Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB2.4510.195.2016.1.AO
z 25 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z 22 listopada 2016 r. (data wpływu 30 listopada 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy płatności dokonywane na rzecz Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Lotniczych IATA z tytułu zawartej umowy podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy płatności dokonywane na rzecz Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Lotniczych IATA z tytułu zawartej umowy podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca od 1 lipca 2010 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pozostałych pozaszkolnych form edukacji, działalności wspomagającej edukację, działalność związaną z doradztwem w zakresie zarządzania, nauki języków obcych w formie pozaszkolnej, szkoleń w branży lotniczej.

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i rozlicza podatek dochodowy zgodnie z art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W bieżącym roku w celu rozszerzenia zakresu swojej działalności Wnioskodawca uzyskał status Autoryzowanego Centrum Szkoleniowego Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Lotniczych - ATC IATA. Międzynarodowe Stowarzyszenie Przewoźników Lotniczych (dalej: „IATA”) posiada swoją siedzibę w Kanadzie, nie posiada w Polsce zakładu.

W ramach podpisanej umowy, posiadając status Autoryzowanego Centrum Szkoleniowego Wnioskodawca może sprzedawać na terenie Polski cześć produktów szkoleniowych jako przedstawiciel handlowy. Szkolenia IATA dotyczą branży lotniczej, logistycznej, transportowej, turystycznej oraz branż pokrewnych.

W ramach zawartej umowy Wnioskodawca posiada możliwość zakupienia zestawów szkoleniowych IATA (podręczniki, materiały szkoleniowe + egzamin + certyfikat) po cenie niższej niż klient indywidualny i w ilościach hurtowych oraz odsprzedawać je na rynku polskim po cenie ustalonej przez siebie.

Wnioskodawca ma też możliwość organizowania szkoleń na bazie materiałów IATA. Każde takie szkolenie musi być prowadzone przez instruktora wcześniej zatwierdzonego przez IATA. Każdy klient który zakupi u Wnioskodawcy podręcznik w wersji papierowej lub elektronicznej lub szkolenie, bez ponoszenia jakichkolwiek dodatkowych kosztów ma prawo przystąpić do egzaminu IATA organizowanego kilka razy do roku w Centrum Egzaminacyjnym IATA. Centra Egzaminacyjne IATA znajdują się na całym świecie - klient może zdawać egzamin w którymkolwiek z nich. Czas egzaminu dla każdego z centrum ustala IATA. Egzaminy opracowane są, dostarczane i sprawdzane przez IATA. Po zdaniu egzaminu klient otrzymuje od IATA certyfikat IATA.

Wraz z przyznaniem statusu Autoryzowanego Centrum Szkoleniowego Wnioskodawca może używać określonych w umowie logotypów, które stanowią własność IATA. W swojej działalności Wnioskodawca może posługiwać się znakiem handlowym ATC IATA, przy czym prawo do korzystania ze znaków towarowych określonych w umowie ma ograniczony charakter i jest niezbędne do prowadzenia działalności jako Autoryzowane Centrum Szkoleniowe.

Prawa autorskie do wszystkich materiałów edukacyjnych należą do IATA. Nie są one przenoszone w jakikolwiek sposób na Wnioskodawcę. Również wszelkie logotypy IATA należą do Stowarzyszenia IATA a Wnioskodawca nie ma prawa ich modernizować. Każdy materiał reklamowy i informacyjny dotyczący szkoleń IATA lub w którym został użyty logotyp IATA musi wcześniej zostać zatwierdzony przez IATA.

W ramach umowy Wnioskodawca jest zobowiązany do ponoszenia określonych opłat na rzecz IATA - opłaty aplikacyjnej przy składaniu wniosku o uzyskanie statusu Autoryzowanego Centrum Szkoleniowego, opłaty jednorazowej po przyznaniu statusu Autoryzowanego Centrum Szkoleniowego oraz opłat płatnych corocznie za posiadanie statusu Autoryzowanego Centrum Szkoleniowego. Każdorazowo opłaty udokumentowane są fakturami wystawianymi przez kanadyjskiego kontrahenta (IATA).

Kanadyjski kontrahent przedstawił na żądanie Wnioskodawcy certyfikat potwierdzający kanadyjską rezydencję podatkową.

Wnioskodawca otrzyma również oryginał certyfikatu kanadyjskiej rezydencji podatkowej IATA w okresie wpłat należności na podstawie zawartej umowy.

