Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.72.2017.2.JKU
z 12 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2017 r. (data wpływu do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych 30 marca 2017 r., data wpływu do Krajowej Informacji Skarbowej 6 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2017 r. (data wpływu 1 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie przyznawanych pracownikom posiłków profilaktycznych w postaci bonów żywnościowych –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie przyznawanych pracownikom posiłków profilaktycznych w postaci bonów żywnościowych. Wniosek został uzupełniony w dniu 1 czerwca 2017 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza przyznawać nieodpłatnie napoje oraz posiłki profilaktyczne pracownikom uprawnionym do ich otrzymania w świetle przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. Posiłki te będą przyznawane pracownikom w formie bonów żywieniowych, za które pracownicy będą mogli samodzielnie zakupić produkty żywieniowe do przygotowania tegoż posiłku profilaktycznego. W związku ze specyfiką obowiązków wykonywanych przez pracowników terenowych Wnioskodawcy, Zainteresowany nie ma możliwości wypełnienia ustawowych obowiązków w jakikolwiek inny sposób. Miejsce świadczenia pracy, jakim jest w przeważającej ilości przypadków teren leśny, uniemożliwia samodzielne przygotowanie posiłków przez pracowników, niemożliwe jest również skorzystanie z usług punktów gastronomicznych czy przedsiębiorstw cateringowych. Przygotowanie jednolitych posiłków dla wszystkich pracowników jest również niemożliwe z uwagi na stan zdrowia pracowników, tj. choroby pojawiające się wśród pracowników, takie jak choroba wieńcowa, cukrzyca, alergie oraz borelioza, wymagające często od pracowników stosowania zróżnicowanych diet. W związku z powyższymi wskazaniami, wyłącznie forma bonów żywieniowych umożliwia pracodawcy maksymalne wywiązanie się z obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy oraz BHP. Na tej podstawie określono jednolitą kwotę na zakup posiłku profilaktycznego. Stanowisko to zostało zaaprobowane przez przedstawicieli Związku oraz NSZZ Solidarność.

Ponadto w piśmie z dnia 30 maja 2017 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, że:

Ad. 1.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W załączniku – potwierdzenie zgłoszenia rejestracyjnego podatnika podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego z 17 czerwca 1993 r.

Ad. 2.

Bony żywieniowe z przeznaczeniem do nabywania posiłków profilaktycznych przez pracowników uprawnionych do ich otrzymywania. Produkty żywnościowe będą nabywane w oznaczonych sklepach za cenę brutto. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, bony będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ad. 3.

Obowiązek zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych wynika z treści § 13 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników w zw. z art. 9 § 1 KP. Ponadto obowiązek ten wynika z brzmienia art. 232 KP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo odliczyć podatek VAT z faktur dokumentujących nabycie bonów żywnościowych przyznawanych pracownikom tytułem posiłków profilaktycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie wymienionych w stanie faktycznym bonów żywnościowych.

Napoje i posiłki profilaktyczne będą nieodpłatnie przyznawane przez Wnioskodawcę pracownikom uprawnionym do ich otrzymywania na podstawie przepisów prawa pracy, do jakich zaliczają się również przepisy BHP. Specyfika warunków pracy pracowników terenowych Wnioskodawcy, specyfika miejsca świadczenia tejże pracy oraz choroby dotykające pracowników w związku z wykonywaną pracą i związana z nimi konieczność przestrzegania przez pracowników różnorakich diet uniemożliwiają Wnioskodawcy faktyczne wywiązanie się z obowiązków w jakikolwiek inny sposób, bony będą mogły być wykorzystywane wyłącznie do nabycia produktów spożywczych oraz napojów bezalkoholowych.

Obowiązkiem Wnioskodawcy jest umożliwienie pracownikom zaspokojenia ich potrzeb żywieniowych w związku z utratą energii związaną ze wykonywaniem pracy w trudnych warunkach. W ocenie zarówno pracodawcy, jak i przedstawicieli pracowników, bony żywieniowe najlepiej gwarantują realizację tegoż celu. W przedmiotowej sytuacji niewłaściwym wydaje się ograniczenie regulacji wyłącznie do jej dosłownego brzmienia, zwłaszcza z uwagi na okoliczność, iż w wielu przypadkach zapewnienie ciepłego posiłku lub miejsca do przyrządzenia takowego będzie niezwykle kosztowne, zapewnienie pełnej higieny i sterylności miejsca przygotowania posiłku będzie utrudnione, sam posiłek może w ostatecznym rozrachunku nie być odpowiednio zdrowy.

Specyfika warunków pracy pracowników terenowych Wnioskodawcy, miejsce świadczenia tejże pracy oraz choroby dotykające pracowników w związku z wykonywaną pracą uniemożliwiają Wnioskodawcy wywiązanie się ze zobowiązań w inny sposób. Ponieważ do takich działań Wnioskodawcę obligują odrębne przepisy z zakresu prawa pracy, nie można mówić, że w takim przypadku przekazanie bonów odbywa się na cele osobiste pracowników. Okoliczności wskazują, iż wyłącznie forma bonów żywieniowych umożliwi Wnioskodawcy maksymalne wywiązanie się z obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy oraz BHP. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje poparcie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi o sygn. IPTPP4/443-414/13-3/OS, w której stwierdzono, iż występują przypadki, gdy ze względów organizacyjnych i charakteru wykonywanej pracy, posiłki profilaktyczne nie mogą być wydawane w formie gotowych posiłków do spożycia na miejscu, lecz w formie bonów żywnościowych wydawanych uprawnionym pracownikom. Wszystkie takie nieodpłatne zużycia artykułów spożywczych mają związek z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem oraz są dokonywane w związku z realizowanymi przez Spółkę czynnościami opodatkowanymi, zasługują więc na odliczenie w trybie art. 86 ust. 1 ustawy. Podkreślenia wymaga, iż takie świadczenie jest obowiązkowe, wynika z odrębnych przepisów, a Wnioskodawca do zapewnienia takiego świadczenia zobowiązany jest przepisami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W świetle cytowanych wyżej przepisów możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. tych których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. W każdym przypadku należy więc dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub części pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, z art. 232 Kodeksu Pracy (Dz. U. 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.) wynika, że pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Stosownie do art. 237¹⁵ § 1 Kodeksu pracy, Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy.

Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac (art. 237¹⁵ § 2 Kodeksu pracy).

Przepisy wykonawcze regulujące powyższe obowiązki to:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. Nr 60, poz. 279),
• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r., Nr 169, poz. 1650, z późn. zm.).
  
  

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza przyznawać nieodpłatnie napoje oraz posiłki profilaktyczne pracownikom uprawnionym do ich otrzymania w świetle przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów. Posiłki te będą przyznawane pracownikom w formie bonów żywieniowych, za które pracownicy będą mogli samodzielnie zakupić produkty żywieniowe do przygotowania tegoż posiłku profilaktycznego. W związku ze specyfiką obowiązków wykonywanych przez pracowników terenowych Wnioskodawcy, Zainteresowany nie ma możliwości wypełnienia ustawowych obowiązków w jakikolwiek inny sposób. Miejsce świadczenia pracy, jakim jest w przeważającej ilości przypadków teren leśny, uniemożliwia samodzielne przygotowanie posiłków przez pracowników, niemożliwe jest również skorzystanie z usług punktów gastronomicznych czy przedsiębiorstw cateringowych. Przygotowanie jednolitych posiłków dla wszystkich pracowników jest również niemożliwe z uwagi na stan zdrowia pracowników, tj. choroby pojawiające się wśród pracowników, takie jak choroba wieńcowa, cukrzyca, alergie oraz borelioza, wymagające często od pracowników stosowania zróżnicowanych diet. W związku z powyższymi wskazaniami, wyłącznie forma bonów żywieniowych umożliwia pracodawcy maksymalne wywiązanie się z obowiązków wynikających z przepisów prawa pracy oraz BHP. Na tej podstawie określono jednolitą kwotę na zakup posiłku profilaktycznego. Stanowisko to zostało zaaprobowane przez przedstawicieli Związku oraz NSZZ Solidarność. Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Produkty żywnościowe będą nabywane w oznaczonych sklepach za cenę brutto. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, bony będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Obowiązek zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych wynika z treści § 13 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników w zw. z art. 9 § 1 KP. Ponadto obowiązek ten wynika z brzmienia art. 232 KP.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie bonów żywnościowych przyznawanych pracownikom tytułem posiłków profilaktycznych.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie warunek, o którym mowa powyżej zostanie spełniony, gdyż nabywane przez Wnioskodawcę, zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku od towarów i usług, wymienione we wniosku posiłki profilaktyczne w formie bonów żywieniowych, będą miały – jak wskazał Zainteresowany – związek z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy, co skutkuje wystąpieniem prawa do odliczenia podatku naliczonego przy ich nabyciu.

Podsumowując, Wnioskodawca może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie posiłków profilaktycznych w formie bonów żywieniowych, ze względu na fakt, że poniesione wydatki będą służyć Zainteresowanemu do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych z art. 88 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Ponadto tut. Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami, a przedstawione m.in. w stanowisku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii opodatkowania czynności nabycia posiłków profilaktycznych w formie bonów żywieniowych oraz prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Odnośnie powołanej przez Zainteresowanego interpretacji indywidualnej, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w cyt. art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. W związku z powyższym Dyrektor Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Zainteresowaną.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.