Interpretacja Ministra Finansów
DD3.8222.2.390.2015.KDJ
z 15 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r, Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 28 stycznia 2015 r. Nr IPPB4/415-860/14-2/JK wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku złożonym w dniu 3 listopada 2014 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, jest:

• prawidłowe — w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa pracownika w imprezach i wyjazdach organizowanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych,
  

• nieprawidłowe - w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

Dnia 28 stycznia 2015 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając — na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U, Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) - w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 3 listopada 2014 r. r., w którym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - – będąca sprzedawcą urządzeń wentylacyjnych, grzewczych i klimatyzacyjnych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej ponosi różnego rodzaju wydatki na rzecz swoich pracowników. Spółka posiada siedzibę na terenie województwa mazowieckiego, ale posiada również biura terenowe w kilku największych miastach w Polsce. W siedzibie mieści się magazyn Spółki i centrum logistyczne.

Pracownicy biur terenowych odpowiedzialni za sprzedaż muszą współpracować z pracownikami z siedziby w różnych aspektach m.in. doboru towarów do Klienta, sprawdzenia stanu magazynowego, możliwości logistycznych itp. dlatego właściwa komunikacja jest bardzo istotna. Spółka w ramach możliwości finansowych wzmacnia relacje w zespole pracowników jak również udziela pomocy socjalnej pracownikom.

Wydatki na rzecz pracowników sfinansowane z własnych środków obrotowych Spółki dotyczą:

• organizacji spotkań integracyjnych w formie imprez, zabaw, organizacji różnego rodzaju gier i innych atrakcji, których charakter jest ściśle związany z motywacją pracowników do pracy, poprawą atmosfery, zwiększeniem efektywności pracy pracowników poprzez budowanie silnego, zgranego zespołu (dalej „spotkania integracyjne”),

• organizacji spotkań świątecznych dla pracowników (dalej „spotkania świąteczne”).
  
  
  

Wnioskodawca udziela również pomocy socjalnej swoim pracownikom w oparciu o ustawę z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2012 r., poz. 592, z późn. zm., dalej ustawa o ZFŚS) oraz przyjęty Regulamin. Wydatki sfinansowane lub dofinansowane są ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (dalej ZFŚS) według kryterium socjalnego i są ponoszone m.in. na:

• organizację imprez okolicznościowych wyłącznie dla pracowników mających charakter tzw. zamknięty (dalej „imprezy okolicznościowe”),
  

• imprez i wyjazdów o charakterze sportowo – rekreacyjnym, kulturalno – oświatowym i wypoczynkowym finansowanych lub dofinansowywanych z ZFŚS. Imprezy mają charakter zamknięty – w których udział biorą wyłącznie pracownicy (dalej „imprezy socjalne”).
  
  
  

Wnioskodawca zaprasza na spotkania integracyjne, spotkania świąteczne, imprezy okolicznościowe i imprezy socjalne (łącznie zwane dalej wydarzeniami) wszystkich pracowników. Obecność pracowników i ich udział w tych wydarzeniach jest dobrowolny. Pracownicy deklarują chęć udziału w wydarzeniach, co potwierdzone jest ostateczną liczbą pracowników biorących w niej udział.

Organizując wszystkie wydarzenia sfinansowane ze środków obrotowych, jak i sfinansowane ze środków ZFŚS Spółka otrzymuje oferty od firm zewnętrznych na przeprowadzenie wydarzenia z wyceną ryczałtową usług lub/oraz oferty w podziale na jednego pracownika np. oferty noclegowe, cateringowe, oferty zabaw czy konkursów wraz z obsługą muzyczną. Spółka często kupuje samodzielnie napoje, ciasto i inne słodycze oraz zapewnia całościowy poczęstunek w formie tzw. „szwedzkiego stołu”. Nie podaje się dań w ramach cateringu, ani poczęstunku w sposób wyodrębniony dla każdej osoby (pracownika) nawet jeżeli oferta jest w podziale na jednego pracownika. W ramach organizowanych imprez socjalnych Spółka zapewnia cały pakiet świadczeń: dojazd, nocleg, wyżywienie, wycieczki, kuligi oraz inne atrakcje.

