Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-1.4511.352.2016.2.KS
z 1 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Pana D, przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2016 r. (data wpływu 1 grudnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 19 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych ze sprzedażą wskazanych we wniosku nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 12 stycznia 2017 r. znak 3063-ILPB1-1.4511.352.2016.1.KS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 12 stycznia 2017 r., skutecznie doręczono w dniu 16 stycznia 2017 r., natomiast w dniu 19 stycznia 2017 r. (nadano w polskiej placówce pocztowej dnia 18 stycznia 2017 r.) do tut. Organu wpłynęło uzupełnienie wniosku stanowiące odpowiedź na ww. wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

D (dalej: Sprzedający lub Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji pozostałych maszyn specjalnego przeznaczenia gdzie indziej nie sklasyfikowanych.

Działalność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (dalej: VAT), a Wnioskodawca z tytułu jej prowadzenia jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca razem z małżonką jest właścicielem kilku nieruchomości. Niektóre z nich są zabudowane, a niektóre niezabudowane. Nieruchomości zostały nabyte w 1997, 2001, 2004, 2005 i 2008 roku na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy i stanowią środki trwałe wykorzystywane w tej działalności. Małżonka Wnioskodawcy nie powadzi własnej, odrębnej działalności gospodarczej. Nieruchomości należą do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego małżonki.

Ze względu na potrzebę dostosowania posiadanych środków trwałych do aktualnego profilu i rozmiarów działalności gospodarczej Wnioskodawca zamierza wraz z małżonką część nieruchomości sprzedać.

Przed sprzedażą niektóre z nieruchomości zostaną podzielone w ten sposób, by wydzielić grunty (w niektórych przypadkach z budynkami) przeznaczone do sprzedaży, a zatrzymać te grunty i budynki, które Wnioskodawca zamierza dalej użytkować. Podział ma również doprowadzić do wydzielenia drogi dojazdowej do sprzedawanych działek. Wniosek o podział nieruchomości został złożony w Zarządzie Geodezji i Katastru Miejskiego dnia 30 grudnia 2015 r. Decyzja o podziale uprawomocni się w 2017 r., jeszcze przed sprzedażą nieruchomości.

W 2017 r. przedmiotem sprzedaży będą:

1. nieruchomość, która zostanie wydzielona z działki nr 1 (działka nr 11 według numeracji we wniosku o podział nieruchomości; dalej: Nieruchomość nr 11) nabytej przez Sprzedającego dnia 10 września 1997 r., dla której prowadzona jest księga wieczysta pod oznaczeniem KW. Sprzedający nabył wraz z małżonką prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz prawo własności budynku warsztatu wraz z wyposażeniem. Dnia 30 kwietnia 1999 r. dokonano przekształcenia prawa wieczystego użytkowania we własność. Sprzedający w 1998 r. dokonał ocieplenia budynku warsztatu, a wartość poniesionych nakładów przekroczyła 30% jego wartości początkowej. Sprzedający odliczył VAT naliczony od wydatków na ulepszenie.
   Zgodnie z obowiązującymi w 1997 r. przepisami art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym, nabycie warsztatu podlegało zwolnieniu z VAT (od nabycia gruntów również nie naliczono VAT, bo sprzedaż gruntów w tym czasie w ogóle VAT nie podlegała). Sprzedający posiada:
   
   • akt notarialny dokumentujący nabycie w 1997 r. tej oraz innej działki i posadowionych na nich budynków, w którym jest zapis: „Stawający zapewniają, że powyższa sprzedaż budynków zwolniona jest od podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 roku o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 z późniejszymi zmianami), albowiem przedsiębiorstwu jako użytkownikowi przedmiotowych budynków nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony” oraz
   • kopię faktury zakupu (Sprzedający nie ma oryginału faktury zakupu).
Sprzedający od momentu nabycia wykorzystywał działkę nr 11 do własnej działalności gospodarczej opodatkowanej VAT.
2. działka nr 2 wraz z posadowionym na niej budynkiem (dalej: Nieruchomość nr 2) zakupiona przez Wnioskodawcę dnia 20 kwietnia 2001 r. Prowadzona jest dla niej księga wieczysta pod oznaczeniem KW. Sprzedający nabył prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz własność budynku. Nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu nie podlegało opodatkowaniu VAT, natomiast nabycie budynku podlegało zwolnieniu z VAT na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 obowiązującej w 2001 r. ustawy o podatku od towarów i usług i podatku akcyzowym. Dnia 30 kwietnia 2001 r. prawo wieczystego użytkowania gruntu zostało przekształcone we własność. Po nabyciu, jeszcze w 2001 r. Sprzedający poniósł nakłady na ulepszenie (ocieplenie) budynku o wartości przekraczającej 30% wartości początkowej budynku. Sprzedający odliczył VAT naliczony od tych nakładów.
   Sprzedający od momentu nabycia wykorzystywał działkę nr 19/5 do własnej działalności gospodarczej opodatkowanej VAT.
3. dwie niezabudowane nieruchomości, które zostaną wydzielone z działek nr 3 i 4 (nieruchomości o numerach odpowiednio 33 i 44 według numeracji we wniosku o podział nieruchomości; dalej: Nieruchomości nr 33 i 44), a które to działki zostały nabyte przez Wnioskodawcę dnia 9 grudnia 2005 r. Wnioskodawca nabył prawo wieczystego użytkowania: niezabudowanej nieruchomości nr 3, dla której prowadzona jest księga wieczysta oraz niezabudowanej nieruchomości nr 4, dla której prowadzona jest księga wieczysta KW. Nabycie działek nr 3 i 4 podlegało opodatkowaniu stawką 22% VAT. Działki nr 3 i 4 wciąż są niezabudowane i pozostaną takie po podziale. Wydzielone z nich Nieruchomości nr 33 i 44 będą niezabudowane również w momencie ich sprzedaży. Nieruchomości te nie są i w momencie sprzedaży nie będą objęte planem zagospodarowania przestrzennego ani nie została i do momentu sprzedaży nie zostanie w stosunku do nich wydana decyzja o warunkach zabudowy.
   
   

Warsztat znajdujący się na Nieruchomości nr 11 oraz budynek znajdujący się na działce nr 2 Sprzedający w dniu 1 listopada 2016 r. oddał w najem Nabywcy (przedsiębiorcy), który zamierza kupić Nieruchomości nr 11, 2, 33 i 44. Strony uzgodniły, że cena sprzedaży nieruchomości zostanie pomniejszona o czynsz najmu zapłacony w okresie najmu do momentu sprzedaży.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że budynek posadowiony na działce nr 11 jest budynkiem niemieszkalnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy sprzedaż Nieruchomości nr 11, 2, 33 i 44 w całości podlegać będzie opodatkowaniu PDOF jako przychód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o PDOF?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 Ustawy o PDOF, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Pozarolnicza działalność gospodarcza na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF jest odrębnym źródłem przychodów. W świetle art. 14 ust. 1 ustawy o PDOF, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit a) ustawy o PDOF, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących m.in. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c.

Zgodnie z ust 2c omawianego artykułu, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Zdaniem Wnioskodawcy wyłączenie przewidziane w art. 14 ust. 2c nie znajdzie zastosowania w przypadku sprzedaży Nieruchomości nr 11, 2, 33 i 44, gdyż nie jest to sprzedaż żadnego ze wskazanych w tym przepisie rodzajów nieruchomości.

Nieruchomości nr 11, 2, 33 i 44 zostały nabyte przez niego wraz z małżonką i stanowią ich majątek wspólny.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie Kodeks rodzinny i opiekuńczy (dalej: KRiO). Zgodnie z art. 31 § 1 tej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nie objęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W piśmiennictwie przyjmuje się, że o zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego decyduje moment faktycznego jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest czy jego nabycia dokonali małżonkowie wspólnie, czy też tyko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku wspólnego na rzecz wspólności majątkowej.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W świetle art. 43 § 1 KRiO oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Natomiast zgodnie z art. 47 KRiO małżonkowie mogą przez umowę zawartą w formie aktu notarialnego wspólność ustawową rozszerzyć lub ograniczyć albo ustanowić rozdzielność majątkową lub rozdzielność majątkową z wyrównaniem dorobków (umowa majątkowa).

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze przytoczone przepisy, odpłatne zbycie składnika majątkowego stanowiącego część majątku wspólnego małżonków wykorzystywanego w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej jedynie tego małżonka, który faktycznie ten składnik wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

W ocenie Wnioskodawcy powyższe uzasadnia również fakt że to Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, a Nieruchomości nr 11, 2, 33 i 44 stanowią środki trwałe wykorzystywane w tej działalności. Brak jest zatem podstaw, aby – z uwagi na okoliczność, że środek trwały wchodzi w skład majątku wspólnego małżonków – przychód uzyskany ze sprzedaży tych nieruchomości stanowił przychód z działalności gospodarczej Sprzedającego tylko w części, z uwagi na wspólne posiadanie tych nieruchomości przez wnioskodawcę i jego małżonkę. Wobec tego, zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż ta nie spowoduje powstania przychodu do opodatkowania po stronie małżonki Wnioskodawcy, a w całości będzie stanowić przychód z działalności gospodarczej Sprzedającego.

Stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę potwierdzają organy podatkowe, tj. m.in.:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z 29 sierpnia 2011 r. sygn. ITPB1/415-578b/11/WM wskazując, że „(...) odpłatne zbycie składnika majątkowego stanowiącego przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanego w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotowy składnik wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.”;
• Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 29 kwietnia 2013 r. sygn. IPTPBl/415-84/13-4/AP uznając, że „(...) nie można zgodzić się z argumentacją przedstawioną we wniosku, że Wnioskodawca winien uznać za przychód z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej jedynie połowę przychodu uzyskanego ze sprzedaży ww. nieruchomości. Jak bowiem wskazano powyżej, w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest składnik majątku wspólnego małżonków, wykorzystywany przez jednego z nich w działalności gospodarczej, podstawą określenia przychodu jest art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przychód ten powstaje wyłącznie u tego z małżonków, który składnik ten wykorzystywał w działalności gospodarczej.”.
  
  

Wnioskodawca podkreśla, że jakkolwiek przytoczone stanowiska zostały wydane w okresie, kiedy brzmienie art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PDOF było nieco inne niż obecnie (do końca 2014 r. za przychody z działalności gospodarczej uznawane były przychody z odpłatnego zbycia m.in. środków trwałych ujętych w ewidencji środków trwałych, a od początku 2015 r. przychodami z działalności. gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia m.in. środków trwałych podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych, różnica w brzmieniu przepisu nie ma wpływu na aktualność tych stanowisk odnośnie zasad określania wysokości przychodu ze sprzedaży majątku należącego do małżonków w ramach małżeńskiej wspólności majątkowej wykorzystywanego w całości przez jednego z małżonków w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy przychód uzyskany ze sprzedaży Nieruchomości nr 11, 2, 33 i 44 powinien w całości stanowić przychód z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast małżonka Wnioskodawcy nie uzyska przychodu podlegającego opodatkowaniu PDOF w związku z ich zbyciem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Jednakże z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy wynika, że przepisu ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Z treści cytowanego przepisu wynika, że źródłem przychodu podatnika jest m.in. odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie lub wybudowanie.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.
  
  

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

‒ prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w cytowanym wyżej przepisie art. 5a pkt 6 ustawy wymaga, aby był to jeden z wymienionych w lit. a)-c) rodzajów działalności oraz opiera się na następujących przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy – za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

‒ wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są:

• przychody z obrotu nieruchomościami (stanowiącymi towary handlowe lub wyroby gotowe w tej działalności),
• przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i
• przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane, w tym z powodu jej likwidacji. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca – prowadzący działalność gospodarczą – jest wspólnie z żoną właścicielem kilku nieruchomości. Nieruchomości zostały nabyte w 1997 r., 2001 r., 2004 r., 2005 r. i 2008 r. na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawcy i stanowią środki trwałe wykorzystywane w tej działalności. Małżonka Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej. Nieruchomości są zabudowane (budynkami niemieszkalnymi) oraz niezabudowane. Należą do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego małżonki. Wnioskodawca zamierza wraz z małżonką część nieruchomości sprzedać.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy przychód ze sprzedaży nieruchomości w całości podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z działalności gospodarczej Wnioskodawcy na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a) wspomnianej ustawy.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W piśmiennictwie podaje się, że o zaliczeniu danego przedmiotu majątkowego do majątku wspólnego decyduje moment faktycznego (definitywnego) jego nabycia. Z punktu widzenia przynależności prawa do majątku wspólnego bez znaczenia jest, czy jego nabycia dokonali małżonkowie wspólnie, czy też tylko jeden z nich. Nie jest istotna także podstawa (sposób) nabycia danego przedmiotu. Obowiązuje domniemanie, że przedmioty majątkowe nabyte w trakcie wspólności małżeńskiej przez jednego z małżonków zostały nabyte z majątku wspólnego na rzecz wspólności majątkowej.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bez udziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

W świetle art. 43 § 1 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zatem, każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału w majątku wspólnym, jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego.

Odnosząc, więc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że odpłatne zbycie składnika majątkowego stanowiącego przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanego w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego podmiotu, który faktycznie przedmiotowy składnik wykorzystywał do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że odpłatne zbycie nieruchomości stanowiących przedmiot majątku wspólnego małżonków, wykorzystywanych w działalności gospodarczej przez jednego z małżonków, stanowi w całości przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, jedynie tego małżonka, który faktycznie przedmiotowe nieruchomości wykorzystywał dla celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Należy także wskazać, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Nie wywołuje ona skutków prawnych dla żony Wnioskodawcy. W związku z powyższym, w celu uzyskania interpretacji przepisów prawa podatkowego przez żonę Wnioskodawcy, winna ona złożyć odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej i uiścić stosowną opłatę.

Jednocześnie informuje się, że w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.