Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP4.4512.107.2016.2.LG
z 19 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 24 października 2016 r. (data wpływu 28 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z 28 grudnia 2016 r. (data wpływu 29 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe w zakresie miejsca opodatkowania i rozliczenia w deklaracji VAT-7 dostawy linii produkcyjnej na terytorium kraju wraz z montażem i instalacją,
• nieprawidłowe w części odliczenia podatku z tytułu importu podzespołów i części linii produkcyjnej.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania i rozliczenia dostawy linii produkcyjnej na terytorium kraju wraz z montażem i instalacją oraz prawa do odliczenia podatku z tytułu importu podzespołów i części linii produkcyjnej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 28 grudnia 2016 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 16 grudnia 2016 r. znak 2461-IBPP4.4512.107.2016.1.LG.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest firmą handlową, czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca dostarcza do hipermarketów i hurtowni artykuły mleczarskie, głównie masło, miksy i sery dojrzewające. Producentem i dostawcą towarów handlowych jest Sp. z o.o. w ... Obydwie Spółki są powiązane poprzez wspólników - osoby fizyczne. W 2014 roku Wnioskodawca zawarł kontrakt z firmą z siedzibą w Czechach na instalację (dostawa z montażem) kompletnej linii produkującej margarynę. Umowę na gruncie ustawy o VAT Wnioskodawca zakwalifikował wg art. 22 ust. 1 pkt 2. Zgodnie z zapisami w umowie Wnioskodawca wpłaca dostawcy zaliczki. Rozliczenie wpłacanych zaliczek następuje na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy VAT i Wnioskodawca wykazuje je w poz. 32 i 33 deklaracji jako VAT należny i w poz. 42 i 43 VAT naliczony. Rozliczenie kontraktu dokumentem handlowym nastąpi po instalacji kompletnej linii, jej rozruchu i podpisaniu protokołu odbioru. Po odbiorze cała linia produkcyjna stanowić będzie u Wnioskodawcy środek trwały. Linię produkcyjną Wnioskodawca instaluje u głównego dostawcy towarów handlowych Wnioskodawcy, któremu to Wnioskodawca zamierza tę linię wydzierżawić i pobierać czynsz za tę usługę. W kontrakcie strony umówiły się na warunki dostawy Incoterms DAP Nabywca. Część kontraktu stanowią podzespoły i części linii produkcyjnej importowane, które dostawca zamówił w Stanach Zjednoczonych. Wnioskodawca nie jest kupującym te zespoły, ale z zapisu w kontrakcie wg DAP był zobowiązany poddać import procedurze celnej. Dostawca linii produkcyjnej (firma czeska) wystawił fakturę pro-forma na urządzenia importowane i na podstawie tego dokumentu w kwietniu br. Agencja Celna w S. dokonała odprawy celnej. Wnioskodawca zapłacił naliczone cło i podatek VAT. Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 2a ustawy o VAT w deklaracji za miesiąc czerwiec 2016 r. na podstawie dokumentu SAD Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku wykazując go w poz. 42 i 43 deklaracji VAT.

Ponadto w piśmie z 28 grudnia 2016 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Firma z Czech - dostawca linii produkcyjnej nie posiada na terytorium Polski stałego zarejestrowanego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.
2. Zgodnie z umową, w skład instalowanej linii do produkcji margaryny wchodzą następujące urządzenia:
• System przygotowania emulsji,
  
• Wyposażenie do krystalizacji,
  
• Instalacja do sprężania amoniaku i wieża chłodnicza, oraz wdrożenie i rozruch.

Montaż i instalacja poszczególnych zespołów/urządzeń, które stanowić będą jedną linię produkcyjną, polega na połączeniu ze sobą wielu składników, oraz ich posadowienie, pozycjonowanie i poziomowanie w odpowiednio przygotowanym i wyznaczonym miejscu na terenie zakładu.

Gotowa linia musi również spełniać określone normy i wykazywać odpowiednią wydajność.

Czynności te wymagają odpowiednich kwalifikacji oraz specjalistycznej wiedzy techników, inżynierów i technologów, które gwarantuje Wnioskodawcy firma czeska.

Reasumując instalacja linii produkcyjnej i przygotowanie do rozruchu nie jest prostą czynnością ale wyspecjalizowanym montażem.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy właściwie Wnioskodawca zakwalifikował umowę do art. 22 ust.1 pkt 2 ustawy o VAT a w związku z tym dobrze Wnioskodawca rozlicza wpłacone zaliczki?
2. Czy przysługuje Wnioskodawcy odliczenie podatku VAT na podstawie dokumentu SAD?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

1.

Na podstawie art. 22 ust.1 pkt 2 ustawy o VAT miejscem świadczenia (opodatkowania) w przypadku towarów które są instalowane lub montowane przez dokonującego ich dostawy jest miejsce w którym towary są instalowane lub montowane. Wnioskodawca zaznacza, iż nie uznaje się za montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Linia produkcyjna będzie instalowana w państwie nabywcy na zlecenie i pod nadzorem dostawcy z Czech, który nie jest zarejestrowany w Polsce jako podatnik VAT, a więc miejscem świadczenia jest Polska i zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT obowiązek rozliczenia podatku należnego od tej dostawy spoczywa na nabywcy i wykazywany jest w poz. 32 i 33 deklaracji podatkowej VAT-7, natomiast zgodnie z art. 86 ust. 1 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4b i wykazywany jest w poz. w tym przypadku 42 i 43 deklaracji VAT-7.

2.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o VAT - import towarów jest to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium UE bez związku ich nabycia czyli przeniesieniem prawa do dysponowania towarami jak właściciel. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 2a ustawy o VAT przysługuje Wnioskodawcy pełne prawo do odliczenia podatku vat naliczonego w dokumencie celnym (SAD) w związku z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. Zamontowana linia będzie dzierżawiona i pobierany będzie czynsz za wynajem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe w zakresie miejsca opodatkowania i rozliczenia w deklaracji VAT-7 dostawy linii produkcyjnej na terytorium kraju wraz z montażem i instalacją,
• nieprawidłowe w części odliczenia podatku z tytułu importu podzespołów i części linii produkcyjnej.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016, poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. (art. 2 pkt 1 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy ‒ przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Miejscem dostawy towarów - na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy - jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Ustawodawca uznał, że mogą zaistnieć sytuacje, w których poza dokonaniem dostawy towarów, dostawca zobowiązuje się również zainstalować/zamontować dostarczany towar, przy użyciu środków własnych, lub przy wykorzystaniu zasobów innego podmiotu. Ponadto, ustawodawca uznał, że w takich sytuacjach świadczeniem nadającym charakter wszystkim podjętym przez dostawcę czynnościom jest właśnie dostawa towarów.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęć „montaż lub instalacja”, niemniej jednak zastrzega ona, że stosownie do cytowanego powyżej art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, instalacji lub montażu nie zalicza się prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Jako „proste czynności”, zdaniem Organu należy rozumieć działania, umożliwiające funkcjonowanie danego towaru/sprzętu, które potencjalny nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie. A contrario, za montaż lub instalację należy uznać takie czynności, które wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego lub instalowanego towaru/sprzętu.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 (nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz) nie występuje w przypadku, gdy dostawa towarów, w wyniku której ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju stanowiłaby dostawę towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca zawarł kontrakt z firmą z Czech na instalację kompletnej linii produkującej margarynę. W skład instalowanej linii do produkcji margaryny wchodzi: system przygotowania emulsji, wyposażenie do krystalizacji, instalacja do sprężania amoniaku i wieża chłodnicza oraz czynności takie jak wdrożenie i rozruch. Montaż i instalacja poszczególnych zespołów/urządzeń, które stanowić będą jedną linię produkcyjną, polega na połączeniu ze sobą wielu składników, oraz ich posadowienie, pozycjonowanie i poziomowanie w odpowiednio przygotowanym i wyznaczonym miejscu na terenie zakładu. Gotowa linia musi również spełniać określone normy i wykazywać odpowiednią wydajność. Czynności te wymagają odpowiednich kwalifikacji oraz specjalistycznej wiedzy techników, inżynierów i technologów, które gwarantuje Wnioskodawcy firma czeska. Wnioskodawca wskazał, że instalacja linii produkcyjnej i przygotowanie do rozruchu nie jest prostą czynnością ale wyspecjalizowanym montażem. Lina produkcyjna będzie stanowić u Wnioskodawcy środek trwały. Instalacja linii odbywa się u dostawcy towarów handlowych Wnioskodawcy, któremu Wnioskodawca zamierza tę linię wydzierżawić. Kontrahent z Czech posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Czech a na terytorium Polski nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT. Rozliczenie kontraktu nastąpi po instalacji tej linii, jej rozruchu i podpisaniu protokołu odbioru.

Mając zatem na uwadze ww. przepisy należy stwierdzić, że przy określeniu miejsca dostawy (opodatkowania) zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, czyli dostawa ta ma miejsce w kraju. Równocześnie transakcja ta nie będzie stanowiła dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. nabywcą jest:
• w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej - podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
  
• w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
   
   

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach – art. 17 ust. 1a ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika jako "podatnika VAT czynnego", a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego", i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Ww. przepisy przewidują tzw. instytucję odwrotnego obciążenia polegającą na przerzuceniu ze sprzedawcy na nabywcę obowiązku opodatkowania transakcji. Z wyżej wskazanych przepisów wynika że dla uznania nabywcy za podatnika zagraniczny dostawca towarów nie może być zarejestrowany w Polsce dla celów VAT (przy dostawie towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej). Jeśli zatem towary, z miejscem świadczenia w Polsce, dostarczane są przez podmiot niemający siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, i podmiot ten nie jest zarejestrowany w Polsce - tak jak ma to miejsce w opisanej sprawie - to nabywca (Wnioskodawca) tych towarów będzie podatnikiem zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego z tytułu tych transakcji w tym do rozpoznania momentu powstania obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe prawidłowo Wnioskodawca rozpoznał, że obowiązek rozliczenia podatku należy do nabywcy.

Regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawiera przepis art. 19a ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z kolei art. 19a ust. 8 ustawy stanowi, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Przepisy ustawy nie przewidują szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku dostawy towarów z montażem. Wobec tego, obowiązek podatkowy z tytułu opisanej dostawy towarów z montażem na rzecz Wnioskodawcy, jako podmiotu zobowiązanego do rozliczenia tej transakcji, powstanie z chwilą dokonania dostawy, tj. przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Przy czym w sytuacji gdy dostawa jest poprzedzona zapłatą zaliczki obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania tej zaliczki w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

W sprawie Wnioskodawca wpłaca kontrahentowi z Czech zaliczki z tytułu zawartego kontraktu na dostawę linii produkcyjnej wraz z montażem i instalacją. Zaliczki Wnioskodawca ujmuje w deklaracji VAT-7 w pozycji 32 i 33, w których ujmuje się wartości dotyczące dostawy towarów, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do stwierdzenia, że obowiązek podatkowy z tytułu wpłacanych przez Wnioskodawcę zaliczek z tytułu zawartego kontraktu na dostawę linii produkcyjnej z montażem i instalacją, dla której podatnikiem – zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług – jest nabywca, w tym przypadku Wnioskodawca, powstanie na podstawie art. 19a ust. 8 ustawy, z chwilą wpłacenia ww. zaliczek.

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług z dnia 25 lipca 2016 r. (Dz.U. z 2016 r. poz. 1136), które obowiązywało do dnia 31 grudnia 2016 r., określiło m. in. wzór deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7. Natomiast w załączniku nr 4 do tego rozporządzenia ujęto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług.

Z kolei od 1 stycznia 2017 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 2273). W załączniku nr 3 do tego rozporządzenia ujęto objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług.

Zgodnie z punktem 15 objaśnień do deklaracji VAT-7 pozycje 32 i 33 wypełnia nabywca, jeżeli jest on podatnikiem z tytułu nabycia towarów zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Tym samym prawidłowo w deklaracji VAT-7 Wnioskodawca rozlicza zaliczki z tytułu kontraktu na dostawę linii produkcyjnej wraz z montażem.

Jednocześnie Wnioskodawca w deklaracji VAT-7 w pozycji 42 i 43 dokonuje odliczenia podatku z tytułu nabycia linii produkcyjnej, która będzie u Wnioskodawcy środkiem trwałym i którą Wnioskodawca zamierza wydzierżawić.

Zgodnie z ww. objaśnieniami do deklaracji dla podatku od towarów i usług w części D. Rozliczenie podatku naliczonego wykazuje się wyłącznie wartość towarów i usług oraz kwotę podatku naliczonego (z uwzględnieniem korekt) w takiej wysokości, w jakiej podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od należnego lub zwrot podatku naliczonego, na zasadach określonych w przepisach art. 86-92 ustawy, z uwzględnieniem przepisów wykonawczych, w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja a w poz. 43 wykazuje się wartość netto nabytych przez podatnika towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych nabywcy.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b ustawy stanowi, że kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy – art. 86 ust. 10 ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 3 ustawy stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. a, b i d - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu tych transakcji w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Mając na uwadze powyższe kwota podatku należnego z tytułu dostawy linii produkcyjnej do rozliczenia którego zobowiązany jest Wnioskodawca podlega rozliczeniu w deklaracji VAT-7 jako podatek naliczony. Zakupiona linia produkcyjna będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych, tj. będzie wydzierżawiona na rzecz kontrahenta Wnioskodawcy.

Zatem prawidłowo Wnioskodawca we własnym stanowisku wypowiedział się w zakresie możliwości rozliczenia podatku z tytułu nabycia linii produkcyjnej.

Podsumowując:

1. Opisana we wniosku transakcja nie stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru.
2. Wnioskodawca jako nabywca jest zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu dostawy linii produkcyjnej.
3. Obowiązek podatkowy powstanie z momentem zapłaty każdej zaliczki w wysokości tej zaliczki, którą należy rozliczyć w deklaracji VAT-7.
4. Podatek należny z tytułu dostawy linii produkcyjnej stanowi podatek naliczony, który podlega odliczeniu w deklaracji VAT-7 w miesiącu w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowego nabycia.
   
   

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 1 jest prawidłowe.

W sprawie Wnioskodawca wskazał, że część kontraktu na dostawę linii produkcyjnej z montażem stanowią podzespoły i części linii produkcyjnej importowane z USA. Dostawca linii produkcyjnej wystawił na rzecz Wnioskodawcy fakturę pro-forma na importowane urządzenia i na jej podstawie Agencja Celna dokonała odprawy celnej. Wnioskodawca dokonał zapłaty cła i podatku VAT. Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku w deklaracji VAT-7 za miesiąc czerwiec 2016 r. na podstawie dokumentu celnego SAD.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że regulacje ustawy o podatku od towarów i usług nie przewidują, w celu dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wystawiania dokumentów określanych mianem faktur pro-forma. Co więcej, dokument nazywany fakturą pro-forma nie jest dowodem księgowym. Jest to dokument wystawiany w obrocie gospodarczym i jego celem może być np. potwierdzenie złożenia oferty czy przyjęcia zamówienia do realizacji. Wyraźne oznaczenie tego dokumentu wyrazami „pro-forma” powoduje, że nie można przypisać mu waloru faktury w rozumieniu przepisów o VAT, gdyż podmiot wystawiający taki dokument jednoznacznie wskazuje, że nie jest to faktura. Wystawienie tego dokumentu nie powoduje zatem skutków w zakresie podatku VAT, tj. obowiązku zapłaty wykazanego w tym dokumencie podatku oraz nie stanowi dla kontrahenta podstawy do odliczenia wykazanego w tym dokumencie podatku VAT.

Co się zaś tyczy prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towarów, to w przedmiotowej kwestii wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie C-187/14 DSV Road, w którym rozpatrywał m.in. prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu towarów przez przewoźnika.

W orzeczeniu tym TSUE wskazał, że zgodnie z art. 168 lit. e) dyrektywy 2006/112/WE prawo do odliczenia istnieje jedynie wówczas, gdy przywiezione towary są wykorzystywane na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika. Trybunał przypomniał, że przesłanka ta jest spełniona jedynie wówczas, gdy koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku jest włączony w cenę poszczególnych transakcji objętych podatkiem należnym lub w cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej. Ponieważ (w badanej przez TSUE sprawie) wartość przewożonych towarów nie stanowi części kosztów składających się na cenę zafakturowaną przez przewoźnika, którego działalność ogranicza się do przewozu tych towarów za wynagrodzeniem, przesłanki zastosowania art. 168 lit. e) dyrektywy VAT nie zostały spełnione.

Jeżeli zatem zgłoszenie towarów do odprawy celnej dokonywane jest przez przewoźnika, który na podstawie przepisów celnych może zostać zobowiązany do uiszczenia zobowiązania wynikającego z cła oraz podatku VAT z tytułu importu towarów, uiszczony przez tego przewoźnika należny podatek z tytułu importu towarów nie będzie stanowił u niego podatku naliczonego i nie będzie podlegał odliczeniu. Te same zasady w kwestii odliczania podatku naliczonego będą dotyczyły wszystkich podmiotów, które w rozumieniu przepisów Wspólnotowego Kodeksu Celnego mogą być uznane za dłużników i zobowiązane do uiszczenia należnego podatku VAT z tytułu importu towarów (np. przedstawiciele pośredni, agencje celne, osoby usuwające towar spod dozoru celnego, przewoźnicy, podmioty dokonujące importu towarów na rzecz innych podmiotów itd.). Katalog tych podmiotów pokrywa się co do zasady z katalogiem dłużników (art. 201-216 WKC). W każdym przypadku należy zatem badać, czy koszt towarów powodujących naliczenie podatku z tytułu importu jest włączony w cenę transakcji objętych podatkiem należnym (w cenę towarów lub usług), świadczonych przez tego konkretnego podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

W przepisach prawa krajowego kwestia prawa do odliczenia VAT z tytułu importu towarów uregulowana została w cyt. wyżej art. 86 ustawy, zgodnie z którym podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a kwotę podatku naliczonego stanowi w tym przypadku kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego (bądź kwota podatku należnego - w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy).

Przez import towarów rozumie się przez to przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej – art. 2 pkt 7 ustawy.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów – kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego.

Zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Zatem, aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych dokumentów celnych, warunkiem koniecznym jest wykorzystanie importowanego towaru do działalności opodatkowanej tego podatnika. Przy czym, jak wskazał TSUE, koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku, powinien być włączony w cenę poszczególnych transakcji objętych podatkiem należnym lub w cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

Odnosząc zatem powyższe tezy orzeczenia TSUE do przedstawionej sprawy oraz opierając się na regulacjach ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie odliczania podatku, trzeba stwierdzić, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu importu towarów, które nie będą przez niego wykorzystywane do opodatkowanej działalności gospodarczej.

Jak wynika bowiem z wniosku zaimportowane towary będą służyły działalności opodatkowanej firmy z Czech, która dokonuje dostawy maszyny wraz podzespołami i częściami zaimportowanymi. Późniejsza czynność dzierżawy linii przez Wnioskodawcę nie ma wpływu na prawo do odliczenia.

Zatem nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za:

• prawidłowe w zakresie miejsca opodatkowania i rozliczenia w deklaracji VAT-7 dostawy linii produkcyjnej na terytorium kraju wraz z montażem i instalacją,
• nieprawidłowe w części odliczenia podatku z tytułu importu podzespołów i części linii produkcyjnej.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.