Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4513.111.2016.2.SM
z 28 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2016 r. (data wpływu 4 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia z akcyzy energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

I. S.A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest podmiotem z siedzibą w Polsce wykonującym czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą - dokonuje sprzedaży energii elektrycznej (m.in. na rzecz konsumentów). Tym samym Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem energetycznym z punktu widzenia przepisów Ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. nr 1059 z 2012 r. ze zm., dalej: „Prawo energetyczne”), posiadającym status pośredniczącego podmiotu gazowego, będącego podatnikiem podatku akcyzowego. Wnioskodawca dokonuje czynności opodatkowanych akcyzą z wykorzystaniem wyrobów gazowych oraz energii elektrycznej. Spółka posiada następujące koncesje energetyczne:

• OPG (obrót paliwami gazowymi);
  

• OEE (obrót energią elektryczną);
  

• OGZ (obrót gazem ziemnym z zagranicą).
  
  
  

Dokonane w 2016 r. nowelizacje przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (t.j. Dz. U. poz. 478 z 2015 r. ze zm., dalej: „Ustawa o OZE”), nałożyły na Wnioskodawcę obowiązek uzyskiwania i przedstawiania do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego (tzw. Certyfikaty błękitne), wydane dla energii elektrycznej wytwarzanej w biogazowniach rolniczych znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zlokalizowanych w wyłącznej strefie ekonomicznej. Wnioskodawca nabywa przedmiotowe Certyfikaty błękitne na Towarowej Giełdzie Energii.

Obowiązek powyższy wynika z art. 52 ust. 1 Ustawy o OZE. W przypadku niespełnienia wskazanego obowiązku, zgodnie z treścią przepisów Ustawy o OZE, Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia opłaty zastępczej. Ustawa o OZE określa minimalną ilość certyfikatów podlegających umorzeniu, pozwalających z uznanie powyższego obowiązku za spełniony. Zgodnie z art. 59 Ustawy o OZE udział energii elektrycznej, wynikającej z umorzonych świadectw pochodzenia potwierdzających jej wytworzenie m.in. z biogazu rolniczego, w całości energii sprzedanej odbiorcom końcowym powinien wynieść nie mniej niż wartość wskazana w powyższej Ustawie (wartość ta jest zmienna dla określonych ram czasowych, w tym w okresie wprowadzającym w życie przedmiotowe przepisy - art. 190 Ustawy o OZE).

