Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-371/13-5/16-S/SR
z 18 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w związku z art. 16 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r., poz. 1649) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 września 2016 r., sygn. akt II FSK 1955/14 (data wpływu 24 października 2016 r.) oraz prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 1328/13 (data wpływu 28 listopada 2016 r.) stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. W 2012 r. zawarł umowę sprzedaży części udziałów w spółce. Zgodnie z postanowieniami umowy cena sprzedaży została rozłożona na 4 raty. Terminy płatności pierwszych trzech rat przypadają w 2013 r., a termin ostatniej raty w 2014 r. W 2012 r. Wnioskodawca nie otrzymał żadnej zapłaty za udziały.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W którym roku podatkowym powstanie przychód z tytułu sprzedaży udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, w przypadku gdy cena sprzedaży w umowie zawartej w 2012 r. została rozłożona na cztery raty, z terminami płatności pierwszych trzech rat w 2013 r. i czwartej w 2014 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu sprzedaży udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej w skrócie „spółka z o.o.”) należy zaliczyć do przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie „updof”).

Przepis ten Jego zdaniem, stanowi wyjątek od tzw. kasowej definicji przychodu, wyrażonej w art. 11 ust. 1 updof. Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca wskazuje, że w przypadku zbycia udziałów w spółce z o.o. za przychód uznaje się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane.

Z uwagi na brak odmiennej definicji w updof, w ocenie Wnioskodawcy, kwoty należne w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 6 updof należy utożsamiać z wymagalnymi świadczeniami. Przez wymagalność świadczenia należy rozumieć stan, w którym wierzyciel ma prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności.

Zdaniem Wnioskodawcy chodzi o sytuację, w której podatnik uzyskuje już roszczenie żądania zapłaty, a tym samym dochodzenia wierzytelności przed sądem powszechnym. Pojęcie wymagalności świadczenia łączy się ściśle z terminem spełnienia świadczenia. Termin spełnienia świadczenia, czyli ostatni dzień, w którym najpóźniej świadczenie powinno zostać spełnione przez dłużnika według treści zobowiązania, jest bowiem dniem poprzedzającym dzień wymagalności.

Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 455 Kodeksu cywilnego (dalej w skrócie „Kc”), jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Jego zdaniem, dodatkowo należy powołać przepis art. 353¹ Kc, na mocy którego strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom życia społecznego.

Wnioskodawca biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów Kc wskazuje, że w przypadku umów to strony, zgodnie z zasadą swobody umów, określają terminy spełnienia świadczenia, a w konsekwencji termin jego wymagalności.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód z tytułu sprzedaży udziałów w spółce z o.o., o którym mowa cyt. „w art. 17 ust. pkt 6” updof powstaje zatem, w momencie gdy roszczenie sprzedawcy o zapłatę ceny za sprzedane udziały staje się wymagalne.

Jeżeli strony umowy sprzedaży udziałów w spółce z o.o., stosownie do zasady swobody umów rozłożą płatność ceny na raty to według Wnioskodawcy, przychodem należnym w danym roku podatkowym będą tylko te kwoty, których terminy płatności przypadają w tym roku podatkowym.

W konsekwencji w przedstawionym stanie faktycznym nie wystąpił przychód należny za 2012 r., kiedy to doszło do zawarcia umowy sprzedaży udziałów.

Wnioskodawca uważa, że nie był zobowiązany do wykazania przychodu należnego w zeznaniu za 2012 r. Jego zdaniem do wykazania przychodu z tytułu sprzedaży udziałów w spółce z o.o., będzie zobowiązany dopiero w zeznaniu za 2013 r. (dotyczy kwot rat, których termin płatności przypada w 2013 r.) oraz w zeznaniu za 2014 r. (dotyczy kwoty raty, której termin płatności przypada w 2014 r.). Terminy złożenia zeznań oraz zapłaty podatku przypadną, odpowiednio na 30 kwietnia 2014 r. oraz 30 kwietnia 2015 r.

Na poparcie swojego wniosku Wnioskodawca przywołał następujące wyroki sądów administracyjnych:

• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 września 2009 r. (sygn. akt II FSK 549/08),
  

• wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 czerwca 2010 r. (sygn. akt II FSK 282/09),
  

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 11 marca 2010 r. (sygn. akt I SA/KE 100/10),
  

• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 kwietnia 2013 r. (sygn. akt I SA/Gl 1023/12).
  
  

W dniu 13 sierpnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu wniosku z 22 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.), wydał interpretację indywidualną Nr IPTPB2/415-371/13-4/JR, stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku w zakresie skutków podatkowych zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością jest nieprawidłowe.

W powyższej interpretacji indywidualnej stwierdzono, że wynagrodzenie otrzymane przez Wnioskodawcę z tytułu zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością stanowi przychód, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyżej wymieniony przychód rozpoznać należy w momencie przeniesienia własności przedmiotowych udziałów na nabywcę, niezależnie od terminu uzyskania zapłaty za nie.

Po otrzymaniu ww. interpretacji indywidualnej Wnioskodawca w dniu 30 sierpnia 2013 r. wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej z dnia 13 sierpnia 2013 r., Nr IPTPB2/415-371/13-4/JR.

Odpowiedź na powyższe wezwanie została udzielona pismem z dnia 26 września 2013 r., Nr IPTPB2/415W-136/13-2/JR (doręczona w dniu 30 września 2013 r.). W ww. odpowiedzi Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdził brak podstaw do zmiany przedmiotowej indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podtrzymując argumentację zawartą w interpretacji.

Natomiast, w dniu 18 października 2013 r. do tutejszego Organu wpłynęła skarga złożona w dniu 16 października 2013 r. adresowana do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na ww. interpretację indywidualną, w której Wnioskodawca reprezentowany przez Pełnomocnika wnosił o uchylenie przedmiotowej interpretacji.

Pismem z dnia 14 listopada 2013 r., Nr IPTPB2/4160-98/13-2/JR, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów udzielił odpowiedzi na ww. skargę wnosząc o jej oddalenie.

W wyniku rozpatrzenia skargi Wnioskodawcy na wydaną interpretację indywidualną z dnia 13 sierpnia 2013 r., Nr IPTPB2/415-371/13-4/JR, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 6 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 1328/13, uchylił zaskarżoną interpretację.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uznał, że skarga zasługuje na uwzględnienie. Stwierdził, że przedmiotem zaskarżonej interpretacji jest przepis art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych. W sprawie niniejszej rozbieżność stanowisk Stron sprowadza się do rozumienia pojęcia „przychody należne”, jakim posłużył się ustawodawca w tym przepisie. Sąd wskazał, że Wnioskodawca twierdzi, że przychody należne, to inaczej przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, natomiast Organ podatkowy uważa, że „przychody należne” to przychody przysługujące podatnikowi, bez względu na datę jego wymagalności, a zatem również bez względu na określone przez strony umowy ratalne terminy płatności należności. Sporne pojęcie ma istotne znaczenie dla określenia momentu powstania przychodu z tytułu zbycia udziałów, a w rezultacie wpływa także na moment powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym.

Sąd stwierdził, że niewątpliwie przychód z tytułu sprzedaży udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością jest przychodem z kapitału pieniężnego, a więc źródłem przychodów określonym w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2013 r., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wyjątek od tej zasady wprowadza między innymi, będący przedmiotem sporu w niniejszej sprawie art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ww. ustawy. Stosownie do treści tego przepisu, w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy (2012 r.), za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz papierów wartościowych. Zatem, w przypadku zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością za przychód uznaje się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane. Przepis ten wprowadził bowiem wyjątek od określonej w art. 11 ust. 1 ww. ustawy „kasowej” definicji przychodu; są nimi przychody należne, a nie otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika (zob. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 czerwca 2004 r., sygn. akt FSK 158/04; z dnia 31 stycznia 2008 r., sygn. akt II FSK 1709/06; z dnia 25 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 63/10, R. Mastalski, glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 maja 2002 r., I SA/Wr 2963/99, OSP 2003, nr 7-8, poz. 91).

Według Sądu, dla dalszych rozważań istotne jest odnotowanie, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu „przychody należne”. Przytoczone przez Organ na podstawie Słownika języka polskiego (str. 4 uzasadnienia Interpretacji) znaczenie wyrazu „należny” - jako „przysługujący, należący się komuś lub czemuś” - nie jest wystarczające dla wyjaśnienia momentu, z jakim przychód ma miejsce. Dlatego też, uprawnionym jest przyjęty w orzecznictwie i piśmiennictwie pogląd, podzielany również przez skład orzekający w sprawie, że skoro zdarzenie powodujące powstanie przychodu należy do kategorii czynności cywilnoprawnych, to zasadne jest, w celu określenia, kiedy świadczenie staje się należne (od kiedy przysługuje), odwołanie się do przepisów prawa cywilnego. W sytuacji, gdy mamy do czynienia ze świadczeniem wynikającym z umowy cywilnoprawnej, możliwość domagania się spełnienia świadczenia wiąże się z jego wymagalnością. W ujęciu cywilistycznym roszczenie wymagalne to takie, którego spełnienia przez dłużnika wierzyciel może się domagać. Roszczenie staje się wymagalne z chwilą nadejścia terminu, w jakim świadczenie ma być spełnione (art. 455 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny; Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm., dalej jako k.c.), przy czym moment ten nie musi pokrywać się ani z datą zawarcia umowy będącej źródłem roszczenia, ani też z datą spełnienia świadczenia przez drugą stronę. „Przychód należny” powstaje zatem w dacie, kiedy określona kwota przysługującego podatnikowi świadczenia pieniężnego staje się wymagalna i może on domagać się jej zapłaty.

Według Sądu stanowisko, że kwoty należne należy utożsamiać z wymagalnymi świadczeniami potwierdził NSA w wyroku z dnia 17 września 2009 r., sygn. akt II FSK 549/08, wyrażając pogląd: „do przychodów z kapitałów pieniężnych zalicza się tylko takie wierzytelności, które w danym momencie podatnikowi należą się, czyli są wymagalne, przy czym nie ma znaczenia, czy podatnik już faktycznie uzyskał świadczenie wynikające z takiej wierzytelności, czy też jeszcze nie”. Istotnym warunkiem dla zaliczenia takiego przychodu do przychodów należnych jest zatem, powstanie po stronie wierzyciela prawnej możliwości żądania spełnienia świadczenia przez kontrahenta, co znajduje wyraz w obowiązku świadczenia przez kontrahenta. Podobne stanowisko zostało wyrażone w wyrokach NSA: z dnia 20 września 2007 r. (sygn. akt II FSK 1028/06), z dnia 16 listopada 2006 r. (sygn. akt II FSK 1375/05) oraz w wyrokach WSA: w Krakowie z dnia 24 czerwca 2008 r. (sygn. akt I SA/Kr 671/07) oraz w Warszawie z dnia 29 października 2008 r. (sygn. akt III SA/Wa 962/08). Skoro strony umowy zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, korzystając z zasady swobody umów, rozłożyły płatność na raty, to przychód należny może mieć miejsce wówczas, gdy nastąpi termin wymagalności tej raty. Nieracjonalna jest bowiem wykładnia, która prowadzi do uznania, że opodatkowaniu w danym roku podatkowym podlega przychód, co do którego podatnik nie ma możliwości realizacji, którego nie może się skutecznie domagać.

Zdaniem Sądu oznacza to, że Wnioskodawca, dokonując zbycia udziałów w okolicznościach takich, jak opisane we wniosku o interpretację, uzyska przychód z tego tytułu odpowiednio z upływem terminu płatności poszczególnych rat składających się na przysługującą Mu cenę, w kolejnych latach. Wtedy też powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych. Sąd podkreślił, że strony umów cywilno-prawnych co do zasady mogą swobodnie ustalać terminy spełnienia świadczeń. Nie oznacza to bynajmniej niedopuszczalnej ingerencji w powstanie obowiązku podatkowego. Przepisy prawa podatkowego obowiązek ten wiążą z zaistnieniem określonego zdarzenia. O ile podatnik nie może mieć wpływu na skutek zdarzenia - powstanie obowiązku podatkowego, o tyle nie sposób odmówić podatnikowi wpływu na to, czy i kiedy samo zdarzenie to w ogóle nastąpi (tak WSA w Warszawie w wyroku z dnia 29 października 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 962/08).

Sąd wskazał, że znane są mu poglądy (na co powołuje się także interpretujący w odpowiedzi na skargę), że przychodu należnego w rozumieniu prawa podatkowego nie można utożsamiać z wymagalnością świadczenia pieniężnego w rozumieniu prawa cywilnego oraz, że odroczenie lub ustalenie przez strony terminu płatności w okresie późniejszym nie wywołuje w omawianej materii skutków podatkowych i nie ma wpływu na fakt uzyskania przychodu należnego (por. J. Sekita, Pojęcie przychodu należnego, „Doradztwo Podatkowe” 1998 r., nr 4, s. 11; zob. też: A. Gomułowicz, J. Małecki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC 2003 r., wyd. II). Stanowiska tego nie sposób jednak podzielić. Sąd powtórzył, że nieracjonalna jest wykładnia omawianego przepisu, która prowadzi do uznania, że opodatkowaniu w danym roku podatkowym podlega przychód, który podatnikowi nie przysługuje w tym sensie, że nie może się on go nawet domagać. Przed nadejściem terminu wymagalności wierzytelności trudno mówić, by podatnikowi „należał się” przychód, skoro nie ma on możliwości realizacji prawa do niego. Skład orzekający w sprawie w pełni podzielił wyżej zaprezentowane stanowisko wyrażone w wyroku NSA z 9 czerwca 2010 r. sygn. akt II FSK 282/09.

W świetle przytoczonych rozważań, kwestionując stanowisko Wnioskodawcy, zdaniem Sądu, Organ podatkowy naruszył przepis prawa materialnego, tj. art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stopniu, który miał wpływ na wynik sprawy, poprzez jego niewłaściwą wykładnię.

Po otrzymaniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 1328/13, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów pismem z dnia 28 kwietnia 2014 r., wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu wniesionej przez Organ podatkowy skargi kasacyjnej, wyrokiem z dnia 7 września 2016 r., sygn. akt II FSK 1955/14, oddalił skargę kasacyjną Organu (data wpływu wyroku do tut. Organu 24 października 2016 r.).

Naczelny Sąd Administracyjny zaaprobował wyrażony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny pogląd zgodnie, z którym nieracjonalna byłaby wykładnia art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która prowadziłaby do uznania, że opodatkowaniu w danym roku podatkowym podlega przychód, co do którego podatnik nie ma możliwości realizacji, którego nie może skutecznie się domagać.

Zatem podatnik, dokonując zbycia udziałów w okolicznościach takich, jak opisane we wniosku o interpretację, uzyska przychód z tego tytułu odpowiednio z upływem terminu płatności poszczególnych rat składających się na przysługującą mu cenę, w kolejnych latach. Wtedy też, powstanie obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 24 listopada 2016 r. do tut. Organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 1328/13.

Mając na uwadze powyższe, ponownemu rozpatrzeniu podlega wniosek z dnia 22 maja 2013 r. (data wpływu 24 maja 2013 r.) o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 września 2016 r., sygn. akt II FSK 1955/14 oraz w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Łd 1328/13 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie skutków podatkowych zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.