2016.12.06 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/4512-502/15/16-S/AW
z 6 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 sierpnia 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 1683/15 (data wpływu prawomocnego wyroku 18 listopada 2016 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2015 r. (data wpływu 12 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług likwidacji szkód komunikacyjnych wykonywanych na zlecenie podmiotu świadczącego usługi na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług likwidacji szkód komunikacyjnych wykonywanych na zlecenie podmiotu świadczącego usługi na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie działalności ubezpieczeniowej, którą wykonuje w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeniowych. Spółka zawarła umowę o współpracy w zakresie likwidacji szkód komunikacyjnych z podmiotem świadczącym usługi na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych - oznacza to, że Spółka jest podwykonawcą usług świadczonych przez podmiot wykonujący usługi bezpośrednio na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych. W ramach usługi likwidacji szkód do jej obowiązków należy:

przyjmowanie zgłoszeń i uzyskanie wszelkich niezbędnych danych dotyczących likwidacji szkody,
nagranie i archiwizacja zgłoszenia szkody,
przekazanie do podmiotu świadczącego usługi bezpośrednio na rzecz ubezpieczyciela danych, o których mowa powyżej,
poinformowanie zgłaszającego szkodę o wykazie dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia procesu likwidacji szkody w pojeździe,
poinformowanie ubezpieczającego o zgłoszeniu szkody z jego polisy autocasco,
weryfikacja wariantu umowy ubezpieczenia autocasco, ewentualnych wprowadzonych do umowy udziałów własnych bądź innych ograniczeń,
organizacja procesu naprawy poprzez skierowanie pojazdu do dedykowanego serwisu,
przekazanie pisemnej informacji serwisowi na jakich warunkach i przy jakim wariancie ma dokonać naprawy,
uzyskanie kalkulacji naprawy,
uzgodnienie kosztów naprawy, a następnie przekazanie informacji do serwisu,
zgromadzenie wszelkich niezbędnych dokumentów do likwidacji szkody,
prowadzenie korespondencji z użytkownikiem lub warsztatem w kwestiach spornych lub wymagających dodatkowych wyjaśnień.

Wskazane czynności wykonywane przez Spółkę na zlecenie podmiotu świadczącego usługi bezpośrednio na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych stanowią odrębną całość. Usługi świadczone są przez Spółkę odpłatnie, na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odpłatne świadczenie usług w zakresie likwidacji szkód przez Spółkę, która nie jest ubezpieczycielem i ubezpieczającym, na rzecz zakładów ubezpieczeń, tj.:

przyjmowanie zgłoszeń i uzyskanie wszelkich niezbędnych danych dotyczących likwidacji szkody,
nagranie i archiwizacja zgłoszenia szkody,
przekazanie do podmiotu świadczącego usługi bezpośrednio na rzecz ubezpieczyciela danych, o których mowa powyżej,
poinformowanie zgłaszającego szkodę o wykazie dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia procesu likwidacji szkody w pojeździe,
poinformowanie ubezpieczającego o zgłoszeniu szkody z jego polisy autocasco,
weryfikacja wariantu umowy ubezpieczenia autocasco, ewentualnych wprowadzonych do umowy udziałów własnych bądź innych ograniczeń,
organizacja procesu naprawy poprzez skierowanie pojazdu do dedykowanego serwisu,
przekazanie pisemnej informacji serwisowi na jakich warunkach i przy jakim wariancie ma dokonać naprawy,
uzyskanie kalkulacji naprawy,
uzgodnienie kosztów naprawy, a następnie przekazanie informacji do serwisu,
zgromadzenie wszelkich niezbędnych dokumentów do likwidacji szkody,
prowadzenie korespondencji z użytkownikiem lub warsztatem w kwestiach spornych lub wymagających dodatkowych wyjaśnień

podlega - na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 w związku z art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (dalej jako „Ustawa o VAT”) - zwolnieniu od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, ustawodawca zwolnił od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Ponadto, ust. 14 ww. artykułu stanowi, że przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie natomiast z ust. 15, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7,12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

czynności ściągania długów, w tym factoringu;
usług doradztwa;
usług w zakresie leasingu.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji usług ubezpieczeniowych. W ocenie Spółki, należy zatem sięgnąć do ustawy o działalności ubezpieczeniowej z dnia 22 maja 2003 r. (Dz. U. 2013 r. poz. 950, z późn. zm.), której art. 3 ust. 1 wskazuje, iż przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych.