Wnioskodawca, zgodnie z obowiązkami określonymi w Ustawie o OZE, nabywa i przedstawia do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki wskazane świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego (Certyfikaty błękitne). Zgodnie z treścią art. 65 ust. 1 Ustawy o OZE Prezes URE, na wniosek podmiotu, o którym mowa w art. 52 ust. 2 tejże ustawy, umarza, w drodze decyzji, w całości lub części świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego. Dokumentem umorzenia jest zbiorcza informacja otrzymywana od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki za określone okresy rozliczeniowe (decyzja o umorzeniu, o której mowa w art. 65 ust. 1 Ustawy o OZE).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zastosowania zwolnienia z opodatkowania akcyzą energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii, na zasadach określonych w art. 30 Ustawy o podatku akcyzowym, na podstawie dokumentu umorzenia Certyfikatów błękitnych, opisanych w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym jest uprawniony do zastosowania zwolnienia z opodatkowania akcyzą energii elektrycznej, na zasadach określonych w art. 30 Ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z treścią art. 30 ust. 1 Ustawy o podatku akcyzowym, zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wytwarzaną z odnawialnych źródeł energii, na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, w rozumieniu przepisów Prawa energetycznego lub przepisów Ustawy o OZE. Wnioskodawca zwraca uwagę, że przepis ustawy podatkowej nie definiuje zarówno pojęcia „odnawialne źródło energii”, jak również nie precyzuje pojęcia „świadectwo pochodzenia energii” oraz nie precyzuje formy dokumentu, potwierdzającego fakt umorzenia takiego świadectwa. W tym względzie przepisy Ustawy o podatku akcyzowym odsyłają do odpowiednich regulacji Prawa energetycznego lub Ustawy o OZE.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że Ustawa o podatku akcyzowym nie wprowadza w tym względzie rozróżnienia pomiędzy rodzajami świadectw pochodzenia energii, pozostawiając tę kwestię odrębnym przepisom wspomnianych powyżej ustaw. Uzasadniony więc jest wniosek, że każde świadectwo pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnego źródła, w rozumieniu zdefiniowanym w przepisach Prawa energetycznego lub Ustawy o OZE, którego umorzenie jest potwierdzone dokumentem przewidzianym w tych przepisach, upoważnia podatnika do zastosowania zwolnienia z opodatkowania akcyzą na podstawie art. 30 ust. 1 Ustawy o podatku akcyzowym. Ustawa o OZE w art. 2 pkt 22 definiuje odnawialne źródło energii jako „odnawialne, niekopalne źródło energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów”. Powyższe wskazuje więc jednoznacznie, że energia wytwarzana z biogazu rolniczego jest uznawana za odnawialne źródło energii. Energia elektryczna wytwarzana z biogazu rolniczego spełnia więc definicję energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii. Powinna więc zostać zwolniona z opodatkowania akcyzą na zasadach określonych w art. 30 ust. 1 i 2 Ustawy o podatku akcyzowym. Uruchomienie notowań błękitnych certyfikatów to efekt wydzielenia w ostatniej nowelizacji Ustawy o OZE osobnego obowiązku zakupu praw majątkowych przysługujących producentom energii w biogazowniach rolniczych. W piśmiennictwie wskazuje się, że Ustawodawca postanowił w ten sposób pomóc operatorom biogazowni, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji finansowej wobec drastycznego spadku ceny zielonych certyfikatów (potwierdza to również uzasadnienie do projektu ustawy z dnia 22 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy o odnawialnych źródłach energii oraz niektórych innych ustaw, Dz. U. z 2016 r. poz. 925, druk sejmowy nr 476, Sejm VIII Kadencji).

Jak Wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym, nabywane i przedstawiane przez niego do umorzenia tzw. Certyfikaty błękitne, czyli certyfikaty pochodzenia biogazu rolniczego, stanowią - zgodnie z art. 49 Ustawy o OZE - dokumenty inkorporujące prawa majątkowe wystawiane przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki na wniosek wytwórcy biogazu. Obowiązek ich uzyskania nakłada na Wnioskodawcę art. 52 ust. 1 Ustawy o OZE, który również przewiduje obowiązek przedstawiania wskazanych certyfikatów do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki. Szczegóły postępowania w zakresie nabywania, obrotu i umarzania przedmiotowych certyfikatów regulują przepisy Ustawy o OZE.

Powyższe prowadzi do wniosku, że uzyskanie przez Wnioskodawcę decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki, o której mowa w art. 65 ust. 1 Ustawy o OZE upoważnia Wnioskodawcę do zwolnienia z akcyzy sprzedaży energii elektrycznej, na zasadach określonych w art. 30 ust. 2 Ustawy o podatku akcyzowym.

Z treści art. 30 ust. 1 i 2 Ustawy o podatku akcyzowym wynika, że stosowanie przedmiotowego zwolnienia z opodatkowania jest uzależnione od spełnienia formalnej przesłanki posiadania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii. Jak wykazał powyżej Wnioskodawca, świadectwo pochodzenia energii jest zaś definiowane na podstawie przepisów Prawa energetycznego lub Ustawy o OZE, m.in. poprzez świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego (tj. Certyfikaty błękitne).

