2017.06.07 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
S-ILPB1/4511-1-523/16/17-S.2/KF
z 7 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 Ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 29 grudnia 2016 r. sygn. akt I SA/Go 383/16 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 7 marca 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2016 r. (data wpływu 28 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z nieodpłatnym udostępnieniem samochodu służbowego pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie Europejskiej Rady Zakładowej w charakterze przedstawiciela załogi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

obowiązków płatnika w związku ze zwrotem kosztów podróży pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie Europejskiej Rady Zakładowej w charakterze przedstawiciela załogi oraz
obowiązków płatnika w związku z nieodpłatnym udostępnieniem samochodu służbowego pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie Europejskiej Rady Zakładowej w charakterze przedstawiciela załogi.

Dotychczasowy przebieg postępowania

W dniu 27 lipca 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację nr ILPB1/4511-1-523/16-2/KF, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że kwoty zwracane przez Wnioskodawcę pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawiciela załogi, jako rozliczenie kosztów podróży, stanowią przychód tego pracownika, a przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o PIT oraz stanowisko Wnioskodawcy, że nieodpłatne udostępnienie przez Wnioskodawcę pracownikowi samochodu służbowego w celu odbycia podróży na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawiciela załogi, nie stanowi dla tego pracownika przychód ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 27 lipca 2016 r. nr ILPB1/4511-1-523/16-2/KF wniósł pismem z 2 sierpnia 2016 r., uzupełnionym w dniu 5 września 2016 r., wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Finansów pismem z 9 września 2016 r. nr ILPB1-1/4511-2-6/16-4/AP stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 27 lipca 2016 r. nr ILPB1/4511-1-523/16-2/KF złożył skargę z 4 października 2016 r. (data wpływu 10 października 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wyrokiem z 29 grudnia 2016 r. sygn. akt I SA/Go 383/16 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z 27 lipca 2016 r. nr ILPB1/4511-1-523/16-2/KF.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uznał, że zaskarżona interpretacja w zakresie udzielenia odpowiedzi na pytanie pierwsze została wydana z naruszeniem przepisów proceduralnych, art. 14c § 1 i 2 i art. 14h Ordynacji podatkowej, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zdaniem Sądu, Organ przedstawiając swoje stanowisko, kwestionując zaprezentowany przez Spółkę pogląd, w zakresie odniesienia się do zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie przedstawił, w tym zakresie żadnej argumentacji. W związku z powyższym, przy ponownym rozpoznawaniu sprawy Organ powinien prawidłowo uzasadnić sporządzoną indywidualną interpretację podatkową. Przy czym powinien szczegółowo wyjaśnić, dlaczego w tym przypadku nie ma zastosowania regulacja z art. 21 ust. 13 pkt 2 ww. ustawy.

W zakresie pytania drugiego, Sąd uznał, że nieprawidłowo uznano w zaskarżonej interpretacji, iż po stronie pracownika wystąpiło nieodpłatne świadczenie. Zdaniem Sądu, jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, przedstawiciel załogi w żadnej sytuacji nie będzie ponosił kosztów dojazdów na posiedzenia ERZ, gdyż ponosić je ma ERZ lub jak w rozpoznawanej sprawie na mocy zawartego porozumienia skarżąca spółka. Zatem pracownik skarżącej nie uzyskuje korzyści polegającej na zaoszczędzeniu wydatków, gdyż w żadnym przypadku koszty przejazdu (w tym przypadku udostępnionego samochodu) nie mają go obciążać, gdyż ma je ponosić ERZ, a na skutek zawartego porozumienia skarżąca.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem kosztów podróży pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie Europejskiej Rady Zakładowej w charakterze przedstawiciela załogi oraz w zakresie obowiązków płatnika w związku z nieodpłatnym udostępnieniem samochodu służbowego pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie Europejskiej Rady Zakładowej w charakterze przedstawiciela załogi wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. Organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na wstępie Spółka wskazała, iż w dniu 14 kwietnia 2015 r. została wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu na wniosek Spółki interpretacja indywidualna. Spółka powyższą interpretację otrzymała w dniu 16 kwietnia 2015 r.