Z kolei czynnościami ubezpieczeniowymi, o których mowa w art. 3 ust. 1 są (zgodnie z art. 3 ust. 3, 4 ww. ustawy):

1) zawieranie umów ubezpieczenia, umów gwarancji ubezpieczeniowych lub zlecanie ich zawierania uprawnionym pośrednikom ubezpieczeniowym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. 2014, poz. 1450), a także wykonywanie tych umów;
1a) zawieranie umów reasekuracji lub zlecanie ich zawierania brokerom reasekuracyjnym w rozumieniu ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym, a także wykonywanie tych umów, w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych (reasekuracja bierna);
2) składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne świadczenia należne z tytułu umów, o których mowa w pkt 1 i 1a;
3) ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu zawieranych umów, o których mowa w pkt 1 i 1a;
4) ustanawianie w drodze czynności cywilnoprawnych zabezpieczeń rzeczowych lub osobistych, jeżeli są one bezpośrednio związane z zawieraniem umów, o których mowa w pkt 1 i 1a.

W świetle art. 3 ust. 4 przywołanej ustawy o działalności ubezpieczeniowej, czynnościami ubezpieczeniowymi są również:

ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych oraz w umowach gwarancji ubezpieczeniowych;
wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów, o których mowa w ust. 3 pkt 1 i 1 a;
przejmowanie i zbywanie przedmiotów lub praw nabytych przez zakład ubezpieczeń w związku z wykonywaniem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej;
prowadzenie kontroli przestrzegania przez ubezpieczających lub ubezpieczonych, zastrzeżonych w umowie lub w ogólnych warunkach ubezpieczeń, obowiązków i zasad bezpieczeństwa odnoszących się do przedmiotów objętych ochroną ubezpieczeniową;
prowadzenie postępowań regresowych oraz postępowań windykacyjnych związanych z wykonywaniem:
1. umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych,
2. umów reasekuracji w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych;
lokowanie środków zakładu ubezpieczeń;
wykonywanie innych czynności określonych w przepisach innych ustaw.

Zgodnie z art. 3 ust. 5 cyt. ustawy, czynnościami ubezpieczeniowymi są także następujące czynności, jeżeli są wykonywane przez zakład ubezpieczeń:

ustalanie przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych;
ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych;
ustalanie wartości przedmiotu ubezpieczenia;
czynności zapobiegania powstawaniu albo zmniejszeniu skutków wypadków ubezpieczeniowych lub finansowanie tych działań z funduszu prewencyjnego.

Jednocześnie zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 ustawy, tj.:

ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych oraz w umowach gwarancji ubezpieczeniowych;
wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów, o których mowa w ust 3 pkt l i la;
przejmowanie i zbywanie przedmiotów lub praw nabytych przez zakład ubezpieczeń w związku z wykonywaniem umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej;
prowadzenie kontroli przestrzegania przez ubezpieczających lub ubezpieczonych, zastrzeżonych w umowie lub w ogólnych warunkach ubezpieczeń, obowiązków i zasad bezpieczeństwa odnoszących się do przedmiotów objętych ochroną ubezpieczeniową;
prowadzenie postępowań regresowych oraz postępowań windykacyjnych związanych z wykonywaniem:
1. umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych,
2. umów reasekuracji w zakresie cedowania ryzyka z umów ubezpieczenia i umów gwarancji ubezpieczeniowych;
lokowanie środków zakładu ubezpieczeń;

innym podmiotom (art. 3 ust. 6 ustawy o działalności ubezpieczeniowej).