Konstrukcja przedmiotowego zwolnienia zasadniczo wyklucza możliwość jego zastosowania przez faktycznego wytwórcę energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Jak wskazuje się w piśmiennictwie dotyczącym przedmiotowego zagadnienia, z uwagi na opodatkowanie akcyzą sprzedaży energii elektrycznej nabywcom końcowym, dopiero podmioty dokonujące sprzedaży na rzecz tych nabywców mogą w praktyce zrealizować zwolnienie wskazane w art. 30 ust. 1 Ustawy o VAT. Z tego powodu wytwórcy energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych doliczają do ceny świadectwa pochodzenia energii wartość należnej akcyzy, która następnie zostanie odliczona przez podmiot zobowiązany do umorzenia świadectwa pochodzenia energii. Podmiotem takim jest w tym przypadku Wnioskodawca. Zwolnienie powyższe stosuje się nie wcześniej niż z chwilą otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, poprzez obniżenie akcyzy należnej od energii elektrycznej za najbliższe okresy rozliczeniowe. Oznacza to więc, że powyższe zwolnienie nie jest bezwarunkowe - jego zastosowanie jest możliwe dopiero po otrzymaniu dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii. Jak wskazuje Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku z dnia 24 maja 2016 r. (sygn. I SA/Kr 380/16) w schemacie opisanym w art. 30 ust. 2 Ustawy o podatku akcyzowym „(...) podatnik zobowiązany jest do zapłaty akcyzy i wykazania sprzedaży energii elektrycznej w deklaracji (...), aby następnie dokonać jej obniżenia w takiej samej deklaracji składanych za kolejne okresy.”

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, posiadanie dokumentu potwierdzającego umorzenie przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki świadectw pochodzenia biogazu rolniczego upoważnia Wnioskodawcę do zastosowania zwolnienia z opodatkowania akcyzą na zasadach określonych w art. 30 ust. 1 i 2 Ustawy o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. 2014 r., poz. 752, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby akcyzowe – wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. nabycie wewnątrzwspólnotowe energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju, w tym przez podmiot nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią elektryczną w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, który wyprodukował tę energię;
3. zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję, o której mowa w pkt 2;
4. zużycie energii elektrycznej przez podmiot nieposiadający koncesji, o której mowa w pkt 2, który wyprodukował tę energię;
5. import energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
6. zużycie energii elektrycznej przez nabywcę końcowego, jeżeli nie została od niej zapłacona akcyza w należnej wysokości i nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży tej energii elektrycznej nabywcy końcowemu.
   
   

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje:

1. z dniem nabycia wewnątrzwspólnotowego energii elektrycznej przez nabywcę końcowego;
2. z momentem wydania energii elektrycznej nabywcy końcowemu, w przypadku sprzedaży energii elektrycznej na terytorium kraju;
3. z dniem zużycia energii elektrycznej, w przypadkach, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 3, 4 i 6;
4. z dniem powstania długu celnego, w przypadku importu energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.
   
   

Stosownie do art. 24 ust. 1 ustawy – w przypadku energii elektrycznej podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby celnej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu (…).

Zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy energię elektryczną wytwarzaną z odnawialnych źródeł energii, na podstawie dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, w rozumieniu przepisów prawa energetycznego lub przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. poz. 478 i 2365 oraz z 2016 r. poz. 925).

Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się nie wcześniej niż z chwilą otrzymania dokumentu potwierdzającego umorzenie świadectwa pochodzenia energii, poprzez obniżenie akcyzy należnej od energii elektrycznej za najbliższe okresy rozliczeniowe (art. 30 ust. 2 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest podmiotem z siedzibą w Polsce wykonującym czynności podlegające opodatkowaniu akcyzą - dokonuje sprzedaży energii elektrycznej (m.in. na rzecz konsumentów). Tym samym, Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem energetycznym z punktu widzenia przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne, posiadającym status pośredniczącego podmiotu gazowego, będącego podatnikiem podatku akcyzowego. Wnioskodawca dokonuje czynności opodatkowanych akcyzą z wykorzystaniem wyrobów gazowych oraz energii elektrycznej.

Dokonane w 2016 r. nowelizacje przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii nałożyły na Wnioskodawcę obowiązek uzyskiwania i przedstawiania do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego (tzw. Certyfikaty błękitne). Wnioskodawca nabywa przedmiotowe Certyfikaty błękitne na Towarowej Giełdzie Energii.

Wnioskodawca, zgodnie z obowiązkami określonymi w Ustawie o OZE, nabywa i przedstawia do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki wskazane świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego. Zgodnie z treścią art. 65 ust. 1 Ustawy o OZE Prezes URE, na wniosek podmiotu, o którym mowa w art. 52 ust. 2 tejże ustawy, umarza, w drodze decyzji, w całości lub części świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego. Dokumentem umorzenia jest zbiorcza informacja otrzymywana od Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki za określone okresy rozliczeniowe (decyzja o umorzeniu, o której mowa w art. 65 ust. 1 Ustawy o OZE).

Wątpliwości Spółki dotyczą prawa do zastosowania zwolnienia z opodatkowania akcyzą energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii, na zasadach określonych w art. 30 ustawy o podatku akcyzowym, na podstawie dokumentu umorzenia tzw. Certyfikatów błękitnych.

Z uregulowań zawartych w wyżej cytowanych przepisach art. 30 ust. 1-2 ustawy wynika, że zwolnienie energii elektrycznej pochodzącej z odnawialnych źródeł następuje u podatnika podatku akcyzowego poprzez obniżenie akcyzy należnej od energii elektrycznej za najbliższe okresy rozliczeniowe, ale nie wcześniej niż z chwilą otrzymania potwierdzenia umorzenia świadectwa pochodzenia energii. Zatem przesłanką determinującą możliwość skorzystania ze zwolnienia od akcyzy, zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy, jest otrzymanie przez tego podatnika dokumentu potwierdzenia umorzenia świadectwa pochodzenia w rozumieniu przepisów prawa energetycznego lub przepisów ustawy o odnawialnych źródłach energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r., poz. 478, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o OZE”, użyte w ustawie określenia oznaczają: odnawialne źródło energii - odnawialne, niekopalne źródła energii obejmujące energię wiatru, energię promieniowania słonecznego, energię aerotermalną, energię geotermalną, energię hydrotermalną, hydroenergię, energię fal, prądów i pływów morskich, energię otrzymywaną z biomasy, biogazu, biogazu rolniczego oraz z biopłynów.

W myśl art. 52 ust. 1 ustawy o OZE, przedsiębiorstwo energetyczne, odbiorca końcowy, odbiorca przemysłowy oraz towarowy dom maklerski lub dom maklerski, o których mowa w ust. 2, są obowiązane:

1. uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo pochodzenia lub świadectwo pochodzenia biogazu rolniczego wydane:
   1. odpowiednio dla energii elektrycznej lub biogazu rolniczego, wytworzonych w instalacjach odnawialnego źródła energii znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zlokalizowanych w wyłącznej strefie ekonomicznej lub
   2. na podstawie ustawy - Prawo energetyczne lub
2. uiścić opłatę zastępczą w terminie określonym w art. 68 ust. 2 obliczoną w sposób określony w art. 56.
   
   

Zgodnie z art. 52 ust. 2 pkt 2 ustawy o OZE, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, wykonują przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania energii elektrycznej lub obrotu tą energią i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym niebędącym odbiorcami przemysłowymi, o których mowa w pkt 1.

Stosownie do art. 49 ust. 1 ustawy o OZE, świadectwo pochodzenia biogazu rolniczego wydaje Prezes URE na wniosek wytwórcy biogazu rolniczego.

W myśl art. 65 ust. 1 ustawy o OZE, Prezes URE, na wniosek podmiotu, o którym mowa w art. 52 ust. 2, umarza, w drodze decyzji, w całości lub części świadectwa pochodzenia lub świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego.

W zaistniałej sytuacji będą zatem spełnione przesłanki do skorzystania przez Spółkę ze zwolnienia, o którym mowa w art. 30 ustawy. Spółka, jako przedsiębiorca energetyczny w rozumieniu przepisów ustawy Prawo energetyczne, jest obowiązany w myśl ustawy o OZE do uzyskiwania i przedstawiania do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwa pochodzenia biogazu rolniczego (tzw. Certyfikaty błękitne). Prezes URE umarza natomiast w drodze decyzji, w całości lub w części ww. świadectwa.

Tym samym otrzymany przez Spółkę w zaistniałej sytuacji dokument, potwierdzający umorzenie tzw. Certyfikatów błękitnych, będzie uprawniał do zwolnienia od akcyzy energii elektrycznej wytwarzanej z odnawialnych źródeł energii, poprzez obniżenie należnej akcyzy od energii elektrycznej za najbliższe okresy rozliczeniowe.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.