Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP1-3.4512.226.2016.1.PR
z 27 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2016 r. (data wpływu 21 listopada 2016 r.) uzupełnionego pismem z dnia 28 grudnia 2016 r. (data wpływu 3 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie wykazania w deklaracji VAT-7 importu usługi wynajmu ogrodzenia i sprzętu;
• nieprawidłowe – w zakresie wykazania w deklaracji VAT-7 usługi nabytej od podwykonawcy.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie wykazania w deklaracji VAT-7 importu usługi wynajmu ogrodzenia i sprzętu oraz wykazania w deklaracji VAT-7 usługi nabytej od podwykonawcy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 grudnia 2016 r. (data wpływu 3 stycznia 2017 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o dowód uiszczenia brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Wnioskodawca wykonuje usługę dla zleceniodawcy z Niemiec z siedzibą w Niemczech na terenie, który znajduje się w Niemczech w miejscowości (...). Teren wykonywania usługi, to jest obszar ulic miasta (...), wraz z wykonywaniem przyłącza do konkretnych posesji i w niektórych przypadkach z wejściem okablowania do budynku. Usługa polega na układaniu w ulicy rury osłonowej do instalacji na potrzeby przyłączy telewizyjnych, internetowych oraz telefonicznych. W ramach tej usługi jest także przyłączenie kabla koncentrycznego do ww. mediów do wyznaczonych budynków. Zakupy materiałów na potrzeby wykonania zlecenia dokonywane są na terenie Niemiec. Materiał Wnioskodawca kupuje od firmy z Niemiec z siedzibą w Niemczech i zużywa go na potrzeby tego konkretnego zlecenia (na terenie Niemiec). Wtedy sprzedawca Niemiecki wystawia fakturę z podatkiem VAT wg stawki obowiązującej na terenie Niemiec. Są także zakupy typu wyposażenie od sprzedawcy z Niemiec z siedzibą w Niemczech, które to wyposażenie Wnioskodawca wykorzystuje w Niemczech na potrzeby ww. zlecenia, jak i również na potrzeby zleceń w Polsce. W takim przypadku sprzedawca Niemiecki wystawia fakturę z 0% VAT. Usługi do tego zlecenia wykonują dla Wnioskodawcy inne firmy z Polski z siedzibą w Polsce na zasadach podwykonawcy. Usługi te polegają na układaniu w ulicy rury osłonowej do instalacji na potrzeby przyłączy telewizyjnych, internetowych oraz telefonicznych, a także na przyłączeniu kabla koncentrycznego do ww. mediów do wyznaczonych budynków. Podział robót dla zleceniodawcy z Niemiec (wykonywania usługi) wynika z faktu braku możliwości w firmie Wnioskodawcy, aby własnymi siłami wykonać całe zlecenie i część realizują podwykonawcy dla Wnioskodawcy jako zleceniodawcy. Podwykonawcy z Polski z siedzibą w Polsce wystawiają dla Wnioskodawcy fakturę z 23% VAT-em za ww. usługę wykonaną na terenie (...). Ponadto Wnioskodawca wynajmuje sprzęt oraz elementy ogrodzenia na potrzeby ww. zlecenia od firmy z Niemiec, a sprzedawca wystawia fakturę z 0% VAT. Zleceniodawca z Niemiec, Wnioskodawca oraz jego podwykonawcy to czynni podatnicy VAT.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 28 grudnia 2016 r. wyjaśnił, że kontrahenci świadczący usługi wynajmu ogrodzenia i sprzętu są podatnikami nieposiadającymi siedziby działalności ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca powinien wykazać nabytą usługę wynajmu ogrodzenia i sprzętu jako import usługi, mimo że usługa jest realizowana na terytorium Niemiec? W jakich pozycjach powinna ta usługa zostać przez Wnioskodawcę wykazana w deklaracji VAT-7(17)?
2. Jak należy wykazać w deklaracji VAT-7(17) usługę świadczoną przez podwykonawcę firmę z Polski z siedzibą w Polsce wykonującego opisane we wniosku zlecenie dla Wnioskodawcy na terytorium Niemiec?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup usługi wynajmu ogrodzenia i sprzętu na terytorium Niemiec od firmy z siedzibą w Niemczech i wykonanej na terytorium Niemiec powinien wykazać jako import usług i wykazać w deklaracji VAT-7(17) w pozycji 29 i 30 oraz 45 i 46. Usługę świadczoną przez podwykonawcę należy wykazać w deklaracji VAT-7(17) w pozycji 29 i 30 jako import usług oraz w pozycji 45 i 46 jako zakup.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest:

• prawidłowe – w zakresie wykazania w deklaracji VAT-7 importu usługi wynajmu ogrodzenia i sprzętu;
• nieprawidłowe – w zakresie wykazania w deklaracji VAT-7 usługi nabytej od podwykonawcy.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług regulują przepisy art. 28a do 28o ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy.

