Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB4.4014.94.2017.1.BJ
z 19 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 18 kwietnia 2017 r. (data wpływu – 28 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

A. Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jako Wnioskodawca, jest spółką prawa handlowego, mającą siedzibę na terytorium Polski. Spółka zaciągnęła kilka oprocentowanych pożyczek od osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą. Pożyczkodawcy udzielili Wnioskodawcy kilka oprocentowanych pożyczek.

W umowie pożyczek został określony termin spłaty przez Wnioskodawcę środków pieniężnych będących przedmiotem pożyczki oraz zasady naliczania odsetek z terminem i ich płatności. Wnioskodawca (pożyczkobiorca) oraz pożyczkodawcy są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Pożyczkodawcy w przedmiocie swojej działalności nie posiadają wpisanych usług udzielania pożyczek. Środki pieniężne na moment zawarcia umowy pożyczki znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pożyczkodawcy udzielając oprocentowanej pożyczki ( pożyczek) na rzecz Wnioskodawcy działali w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Opisana transakcja (transakcje) jest zakwalifikowana jako czynność udzielania pożyczek pieniężnych, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazany przepis mówi, iż zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. W świetle ww. przepisów udzielenie pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawców stanowić będzie usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lecz korzystającą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy udzielenie pożyczek Spółce za wynagrodzeniem nie będzie podlegało podatkowi od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. b)?

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność udzielenia Spółce pożyczek za wynagrodzeniem nie będzie podlegała podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych mówi, że opodatkowaniu podlega czynność cywilnoprawna, jaką jest umowa pożyczki. W ustawie tej przewidziano jednak szereg przypadków, w których czynności cywilnoprawne są wyłączone z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W szczególności w świetle art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, (...) jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

1. opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
   
2. zwolniona z podatku od towarów i usług z wyjątkiem:
   

- umów sprzedaży i zamiany których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni, mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach”.

Zdaniem Spółki, jeżeli choć jeden z podmiotów jest z tytułu danej czynności opodatkowany podatkiem od towarów i usług lub z tego podatku zwolniony (poza wyjątkami wskazanymi w art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych), czynność zawarcia umowy pożyczki, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Cywilnoprawne umowy pożyczek, jakie zostały zawarte pomiędzy Spółką a Pożyczkodawcą nie podlegają obowiązkowi uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych, gdyż spełniony jest warunek określony w przepisie art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czyli jedna ze stron transakcji (Pożyczkodawca) z tytułu dokonania tej czynności jest zwolniony z opodatkowania z podatku od towarów i usług. Zdaniem Spółki, zawarte umowy pożyczki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w myśl przepisu art. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Podsumowując: opisana transakcja (transakcje) udzielenia pożyczek na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawców stanowi (stanowią) usługę podlegającą podatkowaniu podatkiem od towarów i usług lecz korzystającą ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Konsekwentnie w analizowanej sytuacji spełniona jest wymieniona w art. 2 ust. 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przesłanka wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych pożyczek zaciągniętych przez Spółkę – czyli na Wnioskodawcy jako na pożyczkobiorcy z tytułu zawarcia umów pożyczek nie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji powyżej Organ przywołał tylko tę część stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do pytania oznaczonego we wniosku nr 2; pominięto tę jego część, która odnosi się wyłącznie do uregulowań dotyczących podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie w dniu 14 czerwca 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.177.2017.1.JP.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1150) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

W myśl art. 1 ust. 4 cyt. ustawy czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Zgodnie z art. 4 pkt 7 ww. ustawy obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży, przy umowie pożyczki, na biorącym pożyczkę.

W związku z powyższymi regulacjami należy stwierdzić, że umowa pożyczki podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tego podatku ciąży na biorącym pożyczkę. Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany:

1. w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług,
2. jeżeli przynajmniej jedna ze stron jest zwolniona od podatku od towarów i usług z tytułu dokonania tej czynności, z wyjątkiem:
• umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
  
• umów sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku umów pożyczki o wyłączeniu, o którym mowa w art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie decyduje okoliczność, że strony tej umowy posiadają status podatnika podatku od towarów i usług. Podstawę do ww. wyłączenia może stanowić m.in. fakt, że jedna ze stron z tytułu dokonania tej konkretnej czynności jest zwolniona z podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka (Wnioskodawca) zaciągnęła kilka oprocentowanych pożyczek od osób prawnych prowadzących działalność gospodarczą. Wnioskodawca (pożyczkobiorca) oraz pożyczkodawcy są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług. Pożyczkodawcy w przedmiocie swojej działalności nie posiadają wpisanych usług udzielania pożyczek. Pożyczkodawcy udzielając oprocentowanej pożyczki (pożyczek) na rzecz Wnioskodawcy działali w tym zakresie w charakterze podatnika od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w analizowanej sytuacji spełniona jest wymieniona w art. 2 ust. 4 lit. b) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych przesłanka wyłączenia z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych pożyczek zaciągniętych przez Spółkę – czyli na Wnioskodawcy jako na pożyczkobiorcy z tytułu zawarcia umów pożyczek nie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Z cytowanego powyżej przepisu art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że podatkowi od czynności cywilnoprawnych nie podlegają takie czynności, w których przynajmniej jedna ze stron z tytułu ich dokonania (dokonania tych czynności) jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług (z wyjątkiem określonych czynności, które w przedmiotowej sprawie nie występują).

W związku z tym należy podkreślić, że jakkolwiek zapytanie Wnioskodawcy dotyczy opodatkowania umów pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych, to jednak w pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga kwestia czy opisane we wniosku umowy pożyczki podlegają regulacjom ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), bowiem ocena ta ma zasadnicze znaczenie dla ewentualnego objęcia udzielonych pożyczek podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Objęcie tej czynności regulacjami w zakresie podatku od towarów i usług skutkuje wyłączeniem obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W interpretacji indywidualnej z 14 czerwca 2017 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.177.2017.1.JP Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że „(…) usługi udzielania Wnioskodawcy pożyczek, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT będą stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, jednak z uwagi na fakt, iż powyższa usługa mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT – korzystać będzie ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.”

A zatem otrzymane przez Wnioskodawcę pożyczki, na mocy art. 2 pkt 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Tym samym na Wnioskodawcy, jako na pożyczkobiorcy, z tytułu zawarcia omawianych umów pożyczek, nie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.