Również przy tego typu wydarzeniach część ofert wyceniona jest w podziale na jednego uczestnika, a część jak kolacje, kuligi wyceniona jest ryczałtowo. Każdy uczestnik wydarzenia może skorzystać z oferowanych atrakcji według chęci i dostępności. Spółka nie monitoruje kto i z czego skorzystał.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

1. Czy wydatki sfinansowane ze środków obrotowych lub z środków ZFŚS poniesione przez Spółkę na rzecz pracowników – biorących udział w wydarzeniach, dla których Spółka uzyskuje oferty kosztowe od organizatorów ryczałtowe lub oferty indywidualne, ale dla których nie jest w stanie określić zindywidualizowanej i oznaczonej wartości świadczenia na jednego pracownika nie stanowią dla pracowników przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osob fizycznych (Dz. U. z 201 2 r., poz. 761, z późn. zm.) dalej ustawa o pdof, a co się z tym wiąże Spółka jako płatnik nie jest zobowiązana do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Czy wydatki sfinansowane/dofinansowane ze środków ZFŚS poniesione przez Spółkę na rzecz pracowników biorących udział w wydarzeniach, dla których Spółka uzyskuje oferty kosztowe od organizatorów w podziale na jednego pracownika i dla których jest w stanie określić zindywidualizowaną i oznaczoną wartość świadczenia na jednego pracownika należy uznać jako świadczenie na rzecz pracowników i w związku z powyższym będą one stanowić dla pracowników przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o pdof, ale korzystającym ze zwolnienia do wysokości 380 zł zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 , a co się z tym wiąże Spółka jako płatnik jest zobowiązana pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych ponad wartość 380 zł?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o pdof, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Art. 11 ust. 1 ustawy o pdof określa, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy o pdof, do źródeł przychodów zalicza się m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta; oraz inne źródła.

Art. 12 ust. 1 ustawy o pdof, wskazuje, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 20 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Ustawodawca definiując szeroko pojęcie przychodu wskazuje, że w każdym przypadku, w którym podatnik (w opisywanym przypadku pracownik) uzyska realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na bazie wyżej przedstawionych przepisów ustawy o pdof do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych zaliczamy między innymi wartość świadczeń udostępnionych na spotkaniach integracyjnych, spotkaniach świątecznych, imprezach okolicznościowych i socjalnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku organizacji różnego rodzaju wydarzeń pracownik uzyskuje przychód wyłącznie od zindywidualizowanych i oznaczonych świadczeń ponoszonych przez Spółkę na rzecz pracowników.

W przypadku, gdy Spółka organizuje dla pracowników imprezy integracyjne, spotkania czy wyjazdy o charakterze zamkniętym gdzie zaprasza wyłącznie swoich Pracowników i w celu właściwej organizacji ustala liczbę chętnych osób do wzięcia udziału w danym wydarzeniu a następnie weryfikuje osoby, które faktycznie wzięły w nim udział Spółka nalicza i pobiera zaliczkę na podatek dochodowy wyłącznie od wartości świadczeń, które poniosła na rzecz pracowników, a które mają charakter zindywidualizowany także ich wartość można przyporządkować do świadczeń uzyskanych przez konkretnego pracownika. W przypadku organizacji imprez, wyjazdów, świadczenia, które stanowią wartość sprecyzowaną na osobę takie jak np. usługi noclegowe, transport (gdzie koszt uzależniony jest od liczby osób) zabawy i gry – których ogólna wartość uzależniona jest od liczby pracowników lub usługi gastronomiczne w postaci np. kolacji serwowanej, gdzie koszt na pracownika jest ściśle określony w ofercie, świadczenie to jest faktycznie zindywidualizowane, dotyczy danej osoby i w konsekwencji stanowi przychód ze stosunku pracy.

Zatem przychód powstaje w takim zakresie w jakim będzie możliwe określenie wartości nieodpłatnie otrzymanego świadczenia przez konkretnego pracownika. W przypadku świadczeń co do których koszt poniesiony będzie ryczałtowo i nie będzie zależny od liczby pracowników np.: bufet w formie szwedzkiego stołu, organizacja gier, zabaw, innych atrakcji, w których udział pracownika uczestniczącego w imprezie nie jest obligatoryjny, nie stanowi przychodu w rozumieniu art. 11 oraz art. 12 ustawy o pdof.

Również podobne stanowisko wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 27 kwietnia 2011 r. (sygn. I SA/Gd 140/11): „w przypadku gdy wartości świadczeń nie można przyporządkować do świadczeń uzyskiwanych przez konkretnego pracownika (...) brak jest podstaw do ustalenia dla konkretnego pracownika kwoty przychodu uzyskanego z tytułu finansowania przez pracodawcę kosztów organizowanej imprezy. Nie sposób bowiem stwierdzić, czy pracownik rzeczywiście otrzymał owe świadczenie i jaka jest jego wartość. Zatem (...) pracodawca w tej sytuacji nie jest zobowiązany obliczyć, pobrać i odprowadzić do właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych przychodów”. W tej samej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 maja 2013 r. (sygn. II FSK 1812/11) stwierdził, że „o „wartości” otrzymanych świadczeń (zarówno w „naturze”, jak też „innych nieodpłatnych” świadczeń) możemy mówić tylko wówczas, gdy świadczenia dla każdego danego pracownika będą mogły być wyrażone w pieniądzu lub innym środku płatniczym. Z kolei ten zabieg musi wiązać z jednoznacznym przypisaniem określonej ilości (np. wagi, objętości, sztuk) poczęstunku ze szwedzkiego stołu dla każdego danego pracownika. Jeśli zatem na takim spotkaniu, nie podaje się dań w sposób wyodrębniony dla każdej osoby (pracownika), to wówczas wykluczona zostaje możliwość obliczenia wartości świadczenia (posiłku) i jego przypisania każdemu uczestniczącemu w spotkaniu pracownikowi (..,) za niedopuszczalne należy uznać ustalenie wartości świadczenia dla przychodów poszczególnych pracowników, poprzez dzielenie faktycznie poniesionych kosztów na ilość pracowników, którzy skorzystali z możliwości udziału w opisywanym wyżej spotkaniu. Dokonywanie bowiem takich matematycznych czynności obliczenia wartości świadczenia dla przychodów pracowników, ustawodawca nie przewidział w jakichkolwiek przepisach prawa”.

Podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 stycznia 2013 r. (sygn. (II FSK 1064/11), Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 20 lutego 2013 r. (sygn. II FSK 1256/11) oraz Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 kwietnia 2013 r. (sygn. II FSK 1828/11).

Ponadto w świetle wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. K 7/13) przychód z tytułu „innych nieodpłatnych świadczeń” po stronie pracownika powstanie gdy będą to świadczenia, które: „zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie), zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść” a także gdy „korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).”

Dodatkowo do świadczeń finansowanych/dofinasnowanych z ZFŚS znajdzie zastosowanie art. 21 ust.1 pkt 67 ustawy o pdof. Art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o pdof, stanowi, że wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. W myśl postanowień art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS działalność socjalną stanowią m.in. usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno–oświatowej, sportowo – rekreacyjnej.

Zdaniem Spółki, organizowane przez nią imprezy okolicznościowe oraz imprezy socjalne mieszczą się w art. 2 pkt 1 ustawy o ZFŚS i Spółka może zastosować art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o pdof i jest zobowiązana pobrać podatek dochodowy od osób fizycznych od wartości zindywidualizowanych i oznaczonych świadczeń sfinansowanych z ZFŚS ponad 380 zł.

Podobne stanowisko wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w wydanej dnia 10 sierpnia 2011 r. interpretacji indywidualnej Nr IBPBII/1/415-515/11/HK.

Reasumując, zdaniem Spółki, wartość zindywidualizowanych oraz oznaczonych świadczeń jaką pracownik otrzymuje z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej czy spotkaniu świątecznym sfinansowana ze środków obrotowych stanowi przychód podlegający opodatkowaniu w całości. Natomiast wartość zindywidualizowanych świadczeń jaką pracownik otrzymuje z tytułu uczestnictwa w imprezie okolicznościowej czy imprezie socjalnej sfinansowana ze środków ZFSS stanowi dla pracownika przychód, jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o pdof przychód ten podlega zwolnieniu do kwoty 380 zł w skali roku podatkowego.

