Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-1.4512.161.2016.2.AS
z 13 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 1 listopada 2016 r. (data wpływu 4 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 grudnia 2016 r. (data wpływu 3 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży niezabudowanych działek gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży niezabudowanych działek gruntu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 grudnia 2016 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest emerytką. Była rolnikiem. Nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem VAT i nigdy nie była podatnikiem VAT, nigdy nie była rolnikiem ryczałtowym.

Posiada następujące działki o numerach:

1. 53/1, 49/4, 49/6, 49/8, 170/62 - położone w B, gmina K;
2. 165, 163, 164, 138/4, 133/2, 134, 142, 136/6, 136/7, 120/16, 120/27, 136/1, 138/2, 137/1, 137/2, 138/3, 148/10, 129/1 - położone w M, gmina K;
3. 631, 45/5, 6/20, 6/21, 6/22, 6/24, 44/2, 45/6, 45/7, 632, 636/1, 638 - położone w P, gmina D.;
4. 359/1, 360, 305/1, 325/4, 309/1, 362/3 - położone w S, gmina D.;
5. 17 - położona w W, gmina D.;
6. 154/12, 159/2, 160/2, 161, 162, 157/2, 160/3, 79/3, 79/4, 155/13 - położone w R, gmina T;
7. 288, 289, 290, 292 - położone w J, gmina T;
8. 32/1, 32/2, 32/3, 28/3, 29/3, 27/5, 35/3, 35/6, 311, 312/1, 312/2, 86/112 do 86/118, 86/58 do 86/74 - położone w S, gmina T;
9. 22/18, 22/21, 22/22, 22/23, 22/24, 22/25, 22/26, 22/27, 22/7, 42/10, 42/9, 42/11 - położone w P, gmina P.
   
   

Działki te Wnioskodawczyni zakupiła przed rokiem 1999 z majątku własnego. Grunt powyżej wymieniony oddała nieodpłatnie do użytkowania osobom obcym i z tego tytułu nie ma żadnych korzyści majątkowych.

Powyżej wymienione działki są ujęte w planach zagospodarowania powyższych gmin jako działki przemysłowe.

Zainteresowana nie poniosła i nie zamierza ponosić żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania gruntu do sprzedaży (nie opłotowała tych działek, nie uzbrajała, nie daje ogłoszeń na sprzedaż).

5-6 lat temu Wnioskodawczyni sprzedała 3 działki, a w roku 2016 sprzedała 2 działki (155/12 położona w R i 129/2 położona w M), pochodzące z majątku osobistego Zainteresowanej i pieniądze przeznaczyła na konsumpcję osobistą.

Działki powyższe zostały nabyte z majątku własnego i jeśli nastąpi dalsza sprzedaż, to nastąpi do majątku własnego.

Z uzupełnienia z dnia 28 grudnia 2016 r. do wniosku wynika, że:

• przedmiotowe działki, o których mowa we wniosku, Wnioskodawczyni nabyła 17 lat temu i wcześniej w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego,
• Zainteresowana nie zamierza podjąć żadnej działalności gospodarczej,
• Wnioskodawczyni występowała o zmianę miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i o decyzję o warunkach zabudowy, ponieważ miała plany przekazania tych gruntów swoim synom, którzy mieli prowadzić działalność gospodarczą, pobudują hale logistyczne,
• niektóre działki były podzielone na mniejsze, ponieważ Zainteresowana chciała podzielić majątek i przekazać go swoim synom po równo,
• działki wymienione we wniosku stanowią majątek osobisty Wnioskodawczyni i poza nimi Zainteresowana nie posiada innych działek, a wszystkie stanowią Jej majątek osobisty, który nabyła drogą umowy kupna przed 17 laty,
• Wnioskodawczyni nie zamierza nabywać kolejnych nieruchomości, jest emerytką,
• sprzedaż nieruchomości stanowi wysprzedaż majątku osobistego Zainteresowanej, zakupionego przed 17 laty, a uzyskane pieniądze przeznacza na konsumpcję.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedając te działki, o których mowa we wniosku, inwestorom krajowym lub zagranicznym, Wnioskodawczyni będzie musiała odprowadzić podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w tym przypadku nie będzie obowiązywał podatek VAT, ponieważ grunty pochodzą z majątku własnego Zainteresowanej, nie sprzedaje ona płodów rolnych, nie jest rolnikiem ryczałtowym ani nie płaci podatku VAT i sprzedaż następuje do majątku własnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu, nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, Wnioskodawczyni, w celu dokonania sprzedaży działek, podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej  Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.  (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Zainteresowana zamierza sprzedać działki położone: w B, M, P, S, W, R, J, S, P, które nabyła z majątku własnego przed rokiem 1999 (17 lat temu i wcześniej) w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Działki te są ujęte w planie zagospodarowania gminy jako działki przemysłowe. Wnioskodawczyni występowała o zmianę miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i o decyzję o warunkach zabudowy, ponieważ miała plany przekazania tych gruntów swoim synom, którzy mieli prowadzić działalność gospodarczą i pobudować hale logistyczne. Niektóre działki były podzielone na mniejsze, ponieważ Zainteresowana chciała podzielić majątek i przekazać go swoim synom po równo. Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie posiada i nigdy nie posiadała statusu rolnika ryczałtowego i nie jest podatnikiem VAT. Grunt ten Wnioskodawczyni oddała nieodpłatnie do użytkowania osobom obcym i z tego tytułu nie ma żadnych korzyści majątkowych. Zainteresowana poinformowała również, że w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowych działek, nie poniosła i nie zamierza ponosić żadnych nakładów finansowych w celu ich przygotowania do sprzedaży (nie opłotowała tych działek, nie uzbroiła, nie daje ogłoszeń na sprzedaż). Poinformowała, że 5-6 lat temu sprzedała trzy działki, a w roku 2016 sprzedała dwie działki i pieniądze przeznaczyła na konsumpcję osobistą. Zainteresowana nie zamierza podjąć żadnej działalności gospodarczej, ani nie zamierza nabywać kolejnych nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości stanowi wysprzedaż majątku osobistego Zainteresowanej, zakupionego przed 17 laty, a uzyskane pieniądze przeznacza na konsumpcję.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii opodatkowania sprzedaży wyżej opisanych działek gruntu.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków, zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawczyni, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy, Zainteresowana będzie działała w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Przy czym uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Zainteresowanej, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, ogłoszenie w prasie w poszukiwaniu nabywców, itd.). Co prawda Wnioskodawczyni wystąpiła o zmianę planów zagospodarowania przestrzennego oraz wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (mając w planach przekazanie gruntów swoim synom), jednakże czynności tych nie można uznać za podjęcie środków zbliżonych do tych, jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Dodatkowo Wnioskodawczyni nie poniosła oraz nie zamierza ponosić żadnych nakładów finansowych w celu przygotowania gruntu do sprzedaży (nie opłotowała, nie uzbrajała, nie dawała ogłoszeń na sprzedaż).

Działki mające być przedmiotem sprzedaży – jak twierdzi Zainteresowana – stanowią majątek osobisty, który nabyła w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Grunt ten był nieodpłatnie udostępniany osobom trzecim i z tego tytułu Wnioskodawczyni nie osiągała żadnych korzyści majątkowych.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie należy uznać, że Zainteresowana, dokonując sprzedaży działek, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek (nieruchomości gruntowych), stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, zbywając działki stanowiące majątek prywatny, Zainteresowana korzystać będzie z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego  stosownie do zapisów orzecznictwa  transakcja zbycia działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż przez Zainteresowaną działek inwestorom krajowym lub zagranicznym nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z dostawą przedmiotowych działek, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym, Zainteresowana nie będzie miała obowiązku odprowadzenia podatku VAT z tytułu planowanej sprzedaży działek inwestorom krajowym lub zagranicznym.

Zauważa się, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym. Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji, pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację, tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.