Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.864.2016.1.JO
z 11 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku nadanym w dniu 10 listopada 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla usługi polegającej na dostarczeniu, zamontowaniu i obsłudze urządzeń rekreacyjno-rozrywkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT dla usługi polegającej na dostarczeniu, zamontowaniu i obsłudze urządzeń rekreacyjno-rozrywkowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Działalność firmy Wnioskodawcy to prowadzenie parku rozrywki obejmującego karuzele i dmuchane place zabaw. Klasyfikacja PKD działalności Wnioskodawcy: 91.21.Z. W ramach swoich usług Wnioskodawca świadczy też na zlecenie zewnętrznych firm dostarczanie na wskazane adresy wszystkich urządzeń i ustawianie ich na wskazanym przez Zleceniobiorcę placu.

W gestii Wnioskodawcy jest dostarczenie urządzeń, zamontowanie ich na wskazanym miejscu, całkowitą obsługę zapewnioną przez jego pracowników, ubezpieczenie tych urządzeń. Zleceniobiorcę Wnioskodawca obciąża jedną łączną opłatą za wstęp na urządzenia rekreacyjno-rozrywkowe, z których korzystają goście Zleceniobiorcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawką podatku VAT należy opodatkować taką usługę?

Zdaniem Wnioskodawcy, taką usługę powinien opodatkować stawką 8% jako usługi związane z rozrywką i rekreacją zgodnie z PKD 93.21.Z.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych w niektórych przypadkach odwołują się do grupowań PKWiU. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki, bądź zwolnienia należy je opodatkować według 23% stawki podatku.

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym „Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%” (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. – 8%), pod pozycją 183 zostały i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne” – bez względu na symbol PKWiU.

W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy nie zawierają definicji pojęć „rekreacja” i „park rozrywki”, aby zatem poznać ich znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje rekreację jako „aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu”, natomiast Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje „ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu”. Z kolei brak jest jednoznacznej definicji „parku rozrywki”, ani wesołego miasteczka. W tym celu konieczne jest posłużenie się znaczeniem potocznym tych pojęć i definicją przewidzianą przez słownik języka polskiego. W odniesieniu do wesołego miasteczka definicję taką przewiduje przykładowo internetowy Słownik Języka Polskiego PWN (www.sip.pwn.pl) wskazując, że wesołe miasteczko to teren z urządzeniami rozrywkowymi, takimi jak karuzele strzelnice, kolejki. Natomiast sama rozrywka to coś, co służy odprężeniu, wypoczynkowi. Z kolei park można definiować jako duży ogród z alejkami i ścieżkami spacerowymi, jak również jako teren na którym zgromadzony jest sprzęt. Biorąc pod uwagę powyższe wydaje się że znaczenie obu pojęć jest w istocie bardzo zbliżone i obejmuje teren służący ogólnie odprężeniu i wypoczynkowi, na którym znajdują się określone atrakcje w tym takie jak karuzele, kolejki i strzelnice.

Tak więc, pojęcie „park rozrywki” należy rozumieć, jako miejsce zarówno otwarte, jak i zamknięte, które służy jego klientom do odprężenia się, zabawy, wypoczynku, rozrywki. Mając na uwadze ww. definicje za rekreację należy uznać różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu.

Z powołanych przepisów wynika, że usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu m.in. do parków rozrywki objęte są obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8%. Ustawodawca nie określił jednak ani form, ani kategorii „wstępu”, do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Zatem pod pojęciem „wstępu” w rozumieniu poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu).

Z opisu sprawy wynika, że działalność firmy Wnioskodawcy to prowadzenie parku rozrywki obejmującego karuzele i dmuchane place zabaw, klasyfikacja PKD działalności to 91.21.Z. W ramach swoich usług Wnioskodawca świadczy też na zlecenie zewnętrznych firm dostarczanie na wskazane adresy wszystkich urządzeń i ustawianie ich na wskazanym przez Zleceniobiorcę placu. W gestii Wnioskodawcy jest dostarczenie urządzeń, zamontowanie ich na wskazanym miejscu, zapewnienie całkowitej obsługi przez jego pracowników, ubezpieczenie tych urządzeń. Zleceniobiorcę Wnioskodawca obciąża jedną łączną opłatą za wstęp na urządzenia rekreacyjno-rozrywkowe, z których korzystają goście Zleceniobiorcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki podatku VAT dla usługi polegającej na dostarczeniu, zamontowaniu i obsłudze urządzeń rekreacyjno-rozrywkowych.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że choć głównym zakresem działalności Wnioskodawcy jest prowadzenie parku rozrywki obejmującego karuzele i dmuchane place zabaw, to jednak charakter usługi będącej przedmiotem zapytania, polegającej na dostarczeniu, zamontowaniu, zapewnieniu obsługi i ubezpieczeniu urządzeń rekreacyjno-rozrywkowych w miejscu wskazanym przez Zamawiającego nie pozwala uznać, że jest to usługa związana z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, a dla której ustawodawca przewidział opodatkowanie podatkiem VAT w wysokości 8%.

Należy podkreślić, że istnieje różnica pomiędzy pojęciem opłaty pobieranej za wstęp do parku rozrywki, a opłaty pobieranej za udostępnienie i zamontowanie urządzeń rekreacyjno-rozrywkowych w ramach organizacji imprezy przez Zamawiającego urządzenia. Wstęp, jak już wyżej wskazano, należy rozumieć jako możliwość wejścia „gdzieś”, zatem za usługi związane ze wstępem, o których mowa w poz.183 załącznika nr 3 do ustawy można uznać wyłącznie udostępnienie wejścia, na podstawie biletów wstępu do parki rozrywki. Natomiast w niniejszej sprawie, gdy urządzenia rekreacyjno-rozrywkowe stanowią tylko jeden z elementów usługi polegającej na dostarczeniu, zamontowaniu i zapewnieniu ich obsługi przez Wnioskodawcę, nie można twierdzić, że Wnioskodawca nadal świadczy usługę związaną z rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu. Zatem opłaty wnoszone przez Zamawiającego nie należy utożsamiać z „opłatami za wstęp do parku rozrywki”, gdyż opłata ta ma na celu pokrycie kosztów dostarczania urządzeń, zamontowanie ich w wybranym miejscu, zapewnienie obsługi i udostępnieniu ich przez Wnioskodawcę.

Mając to na uwadze, należy stwierdzić, że poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy nie obejmuje swoim zakresem usługi oferowanej przez Wnioskodawcę, a będącej przedmiotem zapytania i w konsekwencji Wnioskodawca powinien opodatkować przedmiotowe usługi podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%, z uwagi na to, że art. 41 ust. 2 w zw. z poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy nie znajdzie zastosowania w rozpatrywanej sprawie.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktyczny.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.