W takiej sytuacji ww. czynności wykonywane przez te podmioty są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń.

Postanowienie to jednoznacznie wskazuje, że katalogu podmiotów, które mogą świadczyć usługi obejmujące czynności ubezpieczeniowe nie można ograniczać wyłącznie do zakładów ubezpieczeń. Ograniczenie takie bowiem prowadziłoby do uprzywilejowania zakładów ubezpieczeń w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT na czynności z zakresu likwidacji szkód, co tym samym prowadziłoby do zaburzenia konkurencji. Część usług byłaby zwolniona od podatku, a część nie, w zależności od podmiotu wykonującego te usługi (zakład ubezpieczeń czy podmiot zewnętrzny w jego imieniu i na jego rzecz). Kłóciłoby się to z wykładnią art. 135 pkt 1 lit. a) Dyrektywy VAT (Dz. Urz. UE L 2006 347/1), który stanowi, że:

„1. Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

a) transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych”,

a zatem wskazującą na wyłącznie przedmiotowy zakres zwolnienia. Ponadto, byłoby to sprzeczne z zasadą racjonalności ustawodawcy. W myśl art. 3 ust. 5 i 6 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, niektóre czynności ubezpieczeniowe mogą być zlecane podmiotom zewnętrznym. Tym samym, nieracjonalnym byłby ustawodawca, który pozwala zakładom ubezpieczeń na zlecanie niektórych czynności ubezpieczeniowych, jednocześnie skazując te, które z tej możliwości korzystają, na zwiększone koszty, a tym samym na mniejszą konkurencyjność. W orzeczeniach ETS podkreśla się, że transakcja stanowiąca w aspekcie ekonomicznym jedno świadczenie nie powinna być sztucznie rozdzielana, gdyż pogarszałoby to funkcjonalność systemu VAT. Takie stanowisko zostało przykładowo wyrażone w wyrokach ETS C-34/99, C-231/94, C-425/06. Wyłączenie ze zwolnienia od podatku VAT czynności likwidacji szkód (wykonywanych w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeń), stanowiących element usługi ubezpieczeniowej prowadziłoby ewidentnie do sztucznego podziału jednolitego świadczenia jaką - bez wątpienia jest usługa ubezpieczeniowa zarówno tak z prawnego jak i ekonomicznego punktu widzenia.

Należy zatem wskazać, że w świetle powyższego Spółka wykonując usługę likwidacji szkód na rzecz podmiotu świadczącego usługi bezpośrednio na rzecz zakładu ubezpieczeń, wykonuje tym samym czynności ubezpieczeniowe.

Dla potwierdzenia powyższego stanowiska należy zaznaczyć, że zakład ubezpieczeń wykonując usługę ubezpieczeniową musi ustalić zasadność roszczenia, ocenić czy zaszło zdarzenie ubezpieczeniowe (w tym ustalić przyczyny i okoliczności zdarzenia - art. 3 ust. 5 pkt 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej) oraz ustalić wysokość szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia (art. 3 ust. 5 pkt 2 ww. ustawy) i dokonać wypłacenia odszkodowania (art. 3 ust. 4 pkt 2 ustawy). Podstawą dla przeprowadzenia ww. czynności jest ustalenie stanu faktycznego i prawnego zaszłego zdarzenia oraz oszacowanie wysokości odszkodowania, które wymaga dokonania jego wyceny. Te podstawowe czynności wykonywane są na zlecenie, w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeniowych przez Spółkę, działającą jako podwykonawca podmiotu świadczącego usługi bezpośrednio na rzecz tych zakładów. Należy przy tym zaznaczyć, że są one nierozerwalnie i ściśle związane z zapewnianą przez ubezpieczycieli ochroną ubezpieczeniową. Nie ulega zatem wątpliwości, że usługa ubezpieczenia jest usługą kompleksową, na którą składa się szereg czynności ubezpieczeniowych.