Jednocześnie IATA przedstawiło informację, że zyski uzyskane przez IATA w ramach zawartej umowy przyznającej Wnioskodawcy status Autoryzowanego Centrum Szkoleniowego IATA nie są dla IATA należnościami licencyjnymi w rozumieniu art. 12 Konwencji pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, a stanowią zyski przedsiębiorstw zgodnie z art. 7 przywołanej Konwencji i tym samym podlegają opodatkowaniu tylko w Kanadzie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy płatności dokonywane na rzecz Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Lotniczych IATA z siedzibą w Kanadzie (nieposiadającego zakładu w Polsce) z tytułu zawartej umowy, nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do pobrania od płatności dokonywanych na rzecz IATA z tytułu opisanej umowy zryczałtowanego podatku dochodowego, tzw. „podatku u źródła” na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ przychody uzyskiwane przez kontrahenta kanadyjskiego od Wnioskodawcy na podstawie zawartej umowy nie są przychodami opisanymi w art. 21 ww. ustawy. W ramach umowy nie następuje ani sprzedaż, ani przekazanie praw autorskich, nie następuje sprzedaż znaków towarów, płatności z umowy nie są przychodami z praw do znaków towarowych, ani należnościami z tytułu udostępnienia know-how.

Na podstawie zawartej umowy, Wnioskodawca ma jedynie prawo do nabywania produktów szkoleniowych IATA po cenie niższej niż rynkowa, sprzedawania ich po cenie ustalonej przez siebie, a tym samym realizowania zysku w postaci marży.

Umowa daje Wnioskodawcy również prawo do organizacji szkoleń IATA i posługiwania się określonymi w umowie logotypami IATA, ale wyłącznie do celów marketingowych związanych ze sprzedażą produktów IATA i organizacją szkoleń, przy czym logotypy te nigdy nie mogą być użyte w inny sposób niż zatwierdzony przez IATA. Prawo do używania znaków towarowych ma więc ograniczony charakter i jest niezbędne do prowadzenia działalności jako Autoryzowane Centrum Szkoleniowe.

W ramach umowy nie następuje przekazanie żadnych informacji ani materiałów mających charakter know-how.

Zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy art. 21 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W opisanej sytuacji zastosowanie mają przepisy Konwencji zawartej pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu. Zgodnie z ustaleniami z kontrahentem kanadyjskim, opłaty z tytułu zawartej umowy mają charakter zysków przedsiębiorstwa i tym samym znajdą do nich zastosowanie przepisy art. 7 Konwencji.

W związku z czym, przychody uzyskiwane z tytułu zawartej umowy będą opodatkowane wyłącznie w Kanadzie.

Płatności realizowane z tytułu umowy z IATA nie mają charakteru należności licencyjnych w rozumieniu art. 12 Konwencji pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Określenie „należności licencyjne” użyte w art. 12 Konwencji oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania każdego prawa autorskiego, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, a także za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej i obejmuje wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z filmami dla kin i dziełami zarejestrowanymi na filmie lub wideokasecie lub taśmie, wykorzystywanymi w związku z transmisją w telewizji lub radiu.

Natomiast należności z tytułu umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a kontrahentem kanadyjskim nie są związane z użytkowaniem, prawem do użytkowania prawa autorskiego, znaku towarowego, czy uzyskaniem know-how. Podstawowym przedmiotem umowy jest prawo Wnioskodawcy do zakupu produktów kontrahenta kanadyjskiego po niższej cenie oraz prawo ich sprzedaży na terenie Polski, a także prawo do przeprowadzania szkoleń jako Autoryzowane Centrum Szkoleniowe.

Wnioskodawca jest zobowiązany i uprawniony do dystrybucji wyłącznie produktów oznakowanych określonymi znakami towarowymi. W takiej sytuacji, Wnioskodawca nie korzysta z dochodów przypisywanych znakom towarowym. Znaki towarowe w tym przypadku są jedynie narzędziem mającym umożliwić realizację podstawowego przedmiotu umowy. Tak więc należności ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta kanadyjskiego w związku z zawartą umową będą kwalifikowane jako tzw. zyski przedsiębiorstw i opodatkowane tylko w Kanadzie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1888, z późn. zm.), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W powyższej regulacji wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Niezależnie od miejsca lokalizacji siedziby danego podmiotu – opodatkowaniu w danym państwie podlegać będą te dochody, które w państwie tym powstały.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone m.in. w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1. z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2. z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

– ustala się w wysokości 20% przychodów;

3. z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
4. uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej

– ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Stosownie do treści art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ww. ustawy, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 tej ustawy, wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c, 1d i 2c oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

Powyższa regulacja prawna wskazuje na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium – w kwestii sposobu opodatkowania – pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji) wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w celu rozszerzenia zakresu swojej działalności uzyskał status Autoryzowanego Centrum Szkoleniowego Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Lotniczych - ATC IATA, które posiada swoją siedzibę w Kanadzie i nie posiada w Polsce zakładu. W ramach podpisanej umowy, posiadając status Autoryzowanego Centrum Szkoleniowego Wnioskodawca może sprzedawać na terenie Polski cześć produktów szkoleniowych jako przedstawiciel handlowy oraz posiada możliwość zakupienia zestawów szkoleniowych IATA po cenie niższej niż klient indywidualny i w ilościach hurtowych oraz odsprzedawać je na rynku polskim po cenie ustalonej przez siebie. Wnioskodawca ma też możliwość organizowania szkoleń na bazie materiałów IATA.

