przywrócony do pracy (tj. po zakończeniu roku podatkowego, w którym została wypłacona odprawa).

Pracodawca skierował do pracownika pismo o zwrot wypłaconej odprawy (w kwocie brutto), która w momencie przywrócenia do pracy stała się świadczeniem nienależnym. Pracownik zakwestionował wartość odprawy, którą musi zwrócić twierdząc, że zwróci na konto pracodawcy wartość netto odprawy, którą otrzymał w 2016 r., ponieważ podatek dochodowy od osób fizycznych pobrany od tego świadczenia został wykazany w informacji rocznej PIT-11 i zgodnie z tym podatnik rozliczył swoje dochody za 2016 r. Do dnia złożenia wniosku pracownik zwrócił odprawę w wysokości netto.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy pracodawca postępuje prawidłowo żądając od zwolnionego pracownika zwrotu kwoty wypłaconej odprawy w wysokości brutto?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 410 Kodeksu cywilnego („ § 2. Świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.”) w związku z art. 300 Kodeksu pracy odprawa w momencie przywrócenia do pracy stała się świadczeniem nienależnym i pracownik jest zobowiązany zwrócić ją pracodawcy w całości, tj. w kwocie brutto.

Konieczność zwrotu odprawy po przywróceniu do pracy potwierdza m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z 5 października 2007 r. (II PK 29/07, M.P.Pr. 2008/1/30), w którym stwierdził, że: „(...) skutkiem ustalenia w toku procesu sądowego braku przyczyn niedotyczących pracownika, które uzasadniałyby wypowiedzenie umowy o pracę, musi być uznanie bezpodstawności wypłaty odprawy pieniężnej. Świadczenie to przysługuje bowiem tylko wówczas, gdy rozwiązanie umowy o pracę następuje właśnie z tych przyczyn (...)”.

Obawy pracownika dotyczące braku możliwości „odzyskania” naliczonej i potrąconej w 2016 r. zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych stają się bezpodstawne.

Stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Natomiast na podstawie art. 26 ust. 7h kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych.

Jak wynika z treści wyżej przytoczonych przepisów podatnikowi, który dokonał zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwotach uwzględniających pobrany podatek, przysługuje prawo pomniejszenia podstawy opodatkowania za dany rok podatkowy o kwotę zwróconych świadczeń brutto, z uwzględnieniem postanowień art. 26 ust. 7h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionej sytuacji zwrot zwróconej odprawy przez pracownika następuje po zakończeniu roku podatkowego, w którym nastąpiła wypłata, pracownik powinien zatem dokonać odliczenia zwróconej kwoty w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym dokonał zwrotu nienależnie pobranego wynagrodzenia, na podstawie dowodu potwierdzającego wpłatę świadczenia lub zaświadczenia pracodawcy (art. 26 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy).

Kwotę zwróconą powinien wykazać w załączniku PIT/O w pozycji 19 lub 20 „Zwrot nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu (w kwotach uwzględniających podatek), jeżeli nie zostały one potrącone przez płatnika”. Następnie kwotę tę uwzględnia się w zeznaniu rocznym za 2017 r. w pozycji „Odliczenia od dochodu – wykazane w części B załącznika PIT/O.

Pracodawca nie ma również podstawy do skorygowania deklaracji rocznej PIT-4R za 2016 r., ponieważ pracownik w rzeczywistości otrzymał świadczenie i stanowiło ono jego przychód w danym roku, a deklaracja ta odzwierciedlała stan faktyczny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do treści art. 410 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459, ze zm.) świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia.

Zgodnie z art. 41b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczek) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).

Natomiast, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika zastosowanie znajdzie art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy, w myśl którego podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot dokonanych w roku podatkowym zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika.

Kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 5, przekraczająca kwotę dochodu, o którym mowa w ust. 1, może być odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych (art. 26 ust. 7h ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 31 sierpnia 2016 r. została z pracownikiem (nauczyciel dyplomowany) rozwiązana umowa o pracę. Zgodnie z zapisami art. 20 ust. 2 ustawy – Karta Nauczyciela wypłacono odprawę w wysokości sześciomiesięcznego wynagrodzenia zasadniczego (brutto: 18.654,00 zł), od której pracodawca obliczył i pobrał zaliczkę na podatek dochodowy. Pracownik odwołał się do sądu od wypowiedzenia umowy o pracę i wyrokiem z dnia 8 lutego 2017 r. został przywrócony do pracy. Pracodawca skierował do pracownika pismo o zwrot wypłaconej odprawy (w kwocie brutto), która w momencie przywrócenia do pracy stała się świadczeniem nienależnym.

Pracownik zakwestionował wartość odprawy, którą musi zwrócić twierdząc, że zwróci na konto pracodawcy wartość netto odprawy, którą otrzymał w 2016 r., ponieważ podatek dochodowy od osób fizycznych pobrany od tego świadczenia został wykazany w informacji rocznej PIT-11 i zgodnie z tym podatnik rozliczył swoje dochody za 2016 r.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie regulują wprost, czy zwrot nienależnie pobranych świadczeń powinien być dokonany w kwotach przed potrąceniami (tzw. kwotach brutto), czy też w kwotach uwzględniających potrącenia (tzw. kwotach netto), jednakże precyzują w jaki sposób można odzyskać podatek w przypadku dokonania zwrotu nienależnie pobranego świadczenia w kwocie przed potrąceniami (tzw. kwocie brutto).

Zarówno art. 41b, jak i przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 dotyczą sytuacji, w których zwrócone przez podatnika nienależnie pobrane świadczenia uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, dlatego też zwrot ten dokonywany w kwocie – łącznie z pobranymi zaliczkami na podatek dochodowy – gwarantuje odzyskanie przez podatnika tych zaliczek.

Ponadto należy zgodzić się z opinią Wnioskodawcy, że w przedstawionym stanie faktycznym pracodawca nie ma podstaw do skorygowania deklaracji rocznej PIT-4R za 2016 r., ponieważ pracownik w rzeczywistości otrzymał odprawę, która stanowiła jego faktyczny przychód w 2016 r.

Kwotę zwróconą w danym roku podatkowym, należy wykazać w zeznaniu składanym za ten rok podatkowy oraz w załączniku PIT/O w pozycji „Zwrot nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększały dochód podlegający opodatkowaniu, jeżeli nie zostały one potrącone przez płatnika”.

Zatem pracownik będzie miał możliwość odliczenia w zeznaniu rocznym składanym za 2017 r. zwróconej w 2017 r. kwoty nienależnie pobranego świadczenia, które uprzednio zwiększyło dochód podlegający opodatkowaniu. W przypadku zaś, gdy kwota odliczenia przekroczy kwotę dochodu uzyskanego przez pracownika w 2017 r., kwota ta będzie mogła zostać odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno następujących po sobie 5 latach podatkowych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.