Zapewniona przez Wnioskodawcę wartość świadczeń sfinansowana zarówno ze środków obrotowych jak i ze środków ZFSS, co do których Wnioskodawca nie ma możliwości ustalenia ich indywidualnego charakteru jaka przypada na każdego pracownika z uwagi na poniższe warunki:

• zakup pakietu świadczeń na podstawie oferty ryczałtowej,
  

• zapewnienie poczęstunku czy posiłku w formie „szwedzkiego stołu”,
  

• zakupu usług zabaw, gier z dobrowolnym udziałem,
  

nie stanowi przychodu pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy o pdof i Spółka jako płatnik nie jest zobowiązana do poboru podatku dochodowego od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznał za prawidłowe i stosownie do postanowień art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wy dania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Minister Finansów stwierdza co następuje.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust, 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Stosownie do postanowień art. 9 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów enumeratywnie wymienionych przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy oraz dochodów, od których Minister Finansów zaniechał, w drodze rozporządzenia, poboru podatku.

Na podstawie art, 21 ust. 1 pkt 67 ustawy, wolna od podatku jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „nieodpłatne świadczenie”. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu „nieodpłatne świadczenie” na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał, iż „ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.” W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie również do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 08 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdził, iż „zdaniem Trybunału, przeprowadzona powyżej analiza pozwala na określenie cech istotnych kategorii „innych nieodpłatnych świadczeń” jako przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Należy przyjąć, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

• po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów). ”
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż o powstaniu przychodu z tytułu otrzymania od pracodawcy nieodpłatnych świadczeń decyduje łączne spełnienie określonych wyżej przesłanek. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca udziela pomocy socjalnej pracownikom poprzez finansowanie bądź dofinansowanie z ZFŚS ich uczestnictwa w imprezach okolicznościowych oraz imprezach i wyjazdach sportowo-rekreacyjnych, kulturalno-oświatowych i wypoczynkowych. W przypadku uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w ww. imprezach i wyjazdach finansowanych (dofinansowanych) ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS), spełnione są wszystkie powyższe kryteria do uznania, że otrzymujący te świadczenia pracownicy uzyskali przychód w rozumieniu przepisów ustawy. Wyjątek mogą stanowić świadczenia, w przypadku których nie będzie możliwe zindywidualizowanie ich wartości przypadającej na poszczególnych pracowników. W takiej sytuacji przychód po stronie pracownika nie wystąpi.

Jednocześnie, wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika w związku z finansowaniem przez pracodawcę działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, w postaci sfinansowania bądź dofinansowania imprez okolicznościowych i wyjazdów, jest objęte zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 21 ust, 1 pkt 67 ustawy, do wysokości określonego w tym przepisie limitu, tj. do 380 zł rocznie. Oznacza to, że nadwyżka ponad kwotę zwolnioną od podatku podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla dochodów ze stosunku pracy i na Wnioskodawcy ciąży obowiązek płatnika określony w art. 32 ustawy.

W cytowanym wyżej wyroku Trybunał Konstytucyjny zinterpretował przepisy ustawy także w zakresie opodatkowania świadczeń będących wynikiem uczestnictwa pracowników w spotkaniach integracyjnych organizowanych przez pracodawcę. Trybunał Konstytucyjny uznał, że „wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) — nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojemna się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja” organizowana przez pracodawcę pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w o biedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania. ”

Wobec tak jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego stwierdzić należy, iż uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej bądź spotkaniu świątecznym organizowanych przez pracodawcę nie stanowi dla pracownika przysporzenia majątkowego, a tym samym nie prowadzi do powstania u pracownika przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy i nie stanowi przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy wskazać, iż udział pracowników w imprezie integracyjnej zorganizowanej przez Wnioskodawcę, niezależnie od sposobu opłacenia przez Wnioskodawcę organizacji tej imprezy (ryczałtowo czy w sposób zindywidualizowany) nie oznacza otrzymania przez pracowników nieodpłatnego świadczenia, a tym samym po stronie pracowników nie powstał przychód ze stosunku pracy w rozumieniu przepisów ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe w zakresie skutków podatkowych uczestnictwa pracownika w imprezach i wyjazdach organizowanych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, a nieprawidłowe w pozostałym zakresie.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 28 stycznia 2015 r. Nr IPPB4/415-860/14-2/JK, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”)- Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.