Ogólna zasada dotycząca określania miejsca świadczenia usług na rzecz podatników zawarta została w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jednak w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.

I tak, jak stanowi art. 28e ustawy – miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Stosownie do art. 3 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do miejsca świadczenia usług (Dz. Urz. UE L 284 z 26.11.2013 str. 1) – (…) Art. 13b, 31a i 31b rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 282/2011, wprowadzone niniejszym rozporządzeniem, stosuje się od dnia 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

1. każdą określoną część ziemi, na jej powierzchni lub pod jej powierzchnią, która może stać się przedmiotem własności i posiadania;
2. każdy budynek lub każdą konstrukcję przytwierdzone do gruntu lub w nim osadzone powyżej lub poniżej poziomu morza, których nie można w łatwy sposób zdemontować lub przenieść;
3. każdy zainstalowany element stanowiący integralną część budynku lub konstrukcji, bez którego budynek lub konstrukcja są niepełne, taki jak drzwi, okna, dachy, schody i windy;
4. każdy element, sprzęt lub maszynę zainstalowane na stałe w budynku lub konstrukcji, które nie mogą być przeniesione bez zniszczenia lub zmiany budynku lub konstrukcji.
   
   

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 – usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

1. gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;
2. gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.
   
   

Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. d rozporządzenia 282/2011 – ustęp 1 obejmuje w szczególności budowę stałych struktur na terenie, jak również prace budowlane i rozbiórkowe dotyczące stałych struktur, takich jak systemy rurociągów gazowych, wodnych, kanalizacyjnych i podobnych.

Wskazać trzeba, że jak najbardziej uzasadnione jest powiązanie usług związanych z nieruchomością z lokalizacją samej nieruchomości, ponieważ dane usługi są konsumowane (wykorzystywane) właśnie w miejscu położenia nieruchomości.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabywa usługi od firm z siedzibą w Polsce, na zasadach podwykonawców. Usługi te są wykonywane na terytorium Niemiec i polegają na układaniu w ulicy rury osłonowej do instalacji na potrzeby przyłączy telewizyjnych, internetowych oraz telefonicznych, a także na przyłączeniu kabla koncentrycznego do ww. mediów do wyznaczonych budynków. Ponadto Wnioskodawca wynajmuje sprzęt oraz elementy ogrodzenia na potrzeby swojego zlecenia od firmy z Niemiec. Kontrahenci świadczący usługi wynajmu ogrodzenia i sprzętu są podatnikami nieposiadającymi siedziby działalności ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usługi wynajmu sprzętu i ogrodzenia świadczonej przez kontrahenta z Niemiec na rzecz Wnioskodawcy – stosownie do treści art. 28b ust. 1 ustawy – jest miejsce, w którym usługobiorca posiada siedzibę, a zatem Polska.

Natomiast świadczona przez podwykonawcę na rzecz Wnioskodawcy usługa ma charakter usługi związanej z nieruchomością (art. 31a ust. 2 lit. d rozporządzenia 282/2011). Tym samym miejsce jej świadczenia ustalane jest na podstawie art. 28e ustawy, zgodnie z którym miejscem świadczenia usługi związanej z nieruchomością jest miejsce jej położenia, w tym przypadku terytorium Niemiec. Oznacza to, że usługa świadczona przez podwykonawcę na nieruchomości znajdującej się na terytorium Niemiec nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. O sposobie rozliczenia przez podwykonawcę podatku od wartości dodanej na terytorium Niemiec z tytułu wykonanej usługi w tym przypadku przesądzają przepisy kraju, w którym znajduje się miejsce świadczenia usługi, tj. przepisy niemieckie.

W myśl art. 2 pkt 9 ustawy – przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również – stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy – osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
   
   

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Powiązanie tego mechanizmu z regulacjami w zakresie określenia miejsca świadczenia usług ma na celu, z jednej strony opodatkowanie usług w miejscu ich konsumpcji, a z drugiej strony, zaoszczędzenie usługodawcy obowiązków związanych z rejestracją oraz rozliczeniem podatku.

