Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPP3.4512.553.2016.3.OS
z 25 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2016 r. (data wpływu 10 października 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 21 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od paliwa zużytego w samochodach służbowych użytkowanych przez pracowników na podstawie podpisanych umów zarówno do celów służbowych jak i prywatnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od paliwa zużytego w samochodach służbowych użytkowanych przez pracowników na podstawie podpisanych umów zarówno do celów służbowych jak i prywatnych oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 21 grudnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Z niektórymi pracownikami Spółki zostały podpisane umowy na używanie służbowych samochodów do celów prywatnych. Dla pracowników jest ustalana wartość świadczenia z tytułu nieodpłatnego wykorzystywania przez pracowników samochodów służbowych do celów prywatnych zgodnie z przepisami art. 12 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość takiego świadczenia jest ustalana w oparciu o miesięczne limity, których wysokość uzależniona jest od pojemności silnika samochodu. I tak, dla samochodu o pojemności silnika: do 1.600 cm³ miesięczny limit przychodów wynosi 250 zł, powyżej 1.600 cm³ miesięczny limit przychodów wynosi 400 zł.

W umowach został ustalony miesięczny limit na korzystanie przez pracownika z samochodu służbowego dla celów prywatnych w wysokości 400 km.

Dodatkowo w podpisanych umowach pracodawca przyznał nieodpłatne świadczenie polegające na umożliwieniu wykorzystania paliwa zakupionego przez pracodawcę do celów prywatnych, którego wartość jest wyliczana jako iloczyn przyznanego limitu kilometrów(400) do celów prywatnych, ilości zużytego paliwa liczonej wg normy zakładowej i średniej ceny zakupu paliwa z miesiąca rozliczeniowego, poniesionej przez pracodawcę (art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Kwota podatku VAT naliczonego od zakupionego paliwa, które zostało zużyte przez pracowników do celów prywatnych jest zaliczana w koszty nie będące kosztami uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych, czyli nie jest odliczana od podatku należnego. Od różnicy obliczonej poprzez odjęcie od wartości podatku naliczonego od zakupionego paliwa do samochodów osobowych nieodliczonego podatku VAT od wartości paliwa zużytego na cele prywatne Spółka odlicza 50 % podatku VAT zgodnie z art. 86a ustawy dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.

Wartość zużytego paliwa w samochodach służbowych użytych do celów prywatnych oraz nieodliczony VAT od tej wartości nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, iż:

1. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Na pytanie: „Czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu przedmiotowych pojazdów oraz zakupionych do nich części składowych? Jeżeli tak, to w jakiej wysokości?”, Wnioskodawca odpowiedział: Pytanie dotyczy dwóch grup pojazdów:
   • samochodów osobowych przeznaczonych do działalności mieszanej, dla których przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku od towarów i usług przy nabyciu przedmiotowych pojazdów oraz zakupionych do nich części składowych,
     
   • samochodów ciężarowych, dla których przysługiwało prawo do odliczenia 100% podatku od towarów i usług przy nabyciu przedmiotowych pojazdów oraz zakupionych do nich części składowych.
3. Pojazdy wymienione w pkt 2 Spółka wykorzystuje w ramach działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.
4. Faktury dokumentujące zakup paliwa do samochodów wymienionych w pkt 2 są wystawiane na Spółkę.
5. Zakresem pytań są objęte n/w pojazdy samochodowe:
   • samochody osobowe (np. Skoda Fabia typ Hatchback, Opel Astra typ Hatchback)
     
   • samochody ciężarowe (np. Ford Connect typ VAN).
6. Z samochodów wymienionych w pkt 5 pojazdem, o którym mowa w art. 86a ust.9 pkt 1-3 ustawy o podatku od towarów i usług jest Ford Connect.
7. W stosunku do samochodów wymienionych w pkt 6 spełnione zostały wymagania określone w art. 86a ust. 9 ustawy o VAT, co zostało potwierdzone stosowną adnotacją w dowodzie rejestracyjnym.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka w prawidłowy sposób dokonuje odliczenia podatku VAT naliczonego od wartości paliwa zużytego w samochodach służbowych użytkowanych przez pracowników na podstawie podpisanych umów zarówno do celów służbowych jak i prywatnych, zgodnie z art. 86 i 86a ustawy od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ wartość paliwa zużytego przez pracowników użytkujących na podstawie podpisanych umów samochody służbowe zarówno do celów służbowych jak i prywatnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, VAT od wartości paliwa zużytego do celów prywatnych nie podlega odliczeniu na podstawie art. 86 ustawy o VAT.

Od wartości podatku VAT naliczonego od paliwa zakupionego do samochodów użytkowanych do celów służbowych i prywatnych pomniejszonej o wartość nieodliczonego podatku VAT od paliwa zużytego do celów prywatnych Spółka odlicza 50% VAT zgodnie z art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast, przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Regulacje w zakresie opodatkowania nieodpłatnego świadczenia usług zawiera natomiast art. 8 ust. 2 ustawy, który stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Stosownie do art. 8 ust. 5 ustawy, przepis ust. 2 pkt 1 nie ma zastosowania w przypadku użycia pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, obliczoną zgodnie z art. 86a ust. 1, z tytułu:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów lub
2. nabycia, importu lub wytworzenia części składowych do tych pojazdów, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Na podstawie art. 8 ust. 6 ustawy, w przypadku o którym mowa w ust. 2 pkt 1 i ust. 5, za nabycie towarów uznaje się również przyjęcie ich do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze.

Zatem powyższe przepisy tj. art. 8 ust. 5 i ust. 6 wyłączają konieczność opodatkowania podatkiem VAT wykorzystania przez podatnika pojazdów samochodowych do celów innych niż działalność gospodarcza objętych 50% ograniczeniem w odliczeniu podatku naliczonego.

Zatem należy wskazać, że zasada wyłączenia z opodatkowania użytku prywatnego nie jest stosowana w następujących sytuacjach:

• podatnik posiadał pełne prawo do odliczenia podatku zarówno przy nabyciu pojazdu, jak i zakupionych do niego części składowych,
  

• podatnik posiadał pełne prawo do odliczenia podatku przy nabyciu pojazdu, natomiast przy nabyciu części składowych do tego pojazdu prawo to zostało ograniczone do 50%,
  

• podatnik nie posiadał prawa do odliczenia podatku przy nabyciu pojazdu, natomiast przy nabyciu części składowych do niego posiadał prawo do odliczenia pełnego.
  
  

Należy wskazać, że kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1. wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
2. należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
3. należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
4. wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
   
   

Według art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów prawo o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do treści art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
   
   

Zatem zgodnie z ww. regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”. Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej z dnia 7 lutego 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r., paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

1. samochodów osobowych;
2. innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,
   2. 2 − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej − jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.
   
   
   

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej (art. 12 ust. 2 ustawy nowelizującej z dnia 7 lutego 2014 r.).

Jak stanowi art. 12 ust. 3 ustawy nowelizującej z dnia 7 lutego 2014 r., dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, podpisał z niektórymi pracownikami umowy na używanie służbowych samochodów do celów prywatnych. Wnioskodawca posiada dwie grupy pojazdów: samochodów osobowych przeznaczonych do działalności mieszanej, dla których przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku od towarów i usług przy nabyciu przedmiotowych pojazdów oraz zakupionych do nich części składowych oraz samochodu, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1-3 ustawy o podatku od towarów i usług, dla którego przysługiwało prawo do odliczenia 100% podatku od towarów i usług przy nabyciu oraz od zakupionych części składowych. Faktury dokumentujące zakup paliwa do samochodów objętych zakresem pytania są wystawiane na Spółkę. Kwota podatku VAT naliczonego od zakupionego paliwa, które zostało zużyte przez pracowników do celów prywatnych, nie jest odliczana od podatku należnego. Od różnicy obliczonej poprzez odjęcie od wartości podatku naliczonego od zakupionego paliwa do samochodów osobowych nieodliczonego podatku VAT od wartości paliwa zużytego na cele prywatne Spółka odlicza 50 % podatku VAT zgodnie z art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że z powyższych przepisów ustawy o VAT wynika, iż świadczenie w postaci nieodpłatnego udostępnienia samochodów, do celów prywatnych pracowników, w przypadku gdy pracodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części co do zasady, stanowi usługę odpłatną w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże stosowanie tego przepisu wyłącza art. 8 ust. 5 ustawy o VAT, po spełnieniu warunków w nim wskazanych.

Na mocy powyższego przepisu, w sytuacji gdy podatnikowi nie przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z udostępnianymi nieodpłatnie pojazdami samochodowymi, użycie tych pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie podlega opodatkowaniu. Innymi słowy, użycie tych pojazdów do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą stanowi usługę, która nie podlega opodatkowaniu, jeżeli podatnikowi nie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, zgodnie z art. 86a ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Jak wskazano w art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1 tego artykułu, zalicza się m.in. wydatki dotyczące nabycia lub użytkowania pojazdów na podstawie leasingu oraz nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem, w przypadku samochodów osobowych przeznaczonych do działalności mieszanej, dla których przysługiwało prawo do odliczenia 50% podatku od towarów i usług przy nabyciu przedmiotowych pojazdów oraz zakupionych do nich części składowych znajdzie zastosowanie przepis art. 8 ust. 5 ustawy, bowiem zgodnie z tym przepisem, w przypadku użycia przez podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza pojazdów samochodowych, od których przy nabyciu przysługiwało ograniczone prawo do odliczenia podatku naliczonego (zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT) nie stosuje się przepisu art. 8 ust. 2 pkt 1 pod warunkiem, że użycie tego samochodu przyjmie formę nieodpłatnego użycia towaru.

Wobec powyższego, w przypadku zakupu paliwa do napędu samochodów osobowych – zgodnie z art. 12 ustawy nowelizującej – do dnia 30 czerwca 2015 r. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Natomiast od dnia 1 lipca 2015 r., w przypadku użytkowania pojazdów osobowych przeznaczonych do działalności mieszanej, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wartości paliwa zużytego w samochodach służbowych użytkowanych przez pracowników na podstawie podpisanych umów zarówno do celów służbowych jak i prywatnych, w wysokości 50% podatku naliczonego wykazanego w fakturze za paliwo, zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy.

Natomiast w przypadku pojazdu, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy, wykorzystywanego do celów prywatnych przez pracowników Wnioskodawcy, przy nabyciu którego przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego (zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT) i Wnioskodawca skorzystał z tego prawa, znajdzie zastosowanie przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 i w tym przypadku Wnioskodawca, winien opodatkować nieodpłatne świadczenie na rzecz pracowników.

Zatem, w przypadku użytkowania pojazdu, o którym mowa w art. 86a ust. 9 pkt 1 ustawy, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wartości paliwa zużytego w tym samochodzie służbowym użytkowanym przez pracowników zarówno do celów służbowych jak i prywatnych, w wysokości 100% podatku naliczonego wykazanego w fakturze za paliwo. Prawo to przysługuje, o ile nie wystąpią negatywne przesłanki wynikające z art. 88 ustawy.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawcy przy nabyciu ww. przedmiotowego pojazdu oraz od zakupionych do niego części składowych, przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku VAT to Wnioskodawca jest zobowiązany opodatkować nieodpłatne świadczenie na rzecz pracowników, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu sprawy podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu sprawy.

Zaznaczyć również należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest od wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualne wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, kiedy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.