We wniosku Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Spółka należy do grupy kapitałowej. W każdej spółce tworzącej grupę kapitałową działają związki zawodowe. W myśl Porozumienia o odnowieniu Europejskiej Rady Zakładowej (dalej jako ERZ) w Grupie z dnia 4 marca 2011 r. członkowie związku zawodowego, będący jednocześnie pracownikami Spółki, wyjeżdżają na cykliczne posiedzenia ERZ, w ramach których odbywają się obrady i szkolenia. Posiedzenia te mają miejsce na terytorium Francji, tam bowiem znajduje się główna siedziba firmy. Spółka w całości zwraca koszty poniesione przez członków związku zawodowego, które są związane z tymi wyjazdami. Co również istotne w sprawie, dojazd na posiedzenia odbywa się samochodem służbowym, będącym własnością Spółki. Samochód ten jest nieodpłatnie udostępniany członkom związku zawodowego.

Do tak przedstawionego stanu faktycznego Spółka zadała następujące pytania:

Czy kwoty zwracane przez Wnioskodawcę pracownikowi, będącemu członkiem związku zawodowego, jako rozliczenie kosztów podróży na posiedzenie ERZ, stanowią przychód tego członka związku zawodowego i czy przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy nieodpłatne udostępnienie przez Wnioskodawcę pracownikowi, będącemu członkiem związku zawodowego samochodu służbowego w celu odbycia podróży na posiedzenie ERZ stanowi dla tego członka związku zawodowego przychód ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia?

Spółka stanęła na stanowisku, że:

ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki zwracane przez Spółkę członkowi związku zawodowego, który poniósł je odbywając podróż na posiedzenie ERZ, stanowią jego przychód podatkowy. Analiza zaś ustawy PIT wskazuje, że przychód ten nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego.

ad. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu nieodpłatnego korzystania z samochodu służbowego, będzie stanowił dla członka związku zawodowego nieodpłatny przychód ze stosunku pracy.

Dyrektor Izby Skarbowej w wydanej przez siebie interpretacji potwierdził prawidłowość stanowiska Spółki.

Aby uniknąć jakichkolwiek wątpliwości interpretacyjnych Spółka złożyła kolejny wniosek interpretacyjny w podobnym jak powyżej stanie faktycznym, z tą różnicą, że pracownik wyjeżdżający na posiedzenie Europejskiej Rady Zakładowej jedzie tam jako przedstawiciel załogi.

Podsumowując, Spółka należy do grupy kapitałowej. W myśl Porozumienia o odnowieniu Europejskiej Rady Zakładowej (dalej jako ERZ) w Grupie z dnia 4 marca 2011 r. pracownicy Spółki wyjeżdżają na cykliczne posiedzenia ERZ, w ramach których odbywają się obrady i szkolenia.

Co bardzo istotne w sprawie, posiedzenia ERZ zwoływane są przez jej przewodniczącego, niezależnie od woli i wiedzy władz Spółki. Pracownicy wyjeżdżają na te posiedzenia jako przedstawiciele załogi. Posiedzenia te mają miejsce na terytorium Francji, tam bowiem znajduje się główna siedziba firmy. Spółka w całości zwraca koszty poniesione przez pracowników, które są związane z tymi wyjazdami. Co również istotne w sprawie, dojazd na posiedzenia odbywa się samochodem służbowym, będącym własnością Spółki. Samochód ten jest nieodpłatne udostępniany pracownikom.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Spółka zadała następujące pytania:

Czy kwoty zwracane przez Wnioskodawcę pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie ERZ jako przedstawiciel załogi, jako rozliczenie kosztów podróży, stanowi przychód tego pracownika i czy przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy nieodpłatne udostępnienie przez Wnioskodawcę pracownikowi samochodu służbowego w celu odbycia podróży na posiedzenie ERZ jako przedstawiciel załogi, stanowi dla tego pracownika przychód ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia?

Spółka stanęła na stanowisku, że:

ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki zwracane przez Spółkę pracownikowi, który poniósł je odbywając podróż na posiedzenie ERZ jako przedstawiciel załogi, stanowią jego przychód podatkowy. Analiza zaś ustawy o PIT wskazuje, że przychód ten nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego.

ad. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu nieodpłatnego korzystania z samochodu służbowego, będzie stanowił dla pracownika odbywającego podróż jako przedstawiciel załogi, nieodpłatny przychód ze stosunku pracy.

W wydanej przez siebie, w dniu 12 sierpnia 2015 r., interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu ponownie potwierdził prawidłowość stanowiska Spółki.

W grudniu 2014 r. grupie pracowników Spółki, przyznane zostały premie uznaniowe w kwocie po 4.305,70 zł (3.000 zł netto). Spółka uznała udzielenie pojazdu służbowego, w celu wyjazdu na ERZ, za nieodpłatne świadczenie. Wartość przedmiotowego świadczenia nieodpłatnego Spółka wyceniła na kwotę 2.882,08 zł, a następnie naliczyła i opłaciła składki emerytalno-rentową, chorobową i zdrowotną oraz zaliczkę na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych w łącznej kwocie 873,96 zł. Wskazanego rozliczenia Spółka dokonała jednocześnie z rozliczeniem i wypłatą przyznanej premii uznaniowej, wypłacając kwotę 2.186,04 zł. Spółka postąpiła zatem zgodnie z treścią otrzymanych później interpretacji.

Pracownik pozwem z dnia 12 marca 2015 r. skierowanym przeciwko Spółce wniósł o zasądzenie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym kwoty 873 zł tytułem niewypłaconej części nagrody jubileuszowej wraz z ustawowymi odsetkami. Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 30 marca 2015 r. Sąd Rejonowy nakazał Spółce, aby zapłaciła na rzecz pracownika żądaną kwotę 873 zł wraz z ustawowymi odsetkami, tytułem nagrody jubileuszowej. W terminie ustawowym Spółka wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty zaskarżając go w całości i wnosząc o zasądzenie od powoda kosztów postępowania według norm przepisanych. Wyrokiem z dnia 10 listopada 2015 r. Sąd Rejonowy Wydział Pracy oddalił powództwo i nie obciążył Spółki kosztami postępowania. Apelację od powyższego wyroku wniósł pracownik, w której wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez zasądzenie od Spółki na jego rzecz kwoty 873 zł z odsetkami, tytułem niewypłaconej mu części nagrody jubileuszowej. Sąd Okręgowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 1 marca 2016 r. dokonał oceny zarzutów apelacji i stwierdził, że uzasadniają one zmianę zaskarżonego wyroku. Na wstępie Sąd Okręgowy za wątpliwe uznał dokonane potrącenia przez Spółkę, obejmujące koszt paliwa i opłat autostradowych, a także koszt wynajmu samochodu.

Zdaniem Sądu Okręgowego, odnosząc się do rozważań natury prawnej, konieczne jest przywołanie przepisów regulujących kwestie związane z możliwością dokonywania potrąceń. Sąd Okręgowy wskazał, że w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz 361 ze zm., dalej jako ustawa o PIT), rozróżnia się przychody na poszczególne źródła, w szczególności przychód ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych (pkt 1), działalność wykonywaną osobiście (pkt 2), czy inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Zdaniem Sadu Okręgowego określenie „w szczególności” świadczy o tym, że ustawodawca pozostawił otwarty katalog przychodów wchodzących w zakres „przychodów z innych źródeł”. Dalej Sąd Okręgowy wskazuje, że kwalifikacja do konkretnego źródła przychodu determinuje sposób opodatkowania dochodu podatnika. Mając na względzie istniejący w ustawie katalog źródeł przychodów, przychód uzyskany przez przedstawicieli załogi z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń w postaci zwrotu przez Spółkę kosztów wyjazdów pracownika na posiedzenia ERZ nie ma swojego źródła w łączącym strony stosunku pracy. Sąd Okręgowy wskazał zatem, że przychody te powinny być zakwalifikowane do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT.

Sąd Okręgowy w uzasadnieniu wyroku wskazał również, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

– do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Sąd Okręgowy wskazał, iż w niniejszej sprawie podróż pracownika na posiedzenie ERZ jako przedstawiciela załogi nie może być klasyfikowana jako podróż służbowa pracownika. Odnosząc się zaś do treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT, Sąd Okręgowy wskazał, że przepis ten nie odwołuje się do podróży służbowej, lecz do sytuacji osoby, której wyjazd nie wynika ze stosunku pracy. Zgodnie z literalnym brzmieniem art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o PIT, przepis ust. 1 pkt 16 lit. b stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskana przychodów i zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Zdaniem Sądu Okręgowego, sytuację pracownika reguluje norma wynikająca z ww. uregulowania. W ocenie Sądu, ww. przepis będzie miał zastosowanie do sytuacji pracownika, a świadczenie jakie wypłacono nie podlega doliczeniu do przychodu, ponieważ to nie pracownik był beneficjentem tych świadczeń.

W opinii Sądu, zobowiązana do poniesienia kosztów podróży i pobytu była z mocy przepisów ERZ i w konsekwencji to ona uzyskała przychód. Dalej Sąd argumentuje, że wyjazdy przedstawiciela załogi wynikają z pełnionej przez niego funkcji i mają na celu uczestnictwo w pracach ERZ. Cykliczne posiedzenia ERZ, w ramach których odbywają się obrady i szkolenia członków związku zawodowego, będących jednocześnie pracownikami Spółki, funkcjonują na podstawie porozumienia o odnowieniu ERZ w Grupie z dnia 4 marca 2011 r., do której należy Spółka. Między ERZ a Zarządem Spółki istnieje protokół porozumienia, który jednoznacznie mówi, że koszty dojazdów na obrady ponoszą zarządy lokalne, a wyżywienie oraz nocleg ponosi zarząd centralny.

Co istotne, ERZ jest przedstawicielem pracowniczym ustanowionym Dyrektywą Rady 94/45/WE z dnia 22 września 1994 r. w sprawie ustanowienia ERZ lub trybu informowania i konsultowania pracowników w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym (Dziennik Urzędowy L 254 z 30 września 1994 r., str. 0064-0070). Zasady tworzenia i funkcjonowania europejskich rad zakładowych określa ustawa z dnia 5 kwietna 2002 r. o europejskich radach zakładowych (Dz. U. z 2002 r., nr 62, poz. 556).

Dodatkowo Sąd wskazał, że w przedmiotowej sprawie ponoszenie wydatków w postaci wypłacanych przedstawicielom załogi i członkom ERZ zwrotu kosztów wyjazdów odbywanych w celach tej organizacji poza siedzibę pracodawcy, nie miało charakteru przychodu pracownika. Kwoty zwracane przez Spółkę pracownikowi, będącemu przedstawicielem załogi, jako rozliczenie kosztów podróży na posiedzenie ERZ stanowią przychód, jednak nie po stronie pracownika, a po stronie podmiotu który powinien te koszty ponieść w świetle obowiązujących przepisów.

W świetle powyższego Sąd Okręgowy uznał za niezasadne odliczenie od wypłaconego wynagrodzenia składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczki od podatku dochodowego w związku z rozliczeniem kosztów podróży pracownika na posiedzenia ERZ.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy na tle przedstawionego stanu faktycznego, należy uznać, że kwoty zwracane przez Wnioskodawcę pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawiciela załogi, jako rozliczenie kosztów podróży, stanowią przychód tego pracownika i czy przychód ten będzie korzystał ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 13 pkt 2 ustawy o PIT?
Czy nieodpłatne udostępnienie przez Wnioskodawcę pracownikowi samochodu służbowego, w celu odbycia podróży na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawiciela załogi, nie stanowi dla tego pracownika przychodu ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia?

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, tj. w zakresie obowiązków płatnika w związku z nieodpłatnym udostępnieniem samochodu służbowego pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie Europejskiej Rady Zakładowej w charakterze przedstawiciela załogi.

Natomiast wniosek w zakresie obowiązków płatnika w związku ze zwrotem kosztów podróży pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie Europejskiej Rady Zakładowej w charakterze przedstawiciela załogi (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) został rozstrzygnięty postanowieniem z dnia 7 czerwca 2017 r. nr S-ILPB1/4511-1-523/16/17-S.3/KF.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, nieodpłatne udostępnienie przez Wnioskodawcę pracownikowi samochodu służbowego w celu odbycia podróży na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawiciela załogi, nie stanowi dla tego pracownika przychód ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o PIT, rozróżnia się przychody na poszczególne źródła, w szczególności przychód ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych (pkt 1), działalność wykonywaną osobiście (pkt 2), czy inne źródła (pkt 9). Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konia zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Określenie „w szczególności” świadczy o tym, że ustawodawca pozostawił otwarty katalog przychodów, wchodzących w zakres „przychodów z innych źródeł”. Kwalifikacja do konkretnego źródła przychodu determinuje sposób opodatkowania dochodu podatnika. Mając na względzie istniejący w ustawie katalog źródeł przychodów, przychód uzyskany przez przedstawicieli załogi z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń w postaci zwrotu przez Spółkę kosztów wyjazdów na posiedzenia ERZ nie ma swojego źródła w łączącym strony stosunku pracy. Zdaniem Wnioskodawcy, przychody te powinny być zatem zakwalifikowane do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy PIT, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

podróży służbowej pracownika,
podróży osoby niebędącej pracownikiem

Według Wnioskodawcy w przedmiotowym stanie faktycznym podróż przedstawicieli załogi na posiedzenie ERZ nie może być klasyfikowana jako podróż służbowa pracownika. Wyjazd przedstawicieli załogi nie jest bowiem wyjazdem służbowym, realizowanym na polecenie pracodawcy jako zadanie służbowe.

Odnosząc się zaś do treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b ustawy o PIT zauważyć należy, że przepis nie odwołuje się już do podróży służbowej, lecz traktuje ogólnie o podróży osoby niebędącej pracownikiem.

W ocenie Wnioskodawcy, ww. przepis będzie miał zastosowanie do przedstawicieli załogi wyjeżdżających na posiedzenia ERZ, a świadczenie jakie wypłacono nie podlega doliczeniu do przychodu, ponieważ to nie przedstawiciele załogi są beneficjentami tych świadczeń.

Na marginesie, Wnioskodawca wskazuje, że zobowiązana do poniesienia kosztów podróży i pobytu była z mocy przepisów ERZ. Wyjazdy przedstawiciela załogi wynikają z pełnionej przez niego funkcji i mają na celu uczestnictwo w pracach ERZ. Cykliczne posiedzenia ERZ, w ramach których odbywają się obrady i szkolenia członków związku zawodowego, będących jednoczenie pracownikami Spółki, funkcjonują na podstawie porozumienia o odnowieniu ERZ w Grupie Eiffage z dnia 4 marca 2011 r., do której należy Spółka. Nadto Wnioskodawca wskazuje, że między ERZ a Zarządem Spółki istnieje protokół porozumienia, który jednoznacznie mówi, że koszty dojazdów na obrady ponoszą zarządy lokalne, a wyżywienie oraz nocleg ponosi zarząd centralny. Co istotne, ERZ jest przedstawicielem pracowniczym ustanowionym Dyrektywą Rady 94/45/WE z dnia 22 września 1994 r. w sprawie ustanowienia ERZ lub trybu informowania i konsultowania pracowników w przedsiębiorstwach lub w grupach przedsiębiorstw o zasięgu wspólnotowym (Dziennik Urzędowy 254 z 30 września 1994 r., str. 0064-0070). Zasady tworzenia i funkcjonowania europejskich rad zakładowych określa ustawa z dnia 5 kwietnia 2002 r. o europejskich radach zakładowych (Dz. U. z 2002 r. nr 62, poz. 556).

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że ponoszenie wydatków w postaci wypłacanych przedstawicielom załogi zwrotu kosztów wyjazdów odbywanych w celach realizowanych przez ERZ poza siedzibę pracodawcy, nie miało charakteru przychodu pracownika. Kwoty zwracane przez Wnioskodawcę pracownikowi, będącemu przedstawicielem załogi, jako rozliczenie kosztów podróży na posiedzenie ERZ stanowią przychód, jednak nie po stronie przedstawicieli załogi, a po stronie podmiotu, który powinien te koszty ponieść w świetle obowiązujących przepisów. Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli zatem wystąpił przychód, to jedynie po stronie ERZ, a nie po stronie przedstawiciela załogi jako delegata na posiedzenie ERZ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązków płatnika w związku z nieodpłatnym udostępnieniem samochodu służbowego pracownikowi, odbywającemu podróż na posiedzenie Europejskiej Rady Zakładowej w charakterze przedstawiciela załogi jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy – w brzmieniu obowiązującym w analizowanym stanie faktycznym – przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przy czym należy zaznaczyć, że przepis ten wymienia jedynie przykładowo przychody ze stosunku pracy. Świadczy o tym użycie słowa „w szczególności”, co oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodami ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, o ile w istocie mają swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Wobec niezdefiniowania w ustawie podatkowej pojęcia „nieodpłatnego świadczenia” zasadne jest odwołanie się do znaczenia tego pojęcia ukształtowanego w orzecznictwie sądowym, zgodnie z którym, nieodpłatnym świadczeniem w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym – generalnie – jest każde zdarzenie prawne i zjawisko gospodarcze, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku danej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przysporzenie to może polegać na zwiększeniu majątku (aktywów) bądź uniknięciu jego pomniejszenia (zaoszczędzenie wydatków).

Z przedstawionych w treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej informacji wynika, że zobowiązana do poniesienia kosztów podróży i pobytu była z mocy przepisów ERZ. Wyjazdy przedstawiciela załogi wynikają z pełnionej przez niego funkcji i mają na celu uczestnictwo w pracach ERZ. Cykliczne posiedzenia ERZ, w ramach których odbywają się obrady i szkolenia członków związku zawodowego, będących jednoczenie pracownikami Spółki, funkcjonują na podstawie porozumienia o odnowieniu ERZ w Grupie z dnia 4 marca 2011r., do której należy Spółka. Nadto Spółka wskazała, że między ERZ a jej Zarządem istnieje protokół porozumienia, który jednoznacznie mówi, że koszty dojazdów na obrady ponoszą zarządy lokalne, a wyżywienie oraz nocleg ponosi zarząd centralny.

Z powyższego stanu faktycznego wynika – na co wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 29 grudnia 2016 r., sygn. akt I SA/Go 383/16 – że przedstawiciel załogi w żadnej sytuacji nie będzie ponosił kosztów dojazdów na posiedzenia ERZ, gdyż ponosić je ma ERZ lub jak w rozpoznawanej sprawie na mocy zawartego porozumienia Spółka. Zatem pracownik Wnioskodawcy nie uzyskuje korzyści polegającej na zaoszczędzeniu wydatków, gdyż w żadnym przypadku koszty przejazdu (w tym przypadku udostępnionego samochodu) nie mają go obciążać, gdyż ma je ponosić ERZ, a na skutek zawartego porozumienia Spółka.

W związku z powyższym, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że nieodpłatne udostępnienie przez Spółkę pracownikowi samochodu służbowego w celu odbycia podróży na posiedzenie ERZ w charakterze przedstawiciela załogi, nie stanowi dla tego pracownika przychodu ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia. W konsekwencji na Spółce nie ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin