Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4512.848.2016.1.ES
z 10 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 października 2016 r. (data wpływu 3 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych wycofania z działalności gospodarczej do majątku prywatnego lokalu użytkowego i wykorzystywania go do najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych wycofania z działalności gospodarczej do majątku prywatnego lokalu użytkowego i wykorzystywania go do najmu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo w formie jednoosobowej działalności gospodarczej na podstawie wpisu do centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej od dnia 16 października 1999 r. Głównym przedmiotem działalności zgodnie z wpisem do rejestru CEiDG jest: Sprzedaż detaliczna wyrobów farmaceutycznych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach (PKD 47.73.Z). Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej jako VAT) i wykonuje czynności opodatkowane tym podatkiem.

W ciągu kilku najbliższych miesięcy Wnioskodawca zamierza przekształcić swoje przedsiębiorstwo w trybie art. 584 KSH w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Przed przekształceniem ze względu na skutki cywilnoprawne Wnioskodawca chce wycofać z działalności gospodarczej (wycofać z ewidencji środków trwałych) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego (…) (dalej Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego) w którym jest prowadzona jedna z aptek Wnioskodawcy do jego majątku osobistego. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego po wyłączeniu będzie początkowo wykorzystywane nadal w działalności a następnie wynajmowane na rzecz przekształconej spółki z o.o. Czynności związane z najmem Wnioskodawca zamierza wykonywać jako osoba fizyczna w sposób ciągły i we własnym imieniu (tzw. najem prywatny). Wnioskodawca co miesiąc będzie wystawiał faktury z tyt. najmu i opodatkowywał ten najem podatkiem VAT - działalność opodatkowana. W opisanej sytuacji istotne jest zatem przeznaczenie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego na wynajem prywatny, który będzie czynnością opodatkowaną i ustalenie czy przekazanie na cele prywatne spowoduje czy też nie konieczność wykazania VAT należnego.

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, które zostanie wyłączone, określone jest w ewidencji środków trwałych jako Lokal Apteka (…) (nr inwentarzowy: …) i zostało nabyte w dniu 22 lipca 2008 r. Od nabycia środka trwałego Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT jak również nie poniesiono podczas jego użytkowania trwałych nakładów na jego ulepszenie w kwocie przekraczającej 30% jego wartości początkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy na moment wyłączenia (wycofania z ewidencji środków trwałych) z działalności gospodarczej w stosunku do spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego wystąpią po stronie Wnioskodawcy jakiekolwiek konsekwencje na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług (VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, fakt, że zamierza wycofać spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego z działalności gospodarczej do majątku prywatnego i wykorzystywać je następnie w ramach czynności opodatkowanych podatkiem VAT dokonywanych jako osoba fizyczna nie spowoduje żadnych konsekwencji w tym podatku.

Wnioskodawca wskazuje, iż planowane wycofanie z działalności gospodarczej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego i przekazanie go do majątku prywatnego Wnioskodawcy nie doprowadzi do powstania obowiązku podatkowego na gruncie ustawy o VAT, ponieważ towar zostanie wyłączony z majątku przedsiębiorstwa w celu dalszego wykorzystywania go do czynności opodatkowanych.

Ustawodawca na potrzeby podatku VAT przyjął w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, w myśl której jest to wszelka działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Stosownie natomiast do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Tym samym należy stwierdzić, iż najem wycofanego do majątku prywatnego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego, świadczony w sposób ciągły i dla celów zarobkowych przez Wnioskodawcę jako osobę fizyczną spełni przesłanki działalności gospodarczej w świetle ustawy o VAT. Planowana umowa najmu będzie miała długotrwały charakter a uzyskiwane korzyści z tego tytułu będą w zasadzie stałe. Planowane wycofanie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego do majątku prywatnego Wnioskodawcy, planowane przed przekształceniem jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę z o.o., ma bowiem na celu świadczenie usługi najmu przez Wnioskodawcę jako osoba fizyczna na rzecz przekształconej spółki z o.o.. Przedmiotowy najem będzie zatem nosił znamiona działalności gospodarczej, niezależnie od tego czy będzie świadczony przez osobę fizyczną jako przedsiębiorcę w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej czy osobę fizyczną (konsumenta) jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. W obu bowiem przypadkach świadczenie usług najmu będzie spełniało przesłanki definicji działalności gospodarczej zawarte w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT oraz będzie dokonywaniem czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Definicja działalności gospodarczej na potrzeby podatku VAT jest autonomiczna i nie ma związku z pojęciem przedsiębiorcy określonym innymi przepisami.

W związku z powyższym dalsze wykorzystywanie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego do wykonywania czynności opodatkowanych VAT nie spowoduje żadnych konsekwencji w podatku od towarów i usług ponieważ nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania, zmiany przeznaczenia towaru, jak również w szczególności utraty statusu podatnika VAT.

Zatem jak wykazano powyżej, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż najem prywatny lokalu użytkowego niemieszkalnego świadczony na rzecz przekształconej spółki z o.o. w sposób ciągły i dla celów zarobkowych wypełnia definicję działalności gospodarczej z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy nie ma przy tym znaczenia, czy usługi będą świadczone w ramach prowadzonej dotychczas działalności gospodarczej, czy w ramach odrębnego źródła przychodu. Kwalifikacja uzyskanego przychodu na potrzeby podatku dochodowego nie zmienia skutków podejmowanych czynności dla potrzeb podatku VAT. Tym samym przekazanie do majątku prywatnego spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego w celu jego dalszego wykorzystywania do czynności opodatkowanych VAT nie powoduje utraty statusu podatnika VAT, zmiany przeznaczenia towaru ani przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jako właściciel, zatem planowana czynność wycofania (wykreślenia z ewidencji środków trwałych) spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego oznaczonego w ewidencji środków trwałych jako lokal apteka (…) z działalności gospodarczej do majątku prywatnego nie będzie rodziła dla Wnioskodawcy żadnych konsekwencji na gruncie ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 710, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważyć, że generalnie – poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 tej ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, polegającej na wykorzystaniu towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 380, ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli jest wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznym.

W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (czynny podatnik podatku od towarów i usług) prowadzi przedsiębiorstwo w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, a głównym przedmiotem działalności jest sprzedaż detaliczna wyrobów farmaceutycznych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach. W ciągu kilku najbliższych miesięcy Wnioskodawca zamierza przekształcić swoje przedsiębiorstwo w trybie art. 584 KSH w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Przed przekształceniem Wnioskodawca zamierza wycofać z działalności gospodarczej (wycofać z ewidencji środków trwałych) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego w którym jest prowadzona jedna z aptek do majątku osobistego Wnioskodawcy. Lokal użytkowy po wyłączeniu będzie wynajmowany na rzecz przekształconej spółki z o.o. Czynności związane z najmem Wnioskodawca zamierza wykonywać jako osoba fizyczna w sposób ciągły i we własnym imieniu (tzw. najem prywatny). Wnioskodawca co miesiąc będzie wystawiał faktury z tyt. najmu i opodatkowywał ten najem podatkiem VAT. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego, które zostanie wyłączone, zostało nabyte w dniu 22 lipca 2008 r. Od nabycia środka trwałego Wnioskodawca nie odliczył podatku VAT jak również nie poniesiono podczas jego użytkowania trwałych nakładów na jego ulepszenie w kwocie przekraczającej 30% jego wartości początkowej.

Zatem w sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji lokal użytkowy niewątpliwie jest i będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę przez cały czas do działalności gospodarczej, przed wycofaniem jako środek trwały prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, po wycofaniu na cele najmu tj. do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, nie będzie natomiast w żaden sposób wykorzystywany do celów prywatnych.

W konsekwencji wykorzystywanie wskazanego we wniosku lokalu użytkowego na cele najmu stanowić będzie odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i podlegać będzie opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Zatem Wnioskodawca nadal będzie prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT i nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Wynika to z faktu, że oddanie lokalu użytkowego w najem poza dotychczasową działalność gospodarczą – na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług – skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych, określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Jak bowiem wskazano wyżej, „prywatny” najem nieruchomości stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163 poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.