Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP1.4512.733.2016.2.LSz
z 13 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 15 września 2016 r. (data wpływu 28 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z 30 listopada 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.) oraz pismem z 12 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży 1/3 udziału w 36 działkach - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży 1/3 udziału w 36 działkach.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 30 listopada 2016 r. (data wpływu 5 grudnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr 2461-IBPP1.4512.733. 2016.1.LSz z 15 listopada 2016 r. oraz pismem z 12 stycznia 2017 r.,

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada udział (1/3) w nieruchomości położonej w Z. o powierzchni 8,4161 ha. Udział w ww. nieruchomości Wnioskodawca nabył do swojego majątku osobistego w wyniku podziału majątku wspólnego.

Ze względów na wielkość nieruchomości oraz sytuację rynkową, kilka lat po nabyciu działki współwłaściciele przedmiotowej działki podjęli decyzję o podziale działki na mniejsze działki budowlane. W przyszłości Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami rozważa sprzedaż działek. Działki mogą być sprzedane jednorazowo, czy też sukcesywnie, wraz ze zgłaszaniem się zainteresowanych osób. Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadził w najbliższej przyszłości działalności gospodarczej, zarówno w zakresie sprzedaży nieruchomości jak i żadnej innej. Wnioskodawca nie jest (i nie był) również podatnikiem podatku od towarów i usług. Działki w momencie nabycia stanowiły grunty rolne. W związku z uchwalaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego część działek jest przeznaczona w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako usługowe a część działek jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową. Wszystkie działki są niezabudowane i położone na terenie w całości objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (zabudowa mieszkaniowa jednorodna wolnostojąca, działalność usługowa). W przyszłości może się okazać, iż ww. działki będą sprzedawane sukcesywnie, każda osobno lub wszystkie razem jednemu nabywcy. Może się okazać, iż zamiar sprzedaży ww. działek zostanie ogłoszony w Internecie lub Wnioskodawca wraz z innymi współwłaścicielami zawrze z agencją nieruchomości (pośrednikiem) stosowaną umowę na sprzedaż przedmiotowej nieruchomości/ działek, zawarcie umowy z pośrednikiem w przedmiotowym przypadku należy uznać za typowe działanie w zakresie informowania potencjalnych nabywców o ofercie sprzedaży. Wnioskodawca wraz z innymi współwłaścicielami nie będzie uzbrajał terenu, nie będzie ich ogradzał, ani nie będzie ponosił dodatkowych nakładów inwestycyjnych na te działki. Wnioskodawca oprócz ww. ogłoszeń nie będzie podejmował czynności marketingowych mających na celu sprzedaż nieruchomości. Wnioskodawca nie występował i nie zamierza występować o pozwolenie na budowę dla sprzedawanych działek, Wnioskodawca nie będzie budował dróg wewnętrznych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że:

1. Wnioskodawca (dalej również Wnioskodawczyni) nabył udział w nieruchomości w dniu 5 marca 2013 r. w związku z zawarciem umowy o częściowym podziale majątku wspólnego, umowa ta została zawarta w wyniku zawarcia w dniu 5 marca 2016 r. umowy majątkowej małżeńskiej, na mocy której Wnioskodawca z małżonkiem ustanowili w ich małżeństwie ustrój rozdzielności majątkowej. W wyniku zawarcia umowy o częściowym podziale majątku wspólnego do majątku Wnioskodawcy wszedł udział wynoszący 10/30 części w niezabudowanej nieruchomości rolnej położonej w miejscowości Z. o łącznym obszarze 8,4161 ha oznaczonej jako działki gruntu o nr ewidencyjnych 222/3, 222/4, 222/5, 225/4, 226/6, 226/7, 226/8, 229/3, 222/7, 224/3 i 225/7 (łącznie 10 działek). Wcześniej udział w ww. nieruchomości stanowił majątek wspólny małżonków (Wnioskodawczyni i jej małżonka), udział w ww. nieruchomości został nabyty częściowo w dniu 31 października 1998 r. na podstawie umowy sprzedaży oraz częściowo dnia 27 grudnia 2002 r. na podstawie umowy darowizny.
   
2. Wnioskodawca nabył udział w nieruchomości w dniu 5 marca 2013 r. umowy o częściowym podziale majątku wspólnego, która została zawarta w związku z zawarciem umowy majątkowej małżeńskiej ustanawiającej rozdzielność majątkową pomiędzy Wnioskodawcą, a jej mężem. Wcześniej udział w nieruchomości wchodził do majątku wspólnego małżonków (Wnioskodawczyni i jej małżonka). Udział w nieruchomości został nabyty w części w 1998 r. od podmiotu trzeciego niepowiązanego rodzinnie z Wnioskodawcą, a częściowo w 2002 r. na podstawie umowy darowizny od podmiotu trzeciego niepowiązanego rodzinnie z Wnioskodawcą.
   
3. Udział w nieruchomości został nabyty do majątku wspólnego małżonków w 1998 r. i został zakupiony z środków wspólnych małżonków, środki pieniężne stanowiły majątek prywatny (wspólny) małżonków niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
   
4. Wnioskodawca nabył udział w nieruchomości w dniu 5 marca 2013 r. w związku z zawarciem umowy o częściowym podziale majątku wspólnego (majątek wspólny Wnioskodawcy i jej małżonka), umowa ta została zawarta w wyniku zawarcia w dniu 5 marca 2016 r. umowy majątkowej małżeńskiej ustanawiającej rozdzielność majątkową małżonków (wnioskodawczyni i jej męża). Przedmiotem umowy o częściowym podziale majątku wspólnego był udział w przedmiotowej nieruchomości oraz własność nieruchomości rolnej położonej w miejscowości J. gmina R. W wyniku zawarcia umowy o częściowym podziale majątku wspólnego małżonków z dnia 5 marca 2013 r. udział w nieruchomości będący przedmiotem wniosku nabyła w całości Wnioskodawczyni, natomiast nieruchomość położoną w miejscowości J. nabył małżonek Wnioskodawczyni.
   
5. Decyzję o podziale na mniejsze działki podjęli współwłaściciele nieruchomości. Współwłaściciele złożyli wniosek o zatwierdzenie podziału przedmiotowej nieruchomości na mniejsze działki w dniu 5 kwietnia 2016 r.
   
6. Decyzją Wójta Gminy zatwierdzono projekt podziału nieruchomości łącznie na 36 działek. Ponieważ współwłaścicielom nie udało się sprzedać nieruchomości jako całości, podjęli oni decyzję o podziale nieruchomości na mniejsze działki w związku z planowaną sprzedażą. W działkach tych Wnioskodawca ma udział w wysokości 1/3. Współwłaściciele planują sprzedać wszystkie działki o ile będzie to możliwe (będą nabywcy).
   
7. Od momentu nabycia jak i podziału nieruchomości, Wnioskodawca posiada je w swoim majątku prywatnym (do momentu zawarcia umowy o podziale majątku wspólnego małżonków w majątku wspólnym małżonków), nie były one przedmiotem dzierżawy/najmu itp., nie były one też wykorzystywane w działalności gospodarczej. Środki ze sprzedaży udziału w działkach Wnioskodawca planuje wykorzystać na własne cele prywatne tj. życie codzienne ewentualnie darowizna środków dla dzieci.
   
8. Działki nie były/nie są przedmiotem najmu/dzierżawy.
   
9. Przedmiotowa nieruchomość oraz działki od chwili podziału (jak i przed) do chwili sprzedaży nie były, nie są i nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej.
   
10. Nieruchomość oraz działki po podziale (jak i przed) nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT.
    
11. Środki ze sprzedaży udziału w działkach Wnioskodawca planuje wykorzystać na własne cele prywatne tj. życie codzienne ewentualnie darowizna środków dla dzieci.
    
12. Dla działek nie obowiązują (w momencie sprzedaży nie będą obowiązywały) decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca nie występował o takie decyzje. Ponieważ w miejscowości Z. obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Działki w momencie sprzedaży objęte będą miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (mpzp), uchwalonym w 2014 r. przez Radę Gminy. Zgodnie z mpzp część działek leży w terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej część działek leży w pasie dróg wewnętrznych, część działek leży w terenie rolniczym. MPZP został uchwalony przez Radę Gminy 27 maja 2014 r.
    
13. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych zabudowanych/niezabudowanych, które przeznaczone byłyby w przyszłości do sprzedaży.
    
14. Działki zostaną sprzedane w momencie pojawienia się nabywcy (obecnie nie ma jeszcze nabywcy), Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać kiedy dokładnie nastąpi sprzedaż. Sprzedaż działek może trwać kilka lat.
    
15. Ponad 8 lat temu (2007 r.) została sprzedana nieruchomość zabudowana, która była w majątku wspólnym małżonków (Wnioskodawcy i jej małżonka).

1. Nieruchomość została nabyta (umowa kupna-sprzedaży) do majątku wspólnego małżonków w 1998 r., nieruchomość została nabyta od podmiotu trzeciego,
2. Nieruchomość ta była wynajmowana osobie trzeciej do 2004 r., Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej w tym zakresie.
3. Oprócz działek, które są przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji Wnioskodawca nie posiada innych działek, które miałyby być sprzedane ani nie posiadał działek, które były wcześniej sprzedane.
4. Nieruchomość zabudowana o której mowa w lit. a) została sprzedana ponad 8 lat temu, nieruchomość stała bezużyteczna (w 2004 r. zakończono wynajem nieruchomość) i generowała koszty, dlatego małżonkowie podjęli decyzje o jej sprzedaży.
5. Wnioskodawca nie sprzedawał działek niezabudowanych, jak wskazano w lit. d) Wnioskodawca ponad 8 lat temu sprzedał nieruchomość zabudowaną (nieruchomość stanowiąca majątek wspólny) była to jedna nieruchomość, nieruchomość użytkowa.
6. Wnioskodawca nie był i nie jest podatnikiem podatku VAT. Z tytułu sprzedaży nieruchomości zabudowanej o której mowa powyżej Wnioskodawca nie był podatnikiem podatku VAT, zatem sprzedaż nie została zgłoszona w deklaracji VAT.
7. Środki ze sprzedaży zostały wykorzystane na budowę domu rodzinnego.

Wnioskodawca oczekuje odpowiedzi wyłącznie w zakresie uznania, czy z tytułu sprzedaży udziału w działce/działkach powstałych z podziału nieruchomości Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT i czy sprzedaż udziału w działce/działkach podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Wnioskodawca nie oczekuje odpowiedzi w zakresie dotyczącym zastosowania właściwych stawek podatku (zwolnienia od podatku lub opodatkowania podatkiem VAT) dla sprzedaży udziału w działce/działkach.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 stycznia 2017 r. Wnioskodawca wskazał, że nie wykorzystywał w żaden sposób przedmiotowych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 30 listopada 2016 r.):

Czy z tytułu sprzedaży udziału w działce/działkach powstałych z podziału nieruchomości Wnioskodawca występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT i czy sprzedaż udziału w działce/działkach podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 30 listopada 2016 r.):

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. A więc, przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową czyli stałą tj. że osoba nabywa majątek celem jego odsprzedaży i uzyskania z tego tytułu dochodu, a nabycie ma charakter czynności wielorazowej. Nie jest zatem działalnością handlową w rozumieniu ustawy o VAT sprzedaż majątku osobistego, który ma charakter czynności jednorazowej bez zamiaru dalszego nabywania i sprzedaży, nabycie jednorazowe nieruchomości i sprzedaż mieści się bowiem w zakresie wykonywania prawa własności. W świetle powyżej zacytowanych przepisów odnosząc je do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, należy uznać, iż z tytułu dokonanej sprzedaży udziału w działkach podatnik nie stanie się podatnikiem podatku VAT, a zatem sprzedaż przez podatnika udziału w działkach nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Jak bowiem wynika z przedstawionego stanu faktycznego podatnik nabył udział w nieruchomości w wyniku podziału majątku wspólnego, nabycie nieruchomości nie nastąpiło pod realizację konkretnej inwestycji, Wnioskodawca nie występował tutaj z zamiarem kupowania wielokrotnie różnych nieruchomości, nie potraktował również nieruchomości jako towaru tym samym, nie może być mowy o potraktowaniu planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży na równi z działalnością handlowców. Handlowiec bowiem najpierw kupuje towary, a następnie dokonuje sprzedaży towarów mając na celu osiągnięcie konkretnego, znacznego zysku, a nabycie miało znamiona zamiaru wykonywania tych czynności wielokrotnie. W rozważanym przypadku nie dojdzie do takiej sekwencji czynności. Wnioskodawca traktuje i wykorzystuje przedmiotową nieruchomość jak zwykły majątek osobisty, prywatny. Nie wykorzystuje jej komercyjnie, tzn. nie przeznaczył jej na potrzeby działalności gospodarczej, w tym dzierżawy i wynajmu. Jednocześnie podkreślić należy, że Wnioskodawca nie podejmuje obecnie i nie planuje podejmować w przyszłości aktywnych działań, które odpowiadałyby swoim charakterem działaniom podejmowanym przez profesjonalistów działających na rynku nieruchomości. Wnioskodawca nie posiada specjalistycznej wiedzy i doświadczenia w przedmiocie sprzedaży nieruchomości (tzn. nie posiada wykształcenia w tym zakresie, nie odbył specjalistycznych kursów ani nie zajmował się zawodowo czynnościami związanymi ze sprzedażą nieruchomości). Dlatego zasadnym jest, aby sprzedażą zajął się pośrednik obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nie zamierza ponosić nakładów inwestycyjnych na działkach przeznaczonych do sprzedaży, takich jak uzbrojenie terenu, czy wybudowanie drogi wewnętrznej. Nie będzie przeprowadzał także działań marketingowych, które miałyby na celu znalezienie potencjalnych zainteresowanych nabyciem nowopowstałych działek. Samo dokonanie podziału nieruchomości na mniejsze działki nie powinno w żaden sposób wpływać na postrzeganie Wnioskodawcy jako podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży w przyszłości działek. Podjęte w tym kierunku działania są bowiem działaniami racjonalnymi, podejmowanymi przez właściciela działki, który dąży do jej sprzedaży, czy to w całości, czy to w częściach. Wnioskodawca - tak samo jak uczyniłby to inny właściciel w jego sytuacji, który podjął decyzję o wyzbyciu się części prywatnego majątku - zdecydował się na podjęcie kroków zmierzających do podziału nieruchomości na mniejsze działki co ułatwi dokonanie planowanej sprzedaży. Jak zauważył Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10: „Z orzecznictwa wynika w tej mierze, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawne C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I 3013, pkt 32). Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą Wnioskodawca wraz z innymi współwłaścicielami dokonał podziału gruntu na mniejsze działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje będą następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego”.

Kierując się uwagami zawartymi w cytowanym wyroku TSUE nie można postrzegać podjętych przez Wnioskodawcę dotychczas działań oraz zamierzonych, jako rodzących skutki w podatku VAT. Wnioskodawca nie podjął się także wykonywania czynności, które odpowiadałyby działaniom przedsiębranym przez profesjonalistów działających na rynku sprzedaży działek. Dlatego nie zachodzi tutaj przypadek, o jakim jest mowa w następującym fragmencie uzasadnienia ww. wyroku TSUE: „Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.

Podatnik w zakresie odnoszącym się do wskazanej we wniosku nieruchomości, nie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami. Podatnik nie będzie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie podejmuje i nie będzie podejmował marketingowych działań w przedmiocie zbycia nieruchomości wskazanej we wniosku, porównywalnych do działań podmiotów zajmujących profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Podsumowując, podatnik planując sprzedaż działek, powstałych w wyniku podziału nieruchomości, którą nabył w wyniku podziału majątku wspólnego, stanowiącej majątek osobisty, nie będzie działał w charakterze handlowca. Działania podejmowane przez współwłaścicieli (tj. podział działek, umowa z agencją pośrednictwa itp.) należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, bowiem nie były one dokonywane w celu przygotowania działek do sprzedaży, a stanowiły czynności podejmowane w celu zaspokojenia prywatnych potrzeb podatnika. Podatnik nie podejmował ani nie podejmuje żadnych aktywnych działań zmierzających do zwiększenia atrakcyjności działek celem ich sprzedaży, nie podejmował (i nie zamierza podejmować) szczególnych czynności marketingowych, nie dokonywał specjalnych czynności związanych z uzbrojeniem terenu, nie występował i nie zamierza występować o pozwolenie na budowę dla sprzedawanych działek. Należy zatem przyjąć, iż w niniejszym stanie faktycznym sprzedaż nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę stanowi czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, planując sprzedaż przedmiotowych działek podatnik korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Powyższe twierdzenie wynika z licznych interpretacji m.in. interpretacji z dnia 14 czerwca 2012 r. nr IBPP1/443-263/12/MS, interpretacji z dnia 17 maja 2011 r. nr IBPP1/443-489/11/ES, interpretacji Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 listopada 2010 r. nr ILPP2/443-1308/10-4/SJ, interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 lipca 2016 r. nr IPPP3/4512-393/16- 2/ISK, czy Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 kwietnia 2016 r. nr IPPP3/4512-255/16-2/WH. W przywołanych interpretacjach organ wskazał: „Z uwagi na powyższe należy zauważyć, że z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika jakiekolwiek aktywne działanie Wnioskodawcy, tj. ponoszenie nakładów związanych z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży, czyli np. uzbrojenie działki, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego terenu, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze (...) W konsekwencji należy stwierdzić, iż okoliczności sprawy nie wskazują, że sprzedaż działki nr 146 będzie stanowiła działalność gospodarczą. Zatem działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany sprzedając przedmiotową działkę nr 146 korzystać będzie z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług”.

Przedstawione powyżej stanowisko wynika również z wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE (C-180/10 oraz C-181/10 z 15 września 2011 r.) oraz orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjny, np. NSA z dnia 9 listopada 2012 r. (sygn. akt I FSK 3/12), z dnia 26 października 2012 r. (sygn. akt 2170/11), z dnia 21 września 2012 r. (sygn. akt. I FSK 1842/11).

W konsekwencji, należy stwierdzić, że dokonując planowanej sprzedaży Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Taka sprzedaż będzie oznaczała działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie znajdą zastosowania. Wnioskodawca będzie dokonywał zbycia gruntów należących do majątku prywatnego, dlatego ich sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca w związku ze sprzedażą udziału w działkach/działce nie będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, a zatem sprzedaż ta nie będzie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.
  
  

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości.

Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części – art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L nr 347 s. 1 ze zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie udziału we współwłasności nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wskażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania dostawy 1/3 udziału w działkach budowlanych o pow. 8,4161 ha podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Analizując opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę w kontekście powołanych regulacji ustawy o VAT oraz powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca – posiada 1/3 udziałów w nieruchomości nabytej 5 marca 2013 r. w związku z zawarciem umowy o częściowym podziale majątku wspólnego. Umowa ta została zawarta w wyniku zawarcia umowy majątkowej małżeńskiej, na mocy której Wnioskodawca z małżonkiem ustanowili w ich małżeństwie ustrój rozdzielności majątkowej. W wyniku zawarcia umowy o częściowym podziale majątku wspólnego do majątku Wnioskodawcy Wnioskodawca otrzymał udział wynoszący 10/30 części w niezabudowanej nieruchomości rolnej o łącznym obszarze 8,4161 ha oznaczonej jako działki gruntu o nr ewidencyjnych 222/3, 222/4, 222/5, 225/4, 226/6, 226/7, 226/8, 229/3, 222/7, 224/3 i 225/7 (łącznie 10 działek). Wcześniej udział w ww. nieruchomości stanowił majątek wspólny małżonków, który został nabyty częściowo 31 października 1998 r. na podstawie umowy sprzedaży oraz częściowo 27 grudnia 2002 r. na podstawie umowy darowizny. Udział został zakupiony ze środków wspólnych małżonków, środki pieniężne stanowiły majątek prywatny (wspólny) małżonków niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Działki w momencie nabycia stanowiły grunty rolne. W związku z uchwalaniem przez Radę Gminy 27 maja 2014 r. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego część działek jest przeznaczona w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako usługowe a część działek jest przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową. Wszystkie działki są niezabudowane i położone na terenie w całości objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (zabudowa mieszkaniowa jednorodna wolnostojąca, działalność usługowa).

Ze względu na wielkość nieruchomości (nie udało się sprzedać nieruchomości jako całości) oraz sytuację rynkową, współwłaściciele podjęli decyzję o podziale działki na mniejsze działki budowlane dlatego złożyli wniosek o zatwierdzenie podziału przedmiotowej nieruchomości na mniejsze działki w dniu 5 kwietnia 2016 r. Decyzją Wójta Gminy zatwierdzono projekt podziału nieruchomości łącznie na 36 działek. Nieruchomość oraz działki po podziale (jak i przed) nie były wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT.

Przedmiotowa nieruchomość oraz działki od chwili podziału (jak i przed) do chwili sprzedaży nie były, nie są i nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazał również, że nie wykorzystywał w żaden sposób przedmiotowych nieruchomości.

Wnioskodawca wraz z innymi współwłaścicielami nie będzie uzbrajał terenu, nie będzie ich ogradzał, ani nie będzie ponosił dodatkowych nakładów inwestycyjnych na te działki. Wnioskodawca nie występował i nie zamierza występować o pozwolenie na budowę dla sprzedawanych działek i nie będzie budował dróg wewnętrznych. Działki nie były/nie są przedmiotem najmu/dzierżawy.

Może się okazać, iż zamiar sprzedaży ww. działek zostanie ogłoszony w Internecie lub Wnioskodawca wraz z innymi współwłaścicielami zawrze z agencją nieruchomości (pośrednikiem) stosowaną umowę na sprzedaż przedmiotowej nieruchomości/działek. Wnioskodawca oprócz ww. ogłoszeń nie będzie podejmował czynności marketingowych mających na celu sprzedaż nieruchomości.

Działki zostaną sprzedane w momencie pojawienia się nabywcy (obecnie nie ma jeszcze nabywcy). Współwłaściciele planują sprzedać wszystkie działki o ile będzie to możliwe (będą nabywcy). Wnioskodawca nie jest w stanie wskazać kiedy dokładnie nastąpi sprzedaż. Sprzedaż działek może trwać kilka lat. W przyszłości może się okazać, iż ww. działki będą sprzedawane sukcesywnie, każda osobno lub wszystkie razem jednemu nabywcy.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadził w najbliższej przyszłości działalności gospodarczej, zarówno w zakresie sprzedaży nieruchomości jak i żadnej innej. Wnioskodawca nie jest (i nie był) również podatnikiem podatku od towarów i usług.

Środki ze sprzedaży udziału w działkach Wnioskodawca planuje wykorzystać na własne cele prywatne tj. życie codzienne ewentualnie darowizna środków dla dzieci.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych zabudowanych/niezabudowanych, które przeznaczone byłyby w przyszłości do sprzedaży. Wprawdzie Wnioskodawca dokonał w 2007 r. sprzedaży nieruchomości zabudowanej, która została nabyta do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jej małżonka w 1998 r. i była wynajmowana osobie trzeciej do 2004 r., jednak Wnioskodawca nie prowadził działalności gospodarczej w tym zakresie i z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości zabudowanej Wnioskodawca nie był podatnikiem podatku VAT, sprzedaż nie została zgłoszona w deklaracji VAT.

Z powyższego opisu wynika, że w przedmiotowej sprawie w celu dokonania sprzedaży 1/3 udziału w 36 działkach, Wnioskodawca nie zaangażował środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazał aktywności w przedmiocie zbycia wskazanych we wniosku nieruchomości porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wprawdzie jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca dokonał wraz z pozostałymi współwłaścicielami podziału 10 działek na 36 działek budowlanych, jednak powyższego zdarzenia (stanowiącego pojedynczą z okoliczności przykładowo wskazanej w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10) nie można uznać za środki zbliżone do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, lecz za zwykły zarząd nieruchomością.

W związku z powyższym dostawę 1/3 udziału w 36 działkach uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru.

Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w odniesieniu do zamierzonej dostawy 1/3 udziału w 36 działkach budowlanych, bowiem przedmiotowe grunty nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych. Działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, nie były też i nie są przedmiotem najmu, dzierżawy. Ponadto Wnioskodawca nie będzie uzbrajał terenu, nie będzie ich ogradzał, ani nie będzie ponosił dodatkowych nakładów inwestycyjnych na te działki. Wnioskodawca nie występował i nie zamierza występować o pozwolenie na budowę dla sprzedawanych działek i nie będzie budował dróg wewnętrznych.

Przedmiotowe działki nie zostały nabyte przez Wnioskodawcę z zamiarem dalszej odsprzedaży, lecz stanowią majątek Wnioskodawcy od 2013 r. a w majątku wspólnym małżonków częściowo od 1998 r. a częściowo od 2002 r.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż 1/3 udziału w 36 działkach, o których mowa we wniosku nie będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem Wnioskodawca nie uzyska w tym zakresie statusu podatnika podatku od towarów i usług, a transakcja ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Taka kwalifikacja prawnopodatkowa wiąże się przede wszystkim z faktem niewykorzystywania przez Wnioskodawcę nieruchomości wskazanych we wniosku w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Oznacza to, że wymienione we wniosku nieruchomości nie służyły Wnioskodawcy do wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym Wnioskodawca dokonując dostawy 1/3 udziału w 36 działkach będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie uznana za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowych gruntów nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ sprzedający nie będzie działał w tym przypadku jako podatnik podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.