Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-1.4511.676.2016.1.MJ
z 6 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 grudnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 19 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na przeprowadzaniu szkoleń motocyklowych oraz podróży motocyklowych (m.in. PKD 85.59.B). Dnia 20 kwietnia 2015 r. został wpisany przez Urząd Marszałkowski do Rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych. Chcąc stale poszerzać i uatrakcyjniać ofertę szkoleń, Wnioskodawca rozpoczął kształcenie w kierunku strzeleckim, aby docelowo po spełnieniu wszystkich wymagań prawnych mógł organizować i przeprowadzać kursy strzeleckie. Wnioskodawca stał się członkiem Polskiego Związku Strzelectwa, uzyskując licencję i patent na uprawienie strzelectwa sportowego. Decyzją administracyjną z 2 marca 2016 r., Komendant Wojewódzki Policji dopuścił Wnioskodawcę do posiadania wskazanego w decyzji rodzaju broni podczas uczestnictwa, organizacji lub przeprowadzania strzeleckich zawodów sportowych. Dwa dni później, tj. 4 marca 2016 r., ww. Komendant wydał pozwolenie na broń palną. W najbliższej perspektywie Wnioskodawca zamierza kontynuować działania, mające finalnie uatrakcyjnić ofertę szkoleniową Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 1991 r., Nr 80 poz. 350 ze zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.), Wnioskodawca, zgodnie ze wskazanym stanem faktycznym, może uznać wydatki ponoszone na materiały ściśle związane ze strzelectwem, tj. m.in. zakup broni, amunicji, tarcz strzeleckich; opłaty, w tym opłaty administracyjne związane z uzyskiwaniem pozwoleń, zezwoleń i innych; koszty szkoleń podnoszących kwalifikacje strzeleckie i instruktorskie w tym zakresie, m.in. kurs na uprawnienia prowadzącego szkolenie, jako koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na powyższe pytanie jest twierdząca. Zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 1991 r., Nr 80 poz. 350 ze zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm., dalej: „Ustawa”), za koszty uzyskania przychodu uważa się: koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Analizując art. 23 Ustawy, który enumeratywnie wymienia wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, należy stwierdzić, że wskazane w pytaniu wydatki nie są z mocy ustawy wyłączone jako koszty uzyskania przychodu. Zatem należy wykazać związek przyczynowo-skutkowy między poniesionym kosztem, który docelowo przyniesie przedsiębiorcy przychód. Mając na uwadze ww. stan faktyczny należy stwierdzić, iż powyższe wydatki spełniają warunki, dzięki którym można uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodu. Po pierwsze, nie są wymienione w art. 23 Ustawy. Po drugie, Wnioskodawca ponosząc je zamierza uatrakcyjnić ofertę oraz poszerzyć grono potencjalnych klientów. Ze stanu faktycznego wynika, iż skrupulatnie krok po kroku wypełnia zamierzony plan. Każdy wydatek, poniesiony przez Wnioskodawcę, jest uzasadniony na danym etapie oraz, co istotne, jest zgodny z właściwymi przepisami dotyczącymi użytkowania broni. Wszystkie zezwolenia, pozwolenia, licencje, etc., są wystawiane imiennie na Wnioskodawcę. Pozwolenie na broń, zgodnie ustawą z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz.U. z 1999 r., Nr 53, poz. 549 ze zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 576), wystawiane jest na osobę fizyczną. W rzeczonym stanie faktycznym Wnioskodawca jako osoba fizyczna wykonuje jednoosobową działalność gospodarczą, posługując się tym samym adresem, numerem PESEL, czy NIP. Zatem w sytuacji, w której Wnioskodawca na zakup broni otrzyma fakturę, na której widnieją jego dane, w tym imię i nazwisko, adres oraz NIP, numer promesy – ma prawo na podstawie takiej faktury zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zakup broni, która będzie mu służyła do doszkalania się w kierunku strzelectwa oraz będzie używana zgodnie z właściwymi przepisami, podczas organizowanych kursów strzeleckich. Podobna sytuacja będzie miała miejsce przy ponoszeniu wydatków na zakup amunicji, tarcz, czy innego uzasadnionego wyposażenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. 2016 r., poz. 2032 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby zatem określony wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z tą działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań, braku nadzoru lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzałyby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek wymaga indywidualnej oceny, czy pozostaje on nie tylko w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, ale również czy nie stanowi wydatku przeznaczonego w głównej mierze na potrzeby osobiste podatnika lub osób trzecich.

Podkreślenia wymaga, że o tym co jest celowe i potrzebne, czyli racjonalnie uzasadnione w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania, że określony wydatek spełnia ustawowe kryteria uznania go za koszt uzyskania przychodu, tj. w szczególności obowiązek wykazania związku kosztów z działalnością gospodarczą, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą na przeprowadzaniu szkoleń motocyklowych oraz podróży motocyklowych (m.in. PKD 85.59.B). Dnia 20 kwietnia 2015 r. został wpisany przez Urząd Marszałkowski do Rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych. Chcąc stale poszerzać i uatrakcyjniać ofertę szkoleń, Wnioskodawca rozpoczął kształcenie w kierunku strzeleckim, aby docelowo po spełnieniu wszystkich wymagań prawnych mógł organizować i przeprowadzić kursy strzeleckie. Wnioskodawca stał się członkiem Polskiego Związku Strzelectwa, uzyskując licencję i patent na uprawienie strzelectwa sportowego. Decyzją administracyjną z 2 marca 2016 r., Komendant Wojewódzki Policji dopuścił Wnioskodawcę do posiadania wskazanego w decyzji rodzaju broni podczas uczestnictwa, organizacji lub przeprowadzania strzeleckich zawodów sportowych. Dwa dni później, tj. 4 marca 2016 r., ww. Komendant wydał pozwolenie na broń palną. W najbliższej perspektywie Wnioskodawca zamierza kontynuować działania, mające finalnie uatrakcyjnić ofertę szkoleniową Wnioskodawcy. W związku z powyższym, Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone na materiały ściśle związane ze strzelectwem, tj. m.in. zakup broni, amunicji, tarcz strzeleckich; opłaty, w tym opłaty administracyjne związane z uzyskiwaniem pozwoleń, zezwoleń i innych; koszty szkoleń podnoszących kwalifikacje strzeleckie i instruktorskie w tym zakresie, m.in. kurs na uprawnienia prowadzącego szkolenie.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca, jak wynika z wniosku, ponosi będące jego przedmiotem wydatki, mając na względzie rozszerzenie zakresu usług świadczonych (szkolenia strzeleckie) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to o ile w istocie będzie świadczył te usługi, co wpłynie na wysokość przychodów uzyskiwanych z prowadzonej działalności gospodarczej lub na zachowanie albo zabezpieczenie tego źródła przychodów, to wydatki te mogą stanowić koszty podatkowe, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że to na podatniku ciąży obowiązek należytego udokumentowania ww. wydatków w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych. Przy czym, posiadane dowody nie mogą się ograniczać do faktur (rachunków) stwierdzających wysokość poniesionych wydatków, lecz winny to być dowody umożliwiające w sposób bezsporny ustalenie związku przyczynowo-skutkowego poniesionych wydatków z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto potwierdzające racjonalność poniesionych wydatków.

Nadmienić również należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków (w szczególności związek pomiędzy ich poniesieniem a osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu), do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-512 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.