Wnioskodawca poinformował, że usługodawcy – kontrahenci świadczący usługę wynajmu ogrodzenia i sprzętu – nie posiadają siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Miejscem świadczenia nabywanej usługi – zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy – jest terytorium kraju. W takim przypadku spełnione są wszystkie warunki do zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy co oznacza, że na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek rozliczenia usługi wynajmu sprzętu i ogrodzenia.

Natomiast miejscem świadczenia (opodatkowania) nabywanej od podwykonawcy – kontrahenta z siedzibą na terytorium Polski – usługi związanej z nieruchomościami nie jest terytorium kraju. Zatem Wnioskodawca nie jest podatnikiem w tytułu jej nabycia i nie spoczywa na nim obowiązek rozliczenia tej usługi na zasadach importu usług.

Stosownie do art. 99 ust. l ustawy – podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 14 ustawy – minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

W załączniku nr 1 do mającego zastosowanie w sprawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 lipca 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 1136) został zawarty wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7, natomiast w załączniku nr 4 do tego rozporządzenia, zawarto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7, VAT -7K i VAT-7D).

Zgodnie z tymi objaśnieniami, import usług nabywanych od podatników podatku od wartości dodanej, do których stosuję art. 28b ustawy wykazuje się na druku VAT-7(17) w poz. 29 – podstawa opodatkowania w zł, poz. 30 – podatek należny w zł, jako rozliczenie podatku należnego oraz poz. 45 – wartość netto w zł i poz. 46 – podatek naliczony w zł, jako rozliczenie podatku naliczonego.

Podsumowując, Wnioskodawca powinien wykazać nabytą usługę wynajmu ogrodzenia i sprzętu od kontrahenta z Niemiec jako import usług w deklaracji VAT-7(17) odpowiednio w poz. 29 i 30 (jako rozliczenie podatku należnego) oraz 45 i 46 (w przypadku istnienia prawa do odliczenia podatku z tytułu zakupu tego wyposażenia – jako rozliczenie podatku naliczonego).

Natomiast Wnioskodawca nie jest podmiotem zobowiązanym do rozliczenia na terytorium Polski importu usługi nabytej od podwykonawcy oraz do ujęcia jej w poz. 29 i 30 deklaracji VAT-7(17).

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wskazano w opisie sprawy, dany podwykonawca z siedzibą w Polsce, za wykonaną na terytorium Niemiec usługę wystawia dla Wnioskodawcy fakturę z 23% VAT.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Wobec powyższego, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego na wystawionej przez podwykonawcę fakturze, ponieważ wykonywana przez niego usługa – zgodnie z określeniem miejsca jej świadczenia – nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Wobec powyższego, Wnioskodawca nie wykazuje nabytej usługi także w poz. 45 i 46 deklaracji VAT-7(17), jako zakupu.

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Należy zaznaczyć, że od dnia 1 stycznia 2017 r. wzory deklaracji dla podatku od towarów i usług wraz z objaśnieniami określone zostały w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 2273).

Jednocześnie, tut. Organ informuje, że wniosek w części dotyczącej wystawiania przez Wnioskodawcę faktury „NP” i zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia oraz wykazywania w deklaracji VAT-UE i VAT-7 świadczonych usług został rozpatrzony w interpretacji indywidualnej z dnia 27 stycznia 2017 r. nr 3063-ILPP1-3.4512.167.2016.2.PR; w części dotyczącej prawidłowości wystawiania faktur przez kontrahentów z Niemiec oraz podwykonawcę z Polski został rozpatrzony w postanowieniu z dnia 27 stycznia 2017 r. nr 3063-ILPP1-3.4512.208.2016.2.PR; w części dotyczącej uznania nabyć materiałów od kontrahenta z Niemiec zużytych na terytorium Niemiec za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów i ich wykazania w deklaracji VAT-UE oraz uznania nabyć wyposażenia od kontrahenta z Niemiec wykorzystywanego na cele działalności gospodarczej w Niemczech i w Polsce za wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów i ich wykazania w deklaracji VAT-UE i VAT-7 został rozpatrzony w interpretacji indywidualnej z dnia 27 stycznia 2017 r. nr 3063-ILPP1 -3.4512.224.2016.1.PR; w części dotyczącej możliwości zastosowania zwrotu podatku od wartości dodanej został rozpatrzony w interpretacji indywidualnej z dnia 27 stycznia 2017 r. nr 3063-ILPP1-3.4512.225.2016.1.PR.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.