Opisaną usługę świadczoną przez Spółkę na rzecz podmiotów wykonujących usługi bezpośrednio na rzecz zakładów ubezpieczeniowych należy zatem potraktować jako element całej usługi ubezpieczeniowej, przy czym element ten stanowi odrębną całość oraz jest niezbędny i właściwy do świadczenia kompleksowej usługi ubezpieczeniowej.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że wykonywana przez Spółkę usługa likwidacji szkody stanowi wyraźny i samodzielny element usługi ubezpieczeniowej, a tym samym w rozumieniu przepisu art. 43 ust. 13 ustawy o VAT może być uznana za odrębną całość. Usługa świadczona przez Spółkę występuje jako usługa odrębna od samej usługi ubezpieczenia, zarazem jest ona właściwa i niezbędna do jej świadczenia, tj. realizuje cele usługi zasadniczej, związane z udzieleniem ochrony ubezpieczeniowej. Należy także wskazać, że bez czynności wykonywanych przez Spółkę, nawet jako podwykonawcę podmiotu świadczącego bezpośrednio na rzecz zakładów ubezpieczeń, świadczenie usług przez te zakłady nie byłoby możliwe. Każda z tych czynności odrębnie i wszystkie razem są właściwe oraz niezbędne do wykonania usługi ubezpieczenia. Ponadto, należy wskazać, że art. 43 ust. 14 ustawy o VAT przewidując zwolnienie dla usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej, nie precyzował jego zakresu podmiotowego. Należy więc uznać, że przepis ten dotyczy usług - opartych na podwykonawstwie czy outsourcingu - wykonywanych przez podmioty trzecie. Przyjęcie bowiem, że wskazany przepis dotyczy jedynie ubezpieczycieli, czyniłoby jego wprowadzenie bezprzedmiotowym i pozostawałoby w sprzeczności z założeniem o racjonalnym ustawodawcy. Należy więc wyciągnąć jednoznaczny wniosek, że ustawodawca utworzył to zwolnienie jako zwolnienie przedmiotowe, a nie zaś podmiotowe - niezależnie od podmiotu wykonującego te czynności, podlegają one zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

W opinii Spółki, pozwala to na zaliczenie wskazanej usługi jako objętej zwolnieniem od podatku, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 w zw. z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znajduje także potwierdzenie w następujących interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydanych w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie:

IPPP1/443-990/11/14-5/S/Igo z dnia 19 lutego 2014 r.,
IPPP1/443-1203/11/14-8/S/ISz z dnia 3 lipca 2014 r.,
IPPP1/443-1699/11/14-5/S/JL z dnia 9 października 2014 r.,
IPPP1/443-1478/11-5/14-S/AP z dnia 25 sierpnia 2014 r.,
IPPP1/443-1259/11/14-5/S/ISz z dnia 27 czerwca 2014 r.

W interpretacji indywidualnej z dnia 29 lipca 2015 r. o nr ITPP2/4512-502/15/AW stanowisko Spółki oceniono jako nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, który wyrokiem z dnia 2 sierpnia 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 1683/15 uchylił zaskarżoną interpretację. Sąd, podzielając poglądy prezentowane w orzecznictwie NSA (wyroki z dnia 13 marca 2013 r. sygn. akt I FSK 577/12, z dnia 1 lipca 2013 r. o sygn. akt I FSK 675/13, z dnia 17 kwietnia 2014 r. o sygn. akt I FSK 746/13, z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. akt I FSK 824/13, z dnia 21 maja 2014 r. o sygn. akt I FSK 856/13, z dnia 23 lipca 2014 r. o sygn. akt I FSK 1003/13), wskazał, że art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi implementację do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 112, zgodnie z którym zwolnieniu od VAT podlegają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów i agentów ubezpieczeniowych.

