2017.01.20 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - 1462-IPPP3.4512.841.2016.2.JŻ

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.841.2016.2.JŻ
z 20 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu 14 listopada 2016 r.), uzupełnionym w dniu 13 grudnia 2016 r. (data wpływu 15 grudnia 2016 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 6 grudnia 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty transakcji dokonanych w okresie od 23 listopada 2015 r. do 23 sierpnia 2016 r. oraz zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do tych transakcji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2016 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty transakcji dokonanych w okresie od 23 listopada 2015 r. do 23 sierpnia 2016 r. oraz zastosowania mechanizmu odwrotnego obciążenia do tych transakcji. Wniosek został uzupełniony w dniu 13 grudnia 2016 r. (data wpływu 15 grudnia 2016 r.), na wezwanie tut. Organu z dnia 6 grudnia 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 grudnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży hurtowej oraz detalicznej artykułów użytku domowego, maszyn i urządzeń (RTV i AGD) oraz naprawy i konserwacji sprzętu.

Z dniem 1 lipca 2015 r. weszły w życie nowe przepisy w ustawie o podatku od towarów i usług, dotyczące mechanizmu odwróconego obciążenia, których celem jest zapewnienie większej skuteczności tego instrumentu. Przepisy te zostały wprowadzone ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Poz. 605).

W ramach mechanizmu odwróconego obciążenia (ang. reverse charge mechanism) zobowiązany do rozliczenia podatku należnego od dokonanej czynności podlegającej opodatkowaniu (dostawa towarów lub świadczenie usług) jest nabywca (podmiot, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów lub świadczona jest usługa) - zamiast sprzedawcy (dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę), jak ma to miejsce zgodnie z zasadami ogólnymi.

Stosując nowe przepisy do mechanizmu odwrotnego obciążenia dla produktów zgodnie z Załącznikiem nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług, w dniu 10 listopada 2015 r. Spółka zwróciła się do Urzędu Statystycznego o nadanie nr PKWiU z rozszerzeniem ex dla towaru - smartwatch z modułem SIM.

Smartwatch z modułem SIM jest to elektroniczne urządzenie mobilne wielkości naręcznego zegarka spełniające wszystkie funkcje tradycyjnego zegarka elektronicznego oraz dodatkowo posiadające niektóre funkcje smartfonu. Dzięki wbudowanemu modułowi Bluetooth zegarek komunikuje się z telefonem lub tabletem. W skutek czego, można odbierać i wykonywać połączenia telefoniczne, a także otrzymywać powiadomienia o przychodzących wiadomościach. Dzięki wbudowanemu modułowi SIM smartwatch może samodzielnie wykonywać połączenia telefoniczne. Posiada własny systemem operacyjny.

W odpowiedzi na skierowaną przez Spółkę prośbę, Urząd Statystyczny przesłał pismo w dniu 23 listopada 2015 r. wskazujące, iż smartwatch z modułem SIM jest sklasyfikowany jako: PKWiU 26.30.23.0 - Pozostałe aparaty telefoniczne i aparatura do transmisji lub odbioru głosu, obrazu lub innych danych, włączając aparaturę do komunikacji w sieci przewodowej lub bezprzewodowej (takiej jak lokalna lub rozległa sieć komputerowa); wideofony.

Wskazany przez Urząd Statystyczny numer PKWiU 26.30.23.0 dla smartwatch z modułem SIM, potwierdził Spółce, iż nie jest to towar mieszczący się w wykazie w Załączniku nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług.

Tym samym, sprzedaż smartwatch z modułem SIM od dnia otrzymania pisma z Urzędu Statystycznego tj. od 23 listopada 2015 r. była opodatkowana 23% podatkiem VAT.

Na prośbę klienta w dniu 12 sierpnia 2016 r. zostało wysłane ponowne zapytanie do Urzędu Statystycznego, w celu potwierdzenia, czy wskazany wcześniej nr PKWiU 26.30.23.0, może być stosowany do smartwatch z modułem SIM o konkretnych nr EAN (European Articie Number - Europejski Kod Towarowy) kodzie kreskowym.

W odpowiedzi na pytanie z dnia 12 sierpnia 2016 r., Spółka otrzymała pismo w dniu 23 sierpnia 2016 r., w którym Urząd Statystyczny wskazuje nowy nr PKWiU dla smartwatch z modułem SIM a mianowicie: PKWiU 26.30.22.0 - Telefony dla sieci komórkowych lub dla innych sieci bezprzewodowych.

W piśmie tym, Urząd Statystyczny anulował informację wysłaną z dniem 23 listopada 2015 r. oraz jednocześnie przeprosił za zmianę grupowania.

