INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12.01.2012 r. (data wpływu 17.01.2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za zaliczkę wpłaty dokonanej przez dystrybutora towarów prepaid– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.01.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania za zaliczkę wpłaty dokonanej przez dystrybutora towarów prepaid.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej; Spółka) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych w zakresie telefonii komórkowej, jako operator sieci. W ramach prowadzonej działalności Spółka sprzedaje m.in. usługi telekomunikacyjnej towary zarówno osobom indywidualnym, jaki przedsiębiorcom. Z przedsiębiorcami współpracującymi ze Spółką, zwanymi dalej dystrybutorami, podpisywane są umowy dystrybucyjne, których przedmiotem jest określenie zasad i warunków sprzedaży przez P. na rzecz dystrybutora tzw. Elektronicznych Jednostek Doładowawczych (EJD), Telekart, Telekart Elektronicznych (zwanych dalej „towarami prepaid”) w celu ich dalszej odsprzedaży przez dystrybutora na rzecz użytkowników końcowych lub subdystrybutorów SD to wartość elektroniczna zasilenia konta użytkownika końcowego o nominalnej wartości wielokrotności 1 PLN brutto, sprzedawana za pośrednictwem serwisów transakcyjnych. Serwisy transakcyjne to miejsca dostępu do usługi zasilenia konta za pośrednictwem elektronicznych kanałów dostępu (tj. stron internetowych będących własnością dystrybutora), gdzie dokonywana jest sprzedaż SD. Podczas zakupu EJD użytkownik końcowy podaje numer MSISDN telefonu, którego konto chce zasilić. W umowie strony ustaliły tygodniowy okres rozliczeniowy z tytułu płatności za sprzedane przez Spółkę dystrybutorowi UD. Okres rozliczeniowy rozpoczyna się w każdy poniedziałek o godzinie 00.00 i kończy w każdą niedzielę o godzinie 24.00. W przypadku, gdy na dany okres rozliczeniowy przypada początek lub koniec danego miesiąca, okres rozliczeniowy obejmuje wyłącznie rozliczenia zdanego miesiąca tj. datą początkową rozliczanego okresu jest pierwszy dzień danego miesiąca lub datą końcową jest ostatni dzień danego miesiąca. W takim przypadku okres rozliczeniowy może trwać krócej niż 7 dni. Należność z tytułu sprzedaży UD płatna jest przez dystrybutora przelewem na rachunek bankowy P., a termin płatności liczony jest od dnia wystawienia faktury przez Spółkę. Telekarta elektroniczna to wydruk z terminala zawierający ciąg cyfr stanowiący zabezpieczony Telekod, umożliwiający użytkownikowi końcowemu korzystanie z usług Spółki. Za moment sprzedaży Telekart Elektronicznych w umowie uznany jest dzień ich odblokowania w systemie informatycznym P. W ciągu 3 dni roboczych od odblokowania telekart w systemie Spółki, lecz nie później niż w ostatnim dniu miesiąca, Spółka wystawia fakturę VAT. Należność za sprzedane Telekarty płatna jest przez dystrybutora przelewem na rachunek bankowy P., a termin płatności liczony jest od dnia wystawienia faktury przez Spółkę. Telekarty to zmaterializowane (papierowe) karty zawierające ciąg cyfr stanowiący zabezpieczony Telekod, umożliwiający użytkownikowi korzystanie z usług P. do wysokości wskazanego na tej karcie limitu. P. wystawia faktury wciągu 7 dni od ich wydania z magazynu. Termin płatności liczony jest od dnia wystawienia faktury przez Spółkę. Sprzedaż towarów prepaid przez Spółkę do dystrybutora jest de facto sprzedażą możliwości (prawa) do skorzystania z usług telekomunikacyjnych świadczonych przez Spółkę przez użytkowników końcowych, którzy te towary prepaid nabyli. Przedmiotem dystrybucji jest więc prawo majątkowe w rozumieniu cywilnoprawnym. Ambiwalentną z tego punktu widzenia jest forma w jakiej ta dystrybucja przebiega tj. w jakiej formie i na jakim nośniku prawo to jest inkorporowane: Telekarcie, Telekarcie Elektronicznej czy w postaci UD. Zasilenie konta prowadzi bowiem zawsze do powstania po stronie klienta prawa do żądania spełnienia świadczenia usług telekomunikacyjnych.

Obecnie strony planują dokonać zmian w umowach dystrybucyjnych w ten sposób, iż Dystrybutor dokonywałby przedpłat na poczet zakupów:

1. EJD dokonywanych w tygodniowych okresach rozliczeniowych w wysokości np. średniej tygodniowej faktury z ostatniego miesiąca czy innej ustalonej wysokości. Wpłata dokonywana byłaby przed rozpoczęciem danego okresu rozliczeniowego. W zależności od wysokości faktycznie zrealizowanej na rzecz dystrybutora sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym, dystrybutor dopłacałby różnicę pomiędzy kwotą należną a faktycznie wpłaconą, a w razie powstania nadpłaty byłaby ona zaliczana na poczet sprzedaży dokonanej w następnym okresie rozliczeniowym,
2. Telekart elektronicznych i telekart, w ten sposób, że przed dokonaniem sprzedaży Telekart elektronicznych i wydania z magazynu telekart, dystrybutor złożyłby zamówienie na określoną liczbę towarów prepaid, następnie dokonał wpłaty 100 % należności za te towary, na wskazany w umowie rachunek bankowy P.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wpłata pieniędzy przez Dystrybutora w warunkach opisanych w stanie faktycznym, która w momencie jej dokonania jest wpłatą na poczet realizacji sprzedaży towarów prepaid w kolejnych okresach rozliczeniowych rodzi po stronie Spółki obowiązki podatkowe w zakresie CIT w dacie otrzymania wpłaty...
2. Czy wpłata pieniędzy przez Dystrybutora, w warunkach opisanych w stanie faktycznym, która w momencie jej dokonania jest wpłatą na poczet realizacji sprzedaży towarów prepaid w kolejnych okresach rozliczeniowych rodzi po stronie Spółki obowiązki podatkowe w zakresie VAT wdacie otrzymania wpłaty...
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych i stanowi odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast w zakresie pytania nr 2 dotyczącego podatku od towarów i usług została wydana odrębna interpretacja.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych (zwana dalej ustawą o CIT) za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont Jednocześnie należy wskazać, iż Spółka rozpoznaje przychody z tytułu dostawy towarów prepaid zgodnie z treścią art. 12 ust 3a ustawy o CIT. zgodnie z którym za datę powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą, z zastrzeżeniem ust 3c-3e, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności. Ponadto zgodnie z treścią art. 12 ust4 pkt I ustawy o CIT, do przychodów nie podlegających opodatkowaniu nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych.

W momencie dokonania przez dystrybutora wpłaty na konto Spółki, Spółka otrzymuje wpłatę (przedpłatę) na poczet sprzedaży towarów prepaid, która zostanie dopiero w przyszłości zrealizowana. Nie zostaje zatem uregulowana należność w rozumieniu art. 12 ust. 3a ustawy o CIT. Z tego względu, wdacie wpłaty, fakt jej dokonania przez dystrybutora pozostaje neutralny dla rozliczeń podatkowych Spółki, co oznacza, iż w dacie wpłaty nie powstanie przychód podatkowy. Zgodnie z treścią art. 12 ust 4 pkt 1 ustawy o CIT, do przychodów podlegających opodatkowaniu nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. W przedmiotowej sprawie zdaniem Spółki norma prawna wynikająca z art. 12 ust 4 pkt 1 będzie miała zastosowanie, gdyż dotyczy ona sytuacji, gdy dostawa towarów i usług wykonywana jest w następnych okresach sprawozdawczych, a więc analogicznie jak w przedstawionym przez spółkę stanie faktycznym. Co prawda przedmiotem umowy zawartej z dystrybutorem nie jest realizacja na jego rzecz usług telekomunikacyjnych, ale sprzedaż możliwości (prawa) do skorzystania z usług telekomunikacyjnych świadczonych przez Spółkę przez użytkowników końcowych którzy nabyli od dystrybutora towary prepaid, niemniej jednak fakt ten nie ma znaczenia dla uznania, iż w dacie dokonania wpłaty na konto Spółki przychód podatkowy nie powstanie. Z tego względu, w razie dokonania wpłaty przed dokonaniem przez Spółkę wydania towarów prepaid Spółka nie rozpozna przychodu zgodnie z treścią art. 12 ust 3a ustawy o podatku CIT, ale dopiero wdacie dokonania sprzedaży (wydania) towarów prepaid.

Dopiero bowiem po realizacji zamówienia, można mówić o przychodzie należnym Spółce, czyli dopiero w dacie sprzedaży towarów prepaid Spółka powinna wykazać z tego tytułu przychód w podatku CIT. Jednocześnie, jeżeli kwota dokonanej przez Dystrybutora wpłaty przewyższałaby wartość zrealizowanego zamówienia, pozostała kwota (nadwyżka) będzie nadal neutralna dla rozliczeń podatkowych Spółki Różnica ta nie będzie przychodem podatkowym w momencie wpłaty. Należy bowiem odróżnić fakt otrzymania przysporzenia przez Spółkę od określenia daty powstania przychodu podatkowego czyli określenia kiedy Spółka ma rozpoznać przychód podatkowy z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.