Sąd nadmienił, że postępowanie w niniejszej sprawie zostało zawieszone w związku z oczekiwaniem na rozstrzygnięcie przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej sprawy o sygnaturze C-40/15. W wyroku tym Trybunał potwierdził, iż usługi likwidacji szkód świadczone przez podmiot trzeci w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń nie wchodzą w zakres zwolnienia przewidzianego w art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 112. Niemniej jednak niekorzystny z punktu widzenia Spółki wyrok TSUE z dnia 17 marca 2016 r. nie oznacza, że usługi opisane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie mogą zostać objęte zwolnieniem od podatku, Spółka bowiem jako podstawę prawną zwolnienia wskazała również art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, którego to przepisu powołany wyrok TSUE nie dotyczył.

Sąd zauważył, że art. 43 ust. 13 ustawy nie znajduje swojego odpowiednika w treści Dyrektywy 112. Naczelny Sąd Administracyjny wielokrotnie podkreślał, że gdyby ustawodawca polski poprzestał na implementacji przepisu art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 112 w postaci art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy krajowej, to niewątpliwie istotnym byłoby orzecznictwo TSUE zakładające istnienie stosunku umownego między podmiotem świadczącym usługę ubezpieczenia, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem (np. orzeczenia TSUE w sprawach: C-240/99 Skandia, C-8/01 Taksatorringen, C-242/08 Swiss Re Germany Holding Gmbh). Jednak ustawodawca polski zdecydował się rozszerzyć przedmiotowe zwolnienie wprowadzając dodatkowo art. 43 ust. 13, z którego treści wynika, że zwolnione od podatku od towarów i usług jest świadczenie usługi:

stanowiącej element usługi zwolnionej (ubezpieczeniowej - art. 43 ust. 1 pkt 37),
stanowiący odrębną całość,
właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej (ubezpieczeniowej - art. 43 ust. 1 pkt 37).

Oceniając czy usługi wykonywane przez Spółkę stanowią „element właściwy do świadczenia usługi zwolnionej” (ubezpieczeniowej - art. 43 ust. 1 pkt 37) Sąd odwołał się – z uwagi na brak definicji tego zwrotu w ustawie – do definicji słowa „właściwy” zawartej w słowniku języka polskiego i stwierdził, że opisane we wniosku o interpretację usługi likwidacji szkód stanowią część usługi ubezpieczeniowej, jako niezbędny, specyficzny i istotny element do właściwego jej wykonania, wpisujący się w ciąg czynności, które – z perspektywy klienta – są postrzegane jako fragment świadczonej przez zakład ubezpieczeń usługi ubezpieczeniowej. Przeprowadzenie procesu likwidacyjnego określonego w art. 16 ustawy o działalności ubezpieczeniowej jest bowiem obowiązkiem ubezpieczyciela (który może powierzyć innym podmiotom – art. 3 ust. 6 ww. ustawy), stanowiąc jedno ze świadczeń, do jakich zobowiązany jest ubezpieczyciel w ramach stosunku ubezpieczenia. Nie może być zatem wątpliwości, że powyższe usługi likwidacji szkody są właściwe dla usługi ubezpieczeniowej w rozumieniu art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Sąd podkreślił przy tym, że przepis ten, przewidując zwolnienie od podatku dla usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej, nie precyzował jego zakresu podmiotowego. Należy zatem uznać, że dotyczy on usług opartych na podwykonawstwie czy outsourcingu wykonywanych przez podmioty trzecie na rzecz podmiotów ubezpieczających. Przyjęcie bowiem, że wspomniany przepis dotyczy jedynie ubezpieczycieli, czyniłoby jego wprowadzenie bezprzedmiotowym i pozostawałoby w sprzeczności z założeniem o racjonalnym ustawodawcy.

W dniu 18 listopada 2016 r. wpłynęło do tutejszego organu ww. orzeczenie WSA w Gdańsku, opatrzone klauzulą prawomocności.

W wyniku ponownej analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w związku z przepisem art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.), stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 sierpnia 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 1683/15 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin