INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2012 r. (data wpływu 27 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na zasadach ogólnych – podatek liniowy, której przedmiotem jest handel materiałami budowlanymi. Wnioskodawca prowadzi księgi handlowe. W 2007 r. dokonał sprzedaży towarów Spółce z o. o., za które nie otrzymał zapłaty. Sprzedaż została udokumentowana fakturami VAT i w kwocie netto zaliczona do przychodów należnych 2007 r. Nabywca towarów nie dokonał za nie zapłaty, więc sprawa została skierowana do Sądu. Ww. należność nie była objęta odpisem aktualizacyjnym.

W dniu 13 marca 2008 r. został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym. W dniu 2 lipca 2008 r. Sąd Gospodarczy, postanowieniem, ogłosił upadłość Spółki, obejmującą likwidację majątku upadłego. Jednocześnie Sąd wezwał wierzycieli upadłego, aby zgłosili swoje wierzytelności sędziemu.

Wierzytelność Wnioskodawcy została ujęta na liście wierzytelności Spółki w całości, w kategorii III. Jednak Wnioskodawca uzyskał tylko jej część, która wpłynęła dnia 23 sierpnia 2011 r., w kwocie ……. zł, z należnej całej kwoty ….. zł.

W dniu 30 września 2011 r. Sąd wydał postanowienie w sprawie postępowania upadłościowego Spółki, stwierdzające zakończenie postępowania upadłościowego. Orzeczenie to jest prawomocne od dnia 20 października 2011 r. i podlega wykonaniu, a Wnioskodawca otrzymał je 25 listopada 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu 2011 r. należność, która została udokumentowana postanowieniem Sądu o ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należność (w kwocie netto) nieściągalną, może uznać za koszt podatkowy, gdyż została udokumentowana postanowieniem Sądu o zakończeniu postępowania upadłościowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wierzytelności odpisane jako przedawnione.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 20 cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne, i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast według art. 23 ust. 2 powołanej wyżej ustawy, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego, albo
2. postanowieniem sądu o:
   1. oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub
   2. umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a), lub
   3. ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo
3. protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów, nieściągalnej wierzytelności jest łączne spełnienie następujących warunków:

• wierzytelność nie jest wierzytelnością przedawnioną,

• w momencie powstania wierzytelności była ona zarachowana jako przychód należny,

• nieściągalność tej wierzytelności została udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Zauważyć jednocześnie należy, iż w myśl art. 14 ust. 1, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujący sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, za przychód z tej sprzedaży, uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W świetle treści ww. przepisu, do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć wyłącznie wierzytelność w kwocie netto, tj. w kwocie pomniejszonej o podatek od towarów i usług. Podatek od towarów i usług nie stanowi bowiem przychodu należnego z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jeżeli zatem, nieściągalne wierzytelności spełniają ww. warunki, mogą zostać zaliczone, w kwocie netto, do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie wcześniej, niż zostanie spełniony ostatni z warunków.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że w 2007 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży towarów na rzecz Spółki z o.o., za które nie otrzymał zapłaty. Wierzytelność została uznana jako przychód należny w 2007 r., zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca skierował sprawę do sądu i uzyskał w dniu 13 marca 2008 r. nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym. Na należność nie został utworzony odpis aktualizacyjny.

W dniu 2 lipca 2008 r. Sąd Gospodarczy, w drodze postanowienia, ogłosił upadłość Spółki obejmującą likwidację majątku upadłego. Wierzytelność powyższa, została ujęta na liście wierzytelności, jednakże Wnioskodawca uzyskał tylko niewielką część tej należności.

W dniu 30 września 2011 r. Sąd wydał postanowienie o ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, które uprawomocniło się z dniem 20 października 2011 r., a które Wnioskodawca otrzymał w dniu 25 listopada 2011 r.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że w momencie powstania wierzytelności, były one zarachowane jako przychód należny, a ich nieściągalność została udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 pkt 2 lit c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli zatem przedmiotowa wierzytelność nie uległa przedawnieniu, to w kwocie netto może zostać zaliczona w 2011 r. do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wówczas bowiem Wnioskodawca uzyskał prawomocne postanowienie Sądu o zakończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, potwierdzające nieściągalność tej wierzytelności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.