Wraz z przyznaniem statusu Autoryzowanego Centrum Szkoleniowego Wnioskodawca może używać określonych w umowie logotypów, które stanowią własność IATA. W swojej działalności Wnioskodawca może posługiwać się znakiem handlowym ATC IATA, przy czym prawo do korzystania ze znaków towarowych określonych w umowie ma ograniczony charakter i jest niezbędne do prowadzenia działalności jako Autoryzowane Centrum Szkoleniowe. Prawa autorskie do wszystkich materiałów edukacyjnych należą do IATA. Nie są one przenoszone w jakikolwiek sposób na Wnioskodawcę. Również wszelkie logotypy IATA należą do Stowarzyszenia IATA a Wnioskodawca nie ma prawa ich modernizować. Każdy materiał reklamowy i informacyjny dotyczący szkoleń IATA lub w którym został użyty logotyp IATA musi wcześniej zostać zatwierdzony przez IATA. W ramach umowy Wnioskodawca jest zobowiązany do ponoszenia określonych opłat na rzecz IATA - opłaty aplikacyjnej przy składaniu wniosku o uzyskanie statusu Autoryzowanego Centrum Szkoleniowego, opłaty jednorazowej po przyznaniu statusu Autoryzowanego Centrum Szkoleniowego oraz opłat płatnych corocznie za posiadanie statusu Autoryzowanego Centrum Szkoleniowego. Każdorazowo opłaty udokumentowane są fakturami wystawianymi przez kanadyjskiego kontrahenta (IATA).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Kanadą w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu wraz z Protokołem z dnia 14 maja 2012 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 1371), należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże, takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli osoba do nich uprawniona ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 10 procent kwoty należności licencyjnych brutto (art. 12 ust. 2 tej Konwencji).

Z kolei art. 12 ust. 4 ww. Konwencji zawiera definicję określenia „należności licencyjne”, za które uważa się wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania każdego prawa autorskiego, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, a także za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej i obejmuje wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z filmami dla kin i dziełami zarejestrowanymi na filmie lub wideokasecie lub taśmie, wykorzystywanymi w związku z transmisją w telewizji lub radiu.

Zaliczenie płatności dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Lotniczych IATA do odpowiedniej kategorii przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz konwencji polsko-kanadyjskiej zależy od istoty praw, jakie Wnioskodawca nabywa w ramach zawartej umowy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że przedmiotem zawartej przez Spółkę umowy nie jest przyznanie użytkowania lub ustanowienie na jej rzecz prawa do użytkowania praw na dobrach niematerialnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy ma jedynie prawo do nabywania produktów szkoleniowych IATA po cenie niższej niż rynkowa oraz sprzedawania ich po cenie ustalonej przez siebie. Umowa daje Wnioskodawcy również prawo do organizacji szkoleń IATA i posługiwania się określonymi w umowie logotypami IATA, ale wyłącznie do celów marketingowych związanych ze sprzedażą produktów IATA i organizacją szkoleń, przy czym logotypy te nigdy nie mogą być użyte w inny sposób niż zatwierdzony przez IATA. Prawo do używania znaków towarowych ma więc ograniczony charakter i jest niezbędne do prowadzenia działalności jako Autoryzowane Centrum Szkoleniowe. Ponadto, w ramach umowy nie następuje przekazanie żadnych informacji ani materiałów mających charakter know-how.

Wobec powyższego należy uznać, że przychody uzyskiwane przez kontrahenta kanadyjskiego od Wnioskodawcy na podstawie zawartej umowy nie są przychodami określonymi w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tym samym płatności dokonywane na rzecz Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Lotniczych IATA z siedzibą w Kanadzie (nieposiadającego zakładu w Polsce) z tytułu zawartej umowy, nie podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem na podstawie art. 21 ust. 1 w związku z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że w związku z tym, iż to pytanie podatkowe określone przez podatnika wyznacza zakres przedmiotowy wniosku, w niniejszej interpretacji indywidualnej odniesiono się ściśle do kwestii w nim zawartej, tj. ustalenia, czy płatności dokonywane na rzecz Międzynarodowego Stowarzyszenia Przewoźników Lotniczych IATA z tytułu zawartej umowy podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie odniesiono się natomiast do kwestii dotyczącej kwalifikacji należności ponoszonych przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta kanadyjskiego w związku z zawartą umową jako tzw. zysków przedsiębiorstw i ich ewentualnego opodatkowania w Kanadzie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.