Zmiana nr PKWiU na 26.30.22.0 - Telefony dla sieci komórkowych lub dla innych sieci bezprzewodowych, spowodowała zmianę stosowania stawki VAT na towar: smartwatch z modułem SIM i obecnie stosuje zasady odwrotnego obciążenia.

W związku z przedstawionym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisany stan faktyczny dotyczący zmiany nr PKWiU z dniem 23 sierpnia 2016 r. przez Urząd Statystyczny na PKWiU 26.30.22.0 - Telefony dla sieci komórkowych lub dla innych sieci bezprzewodowych, obliguje Spółkę do skorygowania wszystkich transakcji od dnia 23 listopada 2015 r. do 23 sierpnia 2016 r. na sprzedany towar tj. smartwatch z modułem SIM, a tym samym zastosowania odwrotnego obciążenia w przypadkach mieszczących się w jej granicach?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Spółki, nie należy korygować wstecz zastosowanej stawki VAT, gdyż skutków udzielenia przez GUS interpretacji, która następnie została anulowana, nie można odwrócić a spowodowałaby straty finansowe.

Zgodnie z art. 2 Konstytucji RP, jednym z fundamentów demokratycznego państwa prawa jest zasada pewności i stabilności prawa w tym także przyjęcie, że zastosowanie się przez podatnika do oficjalnego stanowiska organu władzy publicznej, nie może przynosić mu szkody.

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 lutego 2015 roku (I FSK 1783/13) Główny Urząd Statystyczny jest kompetentnym organem do wydawania opinii statystycznych i podatnik ma prawo zakładać, że przyjęta klasyfikacja jest prawidłowa, zaś zastosowanie się do niej nie może mu szkodzić. Jak wskazał ten Sąd: „Podstawą normatywną nakazu uwzględniania pewności prawa w wykładni operatywnej prawa podatkowego są art. 2 (samodzielnie i w związku z art. 217) Konstytucji RP i art. 121 § 1 o.p. Pozytywizacja (w tym konstytucjonalizacja) tego nakazu jest przejawem inkorporowania przez prawo podstawowych standardów moralnych. W odniesieniu do przepisów prawa podatkowego pozostających w rzeczowym zakresie prawa Unii Europejskiej obowiązek taki wynika dodatkowo z zasady pewności prawa, jako zasady prawa UE. Z praktycznego punktu widzenia powyższe ustalenia mają podstawowe znaczenie. Okazuje się bowiem, że postulat wykładania przepisów prawa podatkowego w sposób urzeczywistniający pewność prawa nie jest niewiążącym zaleceniem, którego realizacja pozostaje w sferze dyskrecjonalności, uzależniona od dobrej woli urzędnika, lecz prawnym nakazem (H. Filipczyk, Postulat pewności prawa w wykładni operatywnej prawa podatkowego, LEX Wolters Kluwer, Warszawa 2013, s. 63).

Nie bez znaczenia przy ocenie rozpatrywanego sporu pozostaje również fakt, że podatnik przy przyjęciu określonej stawki podatkowej kierował się wskazówkami zawartymi w „Klasyfikacji Wyrobów i Usług — Wydanie I części II Uwagi Wyjaśniające”, wydane przez GUS - Ośrodek Badawczo Rozwojowy Statystyki - Warszawa 1995, w których jednoznacznie stwierdzono, że usługi świadczone przez stronę powinny być klasyfikowane według preferencyjnej stawki podatkowej.

Powyższe wyjaśnienia pochodziły od organu kompetentnego do wydawania opinii statystycznych i podatnik mógł zakładać, że przyjęta klasyfikacja jest prawidłowa.

Posiadany nr PKWiU potwierdzony przez Urząd Statystyczny powszechnie jest gwarantem stosowania prawidłowej klasyfikacji sprzedawanych towarów.

Otrzymany nr PKWiU od takiej instytucji, pozwolił Spółce na prawidłowe zastosowanie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług wraz z Załącznikiem nr 11.

W związku z tym, w okresie od 23 listopada 2015 r. do 22 sierpnia 2016 r. Spółka stosowała wskazany nr PKWiU do sprzedawanego towaru smartwatch z modułem SIM zgodnie z potwierdzoną klasyfikacją z dnia 23 listopada 2015 r.

Zmiana decyzji, klasyfikacji PKWiU przez Urząd Statystyczny, spowodowała zamieszanie w Spółce, oraz zmianę podejścia podatkowego w stosunku do stawki podatku VAT. Od dnia 23 sierpnia 2016 r. Spółka sprzedaje towar smartwach z modułem SIM ze stawką VAT „odwrotne obciążenie”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych, zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane wg zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach statystycznych. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Podkreślić należy, że tutejszy Organ podatkowy nie jest uprawniony, w zakresie swojego umocowania, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego. Jak wynika z cytowanych przepisów, za prawidłową klasyfikację wyrobu lub usługi jest odpowiedzialny producent lub dokonujący dostawy towaru bądź świadczący usługę. To właśnie ten podmiot obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego ich sklasyfikowania.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pod pojęciem sprzedaży – w świetle art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny,
dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122.

Powyższe regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. Zgodnie z ww. przepisami, w przypadku gdy zarówno dostawcą jak i nabywcą towaru jest podatnik podatku VAT, przedmiotem dostawy jest towar wymieniony w załączniku nr 11 do ustawy, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 122 ustawy transakcję opodatkowuje nabywający towar.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży hurtowej oraz detalicznej artykułów użytku domowego, maszyn i urządzeń (RTV i AGD) oraz naprawą i konserwacją sprzętu.

Tym samym, sprzedaż smartwatch z modułem SIM od dnia otrzymania pisma z Urzędu Statystycznego tj. od 23 listopada 2015 r. była opodatkowana 23% podatkiem VAT.

W piśmie tym, Urząd Statystyczny anulował informację wysłaną z dniem 23 listopada 2015 r. oraz jednocześnie przeprosił za zmianę grupowania.

Na tle powyższego opisu sprawy, Wnioskodawca powziął wątpliwości czy w związku ze zmianą przez Urząd Statystyczny nr PKWiU, Spółka jest zobowiązana do skorygowania wszystkich transakcji od dnia 23 listopada 2015 r. do 23 sierpnia 2016 r. na sprzedany towar, tj. smartwatch z modułem SIM, a tym samym zastosowania odwrotnego obciążenia do tych transkacji.

W tym miejscu należy odwołać się do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 18 tej ustawy faktura powinna zawierać - w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Na podstawie art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, faktura nie zawiera w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

W myśl art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury - podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub i usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik, wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie podwyższenia ceny, stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, również gdy dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań, udzielono rabatu, bądź upustów i obniżek cen.

Zatem, co do zasady, korygowanie pierwotnie wystawionej faktury, z przyczyn wskazanych wyżej, powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Tym samym, istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych, tak aby dokumentowały rzeczywisty przebieg zdarzeń gospodarczych.

Jeżeli więc faktura dokumentująca zdarzenie gospodarcze zawiera pomyłki lub zdarzenie, które faktura ta dokumentowała, uległo zmianie, to powinna zostać skorygowana w ten sposób, aby odzwierciedlała faktycznie dokonaną transakcję między określonymi podmiotami. Tym samym, uwzględniając treść powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania i podatek należny muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy, należy stwierdzić, że fakturę korygującą wystawia się m.in. w razie podwyższenia ceny, stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku, bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Tym samym, zmiana symbolu PKWiU z dniem 23 sierpnia 2016 r. przez Urząd Statystyczny na PKWiU 26.30.22.0 - Telefony dla sieci komórkowych lub dla innych sieci bezprzewodowych, obliguje Spółkę do wystawienia faktur korygujących dotyczących transakcji dokonanych od dnia 23 listopada 2015 r. do 23 sierpnia 2016 r. na sprzedany towar tj. smartwatch z modułem SIM, dla których miał zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia.

Powyższego twierdzenia tut. Organu nie zmienia fakt, że Urząd Statystyczny zmienił dla sprzedawanych przez Spółkę towarów pierwotnie nadany symbol PKWIU 26.30.23.0 na symbol PKWiU 26.30.22.0, a Wnioskodawca o zmianie symbolu został poinformowany w dniu 23 sierpnia 2016 r.

Zgodnie z wyżej cytowanymi przepisami, to Wnioskodawca sam klasyfikuje swoje towary według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to Wnioskodawcę obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. Co prawda, Wnioskodawca z uwagi na trudności w ustaleniu właściwego grupowania towaru zwrócił się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych, jednakże uzyskanie pierwotnie błędnej klasyfikacji sprzedawanych towarów, nie zmienia faktu, że smartwatch klasyfikowany jest do symbolu PKWiU 26.30.22.0, co ostatecznie potwierdził właściwy urząd oraz co więcej anulował wcześniejszą informację.

W związku z powyższym, tut. Organ winien odnieść przepisy prawa podatkowego do prawidłowo sklasyfikowanego towaru sprzedanego przez Wnioskodawcę w okresie od 23 listopada 2015 r. do 23 sierpnia 2016 r.

Zgodnie z art. 17 ust. 1c ustawy, w przypadku dostaw towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy przepis ust. 1 pkt 7 stosuje się, jeżeli łączna wartość tych towarów w ramach jednolitej gospodarczo transakcji obejmującej te towary, bez kwoty podatku, przekracza kwotę 20 000 zł.

Za jednolitą gospodarczo transakcję, o której mowa w ust. 1c, uznaje się transakcję obejmującą umowę, w ramach której występuje jedna lub więcej dostaw towarów wymienionych w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy, nawet jeżeli są one dokonane na podstawie odrębnych zamówień lub wystawianych jest więcej faktur dokumentujących poszczególne dostawy (art. 17 ust. 1d ustawy).

Na mocy art. 17 ust. 1e ustawy, za jednolitą gospodarczo transakcję, o której mowa w ust. 1c, uznaje się również transakcję obejmującą więcej niż jedną umowę, o której mowa w ust. 1d, jeżeli okoliczności towarzyszące tej transakcji lub warunki, na jakich została ona zrealizowana, odbiegały od okoliczności lub warunków zwykle występujących w obrocie towarami wymienionymi w poz. 28a-28c załącznika nr 11 do ustawy.

Jak wynika z art. 17 ust. 1f ustawy, w przypadku wymienionym w ust. 1 pkt 7 obniżenie wartości dostaw dokonywanych w ramach jednolitej gospodarczo transakcji, o której mowa w ust. 1c, w szczególności przez udzielenie po ich dokonaniu nabywcy opustu lub obniżki ceny, nie wpływa na określenie podatnika obowiązanego do rozliczenia kwoty podatku z tytułu dostawy towarów dokonywanej w ramach tej transakcji.

W załączniku nr 11 do ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015 r., zawierającym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w pozycji 28b Ustawodawca wymienił następujące towary zgrupowane pod symbolem PKWiU ex 26.30.22.0 – telefony dla sieci komórkowych lub dla innych sieci bezprzewodowych – wyłącznie telefony komórkowe, w tym smartfony.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia lub obniżonej stawki podatku VAT tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru/usługi”. Zatem wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danego towaru czy danej usługi z danego grupowania.

Tut. Organ podkreśla, że symbol PKWiU – 26.30.22.0 dotyczący towarów z poz. 28b załącznika nr 11 do ustawy zawiera dodatkowe oznaczenie „ex”, co oznacza – zgodnie z przywołanym wyżej art. 2 pkt 30 ustawy – że zakres wyrobów znajdujący się w tej pozycji jest węższy niż określony w ww. grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Analiza poz. 28b załącznika do ustawy opatrzonej znakiem „ex”, w powiązaniu z treścią danego grupowania PKWiU, prowadzi do wniosku, że w załączniku tym pierwsza część opisu towaru (przed myślnikiem) jest pełnym odzwierciedleniem nazwy grupowania PKWiU, a druga część (za myślnikiem) zawiera określone ograniczenia.

Zatem, w przypadku towarów wymienionych w załączniku nr 11 pod poz. 28a do ustawy i oznaczonych znakiem „ex” z użyciem słowa „wyłącznie”, mechanizmem odwrotnego obciążenia – określonym w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy – podlegają towary wymienione po myślniku.

Ustawodawca w poz. 28b załącznika nr 11 do ustawy wymienił następujące towary zgrupowane pod symbolem PKWiU ex 26.30.22.0 – „Telefony dla sieci komórkowych lub dla innych sieci bezprzewodowych – wyłącznie telefony komórkowe, w tym smartfony”.

Wobec tego ww. poz. 28b załącznika nr 11 do ustawy i wymienione w niej towary, dla których można zastosować mechanizm odwróconego obciążenia, obejmuje wyłącznie telefony komórkowe, w tym smartfony. Mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie również do urządzeń sprzedawanych przez Wnioskodawcę występujących pod nazwą: smartwatch. Jak wskazał bowiem Wnioskodawca, sprzedawany towar pod nazwą smartwatch z modułem SIM jest to elektroniczne urządzenie mobilne wielkości naręcznego zegarka spełniające wszystkie funkcje tradycyjnego zegarka elektronicznego oraz dodatkowo posiadające niektóre funkcje smartfonu. Dzięki wbudowanemu modułowi Bluetooth zegarek komunikuje się z telefonem lub tabletem, zatem można odbierać i wykonywać połączenia telefoniczne, a także otrzymywać powiadomienia o przychodzących wiadomościach. Dzięki wbudowanemu modułowi SIM smartwatch może samodzielnie wykonywać połączenia telefoniczne. Posiada własny systemem operacyjny.

Zatem, smartwatch, o którym mowa w analizowanej sprawie, prawidłowo zaklasyfikowany wg PKWiU w grupowaniu 26.30.22.0 – został wymieniony w poz. 28b załącznika nr 11 do ustawy jako ten towar, dla którego znajdzie zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy.

Jak wynika z treści wniosku, Urząd Statystyczny zmienił dla sprzedawanych przez Wnioskodawcę towarów pierwotnie nadany symbol PKWIU 26.30.23.0 - pozostałe aparaty telefoniczne i aparatura do transmisji lub odbioru głosu, obrazu lub innych danych, włączając aparaturę do komunikacji w sieci przewodowej lub bezprzewodowej (takiej jak lokalna lub rozległa sieć komputerowa); wideofony na symbol PKWiU 26.30.22.0 - telefony dla sieci komórkowych lub dla innych sieci bezprzewodowych. Wnioskodawca o zmianie symbolu został poinformowany w dniu 23 sierpnia 2016 r. Powyższe – po spełnieniu pozostałych warunków wynikających z art. 17 ust. 1 pkt 7 oraz w przypadku gdy wartość jednolitej transakcji gospodarczej dot. niniejszego towaru przekroczy limit 20 000 zł bez kwoty podatku (art. 17 ust. 1c ustawy) – oznacza przeniesienie obowiązku rozliczenia podatku VAT z tytułu dokonanej dostawy z Wnioskodawcy na nabywcę towaru. W konsekwencji więc Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozliczenia podatku należnego z tytułu ww. transakcji a wystawiona przez Wnioskodawcę faktura dokumentująca przedmiotowe transakcje, w myśl powołanego art. 106e ust. 4 pkt 1 nie powinna zawierać, m.in. stawki i kwoty podatku, powinna natomiast zawierać zapis „odwrotne obciążenie”. Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca w wystawionej przez siebie fakturze wykazał podatek VAT w wysokości 23% do dostawy, która spełnia warunki do uznania jej za transakcję podlegającą mechanizmowi odwrotnego obciążenia, to tym samym zaistnieją okoliczności, o których mowa art. 106j ust. 1 pkt 5 ustawy, z których wynika obowiązek Wnioskodawcy do skorygowania nienależnie wykazanej kwoty podatku od towarów i usług.

Jednocześnie, w art. 17 ust. 1f ustawy, nie przewidziano sytuacji, o której mowa w przedmiotowej sprawie, tj. wystąpienia pomyłki lub błędu, który ma wpływ na sposób rozliczenia podatku od dostawy towarów objętych odwróconym opodatkowaniem, a tym samym na określenie podmiotu, który jest zobowiązany do rozliczenia tego podatku. Zatem, odnosząc się do sytuacji, w której Urząd Statystyczny wskazał nr PKWiU 26.30.22.0 dla towarów sprzedawanych przez Wnioskodawcę oraz jednocześnie anulował informację otrzymaną dnia 23 listopada 2015 r., należy wskazać, że nie będzie miał w tych przypadkach zastosowania art. 17 ust. 1f ustawy, gdyż w tym przepisie nie zostały wymienione okoliczności uwzględniające błędy lub pomyłki Wnioskodawcy spowodowane – w przedmiotowym przypadku – uzyskaniem błędnej informacji od Urzędu Statystycznego o klasyfikacji sprzedanego towaru (smartwatch z modułem SIM).

W konsekwencji, Wnioskodawca zobowiązany jest do skorygowania wszystkich transakcji z ww. okresu na sprzedany towar tj. smartwatch z modułem SIM, a tym samym zastosowania odwrotnego obciążenia do tych transakcji, w przypadkach mieszczących się w jej granicach

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie, należy wskazać, że orzeczenia sądów administracyjnych, są wydawane w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawione przez podatnika. Nie kwestionując orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, trzeba stwierdzić, że wyroki sądów administracyjnych wiążący charakter mają w konkretnej sprawie i ściśle określonym stanie faktycznym. Tylko do tych konkretnych elementów odnosi się moc wiążąca orzeczenia sądu administracyjnego. W konsekwencji, odniesienie jakiegokolwiek orzeczenia sądowego – czy też uzasadnienia wyroku do innej sytuacji – nie nadaje powołanej sytuacji mocy wiążącej orzeczenia. Nie można zatem w szeregu orzeczeń sądowych, ich rozstrzygnięć odnosić do własnej sprawy, ponieważ dotyczą one konkretnych powstałych już zdarzeń.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin