Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4511.565.2016.1.BK
z 19 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 17 września 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 6 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ewidencjonowania obrotu dewizami w podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 października 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ewidencjonowania obrotu dewizami w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie kupna i sprzedaży walut (działalność kantoru wymiany walut - kod PKD 66.12.2). Prowadzenie działalności gospodarczej rozpoczął 01 stycznia 2016 r., co potwierdza wpis w centralnej ewidencji działalności gospodarczej, po uprzednim uzyskaniu wpisu w rejestrze działalności kantorowej.

Dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Stosownie do zapisu § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz przepisów prawa dewizowego w kantorze prowadzona jest w wersji elektronicznej ewidencja wszystkich operacji powodujących zmianę stanu wartości dewizowych i waluty polskiej. Ewidencja ta spełnia wszelkie wymogi stawiane dla tego typu ewidencji przez przepisy prawa dewizowego i jest pod stałym nadzorem NBP. Z ewidencji tej wynika stan ilościowy i wartościowy zakupionej waluty, wartość sprzedaży walut oraz osiągnięta na tych operacjach marża ustalana na zasadzie pierwsze przyszło, pierwsze wyszło. 

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla potrzeb prawidłowego rozliczenia dochodu uzyskiwanego z działalności kantorowej należy do podatkowej księgi przychodów i rozchodów wpisywać na koniec każdego miesiąca zbiorczą wartość sprzedanych walut (wynikającą z ewidencji wszystkich operacji powodujących zmianę stanu wartości dewizowych i waluty polskiej, zwaną dalej: „ewidencją kupna i sprzedaży wartości dewizowych”) w kolumnie 7, jako przychód z działalności gospodarczej - przychód ze sprzedaży wyrobów (towarów handlowych) i sprzedaży usług oraz zbiorczą wartość zakupionych walut (wynikającą z ewidencji wszystkich operacji powodujących zmianę stanu wartości dewizowych i waluty polskiej, zwaną dalej "ewidencją kupna i sprzedaży wartości dewizowych) w kolumnie 10 jako zakup towarów handlowych i materiałów, co umożliwi ustalenie podstawy opodatkowania (kolumna 7 minus kolumna 10 i ewentualne zapisy w kolumnie 13 (inne koszty))?

Zdaniem Wnioskodawcy, dochodem z działalności gospodarczej u podatników prowadzących księgi przychodów i rozchodów zgodnie z art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14, a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Natomiast kosztami uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23

Stosownie do art. 24a ust 1 cyt. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej księgą z zastrzeżeniem ust 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy.

Sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych określony został w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz.U. z 2014 r. poz. 1037 z późn zm.).

Pkt 7 objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów stanowi, że kolumna 7 jest przeznaczona do wpisywania przychodów ze sprzedaży wyrobów (towarów handlowych) i sprzedaży usług. Podatnicy prowadzący działalność kantorową w kolumnie tej wpisują miesięczną kwotę przychodu (sprzedaży wartości dewizowych) wynikającą z ewidencji kupna i sprzedaży wartości dewizowych. Natomiast z pkt 10 tych objaśnień wynika, że kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu Podatnicy prowadzący działalność kantorową w kolumnie tej wpisują miesięczną kwotę zakupionych wartości dewizowych, wynikającą z ewidencji kupna i sprzedaży wartości dewizowych.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, przychodem z działalności w zakresie sprzedaży i kupna walut jest cała kwota uzyskana ze sprzedaży walut, a kosztem uzyskania cała kwota wydatkowana na ich zakup.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego wydane przez Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni z 26 września 2007 r. Znak: PD-2/4111/415-0015/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.